Lahat ng Kabanata ng MARRIED TO A BILLIONAIRE: Surgeon by Day, Husband by Mistake: Kabanata 41 - Kabanata 50

LUNA's POV “And just like that, I became Mrs. Luna Villaruel.” Tahimik akong nakaupo sa dulong bahagi ng reception area, medyo tago mula sa karamihan. Malamig ang simoy ng hangin dahil open garden ang venue at may mga ilaw na nakasabit sa mga punong nagliliwanag na parang bituin. Sa harap ay merong isang eleganteng long table na punong-puno ng kulay puti, peach at champagne na mga bulaklak Nakangiti kong pinagmamasdan ang mga bisita na nagsisiyahan habang sinasabayan ang tugtog ng musika. “Luna?” Nilingon ko ang pamilyar na boses sa likod ko, at agad kong nakita si Nathaniel—kababata ko doon sa probinsya. “Sorry, medyo nahuli ako. But hey, at least umabot pa sa reception, ’di ba?” biro niya sabay abot ng yakap. Napatawa ako kahit papaano. “Oo nga. Mabuti at umabot ka.” He's an engineer at kahit na gaano siya kaabala sa proyektong ginagawa niya sa probinsya, na-appreciate kong pinaunlakan pa din niya ang imbitasyon ko sa kasal. Akala ko nga, hindi na siya dadalo e dahil hind

THIRD PERSONBANDANG ALAS DOSE na ng tanghali. Isa sa mga tauhan ng Villaruel ang lumapit kay Damon sa waiting lounge ng Villaruel Private Estate. Mag-isa siya roon, nakaupo sa isang leather armchair habang hawak ang isang baso ng scotch na kalahati na lang ang laman. Pilit niyang pinapakalma ang sarili—pero ang totoo, halos mabaliw na siya kakahintay ng balita tungkol sa asawa niyang tumakas. Ang bawat segundong lumilipas ay parang apoy na unti-unting lumalamon sa pasensya niyang kanina pa ubos.“Sir,” simula ng tauhan habang maingat na nag-uulat, “nakatanggap kami ng impormasyon na dumaan sa main entrance si Mrs. Villaruel bandang hatinggabi. Sa kasamaang-palad, nakatulog sa duty ang security na naka-assign sa gate kaya’t hindi niya na-monitor ang paglabas ng inyong asawa. May kasama po siyang isang lalaking hindi pa namin natutukoy, at ayon sa informant, kasalukuyan silang nasa NAIA, tila nagbabalak tumakas palabas ng bansa.”Damon suddenly threw the glass he was holding, causing

THIRD PERSONTHE BREEZE IN SWITZERLAND WAS COLD, even with the sun shining brightly. Sa isang parkeng napapalibutan ng mga pine tree at bahagyang tinatakpan ng hamog ang malalayong bundok, masayang naglalaro ang tatlong bata habang nakaupo si Luna sa isang wooden bench, hawak-hawak ang thermos ng mainit na tsokolate.“Mommy, look!” sigaw ni Dash habang umiikot hawak ang isang homemade kite na gawa nila kaninang umaga.Dash was born second among the triplets. Siya ang tinaguriang “sunshine” sa magkakapatid—ang pinakamasigla sa triplets. Likas din siyang palabiro at walang katapusang tanong ang bitbit niya saan man siya magpunta. Sa kabila ng pagiging makulit niya, hindi maipagkakaila ang pagiging protective nito lalo na sa kapatid na si Davin.“You’ve only got ten seconds left to beat my record, Dash. Hurry—time’s running out!” sigaw ni Desmond na seryosong nagbabantay sa hawak na laruang orasan.Si Desmond ang pinakamatanda sa tatlo at naunang lumabas mula sa sinapupunan ng ina. Siya

THIRD PERSONSWITZERLAND — TWO DAYS LATER“We’ve arranged medical clearance for Davin,” paliwanag ng doktor. “He’s stable enough to fly under strict monitoring. He’ll need oxygen support and a portable transfusion kit onboard, just in case. But it’s doable.”NASA KALAGITNAAN ng pag-aayos ng mga gamit si Luna habang inaalala ang bilin ng doktor. Bukas ng madaling araw ang flight nila pauwi sa Pilipinas.Napagdesisyunan nila ni Nathaniel ang bumalik—alang-alang kay Davin.Kahit na may pahintulot na mula sa doktor, nanatili pa din ang ang nararamdaman niyang hindi mapakali. Takot at pangamba— ngunit kailangan nilang bumalik sa Pilipinas at harapin ang lalaking iniwasan niya sa loob ng anim na taon.“Mommy, I’m gonna bring Dino so Davin won’t be scared.” biglang pumasok si Dash sa kwarto, hawak-hawak ang stuffed dinosaur.Pinahid ni Luna ang nanggigilid na luha bago hinarap ang anak. “That’s very sweet of you, baby,” mahinang wika niya, sabay haplos sa buhok nito. “Davin will be happy whe

LUNA’s POVSOBRANG BILIS ng kalabog ng puso ko habang nilalakad ang executive hallway ng Villaruel Medical center patungo sa opisina ni Damon. Bitbit ko ang isang folder na puno ng mga medical reports ni Davin.The last time I walked down this hallway was when I came to Damon for help dahil kalat na kalat ang eskandalong ginawa namin. Now, I’m walking the same path again, still asking for his help... but this time, it’s not for me. It’s for our son.“Yes, ma’am? How may I help you?” bungad kaagad sakin pagkarating ko sa tapat mismo ng opisina ni Damon, ng isang lalaking naka-iron-pressed light blue scrub suit na may kasamang ID lanyard na may tatak ng Villaruel Medical Center. May hawak siyang tablet at parang kalalabas lang mula sa records room.“May I speak to Dr. Damon Villaruel?” pormal kong tanong.Hindi ko ipinahalata kung sino ako. Matapos ang kaguluhan kanina sa airport, siguradong pinagp-pyestahan na ako sa socmed, kaya napagdesisyunan kong magpalit ng damit. Nag-disguise ulit