All Chapters of Contract Marriage with Mr. Impotent: Chapter 311 - Chapter 320

Paglabas ni Tina, agad niyang nakita si Gina na salubong ang kilay, nakapamewang, halatang hindi natuwa sa pagkakaantala niya.Ngumiti si Tina nang parang walang nangyari, pilit na pinatamis ang boses."Sorry, natagalan lang ako, nilinis ko pa kasi 'yong pinagbalatan ng patatas," sabi niya, kasabay ng mahinhing tawa na halatang pilit.Ngumiti si Gina nang malumanay ngunit malamig ang tono."Ma'am Tina, halika na po. Magmadali tayo, baka magalit si Chef Mina."Sabay hila sa kamay ni Tina papunta sa dining area, halos mapaatras pa si Tina sa bilis ni Gina.Pagdating nila roon, abala na ang mga staff — isa-isa nilang nilalapag sa mahahabang mahogany dining tables ang mga pagkain:mga steamed dumplings sa bamboo baskets, braised pork belly with mantou buns, seafood stir-fry with XO sauce, at ilang Filipino-Chinese fusion dishes na maingat na inayos sa gitna.Ang buong lugar ay kumikislap sa ilalim ng warm golden chandelier, may nakasinding red and gold lanterns sa paligid, at ang mga upua

Para sa sandaling iyon, ang mga mata ng lahat ay napako sa mesa. Si Tina ay muntik nang mapasinghap, ngunit pilit niyang pinanatili ang mukha ng pagkabigla."Sir, hindi po—" muntik mang sumagot si Mina, pero hinatak ni Mr. Tan ang kamay niya at tumingin nang matalim."Ang recipe na ito — ako mismo ang nagbigay ng instruction noon. Ito ang paborito kong sauce. At ngayon, anong nangyari?" Bumaba ang tingin ni Mr. Tan sa ibabaw ng sauce at nadismaya nang makita ang tumpok ng asin sa ibabaw nito.Si Rose ay tumingin sa mga staff na parang humihingi ng katotohanan kung bakit naging ganito ang sauce na kanina ay maayos. Ang tension ay lumobo; bawat isa'y nag-iwas ng tingin, takot sa magiging reaksyon.Sa kahinahunan ni-Fae, mabilis siyang kumilos. Kinuha niya ang maliit na whisk at isang baso ng rice vinegar, isang kutsarita ng brown sugar, at isang patak ng sesame oil. Maingat niyang isinukat — walang paga-eksperimento, kundi kalkulado at direksyonal na galaw."Chef, tulungan ninyo po ako

Ilang sandali pa at natapos na rin si Fae sa paglilinis. Tahimik na ang buong Dragon's Ember Restaurant, tanging ugong ng refrigerator at mahina't malamlam na ilaw ng kusina ang naiwan.Wala nang ibang tao — siya na lang ang naroon.Pinatay niya ang huling bukás na burner, pinunasan ang mesa, at kinuha ang kanyang bag.Handa na sana siyang umalis nang marahan siyang humakbang patungo sa pinto ng kusina.Ngunit pagdating niya roon, biglang nagdilim ang kanyang mukha.Sinubukan niyang pihitin ang doorknob — klik.Hinila niya ito, marahan sa una, pero kalaunan ay buong lakas na.Walang nangyari.Nakakandado.Napabuntong-hininga si Fae."Malinaw… nilock nila ako rito," mahina niyang sabi, halatang alam na kung sino ang may gawa.Maya-maya, inilabas niya ang kanyang phone at tinawagan si Richard.Ilang segundo lang, sumagot ito — pamilyar at malambing ang boses sa kabilang linya."Honey, saan ka na?" tanong ni Richard, may halong pag-aalala sa tinig.Huminga nang malalim si Fae."Nasa loob

Matapos ang pagpupulong, muling bumalik sa normal na operasyon ang Dragon's Ember.Ang aroma ng maanghang na sabaw, tunog ng kawaling humahampas sa apoy, at tawanan ng mga staff ay muling bumalot sa kusina.Ngunit sa gabi — matapos ang huling customer — nagiging iba ang enerhiya ng lugar.Ang bawat isa ay abala sa pagbuo ng bagong menu para sa nalalapit na evaluation ng GCEB.Araw-araw, puno ng trial and error.May sabaw na masyadong maalat, dessert na masyadong matamis,at fried dish na halos pumutok sa mantika.Ngunit hindi sila tumigil.Sa bawat pagkakamali, si Fae ay tahimik na nagmamasid,nagbibigay ng mungkahi — at ang bawat ideya niya ay pinakikinggan nina Chef Mina at Sous Chef Ivy.Lumipas ang ilang gabi ng pagod at pagtawa,hanggang sa dalawang araw bago ang evaluation,muling humigop si Chef Mina ng sabaw mula sa bagong nilutong menu.Marahang ipinikit niya ang mga mata, ninamnam ang lasa,at biglang napangiti nang malawak."Ito na 'yun," sabi niya sa malalim na buntong-hin

Matapos ang ilang araw, sumapit ang mainit na umaga sa Dragon's Ember—ang araw ng evaluation na matagal nilang pinaghandaan.Kakaiba ang ayos ng restaurant ngayon. Tahimik at walang ibang customer; ang buong dining area ay tila nagbagong anyo—mas elegante, mas maaliwalas, at puno ng tensyon sa bawat sulok. Ang mga ilaw ay medyo dim ngunit mainit ang tono, nagbibigay ng classy at professional na ambiance. Sa gitna ng dining hall ay naroon ang isang mahabang mesa na may mamahaling tablecloth at mga gintong utensils. May apat na upuan na nakaayos sa tapat ng mesa—nakalaan sa mga kinatawan ng culinary organization na siyang magbibigay ng hatol kung aangat ba ang katayuan ng Dragon's Ember sa ranggo ng mga prestihiyosong restaurant sa bansa.Sa paligid naman, may ilang piling panauhin at tagamasid—mga food critics, media personnel, at ilang kilalang chef mula sa iba't ibang lugar—lahat ay tahimik na nakamasid, sabik sa kalalabasan ng okasyong ito. Isa itong napakahalagang araw sa kasaysaya