All Chapters of MY SCUMBAG EX-HUSBAND BEGS FOR SECOND CHANCE: Chapter 31 - Chapter 40

SA OPISINA ni ay abala si Henry sa harap ng kanyang mesa. Eksaktong bumukas ang pinto at pumasok doon si Liam na ipinatawag niya dahil kailangan niya ito. Sinulyapan niya ito. “Magpatawag ka ng meeting kasama ang legal department sa conference room.” utos niya rito na may malamig na mukha.Ilang sandali pa ay tumayo na rin siya mula sa kanyang kinuupuan at pumunta sa conference room. Hindi nga nagtagal ay nagsimula nang magsidatingan ang mga ito sa loob kung saan ay dali-dali niyang inilabas ang testamento ng kanyang lolo at ipinamahagi sa lahat upang mabasa ng mga ito. “Gusto kong basahin niyo ng mabuti ang bagay na yan at sana ay hindi makalabas ang tungkol dito.” sabi niya kaagad sa mga ito.Isa-isang binasa ng mga ito ang mga hawak nilang mga papel samantalang siya ay walang ekspresyon ang kanyang mukha dahil tahimik na naghihintay sa mga sasabihin ng mga ito. Ilang sandali pa ay may isang nagsalita ang pinakamataas sa legal department. Isang buntong hininga ang pinakawalan nito.

TULOY-tuloy siya sa kanyang paglabas at doon niya nakita si Dylan na nakatayo malapit sa may pinto. Hindi niya alam ngunit bigla na lang siyang nakaramdam ng hindi maipaliwanag na hiya. “Bakit ka nandito?” mahina niyang tanong dito.Tumingin ito sa kanyang mga mata. “Sa totoo lang ay pumunta ako rito para protektahan ka sana ngunit mukhang hindi na kailangan.” sabi nito sa kaniya. “Well, bakit hindi na lang tayo kumain ngayon ng sabay?” biglang sabi pa nitong muli sa kaniya.Hindi na lang niya tuloy alam kung matatawa ba siya o ano. Pero sa halip ay amused siyang ngumiti rito at mabilis na sumagot na hindi man lang lumilingon sa loob ng cafe. Tumango siya rito. “Pwede naman, tara!”Mabilis siyang naglakad patungo sa nakaparada nitong kotse sa harap ng cafe kung saan ay pinagbuksan naman siya nito kaagad at kahit na sino siguro ang makakakita sa kanila ay iisipin na mag-asawa silang dalawa ni Dylan.~~~~“Aray… ang hapdi…” ungol ni Gwen dahil kumikirot ang kamay niya.Mabilis naman na

NANLAKI ang mga mata ni Estelle nang marinig niya ang sinabi ni HEnry. “t*ang in*!” hindi na napigilan pa ni Estelle ang mapamura ng wala sa oras. Hindi niya talaga lubos inaasahan na may katulad ni Henry na nabubuhay sa mundo. Napakawalang hiya nito kahit kailan!Kung noon ay pilit niyang pinipigilan ang kanyang galit ngayon ay hindi na niya kaya pang gawin iyon. Itinaas niya ang kanyang kamay at pagkatapos ay malakas na sinampal si HEnry. Pagkatapos niya lang itong sinampal ay hinawakan niya naman kaagad ang kwelyon nito at ginamit ang lahat ng lakas niya para ibaling ang mukha nito sa larawan ni Mia na nasa ibabaw ng drawer.“Tingnan mo nga si Mia! Hindi ka ba nahihiya na sabihin ang bagay na yan sa kaniya huh?!” galit na galit na sigaw niya rito.Hindi naman inaasahan ni Henry na ang babaeng mukhang napahina noon ay may itinatago pa lang ganung klaseng lakas. Tiningnan niya ang nakangiting mukha ni Mia na nasa larawan at pagkatapos ay ibinuka niya ang kanyang bibig, hindi niya ini

MAG aalas diyes na nang umaga ng mga oras na iyon. Napatingin si Liam sa kaniya na may pag-aalala at nagsalita sa mahinang tinig. “Sir, medyo dumarami na ang dumarating na ang ilang mga taga media at hanggang ngayon ay hindi pa rin dumarating si Miss Estelle.” sabi nito sa kaniya na may pag-aalala.“Darating siya sigurado ako.” sabi niya rito at pagkatapos ay dinampot ang ballpen sa harapan niya.Sigurado siya at malakas ang pakiramdam niyang darating si Estelle dahil ayaw niyang maniwala na sasayangin nito ang ganuong klaseng pagkakataon. Kahapon ay malinaw niyang binigyan ito ng isa pang pagkakataon para muling makapasok sa buhay niya.Kahit na ganun ang naging sagot ni Henry ay hindi pa rin maiwasang mag-alala ni Liam. napaisip siya, paano na lang kapag hindi talaga ito dumating. Ano na lang ang sasabihin nila sa media? Napalunok siya at muling tumingin kay Henry. “Pero sir… paano po kung hindi dumating si Miss Estelle? Ano pong isasagot natin sa mga tanong ng media?” puno pa rin n

TAMA naman si Dylan, dapat siyang mamuhay ng maayos hindi lang para sa sarili niya kundi lalong-lalo na para kay Mia. agad siyang nag-impake ng kanyang mga damit at ilang mga gamit kasama na ang larawan ni Mia, ng kanyang ina at lola niya at pagkatapos ay may isang malungkot na ngiti na sumakay sa kotse ni Dylan. Akmang paandarin na sana ni Dylan ang sasakyan ngunit bigla na lang lumitaw si HEnry sa harapan ng kotse at pagkatapos ay naglakad patungo sa bintana kung nasaan siya.Nang magtama ang mga mata nila ni Henry ay agad niyang nakita ang matinding poot sa mga mata nito. Sa mga nakalipas na taon ay blankong ekspresyon lang ang palagi niyang nababanaag sa mga mata nito kapag tinitingnan siya nito ngunit ngayon ay iba na. “Anong ginagawa mo dito? Umalis ka na.” malamig at walang emosyong sabi ni Estelle ito sa mahinahong paraan.Ayaw niyang makipag-argumento pa rito dahil wala na siyang ibang gusto kundi ang makaalis na ng tuluyan sa lugar na iyon. Isa pa ay ayaw na niya itong makit