Semua Bab แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า: Bab 111 - Bab 120

คืนวันที่อากาศหนาวเหน็บภายในค่ายทหารของเมืองลั่วหยาง จางเย่วฉินกำลังนั่งวางแผนจัดกองกำลังเพื่อถวายอารักขาให้แก่อู่เจาอี๋ ในวันที่จะต้องเสด็จไปสุสานเพื่อฝังศพบิดาของพระนาง จู่ๆ วันนั้นมีอาวุธลับมิรู้มาจากทิศทางใดสาดตรงเข้าหาแม่ทัพผู้กล้าที่กำลังนั่งอยู่บนตั่งภายในห้องทำงานอย่างรวดเร็ว ฟิ้ววววว!!! อาวุธลับดังกล่าวพุ่งตรงเข้าหาเป้าหมายได้อย่างแม่นยำ หากแต่จางเย่วฉินแม่นยำกว่าด้วยเพราะมีวรยุทธ์กล้าแข็งและฝึกฝนให้โสตประสาทรับรู้ได้อย่างเชี่ยวชาญและแม่นยำ ดังนั้นอาวุธลับจึงถูกแม่ทัพชื่อก้องใช้มือตะครุบจับเอาไว้ได้อย่างทันทีทันใดพร้อมรอยแสยะยิ้มเหยียดปรากฏขึ้นบนใบหน้า “เจ้าพวกนักฆ่ากระจอก! คิดหรือว่าอาวุธลับเพียงแค่นี้จะสามารถปลิดชีพของข้าได้อย่างนั้นเหรอเจ้าพวกโง่!”จางเย่วฉินคำรามลั่นก่อนจะเห็นส่วนปลายมีกระดาษม้วนติดอยู่ “ไม่ได้ตั้งใจฆ่าแต่ตั้งใจส่งสาสน์มาอย่างนั้นเหรอ”จางเย่วฉินเอ่ยด้วยความแปลกใจ พร้อมรีบดึงกระดาษที่ม้วนอยู่และผูกติดกับอาวุธลับรีบอ่านข้อความในกระดาษนั้นอย่างรวดเร็ว เจ้าสาวของท่านยังไม่ตาย! นางถูกคนชั่วลอบสังหารโดยการวางยาพิษ เลือดภายในกายของนางมีคุณสม

ทันทีที่อยู่เพียงลำพังแม่ทัพผู้กล้าหันกลับไปมองหน้ามี่อิงพร้อมเอ่ยขึ้น “ข้าไม่อนุญาตให้เจ้าพำนักอยู่ที่นี่นะ แต่ไหนแต่ไรก็อยู่ที่จวนข้ามาโดยตลอด นอนห้องเดียวกับข้า ใส่เสื้อผ้าของข้าทำอะไรในนามของข้ามาจนหมดแล้ว จู่ๆ แยกเจ้าออกมาแบบนี้ข้าไม่ยอมหรอกนะ! ลำพังนำร่างของเจ้าออกมาทำพิธีศพที่จวนตระกูลจ้าวโดยยังไม่ได้รับอนุญาต ข้ายังไม่ได้สะสางเรื่องนี้เลย”จางเย่วฉินบอกนางมารน้อยของเขาเสียยืดยาว ในขณะที่คนฟังนั่งมองอีกฝ่ายพลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ตลอดเวลา “แต่ตอนนี้ข้าคือคุณหนูตระกูลจ้าว ไม่ใช่นางมารน้อยของท่านเหมือนเมื่อก่อน ข้ามีบิดามารดา มีพี่น้องและญาติมิตรไม่ได้ตัวคนเดียวและไม่ได้เป็นคนมาจากพรรคมารตามที่ท่านเข้าใจอีกต่อไปแล้วนะ ดังนั้นท่านจะปฏิบัติต่อข้าเหมือนเช่นแต่ก่อนได้อย่างไงจริงไหม”มี่อิงย้อนถามอีกฝ่ายกลับไป ในขณะที่คนฟังเกิดอาการฮึดฮัดเป็นการใหญ่ครั้นได้ยินเช่นนั้น “นี่เจ้าไม่อยากอยู่กับข้าแล้วเหรอนางมารน้อย! ถึงได้กล่าวเช่นนี้ออกมา”จางเย่วฉินถามกลับไปเสียงขุ่น “เอ..จะอยู่กับท่านดีหรือเปล่าน้า...หรือจะอยู่กับใครดีหนอ”มี่อิงแกล้งหยอกเย้ายั่วประสาทให้อีก

จวนตระกูลจ้าวจ้าวซือเค่อกำลังยืนกอดอกหน้าบึ้งอยู่นอกประตูจวน เมื่อน้องห้าคนงามขออนุญาตออกไปซื้อข้าวของเครื่องใช้กับเฉียนจินเอ๋อในย่านร้านค้าของเมืองหลวง เพื่อเลือกซื้อผ้าและเส้นไหมนำมาตัดเย็บเป็นชุดของเด็กและผ้าอ้อม  เนื่องจากเฉียนจินเอ๋อกำลังตั้งครรภ์บุตรคนที่ห้าแล้วนั่นเอง และอีกไม่นานก็จะไม่สามารถออกจากจวนสกุลสวี่มาหาอิงอิงเพื่อนสนิทของนางดั่งเช่นทุกวันได้อีกต่อไป เพราะครรภ์จะเริ่มใหญ่ขึ้นไม่สะดวกที่จะเดินทางไปไหนหรือออกจากจวน  ในเวลานี้มี่อิงได้ย้ายมาพำนักอยู่ในจวนตระกูลจ้าว ซึ่งเป็นความประสงค์ของนาง ด้วยอยากใกล้ชิดบิดาผู้ให้กำเนิดอย่างแท้จริงและพี่ชายทั้งสี่ รวมไปถึงพี่สะใภ้และหลานสาวหลานชายรวมแล้วนับสิบคนเลยทีเดียว ซึ่งการกลับคืนสู่ฐานะทางสังคมอันมีตัวตนที่เป็นชาติกำเนิดอันแท้จริงของนาง จึงทำให้มี่อิงไม่ได้อยู่ร่วมกับจางเย่วฉินแม่ทัพรูปงามแห่งต้าถังอีกต่อไป แน่นอนว่าอีกฝ่ายไม่ยินยอมและขุ่นเคืองใจเป็นที่สุดเมื่อต้องอยู่ห่างนางมารน้อยซึ่งเป็นคนรักของเขา แต่ด้วยเคยลั่นวาจาออกไปแล้ว ว่าเมื่อใดที่มี่อิงฟื้นจากการหลับใหลจะให้นางเป็นผู้ตัดสินใจ ว่าจะอ

จวนตระกูลจ้าวในขณะเดียวกันในยามนี้จวนตระกูลจ้าวตรงบริเวณลานกว้างเต็มไปด้วยของหมั้นพระราชทานที่ถังเกาจงฮ่องเต้ทรงพระราชทานให้เป็นของหมั้นหมายแก่จางเย่วฉินเพื่อมอบให้กับคู่สมรสที่จะเข้าพิธีในอีกสิบวันข้างหน้า ข้าวของเลอค่ามีจำนวนนับไม่ถ้วน  นอกจากนี้ยังมีของหมั้นจากแม่ทัพผู้กล้าซึ่งเลือกหาและเตรียมมอบให้เจ้าสาวของเขาด้วยตัวเองนำมาส่งให้ที่จวนตระกูลจ้าวเช่นเดียวกัน จนของหมั้นดังกล่าวมากมายละลานตายังไม่รวมที่กำลังทยอยขนลงจากรถม้าซึ่งต่อแถวยาวเหยียดอยู่ในขณะนี้ จ้าวซือเค่อซึ่งยืนออกมาต้อนรับแทนบิดา จ้าวฟ่านกั๋วเป็นหนึ่งในขุนนางชั้นสูงตามเสด็จถังเกาจงฮ่องเต้รวมไปถึงฝ่ายในและเชื้อพระวงศ์ชั้นสูงอีกหลายพระองค์ เดินทางไปยังวัดกานเย่เพื่อทำพิธีบวงสรวงอดีตฮ่องเต้และฮองเฮาในแผ่นดินก่อน เพื่อแสดงความกตัญญูของพระองค์ที่มีต่อพระบิดาและพระมารดา  เจ้ากรมอาญายืนมองของหมั้นพระราชทานและจากจางเย่วฉินที่มากมายจนละลานตาไปหมด ครั้นยังเห็นข้าวของต่างๆ ทยอยเข้ามาอย่างไม่ขาดสายและยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด จ้าวซือเค่ออดไม่ได้ที่จะถามออกไป “ยังไม่หมดอีกเหรอ”เสียงดังกล่าวถามกลับ

ครั้นจางเย่วฉินเดินนำหน้าจนมาถึงบริเวณอันสถานที่ประทับส่วนพระองค์ขององค์จักรพรรดิซึ่งทางวัดจัดรับรองให้แก่ถังเกาจงและผู้ติดตามเสด็จได้พักผ่อนเป็นการชั่วคราว ร่างสูงใหญ่ของแม่ทัพทั้งสองหยุดลงพร้อมเสียงของจางเย่วฉินบอกอีกฝ่ายออกมาเบาๆ ได้ยินเพียงแค่สองคนเท่านั้น “เรื่องนี้เป็นความลับสุดยอดอย่างยิ่งยวด เพราะฉะนั้นจะให้ผู้ใดล่วงรู้ไม่ได้เป็นอันขาด” ทันทีที่หลัวอี้หลางได้ยินเช่นนั้นก็ล่วงรู้โดยพลันว่าจะต้องทำเช่นไรต่อไป แม่ทัพแห่งซุยโจวเอียงหูของเขา พร้อมฟังเรื่องราวทุกอย่างเริ่มพรั่งพรูออกจากปากของจางเย่วฉินซึ่งได้รับรู้เรื่องราวต่างๆ จากกัวเหยียนไฉที่นำความมาบอกและจบลงพร้อมคำถามจากแม่ทัพซุยโจว “แล้วท่านแม่ทัพคิดเห็นอย่างไรหากธิดาของเสนาบดีจ้าวแท้จริงแล้วคือมารโลหิต! และยังเป็นนางมารร้ายในตำนานโบราณเลยเชียวนะ”หลัวอี้หลางตั้งใจถามประโยคดังกล่าวออกไปเพื่อทดสอบจางเย่วฉิน ในขณะที่อีกฝ่ายไม่ว่าคนรักของเขาจะเป็นอย่างไร ล้วนรับได้จนหมดสิ้นและจะพยายามทำทุกอย่างเพื่อหาทางช่วยนางให้หลุดพ้นและปลอดภัยจากทุกสิ่ง “ถามข้าเช่นนี้ทำไมอี้หลาง แล้วจะได้ประโยชน์อะไรจากคำตอบของ