All Chapters of Forced to Marry the Cold, Blind Billionaire: Chapter 61 - Chapter 70

Ang puting bestida na suot ni Mandy ay umangat sa malinaw na tubig ng bathtub, bahagyang ipinapakita ang hubog ng kanyang katawan.Ang mahaba at maitim niyang buhok ay lumulutang, kumikislap sa ilalim ng tubig.Napasimangot si Conrad, saka iniangat ang kamay para buhatin siya palabas ng tubig. Binuhat niya ito nang buong lakas at mabilis na inihiga sa kama.“Ipatawag si Dr. Benitez.”Pagkababa ng telepono, naupo siya sa gilid ng kama. May hawak na tuwalya, maingat niyang pinunasan ang mga patak ng tubig sa mukha ni Mandy.Kahit nawalan na ng malay dahil sa labis na pagod, ni hindi pa rin ito handang sabihin ang totoo tungkol sa mga nangyayari sa kanya kamakailan.Paulit-ulit nitong sinasabi na gusto niyang makasama siya habambuhay, pero sa totoo lang, hindi naman siya kailanman itinuring na asawa.Ni bilang kaibigan, hindi rin.Sa mata ni Mandy, isa lang siyang amo, isa lang na tinatawag na “tagapagligtas.”Nakakatawa.Habang siya ay buong puso na itinuturing itong asawa, ang babaeng i

Kagabi, kahit sobrang sama na ng pakiramdam ni Conrad, hindi niya ginising si Mandy nang makatulog ito. Sa halip, pinaakyat pa niya ito at ipinahiga sa kama.May malambot din pala siyang bahagi.Si Mandy ay isang babaeng madaling makuntento. Bahagya siyang ngumiti at masayang bumaba ng hagdan.Sa sala, nakaupo si Conrad na naka-itim, nakasandal sa sofa, at may hawak na tasa ng tsaa na marahan niyang iniinom.Sa tabi niya, nakaupo ang isang lalaking naka-puti na walang tigil sa pagkukuwento tungkol sa mga tsismis ng pamilya Laurier.“Hindi mo alam, Connor nitong mga nakaraang araw ay naging katatawanan na sa mataas na lipunan,” masigasig na sabi ng lalaki.“Bilang panganay ng pamilya Laurier, halos tatlumpu na siya, at pagkatapos lamang niyang mabawi mula sa matanda ang isang kompanya at ilang araw lang na hawak iyon, biglang sinugod ng pamilya Lopez. Hindi lang siya napahiya, pati ang kompanya ay naibalik agad!”“Kapag minamalas ka nga naman, kahit tubig malamig, nagiging tinik sa lala

Bahagyang tumango si Conrad. “’Yong pagpapakain ko sa’yo, pagpapaalaga ko ng paliligo, lahat ’yon ginawa ko para mapilitan kang umamin.”Mariing kinagat ni Mandy ang labi niya. Hindi man lang sumagi sa isip niya na ganoon pala ang dahilan.Nang ipinasubo niya ng pagkain si Conrad, inisip niyang baka umaasa na talaga ito sa kanya. Nang ipinaligo niya ito, inakala niyang hindi lang siya makagalaw nang maayos. Kahit kagabi, nang paulit-ulit itong nag-utos na palitan niya ng bagong tubig ang paliguan, akala niya’y dahil lang sa sama ng loob nito. Ni minsan hindi niya naisip na sadya pala siyang pinapahirapan nito para lang mapilitang magsabi.Nakita siyang nanahimik kaya napakunot ang noo ni Dr. Benitez. “Mandy, huwag mong ipagdamdam ang ginagawa ni Conrad. Mababa lang ang EQ ng taong ’yan. Kung hindi pa ako pumunta ngayon, malamang hanggang ngayon, nag-aasaran pa rin kayo. Hindi lang talaga siya marunong magpahayag ng sarili.”Mariing pinisil ni Mandy ang labi bago dahan-dahang nagsalita

Napangiti si Mandy at tinapik ang balikat ni Manuel. “Tito, huwag kang mag-alala.”Matapos silang mag-usap, tumalikod si Manuel at ngumiti kay Conrad. “Sir Conrad, kayo na muna ang pumasok para makausap si Lola. Ako na ang bibili ng makakain natin.”Magaan lang ang ngiti ni Conrad ngunit nanatiling malamig ang tono. “Salamat po, Tito.”Pagkaalis ni Manuel, napakunot ang noo ni Dr. Benitez. “Bakit parang nakita ko na yang tao na ’yan dati?”“Nakita mo na?” Napahinto si Mandy at napatingin pabalik sa kanya. “Imposible yata. Bihira lang pumunta ng lungsod si Tito. Kung hindi lang nagkasakit si Lola, hindi rin siya nandito.”Naisip ni Xyril saglit bago muling nagsalita. “Pero parang pamilyar talaga siya.”“Baka nagkakamali ka lang.” Si Conrad ang mahinahong sumabat, pinutol ang usapan. “Tara na, pumasok na tayo.”Tumango si Mandy at kumatok sa pinto ng kwarto. “Lola, ako po ito, si Mandy. Dumalaw ako sa inyo!”Sa loob, nakahiga si Lola, halos pitumpung taong gulang na, ang buhok ay halos p

Matapos tanggihan ni Mandy ang mahigit sampung suhestiyon, napabuntong-hininga si Ronnie at nag-roll ng mata.“Wala kang gusto, lahat may mali. Gawin mo na lang diretso—lagyan mo siya ng gamot. Kung hindi gumagana ang natural na tukso, gamitin mo na lang ang siyensya.”“Hindi ba makakasama sa katawan niya?” nag-aalala si Mandy. Alam niya kasing hindi ganoon kaganda ang kalusugan ni Conrad.Nagtaas ng kilay si Ronnie. “Basta tama lang ang dosage, hindi makakasama.”“Eh kung sumobra?” tanong ni Mandy.“Baka ang katawan mo ang mas mapahamak.”Kinagabihan, hatinggabi na nakauwi si Mandy. Tulad ng nakasanayan, nadatnan niyang nakaupo si Conrad sa hapag-kainan, naghihintay sa kanya.Mabagal siyang lumapit at umupo sa tabi niya. Nakasanayan na niyang siya ang nagsusubo sa lalaki, ngunit bigla siyang pinigilan nito.“Kaya ko mag-isa,” malamig ngunit mahinahon ang sabi ni Conrad.Kinuha niya ang mangkok at mga kutsara, at tulad ng isang normal na tao, nagsimula siyang kumain.Habang nakatingin