All Chapters of หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน: Chapter 71 - Chapter 80

” ห่าวเอ๋อร์ เจ้าว่านิทานเรื่องนี้ที่พี่สาวเล่าให้เจ้าฟังให้ข้อคิดอันใดแก่เจ้าบ้างหรือ? “ เยว่ซินอี๋เอ่ยถามออกมา” เอ๋… ถ้ากระต่ายไม่หยุดนอนก็จะไม่แพ้เต่าขอรับพี่สาว ใช่หรือไม่ขอรับ? “ เด็กชายทำท่าครุ่นคิดก่อนจะเอ่ยตอบ“ ใช่แล้วล่ะจ้ะ แต่คำตอบที่พี่สาวจะบอกเจ้าอีกก็คือ ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น แล้วอีกอย่างก็คือเราไม่ควรจะสบประมาทผู้ใดก่อนที่จะได้เห็นความสามารถที่แท้จริงของเขาก่อน เข้าใจหรือไม่หืม? ” เยว่ซินอี๋กล่าวบอกข้อคิดของนิทานพร้อมกับสอนเด็กชายไปด้วยในตัว“ ข้าเข้าใจแล้วขอรับพี่สาว ต่อไปห่าวเอ๋อร์จะมีความพยายามแล้วก็ไม่สบคิดประมาทความสามารถของผู้ใดอีกด้วยขอรับ ”“ เก่งมากจ่ะ โตขึ้นห่าวเอ๋อร์ของพี่สาวจะต้องเป็นชายหนุ่มที่ดีมากอย่างแน่นอน พี่สาวรับประกัน! ” เยว่ซินอี๋กล่าวชมเด็กชายออกมาอย่างเยินยอ จนคนที่อยู่ภายในห้องต่างก็พากันอมยิ้มอยู่ใต้ความมืดนี้อย่างเอ็นดู“ คิกๆ โตขึ้นห่าวเอ๋อร์จะเป็นชายหนุ่มที่ดีอย่างที่พี่สาวบอกขอรับ ” เด็กชายเอ่ยตอบคำพูดของพี่สาวคนสวยพร้อมกับหัวเราะคิกคักๆ“ ฮ่าๆๆ … ” เยว่ซินอี๋หลุดหัวเราะออกมาอย่างขบขันแต่ไม่ได้กล่าวพูดอันใดออกมาอีกเ

ในขณะที่ลี่อินกับลี่ซือกำลังช่วยกันทำอาหารอย่างขมักเขม้น ต่างจากอีกฝั่งหนึ่งที่ตอนนี้กำลังจะลงมือกินอาหารแห้งแต่เมื่อได้กลิ่นหอมโชยที่ลอยตามลมมาก็ถึงกับต้องกลืนน้ำลายกันอย่างห้ามไม่อยู่“ ท่านพ่อท่านแม่! นั่นคือกินอันใดหรือขอรับช่างหอมยิ่งนัก ข้าอยากกิน ”“ แม่เองก็ไม่รู้เช่นกันว่านี่มันคือกลิ่นหอมของอาหารอันใด ท่านพี่ข้าว่าเราให้คนไปขอแบ่งซื้ออาหารของพวกเขามาให้เหวินเอ๋อร์ดีหรือไม่เจ้า ” นางหันมาถามความเห็นของผู้เป็นสามี“ หากเราไปขอซื้อเช่นนี้จะดีหรือ? ”“ ดีหรือไม่ดีข้าไม่รู้หรอกเจ้าค่ะ แต่บุตรชายของเราไม่ได้กินอาหารที่ดีมาหลายวันแล้วนะเจ้าคะ อย่างไรข้าก็จะให้คนไปขอซื้ออาหารมา ” “ เฮ้อ… แล้วพี่จะไปห้ามอันใดเจ้าได้เล่า เอาเถิด อาเว่ยเจ้าเอาตำลึงเงินนี้ไปแล้วรีบไปขอแบ่งซื้ออาหารจากรถม้าคันนั้นมาให้บุตรชายของข้าสักหน่อยเถิด ”“ ขอรับนายท่าน ”.ตัดกลับมาที่ด้านของเยว่อิง“ นายหญิงเจ้าคะ อาหารเสร็จแล้วเจ้าค่ะ ”แต่ในขณะที่ทุกคนกำลังจะนั่งเพื่อกินข้าว ก็พบกับคนแปลกหน้ามายืนด้อมๆมองๆพวกนางอยู่ เหมือนจะเอ่ยพูดอันใดแต่ก็มัวแต่อ้ำๆอึ้งๆ“ ท่านมีอันใดกับพวกข้าหรือเจ้าคะ? ” เยว่อิงกล่าวถามช

เมื่อออกจากจวนตระกูลหวังแล้วเยว่อิงก็ให้เฟยหลงบังคับรถม้าไปยังสำนักศึกษาเลยทันที ซึ่งการเดินทางไปสำนักศึกษาหนิงฮวานี่อยู่คนละเส้นทางกับตระกูลหวังของซิงอีเลยทำให้การเดินทางใช้เวลาถึงครึ่งชั่วยามเลยทีเดียวกว่าจะมาถึงหน้าประตูของสำนักศึกษาหนิงฮวาแห่งนี้“ เราลงจากรถม้าแล้วเข้าไปสมัครสอบกันก่อนเถิดเดี๋ยวให้ท่านน้าเฟยหลงนำรถม้าไปเก็บ ” “ เจ้าค่ะท่านแม่ ”เมื่อคนทั้งสี่คนเดินเข้ามายังภายในเขตรั้วของสำนักศึกษาหนิงฮวา นักเรียนหรือผู้ปกครองคนอื่นๆต่างก็พากันมอง เพราะตั้งแต่ผู้คนที่เดินเหยียบเข้ามาให้สถานศึกษาแห่งนี้พวกนางคือกลุ่มแรกๆที่โดดเด่นกันมากถึงเพียงนี้หลังจากที่ยืนกวาดตามองอยู่ไม่นานก็มีชายหนุ่มผู้หนึ่งเดินเข้ามาหาพวกนาง “ ฮูหยินพาบุตรสาวมาสมัครใช่หรือไม่ขอรับ? ”“ ใช่เจ้าค่ะ ”“ ถ้าอย่างนั้นเชิญฮูหยินเดินตามข้ามาทางนี้เลยขอรับ ” พูดจบชายหนุ่มก็เดินนำหน้าคนทั้งสี่ออกไปยังห้องห้องหนึ่งภายในอาคารก๊อก ก๊อก ก๊อก!“ อาจารย์ใหญ่ขอรับ มีเด็กสาวกับผู้ปกครองมาสมัครสอบขอรับ! ” เด็กชายตะโกนอย่างสุดเสียงเพื่อให้เสียงดังเล็ดลอดผ่านประตูเข้าไป“ อืม… เจ้าก็พานางไปลงชื่อสมัครสอบสิเจ้าเซ่อ จะพานางม

“ฮะ…ฮูหยิน ท่านมาแล้ว” เมื่ออี้หลินที่กำลังเฝ้าบุตรชายอยู่กำลังหันทิศทางการมองแต่ไปสบตากับหญิงสาวที่ช่วยนางกับบุตรชายเอาไว้ก็ถึงกับลุกพรวดจากเก้าอี้อย่างดีใจเยว่อิงที่เดินเข้ามาแต่โดนทักขึ้นมาเสียก่อนจึงได้พยักหน้าตอบรับออกมา “แล้วบุตรชายของเจ้าเป็นอย่างไรบ้างเล่า? ”“อี้เฉินรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาตอนกลางดึกแล้วรอบหนึ่งแล้วเจ้าค่ะ แต่เช้านี้ยังไม่ตื่นเลย”เยว่อิงพยักหน้าออกมาก่อนจะเอ่ย “อืม… ร่างกายของเขาอาจจะเหนื่อยล้ามานาน ให้นอนพักผ่อนรักษาตัวไปอีกสัก2-3วันก็น่าจะดีขึ้น”“เจ้าค่ะ”“แล้วเจ้าเล่าได้กินยาตามที่ท่านหมอจัดให้หรือไม่? ”“ข้ากินไปแล้วเจ้าค่ะฮูหยิน ข้าต้องขอบคุณฮูหยินจริงๆ นะเจ้าคะที่เมตตาบุตรชายของข้ามากถึงเพียงนี้แล้วยังเผื่อแผ่ความเมตตามาถึงข้าอีก”“เจ้าอย่าคิดอันใดอีกเลย ต่อไปก็ตั้งใจรักษาร่างกายของเจ้าให้ดีเถิด” “เจ้าค่ะฮูหยิน”เมื่อออกจากโรงหมอเยว่อิงก็เดินออกมาเพื่อจะเดินกลับรถม้าเพื่อไปจวนเจ้าเมืองเพื่อติดต่อซื้อจวนไว้ที่นี่สักหลังพลั๊ก!“อะ…โอ๊ย! เจ้าเดินยังไงของเจ้าน่ะห๊า!” เสียงหญิงสาวแหวออกมาใส่เยว่อิงเยว่อิงที่เดินมาอยู่ดีๆ ก็โดนใครไม่รูัมาเดินชน ไหนนางจะมาตะโก

“ห้อง8 เปิดประมูลที่ 8,000 ตำลึงทอง!”“8,000 ตำลึงทองครั้งที่หนึ่ง!”“8,000 ตำลึงทองครั้งที่สอง!”“8,000 ตำลึงทองครั้งที่สาม!”ตุบ ตุบ ตุบ!“ปิดการประมูลชุดเครื่องประดับจากร้านเครื่องประดับหอเหยาเยว่ให้แก่ห้อง8 ในราคา 8,000 ตำลึงทอง!”………“นี่คือเงินประมูลสำหรับการประมูลน้ำหอมในวันนี้เจ้าค่ะ ยังไงหากฮูหยินเยว่ต้องการส่งของสิ่งใดเจ้าประมูลอีกหอไฉช่างของเรายินดีต้อนรับท่านอย่างดีนะเจ้าคะ” เมื่อเยว่อิงได้เงินจากการประมูลมาแล้วก็ทำการชำระค่าเครื่องประดับที่ประมูลมาอีก เมื่อเสร็จแล้วจึงได้ออกจากโรงประมูลเลยทันทีแต่ขณะที่เยว่อิงกำลังจะเดินกลับเข้าจวนก็มีคนมายืนขวางหน้านางไว้เสียก่อน เมื่อเยว่อิงนางเงยหน้าขึ้นมามองก็ถึงกับเก็บสีหน้าท่าทางความไม่พอไม่ได้“หึ! เมียรักของเจ้าคงจะคลานกับไปฟ้องเจ้ามาละสิ แล้วที่มาวันนี้เจ้ามีอันใดกับข้า? ”“อิงเอ๋อร์… เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร? ”“ข้าจะมายังไงแล้วมันเป็นธุระกงการอันใดกับเจ้าหรือ แล้วอย่ามาเรียกข้าด้วยท่าทีเช่นนี้อีกเราหาได้สนิทกันไม่!!!!!!”“นี่เจ้ายังไม่หายโกรธข้าอีกหรือ ที่ผ่านมาข้าผิดไปแล้ว ถ้าข้าจะขอกลับไปดูแลเจ้ามันจะเป็นไปได้หรือไม่”เยว่อิงท