All Chapters of เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว: Chapter 21 - Chapter 30

“บังอาจนัก เจ้ายังเป็นลูกผู้ชายหรือไม่ หลักฐานก็มีอยู่ทนโท่ ยังจะปฏิเสธ” คุณชายใหญ่เริ่มควบคุมตนเองไม่ได้ “ข้าเปล่า ข้าไม่ได้ทำอะไรนาง” หวังเยี่ยนหลงทุบหัวตัวเอง พยายามนึกว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้างก่อนหน้าที่จะเข้ามาในเรือน เขาจำได้เพียงความรู้สึกทางกายที่มีกับคนผู้นั้น สุดท้ายแล้วคุณชายใหญ่ก็ไม่อาจทนฟังคำแก้ตัวใด ๆ ได้อีก อัดพลังปราณใส่หวังเยี่ยนหลงถี่ ๆ ในพริบตาเดียว อีกฝ่ายไม่ทันได้ตั้งรับโดนพลังนั้นซัดเข้าร่างกายกระทบถึงเส้นชีพจรอยู่หลายส่วน ฉับพลัน หวังเยี่ยนหลงก็กระอักเลือดออกมากองใหญ่ รู้สึกไร้เรี่ยวแรง พลังที่เคยไหลเวียนในร่างกายเหมือนหายไป ดวงตาเขาเบิกโพลงมองหน้าคนเป็นพี่ชาย ก่อนที่คุณชายใหญ่จะอัดพลังปราณเข้าไปซ้ำอีกรอบ ลูกศิษย์คนอื่นก็เข้ามาห้ามไว้ เกรงว่าลงมือต่อจะทำให้หวังเยี่ยนหลงถึงตายได้ “คุณชายใหญ่ หยุดก่อนเถิดขอรับ” เสียงแต่ละคนที่ดึงแขนดึงขาของเขาเอาไว้ห้ามปราม “ถ้าเขาตายขึ้นมา เรื่องจะบานปลาย รู้เข้าถึงหูเจ้าสำนัก”

หวังเยี่ยนหลงมองหน้าหลิงซีคาดคั้นเอาคำตอบ “เจ้าหมายความว่าอย่างไร”  “เรื่องนั้นข้าเพียงคาดเดา ไม่อาจรู้ได้หรอกว่าความจริงเป็นเช่นไร” หลิงซีส่ายหน้าถอนหายใจ “บิดาของเจ้าเคยเล่าเรื่องนางให้ฟังบ้างหรือไม่” นางมองหวังเยี่ยนหลง เอ่ยต่อ “คงไม่สินะ” “เจ้าบอกว่าจะช่วยข้า มีวิธีแล้วหรือ” หวังเยี่ยนหลงถามขึ้น “แน่นอนว่ามี เพียงแต่ว่าเจ้าจะอดทนทำมันได้หรือไม่ก็เท่านั้น” “รีบบอกข้ามา” หลิงซียื่นตำราเล่มหนึ่งให้เขา หน้าปกเก่าจนแทบขาดหลุดลุ่ย พอพลิกเปิดดูด้านในจะเห็นตัวหนังสือเขียนด้วยลายมือฉวัดเฉวียนกับรูปภาพเล็ก ๆ และข้อความสีแดงกำกับอยู่ “คุณชายควรจะรักษาตัว ฝึกฟื้นฟูพลังปราณที่นี่จะดีกว่า อย่างไรเสียคนในสำนักจะได้ไม่สงสัย” หลิงซีกล่าวขึ้น แผนการของนางจะต้องสำเร็จลุล่วง กว่าจะถึงวันนั้น ทุกอย่างต้องเป็นความลับ “ไม่ต้องบอกข้าก็รู้”

หลังจากวันนั้นมา เซี่ยฟานเริ่มรู้สึกสนิทกับเขามากขึ้น เหอชิงหยางเข้ามามีส่วนร่วมในชีวิตประจำวันของเซี่ยฟาน ช่วยตักน้ำ กวาดลานบ้าน หาวัตถุดิบมาทำอาหาร ราวกับอยู่ด้วยกันอย่างไรอย่างนั้น “เซี่ยฟาน ข้าให้เจ้า” เหอชิงหยางยื่นม้วนกระดาษใบหนึ่งให้เขา พอคลี่ดูข้างในก็เห็นเป็นภาพของตัวเอง “ภาพของข้าหรือ” เซี่ยฟานไม่เข้าใจ “อื้ม เจ้าก็รู้ว่าข้าชอบวาดภาพ ข้าเลยวาดให้เจ้าใบหนึ่ง” เขายิ้มแป้น ภูมิใจในฝีมือของตนเอง ภาพวาดลงสีนั้น เหอชิงหยางตั้งใจทำอยู่สามสี่วัน เป็นภาพที่เซี่ยฟานกำลังยิ้ม “ขอบคุณ” เซี่ยฟานบอกเขา “แต่ว่าข้าไม่มีอะไรให้เจ้า” “ข้าให้เจ้าเพราะอยากให้ ไม่หวังสิ่งใดตอบแทน เจ้าอย่าได้กังวล” เหอชิงหยางหมายความเช่นนั้น หลายวันต่อมา หวังซีซวนมาหาเซี่ยฟานที่เรือนน้อยเพื่อตามกลับบ้านเพราะเจ้าตัวสัญญาว่าจะรีบกลับทันทีที่มาส่งคุณชายสาม แต่เวลาล่วงเลยหลายเดือนแล้วกลับไม่เห็นแม้แต

นิยายเรื่องนี้เขียนจบแล้วนะคะ ตอนหลักเล่มแรก 55 ตอน เล่มสอง 49 ตอนและตอนพิเศษอีก 12 ตอนค่ะป.ล. คำเตือนยังเหมือนเดิม เรื่องนี้เหมาะสำหรับนักอ่านอายุ 18 ปีขึ้นไป ระหว่างทางมีน้ำตา พระเอกสำนึกช้า-------------------------------------------------------------------------------------ตั้งแต่วันที่หวังซีซวนมาหาเซี่ยฟาน เขาก็รีบกลับไปที่สำนักตระกูลหวัง แล้วบอกบิดาของตนว่าค้นพบหนทางที่จะกลั่นยาอมตะนิรันดร์ได้แล้ว เพียงแต่ว่าต้องตามหาส่วนผสมของยาที่กระจัดกระจายในหลายแคว้น หวังเฉิงเย่นึกสงสัยว่าเหตุใดบุตรชายที่ดึงดันไม่เคยยอมบอกข้อมูลใด ๆ กับเขาจึงเปิดปากพูดในวันนี้ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ เพราะอย่างไรเสียหวังซีซวนก็ไม่มีทางหลุดลอดไปจากเงื้อมมือเขาได้ เขาได้ยินเรื่องยาอมตะนิรันดร์มาจากมารดาของหวังซีซวน จึงเคี่ยวเข็ญให้บุตรชายถอดความในตำรามาโดยตลอด นับว่าเลี้ยงไปไม่เสียข้าวสุก ตัวอักษรในหนังสือที่เขาเคยพยายามถอดความเป็นเพียงสัญลักษณ์ที่ไม่มีความหมายใด จึงได้แต่ปล่อยหวังซีซวนให้อยู่รอดตลอดมาเพื่อรอเวลาเช่นนี้&n

หวังเยี่ยนหลงถอนมันออกมาจากเซี่ยฟาน พลันน้ำสีขาวขุ่นทะลักออกมาด้วย สีหน้าของเขาในเวลานี้สับสน คิดว่าที่ทำลงไปคงเป็นเพราะฤทธิ์สุราและคนตรงหน้าอาจจะไม่ใช่เซี่ยฟานก็ได้ ทว่า ทันทีที่พลิกตัวคนที่ยังนอนหลับใหล ใบหน้านั้นก็บ่งบอกชัดเจนว่าเป็นเขา “บัดซบ!” หวังเยี่ยนหลงตบหน้าตัวเองอีกครั้ง รีบใส่เสื้อผ้าแล้วเดินออกไปจากเรือนน้อย ทิ้งให้เซี่ยฟานนอนอยู่เพียงลำพัง ครั้นมาถึงหอโคมแดง หวังเยี่ยนหลงครุ่นคิดไปคิดมา พยายามโบ้ยให้เป็นความผิดของเซี่ยฟาน ไม่ว่าจะทางใดก็ทางหนึ่งแล้วสั่งสุรามาเพิ่มอีกหลายไห ซดดื่มให้ลืมว่าเมื่อคืนทำอะไรลงไปจนเมามายเรียกสาวงามในหอโคมแดงสามสี่คนเข้าไปในห้อง บรรเลงบทอัศจรรย์เร่าร้อนกับพวกนางอยู่ครึ่งค่อนวัน แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ถึงฝั่งฝันดังที่ตั้งใจไว้ ครานี้แม้จะเมามายแต่ก็ยังพอมีสติอยู่บ้าง นึกสงสัยทำไมถึงรู้สึกไม่เหมือนกัน กระดกสุราเข้าปากอีกอึกใหญ่แล้วเผลอเห็นหน้าคนที่กำลังแนบชิดกายเขาอยู่เป็นเซี่ยฟาน หวังเยี่ยนหลงยิ้มมุมปากดึงนางเข้ามาใกล้ ลีลาที่ใช้เริ่