Forced to Marry the Cold, Blind Billionaire의 모든 챕터: 챕터 51 - 챕터 60

Namula si Mandy at mahiyain na tumango. “So Kuya Miguel, may maire-recommend ka bang magandang part-time job?”Tumingala si Miguel at sandaling tiningnan ang karatula sa harap nila. “Nandito na tayo. Kumain muna tayo, pagkatapos natin saka natin pag-usapan.”Wala nang nagawa si Mandy kundi tumango at sumunod sa kanya papasok sa restoran.Habang kumakain, hindi siya mapakali. Paulit-ulit pumapasok sa isip niya ang nangyari noong huli silang kumain ng senior niyang si Miguel.Noong nakaraan, agad itong nalaman ni Conrad. Paano kung ngayon, malaman na naman niya? Paano kung gaya dati, tawagan siya nito at magpadala ng tao para pilitin siyang umuwi?Sa kaba niya, buong pagkain halos hindi siya nakaramdam ng lasa. Pero hanggang matapos silang kumain, ni isang tawag o mensahe mula kay Conrad ay wala siyang natanggap.Pagkatapos kumain, nagsalita si Miguel. “Nursing ang kinukuha mo, di ba? Pwede kitang i-recommend bilang part-time caregiver sa isang home for the aged. May kakilala akong nagta

Sa totoo lang, kaninang tanghali pa gustong itanong ni Miguel kay Mandy ang tungkol doon. Pero ang sagot nito, paligoy-ligoy lang—na parang gusto raw mag-enroll sa cooking class.Hindi talaga siya marunong magsinungaling. Isang masipag at maayos na babae tulad niya, tapos biglang magpapanggap na hindi marunong magluto? Kahit sino, hindi iyon paniniwalaan.“Wala naman akong problema,” nakangiting tanggi ni Mandy.Habang nasa manibela, muling nagsalita si Miguel. “Kung kinakapos ka sa pera, pwede mong sabihin sa akin. Bagamat ilang taon pa lang akong nagtatrabaho, maayos na rin naman ang kita ko.”Pagkasabi noon, hindi napigilan ni Miguel na medyo magyabang. “Tingnan mo itong kotse. Ako mismo ang bumili gamit ang sariling ipon—mahigit dalawang daang libo ang halaga. Lahat ng kaklase ko naiinggit.”Napatitig si Mandy sa kanya, kitang-kita sa mga mata niya ang paghanga. “Ang galing mo talaga, Kuya Miguel. Sana balang-araw maging katulad din kita.”Ngumisi nang maluwang si Miguel. “Kung mag

Natameme si Mandy sa narinig.Ano ba ito, nasasanay na ba talaga ang lalaking ito na siya ang nagpapakain sa kanya?Wala na siyang nagawa kundi dumikit nang kaunti, umupo sa tabi niya nang maingat at kunin ang chopsticks para pakainin siya.Kumakain si Conrad nang dahan-dahan at elegante, samantalang si Mandy ay halos mapikon sa inis.Buong araw siyang nagtrabaho nang mabigat sa sanatorium, pagod na pagod at gutom na gutom, pero heto siya ngayon, kailangan pang magpakain sa kanya ng paisa-isang subo.Pero asawa niya ito. At bilang asawa, tila natural na tungkulin din niyang alagaan siya.Matapos ang halos dalawampung minuto, natapos din ni Conrad ang kanyang hapunan. Pagkababa nito ng chopsticks, agad na kumuha si Mandy ng tissue at maingat na pinunasan ang gilid ng labi niya.Malamig at matigas ang itsura ng kanyang mukha, ngunit sa tuwing hahaplusin, nakakaakit ang lambot ng balat nito. Para bang mas makinis pa kaysa sa kanya, at sa bawat saglit na nadarama iyon, lalo siyang kinabaha

Kung nasa kama lang sila ngayon, tiyak na hindi na magdadalawang-isip si Mandy at agad siyang hihiga para makabawi ng tulog!Pinilit niyang manatiling gising habang sinusubuan si Conrad, at nang matapos ito, saka lang siya nakabalik sa sariling upuan para kumain. Pero habang kumakain, ilang beses din siyang muntikang makatulog.Ganito ang itsura niya hanggang makarating sa paaralan. Si Mandy, na dati’y laging seryosong nakikinig sa klase, ngayon ay unang beses na natuksong matulog habang nag-aaral. Sobra na kasi ang antok niya.Sa isip niya, dahil halos walang kaklase niya ang tunay na nakikinig, siguro naman hindi magiging malaking problema kung makatulog siya kahit isang oras lang.Pero nagkamali siya. Ang unang klase nila ay advanced math.Agad siyang pinatayo ng guro, na matindi ang boses at seryosong nagsabi, “Mandy, sa buong klase, ikaw lang ang palaging seryoso sa pag-aaral. Ngayon pati ikaw nadadala na rin? Tumayo ka diyan at makinig! Mag-isip-isip ka!”Wala siyang nagawa kundi

Para kay Miguel, kung mayamang lalaki ang napangasawa ni Mandy, dapat lang na marangya at komportableng buhay ang tinatamasa niya ngayon. Hindi ba’t madalas sabihin na mas marunong magmahal at umunawa ang mga mas nakatatandang lalaki?O baka naman… hindi siya binibigyan ng pera ng matandang iyon? O baka minamaltrato pa siya?“Wala namang kinalaman sa kung sulit ba o hindi.”Pagod na pagod si Mandy, nakasandal sa upuan, halos wala nang lakas magsalita, at lalong walang gana na makipagtalo kay Miguel. “Kuya Miguel, sobrang pagod na ako. Matutulog muna ako sandali.”Pagkasabi niya noon, ipinikit niya ang kanyang mga mata at agad na nakatulog, nakasandal sa upuan.Sobrang antok, sobrang pagod. Buong araw siyang walang maayos na pahinga at puro mabibigat na gawain ang ginawa sa bahay-ampunan. Pakiramdam niya, ubos na ubos na ang kanyang lakas.Mula sa manibela, pinagmamasdan siya ni Miguel sa rearview mirror. Ang maputla at hapong mukha ni Mandy ay parang tinutusok ang kanyang konsensya.Pa