All Chapters of แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า: Chapter 121 - Chapter 130

ในเวลาต่อมาร่างสูงใหญ่ในชุดเกราะของผู้บัญชาการทัพแห่งต้าถัง ซึ่งทำหน้าที่ถวายอารักขาความปลอดภัยให้แก่ขบวนเสด็จขององค์จักรพรรดิและเชื้อพระวงศ์ผู้ติดตามอีกนับหลายสิบชีวิต ควบม้าห้อตะบึงออกจากวัดกานเย่ไปเพียงลำพัง โดยอาศัยเส้นทางการเดินทางจากหลังวัดซึ่งเป็นชายป่ามุ่งหน้ากลับเมืองหลวงไปอย่างเร่งรีบ  ในขณะที่ขบวนเสด็จเพิ่งเคลื่อนออกจากวัดกานเย่ไปยังไม่ถึงหนึ่งก้านธูป ปล่อยให้ผู้อื่นทำหน้าที่ถวายอารักขาแทนโดยปราศจากจางเย่วฉินร่วมขบวนในครั้งนี้ ซึ่งเป็นไปตามความคาดหมายของสองแม่ทัพที่รู้เท่าทันแผนลวงดังกล่าว ทันทีที่ร่างใหญ่ในชุดเกราะของผู้บัญชาการทัพควบม้ากลับเมืองหลวงโดยอาศัยเส้นทางหลังวัด ผ่านสายตาของกลุ่มคนที่แอบปลอมตนจากบุรุษให้อยู่ในคราบของนางชี คอยสอดส่องหาข่าวเพื่อส่งสัญญาณเริ่มลงมือปลงพระชนม์ถังเกาจงฮ่องเต้ทันที ตามแผนที่ได้วางเอาไว้เมื่อไม่มีจางเย่วฉินคอยปกป้องและคุ้มครอง ทว่าพวกมันช่างขลาดเขลายิ่งนักไม่ล่วงรู้เลยว่าร่างใหญ่ที่ควบม้าห้อตะบึงโดยใช้เส้นทางหลังวัดเพื่อเดินทางกลับฉางอานแท้จริงแล้วคือหลัวอี้หลางปลอมตนสวมชุดเกราะเป็นจางเย่วฉินแทนแม่ทัพผู้กล้า

“ทุกคนจงเดินถอยห่างออกไปจากบริเวณนี้ให้หมด! ยกเว้นแม่ทัพจางและแม่ทัพหลัวเจ้าทั้งสองอยู่ด้วยกันกับข้าตรงนี้! รวมไปถึงสตรีนางนี้ที่ปลอมตัวเป็นชายให้อยู่ด้วยเช่นกัน!”สุรเสียงของถังเกาจงดุดันเป็นยิ่งนัก ครั้นข้าราชบริพารต่างถอยห่างออกไปจากบริเวณดังกล่าว เหลือเพียงผู้ที่องค์จักรพพรดิรับสั่งเอาไว้เท่านั้นสุรเสียงของถังเกาจงรับสั่งถามสตรีนางนั้นกลับไปทันทีด้วยความอยากรู้ “เจ้าแน่ใจนะว่าสตรีสูงศักดิ์ที่กล่าวออกมานั้น พำนักอยู่จวนดอกเหมยที่ตั้งอยู่นอกเมืองหลวง ถ้าเช่นนั้นล่วงรู้หรือไม่ว่านางมีนามว่าอะไร เพราะภายในจวนนั้นล้วนมีแต่สตรีในระดับสูงเดินทางไปพักผ่อนที่จวนแห่งนั้นหลายนางอยู่ในเวลานี้”รับสั่งถามกลับไปเพื่อเจาะจงให้ล่วงรู้ว่าแท้จริงแล้วสตรีที่ถูกพาดพิงในครั้งนี้แท้จริงเป็นผู้ใดกันแน่  ด้วยเพราะในเวลานี้เหล่าชายาของไต้อ๋องล้วนไปพำนักอยู่ที่จวนดอกเหมยเพื่อชื่นชมดอกไม้นานาพรรณที่กำลังเบ่งบานรับฤดูใบไม้ผลิ สตรีคนดังกล่าวนิ่งคิดอยู่ชั่วขณะก่อนจะเอ่ยขึ้นเมื่อจดจำได้ “ข้าน้อยมีโอกาสติดตามหานจงไปที่จวนนั้นหนึ่งครั้ง และได้ยินคนสนิทของนางมักจะใช้คำเรียกแทนชื่อสตรี

“เจ้างดงามมากเลยรู้ไหมสาวน้อย! ข้ายังไม่เคยพานพบสตรีใดแบบนี้มาก่อนเลย งดงามมาก งดงามจริงๆ”หยางผิงเฝ้ายืนชื่นชมมี่อิงด้วยความหลงใหลไม่ขาดปาก พร้อมทรุดกายลงนั่งบนเตียงก้มลงหมายจุมพิตนาง ฮึ่มมม!!! เสียงคำรามเบาๆ อยู่ในลำคอดังออกมาจากร่างของมี่อิงทั้งๆ ที่หมดสติอยู่ในเวลานั้น ทันทีที่หยางผิงหมายแตะต้องกาย มารโลหิตที่ซ่อนเร้นอยู่ภายในกายสาวน้อยดรุณีผู้นี้นับวันการหล่อหลอมรวมร่างใกล้จะสมบูรณ์เข้าไปอยู่ทุกขณะและมารโลหิตกำลังทำหน้าที่ปกป้องร่างของโฉมสะคราญขึ้นมาทันที วาบบบบ!!! ปานโลหิตที่อยู่บนกลางหน้าผากถูกซุกซ่อนด้วยการวาดอกไม้ทาบทับบนรอยปานที่มีรูปร่างดั่งเปลวไฟ จนลุกโชนสะท้อนแสงวาววับเรืองรองออกมาให้หยางผิงได้เห็นทันที “ปานโลหิต!”หยางผิงเอ่ยชื่อดังกล่าวออกมาทันใด  ด้วยบันทึกของราชวงศ์สุยซึ่งรอดพ้นจากการถูกล้มล้างราชบัลลังก์ได้ถูกเก็บรักษาเอาไว้มาเป็นอย่างดีจนมาถึงรุ่นของหยางผิง ดังนั้นตำนานของมารโลหิต หยางผิงจึงล่วงรู้เช่นกันเพียงแต่รายละเอียดที่ล่วงรู้มามีไม่มากนัก ระบุเอาไว้เพียงว่ามารโลหิตจะมีสัญลักษณ์เปลวไฟอยู่ตรงกลางหน้าผาก ไม่ใช่รอยวาดแต่เป็นเปลวไฟที่ทอแสง

ในยามนี้ทั่วทั้งนครฉางอานต่างโจษขานเรื่องราวของจวนสกุลอัน ซึ่งเป็นสถานที่พำนักอีกทั้งยังเป็นที่ทำการใหญ่ของกลุ่มกบฏกู้ชาติต้าสุย ถูกกำลังทหารของจางเยว่ฉินร่วมกับกรมอาญา บุกเข้ากวาดล้างได้อย่างราบคาบ โดยหัวหน้าใหญ่กลุ่มกบฏหยางผิงได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการถูกไฟคลอกภายในห้องนอนของตัวเอง ซึ่งไม่มีผู้ใดล่วงรู้ว่าเพราะเหตุใดจึงเกิดเพลิงไหม้สังหารขึ้นภายในห้องดังกล่าวนั้นได้  ทว่าหัวหน้ากลุ่มกบฏแม้ว่าจะรอดพ้นจากการถูกไฟคลอกตาย แต่บาดแผลไฟไหม้ช่างแสนสาหัสยิ่งนัก ผิวหนังถูกทำลายเกือบทั้งหมดจนทำให้ใบหน้าผิดรูปจนเสียโฉม ทนทรมานเจ็บปวดจากบาดแผลดังกล่าวเพียงแค่สามวันก็สิ้นใจตายปิดฉากทายาทจากราชวงศ์สุยที่ต้องการกอบกู้ราชบัลลังก์กลับคืนอย่างถาวร  และทำให้ผู้คนล่วงรู้ความจริงว่าพรรคมารโลหิตแท้จริงแล้วนั้นถูกกลุ่มกบฏกู้ชาติสวมรอยแอบอ้างเพื่อแสวงหาผลประโยชน์จนทำให้พรรคมารโลหิตถูกทำลายชื่อเสียงอย่างย่อยยับ และกลายเป็นพวกเลวร้ายในสายตาชาวประชามานานหลายสิบปีเหตุการณ์กวาดล้างในครั้งนี้ทำให้ พรรคมารโลหิตหลุดพ้นจากข้อครหาที่ผ่านมาทั้งหมดและได้รับการนับถือยกย่องดั่งเดิม  ในขณะเดี

โรงหมอหลู่อี้หลินซีบ่าวรับใช้คนสนิทของหลี่เพ่ยหลินซึ่งมีความซื่อสัตย์และภักดีต่อเจ้านายของนางยิ่งนัก แม้ว่าจะหมดวาสนาและกลายมาเป็นสามัญชนคนธรรมดาเช่นนาง แต่กลับไม่ยอมแยกจากหนีหายไปไหน ยังคงเฝ้าคอยติดตามรับใช้อย่างใกล้ชิดทำให้คนเป็นนายซาบซึ้งในน้ำใจของบ่าวผู้นี้ที่ไม่ทอดทิ้งในเวลาที่กำลังตกยากเช่นนี้อย่างยิ่งยวด “ท่านหมอช่วยจัดยาขับเลือดอย่างแรงให้ด้วยนะ หลังจากนั้นแล้วก็จัดยาบำรุงเลือดเพื่อรักษาสุขภาพให้กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม รวมไปถึงยาบำรุงต่างๆ ที่ทำให้ร่างกายฟื้นตัวได้เร็ว ไปรีบจัดมาตามรายการที่ต้องการนี้เลย”เสียงสั่งการดังรัวและเร็วราวกับว่าจะรีบไปไหน “แม่นางให้จัดยาตั้งมากมายขนาดนี้ ทำราวกับว่าจะไปอยู่ที่อื่นอย่างนั้นรึ”หมอสมุนไพรเอ่ยถามด้วยความแปลกใจที่เห็นรายการยายาวเป็นหางว่าว “ออ... พอดีว่าข้าจะต้องย้ายไปอยู่ที่อู๋อี้ซานและไม่ได้กลับมาที่นี่อีกแล้ว โรงหมอของท่านดีที่สุดในฉางอานเป็นรองแค่โรงหมอชุนเท่านั้น แต่ถ้าในเรื่องของสมุนไพรแล้วละก็โรงยาหลู่อี้ นับเป็นหนึ่งในฉางอาน ข้าเลือดลมไม่ค่อยดี มีฤดูแบบกะปริดกะปอยจึงอยากได้ยาที่สามารถขับฤดูได้เป็นอย่างดีเพ