Semua Bab Love by Mission (The Billionaire's Spy): Bab 61 - Bab 70

My eyes were teary. Hindi na nawala wala ang mga luha sa mga mata ko habang nakatutok ang mga mata sa likuran ng sasakyan ni Dreymon. Patuloy pa rin kaming nakasunod kahit wala kaming ideya kung saan magtutungo ang dalawa. O baka magho- hotel sila? Shit! Ang sakit sakit kapag naiisip ko ang posibilidad na iyon. At alam ko na hindi iyon imposibleng mangyari lalo pa at may history ng pagiging womanizer si Dreymon. Tang ina! Kumawala na ang mahihinang hikbi sa aking bibig. Ni hindi ko inisip na may mga kasama ako rito sa loob at nasaksihan ang pagdadalamhati ng kalooban ko. At parang nauunawaan naman ng dalawang ito ang nararamdaman ko dahil wala ni isa sa kanila ang nagsasalita. Hanggang sa makalipas lang ang halos twenty minutes ay huminto ang sasakyan ng lalaki sa isang eksklusibong fastfood na pawang mga may kaya lang ang nakaka- afford sa sobrang mahal ng pagkain. Fuck! Too early for a dinner huh! At nadagdagan na naman ang sakit sa dibdib ko nang makitang naunang buma

Ngunit ang inakala kong payapang pagtulog ay hindi rin naman nangyari. Dahil kahit pa anong pilit kong ipikit ang aking mga mata ay gising na gising naman ang aking isipan. At syempre, sa nag iisang dahilan pa rin na walang iba kundi ang babaerong Dreymon na yon! "Shit! Nakakainis!" Palatak ko sa sarili sabay yakap ng mahigpit sa malambot na unan. Jusmeyo! Pumunta punta pa ako rito ng ganito kalayo para may peace of mind ako pero hindi rin naman pala ako makakatulog. Kulang nalang talaga ay uminom ako ng sleeping pills para makatulog ng payapa. Sana pala dumaan ako ng botika kanina para makabili. Ang engot ko rin! Kaya naman hindi ko namalayan ang mabilis na paglipas ng oras. Gising na gising pa rin ang diwa ko kahit madaling araw na. Kaya napagpasyahan ko na lamang na magbihis para magmuni muni sa labas kahit pa dis oras na ng gabi. Secured na secured naman ang resort kaya panatag ang loob ko na safe akong tumambay sa labas kahit ganitong oras na. Isinuot ko nalang ulit yon

( Dreymon's POV) "So what question do you want me to answer first babe?" Malambing na usal ko habang nakahaplos sa hubad na likuran nito. Nakahiga ito sa braso ko at ang kamay nito'y mahigpit na nakayakap sa hubad ko ring katawan. Tanging kumot lang ang nakatakip sa kahubdan namin. Kapwa kami pagod dahil sa makailang ulit na pagniniig. Damn! I am so fucking love this woman. At kagaya ng palagi kong sinasabi sa kanya, ay hinding hindi ako kailanman magsasawa sa pag angkin sa kanya. Inangat nito ang kanyang mukha kaya kita ko ang seryosong tingin nito. Ilang saglit pa ay kumalas ito sa pagkakayakap sa akin saka dahan dahang umupo sa kama. "Question? Questions kamo kasi ang dami dami! As in sobrang dami. Gusto mo bang isa- isahin ko talaga? Para magkaalaman na tayo! Total naman pumunta ka lang ata dito para angkinin ako at pagsawaan eh!" Salaysay nito na parang puno ng hinanakit kaya bahagyang umawang ang aking mga labi. Agad akong bumangon mula sa pagkakahiga saka tumabi sa

Pagkasagot ng katulong kung saang ospital isinugod si Mama Isabela ay taranta kong ibinaba ang aparatu para maghanda sa pagpunta roon. Oo, syempre pupuntahan ko si Mama Isabela dahil misyon ko lang naman ang tinalikuran ko pero hindi siya, hindi ang pagiging anak ko sa kanya kahit pa hindi kami totoong magkadugo. Hindi ko na rin napigilan ang pagbuhos ng malaulang luha sa aking mga mata dahil sobra akong nagui- guilty. Kahit hindi pa malinaw sa akin kung ano nga ba ang dahilan sa nangyari kay Mama Isabela ay sinisisi ko na ang sarili ko dahil pakiramdam ko ay ako ang may kasalanan. Tahimik kong pinakawalan ang aking mga luha dahil magpahanggang ngayon ay malalim pa rin ang tulog ni Dreymon at ayaw ko rin siyang magising. Hindi niya pwedeng malaman na aalis ako, kung saan ako pupunta at kung sino ang pupuntahan ko. Mas lalo namang hindi siya pwedeng sumama dahil baka matuluyan pa si Mama Isabela kapag nakita ang lalaking labis niyang kinasusuklaman. Sana lang ay wala itong mga bo

( Dreymon’s POV ) Nagising ako nang maramdaman ang sinag ng araw na tumama sa aking hubad na katawan. Dahan dahan kong iminulat ang aking mga mata at gayung na lamang ang pagtataka ko nang masilayang wala si Emerald sa aking tabi. Nasanay kasi ako na kapag katabi ko siya sa kama ay gigising akong may kayakap habang nakaunan siya sa aking braso. Pero ngayon ay wala ito. Tiningnan ko ang oras sa suot na wristwatch at mas lalo lang akong nilukob ng kaba at pagtataka nang malamang alas nuebe na pala ng umaga. Nakakapagtaka lalo kasi nasanay ako na ginigising niya with breakfast in bed. Ganoon siya ka maalaga kaya nga mas lalo ko pa siyang minahal. Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang pagkataranta sa sarili. Damn! Bakit ako nag iisip kaagad ng negatibo gayung hindi ko pa naman siya hinahanap. At nasa resort kami kaya marahil ay nasa labas lang iyon, baka namasyal o nagpahangin. O di kaya ay baka nag order ng makakain namin. Matapos mapakalma ang sarili ay tumayo na rin ako kaag