All Chapters of หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน: Chapter 61 - Chapter 70

หลังจากนั้นทุกคนก็ต่างหันกลับมาสนใจกับการกินอาหารกันอย่างเงียบๆจนอาหารมื้อเย็นวันนี้จบลงไป… เมื่อกินอาหารกันจนอิ่มแล้วก็นั่งย่อยกันอยู่สักพักใหญ่ๆก่อนที่ลี่อินกับลี่ซือจะช่วยกันยกจานชามอาหารที่ใช้กินแล้วออกไปเก็บล้างทำความสะอาด……1เค่อ [15นาที] ผ่านไปหลังจากที่ลี่อินกับลี่ซือจัดการเก็บล้างจานชามคว่ำเรียบร้อยแล้วก็เดินกลับเข้ามาในห้องกินข้าวที่มีเยว่อิง เยว่ซินอี๋ แล้วก็เฟยหลงรออยู่… เมื่อคนมาครบแล้วเยว่อิงก็เตรียมจะบอกเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ทุกคนได้ฟังทันที แต่ก่อนอื่นนางต้องกล่าวถามเสียก่อน“ เฟยหลง ลี่อิน ลี่ซือ พวกเจ้าเคยได้ยินเรื่องพลังปราณกันมาก่อนหรือไม่? ”“ บ่าวไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องพลังปราณอันใดที่นายหญิงพูดมาก่อนเลยเจ้าค่ะ ” ลี่ซือเอ่ยตอบ“ บ่าวก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยเช่นเดียวกับลี่ซือเลยเจ้าค่ะ เพราะครอบครัวเก่าของบ่าวนั้นยากจนมากวันทั้งวันบ่าวก็มัวแต่ขลุกอยู่กับการทำงาน… ”เมื่อลี่อินกล่าวตอบออกมาแบบนี้ เยว่อิงก็พยักหน้าตอบกลับอย่างรับรู้เพราะเคยฟังเรื่องราวของนางมาก่อนหน้านี้แล้ว แต่เฟยหลงที่ได้ฟังคำพูดของลี่อินจบก็รีบนำมือตัวเองมาตบหลังมือของลี่อินเบาๆ เป็นเชิ

หลังจากจากที่เยว่อิงแล้วก็คนอื่นๆเริ่มอ่านศึกษาหนังสือตำรา แล้วก็ฝึกฝนวิชาพล้งปราณกับพลังเซียนนี่ก็ผ่านระยะเวลาไป 3เดือนแล้ว… ตอนนี้ทุกคนก็แข็งแกร่ง แล้วก็มีประสาทสัมผัสหรือการรับรู้ที่ว่องไวกว่าคนปกติเยอะมากเมื่อทุกคน รวมถึงเยว่อิงนั้นใช้เวลาฝึกอยู่ภายในมิติจนครบระยะเวลา 3เดือนแล้ว เยว่อิงนางจึงได้พาทั้ง 4คนออกจากมิติทันที …ซึ่งระยะเวลาที่ห่างระหว่างภายในและภายนอกมิตินั้นต่างกันอยู่มากโขเลยทีเดียว ทางด้านนอกมิติเวลาเพิ่งจะผ่านไปเพียงแค่ 1สัปดาห์เท่านั้นเอง..ภายนอกมิติหลังจากที่เยว่อิงพาทุกคนออกจากมิติกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เยว่อิงจึงได้หันมาเอ่ย“ พวกเจ้าทั้งสามคนกลับเข้าบ้านไปพักผ่อนกันก่อนเถิด พวกเจ้าใช้เวลาฝึกฝนกันไปเยอะแล้วควรจะพักผ่อนกันเสียบ้าง ”“ ขอบคุณเจ้าค่ะนายหญิง ” ลี่ซือเอ่ยตอบ“ ได้เจ้าค่ะนายหญิง หากนายหญิงมีอันใดให้บ่าวรับใช้ก็เรียกพวกบ่าวได้เลยนะเจ้าคะ ” ลี่อินเอ่ยขึ้นมาอีกคน“ ขอรับนายหญิง แต่บ่าวคิดว่าจะขอออกไปฝึกซ้อมที่สวนหลังบ้านอีกสักหน่อย ” เฟยหลงเอ่ยออกมา“ ได้ ตามใจพวกเจ้าเถิด ”หลังจากนั้นทั้งสามคนก็แยกตัวเดินออกไปกันทันที……เมื่อเยว่อิงเห็นทั้งสามคนแย

เยว่อิงนางก็ไม่รอช้ารีบนำธนูจากในมิติแล้วจัดการเล็งไปที่เสือโคร่งตัวนั้นทันทีปัก!หลังจากที่เสียงของธนูปักลงไปตรงหัวใจของเสือโคร่งตัวนั้นแล้ว ไม่นานเสือโคร่งก็ล้มลงไปกับพื้นพร้อมกับค่อยๆหมดชีพจรไป เมื่อเยว่อิงกวาดสายตามองไปรอบๆจนทั่วทั้งป่าก็ไม่เห็นว่าจะมีสัตว์ร้ายอันใดโผล่ออกมาอีก นางจึงได้เดินนำเฟยหลงออกไปด้านหน้าที่มีสัตว์ทั้งหมดนอนตายเรียงรายกันอยู่แล้วจัดการเก็บสัตว์พวกนี้เข้ามิติไปทันที …เมื่อเก็บสัตว์ร้ายทั้งหมดตรงหน้าเข้ามิติหมดแล้วจึงได้หันมาเอ่ยกับเฟยหลงทันที“ ไปกันเถอะ… พวกเราเข้าป่าไปหาดูเก็บอันใดเพิ่มอีกสักหน่อย ” เยว่อิงเอ่ยกับเฟยหลงออกมา แม้ว่านางจะเก็บฝูงหมูป่าขนาดตัวเกือบๆ200โลได้ถึง7-8ตัวเห็นจะได้ ไม่รวมเจ้าเสือโคร่งตัวใหญ่ที่นอนนิ่งอยู่ในมิติอีก“ ได้ขอรับนายหญิง ”กลังจากนั้นทั้งสองคนก็เดินเข้าไปในป่าไปเรื่อยๆ เมื่อเห็นพวกผลไม้ป่า หรือสมุนไพรที่มีประโยชน์เยว่อิงก็จัดการเก็บ แล้วก็ให้เฟยหลงช่วยกันเก็บทันที… อย่างทางด้านหน้าที่จะถึงก็มีต้นแอปเปิลป่า กับต้นลูกท้อนางก็กวาดตามองไปข้างหน้าอีก ทางด้านหน้าตรงข้ามกับตรงที่นางอยู่จะมีผลของเบอร์รี่ป่าอยู่แทบจะเต็มต้นเลยก็ว่

หลังจากที่เยว่อิงนางใช้เวลาอยู่ในมิติเพื่อเรียนรู้แล้วก็ฝึกฝนเกี่ยวกับการปรุงยา นี่ในมิติก็ผ่านเวลามาถึง3เดือนแล้ว ถึงเวลาที่จะต้องออกจากมิติเพื่อเดินทางไปเมืองหลวงกันเสียแล้ว……ด้านนอกมิติ“ เอารถม้าคันใหญ่ไปนะเฟยหลงที่ข้าสั่งทำขึ้นเพื่อที่จะได้นอนกันได้น่ะ ” เยว่อิงเอ่ยกับเฟยหลงออกมาซึ่งรถม้าคันใหญ่ที่เยว่อิงสั่งทำขึ้นก็จะมีลักษณะใหญ่กว่ารถม้าปกติทั่วไปอยู่มากเลยทีเดียว ลักษณะรถม้าของเยว่อิงก็คือกว้างใหญ่ขนาดเท่าๆกับห้องห้องหนึ่งเลยทีเดียว ใช้ล้อไปถึง6ล้อเพื่อลาก ซึ่งเยว่อิงใช้ม้าคู่2ตัวกับวัวอีก2ตัวเพื่อลากรถม้าส่วนด้านหน้าก็มีห้องเล็กๆมีที่นั่งที่เยว่อิงสั่งทำเบาะนิ่มๆนั่งสบายที่มีไว้เพื่อให้เฟยหลงเข้าไปนั่งบังคับรถม้าได้อย่างไม่ติดขัดนั่นเอง ด้านในรถม้าก็คือจะมีที่นอนคิงไซส์อยู่1ลูกชิดกำแพงด้านในมีผ้านวมหมอนอะไรเตรียมไว้เพื่อใช้งานไกลๆอยู่เรียบร้อย มีโซฟาตัวใหญ่นั่งอยู่ทางด้านหน้าตรงกำแพงที่เป็นกระจกยาวมีไว้เพื่อเปิดแล้วนั่งมองถนนหนทางหรือธรรมชาติมีตู้เย็นที่เยว่อิงนางเติมของไว้เต็มตู้วางไว้อีกมุมหนึ่ง แล้วก็มีเครื่องปรับอากาศติดอยู่ตรงกำแพงด้านบนซึ่งไฟฟ้าก็มาจากแผงโซลาเซลล์ท

เมื่อเยว่ซินอี๋กล่าวถามจบลี่อินนางก็เอ่ยตอบออกมา“ นางเป็นคนที่ท่านให้ข้ากับเฟยหลงไปช่วยเหลือเมื่อสักครู่ไงเจ้าคะคุณหนู ”“ โอ้! ดียิ่งรักเจ้าค่ะที่พวกท่านทั้งสองคนปลอดภัย ” เยว่ซินอี๋กล่าวตอบอย่างยินดี “ ข้าต้องขอบคุณคุณหนู กับฮูหยินเจ้าค่ะที่ได้ช่วยเหลือพวกเราทั้งสองคนเอาไว้ ถ้าไม่อย่างนั้นก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอันใดขึ้นกับข้าแล้วก็บุตรชายบ้างก็ไม่รู้ ฮึก! ” นางเอ่ยขอบคุณพร้อมกับสะอึกสะอื้น เพราะยิ่งคิดถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นก็ยิ่งสะเทือนใจ“ ท่านน้าอย่าร้องไห้เลยนะเจ้าคะ ” เยว่ซินอี๋นางเอ่ยปลอบใจเด็กชายที่แอบอยู่ข้างหลังมารดาพอได้ยินว่ามารดากำลังเสียใจก็รีบโผล่หน้าออกมาพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองมารดา“ ท่านแม่อย่าร้อง ห่าวเอ๋อร์กอดๆท่านแม่ ไม่ร้องไห้นะ ” เด็กชายกอดขามารดาพร้อมกับพูดปลอบใจออกมาอย่างน่ารัก“ ฮึก! ขอบใจจ่ะ แม่ไม่ร้องไห้ แม่กำลังดีใจที่ห่าวเอ๋อร์ของแม่ปลอดภัย ” นางที่ได้ยินเสียงบุตรชายกล่าวปลอบก็ก้มหน้าลงมามองบุตรชายพร้อมทั้งน้ำตาแล้วล้มตัวนั่งคุกเข่าแล้วกอดบุตรชายด้วยความรักทั้งหมดที่มีบุตรชายที่กำลังโดนมารดากอดอยู่ก็เอ่ยตอบออกมา“ ห่าวเอ๋อร์ก็ดีใจที่ท่านแม่ยังอยู่กับห่าว