All Chapters of เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว: Chapter 41 - Chapter 46

         “เจ้าหายหัวไปที่ใดมา” เสียงเกรี้ยวกราดของหวังเยี่ยนหลงดังขึ้นทันทีที่เห็นหน้าของเซี่ยฟาน           “ข้ากำลังปลูกสมุนไพรอยู่ข้างนอกขอรับ” เซี่ยฟานบอกความจริงเขาเพียงครึ่งเดียว “คุณชายกลับมาแล้ว ข้าจะรีบไปเตรียมสำรับอาหาร น้ำอุ่นกับเสื้อผ้าชุดใหม่ให้นะขอรับ”           เขาหันหลังกลับ เตรียมจะเดินออกนอกเรือนใบไผ่ ทว่า หวังเยี่ยนหลงไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้นเพราะสังเกตได้ว่าสีหน้าของเซี่ยฟานดูเปลี่ยนไป คนที่ทำหน้าอมทุกข์ตลอดเวลา ครั้งนี้กลับดูแปลกตา เขาตอบตัวเองไม่ได้ว่า สิ่งนั้นเรียกว่าอะไรเพราะตัวเขาเองก็ไม่เคยได้รับมันเช่นกัน        &n

        นับตั้งแต่คืนนั้นเป็นต้นมา เซี่ยฟานก็มักจะเจอเรื่องราวแบบเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในแต่ละวัน เขาขังตัวเองไว้ในมุมมืดของเรือนใบไผ่ ตัวสั่นระริกทุกครั้งที่ได้ยินเสียงฝีเท้าเข้าใกล้ หัวใจดวงน้อยแทบจะแบกรับไว้ไม่ไหว           หวังเยี่ยนหลงไม่ได้สังเกตเลยว่าร่างกายของเซี่ยฟานมีสัญลักษณ์อะไรเกิดขึ้น เดิมทีไม่ใส่ใจเซี่ยฟานอย่างไรก็ยังคงทำเช่นเดิม ที่แปลกไปจากเดิมคือเริ่มยอมรับตัวเองแล้วว่าขาดเซี่ยฟานไปไม่ได้ เพราะคิดทึกทักไปว่าเซี่ยฟานคือที่ระบายปราณมารของเขา หลังจากเสร็จกิจทุกครั้ง เขาจะสามารถกดปราณมารไม่ให้กัดกินตนเองได้           นอกจากเหอชิงหยางแล้วยังมีคนผู้หนึ่งที่รู้สึกได้ว่าเซี่ยฟานหายไป เขามักจะง่วนอยู่ในเรือนต้นสนเพื่อกลั่นโอสถตามที่บิดาสั่งเอาไว้ ครั้นจะหาเรื่องออกมา

        “ทาสรับใช้ผู้นั้นมีดีอะไร พวกเจ้าถึงได้ยื้อแย่งกันไปมา” เสียงเยือกเย็นของหวังเฉิงเย่ถามลองเชิง ไม่นึกว่าตนเองจะต้องมานั่งตัดสินใจกับเรื่องไร้สาระของบุตรชาย           “เซี่ยฟานช่วยข้ากลั่นโอสถได้ขอรับ งานที่ท่านพ่อสั่งจะได้สำเร็จเร็วขึ้นอีก เขามีความรู้เรื่องสมุนไพรจึงช่วยแบ่งเบาภาระข้าไปได้มาก” หวังซีซวนรู้ว่าบิดาเขาใส่ใจกับเรื่องใดมากที่สุด จึงพูดออกไปเช่นนั้น           “ตามใจเจ้า” เขาบอกปัดอย่างส่ง ๆ แล้วเดินออกไปฝึกศิษย์ในสำนักต่อ           หวังซีซวนยิ้มดีใจ รีบกล่าวขอบคุณแล้วไปบอกข่าวดีกับเซี่ยฟาน