Semua Bab MARRIED TO A BILLIONAIRE: Surgeon by Day, Husband by Mistake: Bab 31 - Bab 40

LUNA’s POV“Luna, anak! Tara na’t aalis na tayo!” tawag ni Mama mula sa kusina.Napabalik ako sa wisyo at bahagyang itinulak si Damon palayo. Nagtataka man siya sa ginawa ko, pero kaagad akong lumabas at iniwan siya. “Oh? Akala ko ba nagpalit ka na ng damit?” tanong kaagad ni Mama.Shoot. Yung damit ko! I glanced down at the pajama set I was wearing— definitely not palengke-appropriate. Tumalikod ako at aakmang babalik na sana sa kwarto, ngunit saktong pagkahawak ko sa doorknob ng pinto, bumukas ito at iniluwa si Damon.“Good morning po,” nakangiting bati niya kay mama.Napapikit ako nang mariin at pasimpleng tumabi sa gilid. Oh, please. Ayoko munang makita o kausapin man lang ang lalaking ‘to. “Magandang umaga, hijo. Kumusta ang tulog mo?”“Ayos lang naman po.” His voice was calm—too calm na para ba’ng hindi man lang siya apektado sa ginawa niya sakin kanina.Bakit ako lang ang napapraning sa’ming dalawa? Was he so used to kissing women that it meant nothing to him? Is that why it

LUNA’s POVPAGKARATING na pagkarating namin sa ospital, halos magkandarapa na kami ni Mama sa pagtakbo papuntang Emergency Room. Naiwan si Ace sa lobby para asikasuhin ang iilang mga dokumento’t requirements. Kanina lang, nakatanggap si Mama ng tawag mula sa kumpare ni Papa. Nawalan daw ng malay si Papa habang nasa bukid at agad siyang isinugod sa ospital.Kaya naman ganito na lang ang kaba at takot naming dalawa.Hindi pa man kami nakararating sa dulo ng hallway, agad kong namataan si Damon—nakatayo sa labas ng ER, tahimik at halatang naghihintay.“Mr. Villaruel…” halos maputol ang hininga ko sa pagmamadali. “W-what happened?”Kitang-kita ko sa mukha niya ang labis na pag-aalala. Sunod siyang lumapit sakin at mahigpit akong niyakap.“A-Anong nangyari kay Papa?” garalgal ang tinig ko. “He’ll be fine,” mahina niyang sagot, habang hinahaplos ang likod ko.Napakapit ako sa braso niya, at hinayaang dumaloy ang mga luha ko. Ramdam kong nagsisimula na ring manginig ang balikat ni Mama sa

LUNA’s POVMAAGA akong nagising dahil nakatanggap ako ng tawag galing kay Damon na mao-operahan na daw ngayong araw si papa.Kasalukuyan ngayong naka-confine si Papa sa Villaruel Medical Center—ang flagship hospital na pagmamay-ari ng pamilya nila Damon. Doon na rin gagawin ang operasyon since kompleto ang equipments and facilities nila. The Villaruel Medical Group owns and manages several of the country’s most prestigious medical institutions, including top-tier hospitals, a university specializing in medical courses, and advanced research facilities.Bukod sa kanilang medical ventures, may mga malalaking negosyo rin sila sa iba’t ibang industriya—mula sa airlines, shopping malls, luxury real estate, hanggang sa financial services. But for Damon and his family, their focus has always been on expanding the medical field. That’s why they leave the management of their other businesses to other relatives, so they can concentrate on what matters most to them—healthcare.Minadali ko na ang

LUNA’s POV“The doctors said they’re keeping him sedated a bit longer so he can rest properly. Kaya unconscious pa rin siya hanggang ngayon.” sabi ni Damon habang nakadungaw kami sa labas ng observation window ng ICU. Stable na si Papa but the doctors still want to monitor him here at ICU for the next 24 to 48 hours. Once fully awake and cleared, saka lang siya ililipat sa regular room.Pagkatapos naming kumain, dumiretso kami kaagad dito to check on Papa. Ininform ko na din sina Ace at Mama, and they’re on their way here.“I think, you should go now. On the way naman din sina Ace dito,” sabi ko kay Damon nang harapin ko siya.Masyado ko na kasi siyang naiistorbo at ang laki na din ng utang na loob ko sa kanya.Napatingin siya sa suot nitong wristwatch bago sumagot. “Luckily, I’m on break. I’d rather spend it here.”“Seriously?” tinaasan ko siya ng kilay. “No one’s here to impress, so cut the flirty act.”“You think I need an audience to mean what I say?” he murmured, his voice low

LUNA’s POV“Hindi talaga ako sanay sa pagiging tahimik mo,” usal ni Ace habang kumakain ng chips at nakatitig sakin. “Anyare ba diyan?” tanong ni Cheska na kalalabas lang ng kitchen, bitbit ang isang bote ng wine. “Ewan. Kaninang umaga pa ganyan ‘yan e.”“Baka naglilihi?”“Yung manahimik buong araw? Paglilihi ba ‘yon?”Inihilig ko ang ulo sa sandalan ng sofa habang nanonood ng cartoon sa TV. Wala akong gana sabayan ang trip nila ngayon.Nandito nga pala silang dalawa sa condo ko dahil bakante si Cheska at wala namang ibang ginawa si Ace kundi ang bumuntot sakin. Tapos alam niyo kung anong ginagawa nila? Si Ace halos maubos na ang laman ng ref ko habang si Cheska ay nakakadalawang bote na ng wine. Buti naman at hindi pa siya lasing. Anyway, bahala silang gawin ang gusto nila, basta hindi ko talaga trip ang makipagsabayan. Nababagabag kasi ako dahil hanggang ngayon, inaalala ko pa din ang sinabi ni Dr. Rodriguez sakin kagabi sa café. Dapat ba akong magparaya? Paano kung totoong ma