Semua Bab Forced to Marry the Cold, Blind Billionaire: Bab 41 - Bab 50

Ibinaba ni Mandy ang tingin at inilabas mula sa kanyang bag ang mga libro at mga tala. “Talagang malaki ang nagagawa ng pagiging mayaman.”Mula nang magkasakit ang kanyang lola, labis niyang pinangarap na maging isang mayamang tao. Ngayon nga ay naging asawa na siya ng isang mayaman, pero pakiramdam niya ay parang hindi pa rin totoo ang lahat.“Huwag mo namang sabihin ‘yan.”Napangiwi si Ronnie. “Hindi mo kailangang magmakaawa, Mandy. Hayaan mo na lang lumabas si Conrad, sampalin ng katotohanan si Wendy, at ipaluhod siya para humingi ng tawad sa’yo!”Umiling si Mandy. “Huwag na.”“Bakit?”“Kung gusto nila akong laitin, palagi silang makakahanap ng paraan. Kahit patunayan ko pang hindi matanda, pangit, mataba, at kalbo si Conrad, hahanap at hahanap pa rin sila ng panibagong dahilan para laitin siya. Siguradong sasabihin nilang isa siyang inutil.”Huminga siya nang malalim at isinuot ang earphones. “Mas mabuting huwag ko na lang silang pakinggan.”Pinakasalan niya si Conrad para alagaan

Napakunot ang noo ni Mandy. “Pwede bang huwag nang mag-abala sa pagsundo sa akin sa susunod? Inaral ko na ang ruta ng bus. Dalawang sakay lang mula sa eskwelahan hanggang bahay, at napakadali lang naman.”Bahagyang ngumiti si Conrad. “Kung hahayaan kitang umuwi mag-isa gamit ang pampublikong sasakyan, titigil na ba ang mga kaklase mo sa pangungutya sa iyo?”Nanlaki ang mga mata ni Mandy at biglang natigilan. “A-alam mo?”Pero kung iisipin, kung nagawa niyang utusan ang ama ni Wendy upang sunduin siya sa paaralan, tiyak na alam din niya ang mga nangyayari roon.Sa pag-iisip nito, hindi maiwasan ni Mandy na lihim siyang sulyapan ng ilang ulit.Noong una, ang akala niya ay nagpakasal lamang siya sa isang lalaking may kapansanan at ang tanging tungkulin niya ay alagaan ito. Ngunit habang tumatagal, lalo siyang nahihirapang basahin ang tunay na pagkatao ni Conrad.Sa katunayan, pakiramdam niya ay siya ang mas inaalagaan nito—kahit siya ang itinuturing na mas malakas at malusog sa kanilang d

"Kung gusto mong makita si Lola, pumunta ka na lang mag-isa. Huwag mo nang isama ang asawa mo."Dahan-dahang lumubog ang puso ni Mandy sa kawalan. Pinilit niyang ibaba ang kanyang boses. "Naiintindihan ko."Katatapos pa lang niyang ibaba ang tawag kay Tito Manuel nang biglang tumunog muli ang kanyang telepono—si Tita Leticia naman ang tumatawag.Sa loob lamang ng ilang araw, ito na ang ika-animnapung beses na tinawagan siya ni Tita Leticia.Napakalaki ng paaralang pinapasukan ni Mandy kaya hindi siya mahanap ng kanyang tiyahin. Hindi rin nito alam kung saan siya nakatira, kaya ang tanging nagawa nito ay tawagan siya nang paulit-ulit araw-araw.Ibinalik ni Mandy ang cellphone sa mesa at tumitig sa screen. Nakikita niya ang pangalang Tita Leticia na kumikislap sa display at agad siyang nakaramdam ng matinding inis at pagkalito.Matagal siyang hindi kumilos hanggang sa tumigil ang pag-vibrate ng phone, ngunit biglang may pumasok na isang text message.Mula ito kay Tita Leticia.Mandy, ala

"Bukas, dadalhin ko mismo sa ospital ang pera."Muling huminga nang malalim si Mandy. "Tita, ipadala mo na lang sa akin ang address mamaya."Matapos ibaba ang tawag, napasandal siya sa malaking puno sa hardin at malalim na huminga, pilit na pinakakalma ang sarili.Diyos ko, ilang brain cells ba ang namatay sa kanya habang nakikipag-usap kay Leticia? Isa sa pinakamalaking kahinaan niya ay ang hindi niya agad nasusundan ang sitwasyon.Halimbawa, kapag may nakipagtalo sa kanya at pinagsabihan siya ng masasakit na salita, hindi siya kaagad makakahanap ng isasagot. Pero kapag nakaalis na ang taong iyon, saka lang niya marerealisa kung paano siya dapat sumagot o lumaban.Dahil ilang beses na itong nangyari, napagtanto rin niya sa wakas na hindi siya bagay sa pakikipagtalo o pakikipagtagisan ng talino. Kaya mas pinipili na lang niyang umiwas sa gulo kaysa harapin ito.Ang mga salitang binitiwan niya kanina kay Leticia sa tawag ay ilang araw niyang pinag-isipan habang patuloy niyang tinatanggi

Natatakot si Bruno na sabihin sa kanyang inang si Leticia na si Mandy ang dahilan ng pananakit sa kanya. Kitang-kita kung gaano siya kaingat sa kilos at salita. Sa mismong sandali ng kanyang pagtalikod, sinadyang ngumiti si Mandy sa pinsan.Agad namang nanginig ang mga kamay ni Bruno, at natapon pa niya ang hawak niyang mainit na lugaw."Nasaan na ang pera?"Pagkalabas nila ng kwarto, hindi man lang itinago ni Leticia ang kanyang inis kay Mandy. "Bilisan mo, ibigay mo na."Wala nang nagawa si Mandy kundi iabot sa kanya ang sobre na may lamang labindalawang libong piso. "Tita Leticia, siguraduhin mong tutuparin mo ang pangako mo."Napairap si Leticia. "Basta siguraduhin mong palagi kang may dalang pera, hindi ako magsasalita sa lola mo!"Pagkasabi nito, lihim pa niyang sinulyapan si Mandy nang may panunuya.Akalain mo, nakapag-asawa na nga ng mayaman, pero ganito pa rin kung maglabas ng pera—parang ayaw maubusan, naisip ni Leticia.Matapos maibigay ang pera, wala nang dahilan pa si Mand