Semua Bab เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว: Bab 91 - Bab 95

        สองสามวันต่อมา หวังเยี่ยนหลงเริ่มจัดการงานทุกอย่างด้วยตัวเอง เขาสั่งให้ซวงและหลุนคอยเฝ้าเหลียนเฟินที่เรือน ห้ามให้ผู้ใดเข้ามาก้าวก่าย ส่วนตัวเขาออกไปสะสางพยัคฆ์ดำที่รอดชีวิต                   แม้ว่าจะสั่งการลูกน้องไปทำเรื่องแทนตัวเองได้ แต่คงไม่อาจดับความโกรธแค้นที่ทำให้เขาควบคุมปราณมารไม่ได้จนคนของเขาหลายคนต้องบาดเจ็บล้มตาย และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเหลียนเฟิน           กระนั้นก็กลัวว่าเหลียนเฟินจะรู้ว่าเขาแอบไปทำเรื่องไม่ดีอีกจึงสั่งให้ลูกน้องทั้งสองคนช่วยปิดบังไว้         

        กลางดึกคืนนั้น           ขณะที่เหลียนเฟินกำลังนอนหลับใหลในอ้อมกอดของหวังเยี่ยนหลง เขาได้ยินเพลงบางอย่างกล่อมขับขาน จังหวะเอื่อยล่องลอยมาพร้อมกับสายลมยามค่ำคืน           เขาจมลงสู่ภวังค์ที่ถูกใครบางคนปิดบังเอาไว้ ภาพในวัยเด็กของเหลียนเฟินในหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ไหนสักแห่ง วันหนึ่งมีสตรีในชุดสีขาวน้ำเงินเดินเข้ามาลูบเรือนผมของเขา รอยยิ้มนางทำให้รู้สึกราวกับได้เห็นเซียนสวรรค์           จากนั้นภาพก็เปลี่ยนไปเป็นยามที่เขาได้วิ่งเล่นกับใครหลายคนบนลานน้ำแข็ง ความสุขที่ได้อยู่ใกล้คนเหล่านั้นทำให้เหลียนเฟินเผลออมยิ้มออกมาทั้งที่ยังหลับสนิท

        เรือนบุปผาของจ้งซูหนี่ว์           ซือหยางนำสำรับอาหารและยามาให้นางเพื่อรักษาบาดแผลที่เกิดจากโลหิตมาร           หลายวันที่ผ่านมา จ้งซูหนี่ว์สังเกตได้ว่านิสัยใจคอของคนผู้นี้เปลี่ยนไปมากนัก เดิมทีเขาเป็นคนของจ้งซูเม่ยที่ถูกส่งมาให้จับตาดูนาง จึงไม่เคยแสดงอาการใด ๆ ให้นางเห็นนอกจากสีหน้าเย็นชา แววตาเหี้ยมโหด ยามอยู่กับเขาต้องคิดระแวงอยู่ร่ำไป นั่นก็เป็นเพราะจ้งซูเม่ยกำชับเขามาเช่นนั้น           แต่เวลานี้ ซือหยางคอยดูแลนางเป็นอย่างดี สีหน้าแววตาต่างไปจากเดิมจนนางอดแปลกใจไม่ได้ว่าช่วงเวลาที่เขาหายไป เขาพบเจอกับสิ่งใดมา