บททั้งหมดของ แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า: บทที่ 101 - บทที่ 110

“ถ้าเช่นนั้นพวกข้าทั้งหมดจะได้วางใจ หากต้องการร้องขอสิ่งใดและมีอะไรให้ช่วยส่งข่าวมาทันที ผู้นำทั้งเจ็ดจะออกมาช่วยเหลือเจ้าอย่างรวดเร็ว” ผู้นำทิศประจิมพูดพร้อมหมุนตัวเร้นกายหายไปจากบริเวณห้องโถงของกระท่อมติดตามด้วยผู้นำคนอื่นๆ จนเหลือเพียงหลิวเหวินซานยืนอยู่เพียงลำพังที่กำลังยืนมองบุตรชายอยู่ในขณะนั้น แม่ทัพแห่งซุยโจวเห็นสายตาของบิดาผู้ให้กำเนิดกำลังมองมาที่เขาเช่นนั้น ความสงสัยจึงบังเกิดขึ้นทันใด “ท่านพ่อมีอะไรหรือเปล่าขอรับ เหตุใดจึงมองข้าอยู่ตลอดเวลาราวกับว่ามีบางอย่างจะสั่งความ”หลัวอี้หลางถามกลับไปตรงๆ อย่างไม่อ้อมค้อม หลิวเหวินซานกวาดสายตามองไปทั่วบริเวณจนแน่ใจว่า ผู้นำทั้งหกทิศอยู่ห่างไกลจากบริเวณกระท่อมท้ายจวนจนไม่สามารถได้ยินการสนทนาที่จะเกิดขึ้นระหว่างพ่อกับลูก “จริงดั่งคำของเจ้าว่าพ่อมีบางอย่างจะสั่งความ”หลิวเหวินซานตอบกลับไป “ท่านพ่อสั่งมาได้เลยขอรับลูกน้อมรับคำสั่งและจะปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด”หลัวอี้หลางให้คำมั่นกลับไป “ดี! เมื่อเจ้าลั่นวาจาออกมาเช่นนี้ พ่อขอสั่งเจ้าให้ช่วยเหลือจางเย่วฉินได้สมรสกับท่านประมุข จงอย่าได้ขัดขวางและพลัดพรากค

จวนสกุลหลัว กระท่อมท้ายจวนในเวลานี้หลัวอี้หลางยืนอยู่ท่ามกลางผู้นำทั้งเจ็ดทิศ เผชิญหน้าอยู่ท่ามกลางกลุ่มคนผู้ได้ชื่อว่ามาจากพรรคมารโลหิต และในวันนี้แม่ทัพหนุ่มถูกผู้เป็นอาจารย์หรือที่ถูกต้องก็คือบิดาผู้ให้กำเนิดอย่างแท้จริง โดยผู้นำทิศพายัพซึ่งมีความสามารถเร้นกายและล่องหนได้นำตัวแม่ทัพแห่งซุยโจวมาที่กระท่อมท้ายจวน “ท่านทั้งหมดต้องการอะไรจากข้า!”หลัวอี้หลางถามอาจารย์ของตัวเองกลับไปด้วยน้ำเสียงห่างเหิน “อยากล่วงรู้ไม่ใช่เหรอว่าแท้จริงแล้วเป็นสายโลหิตของพ่อเจ้าหรือเปล่า พวกข้าในฐานะสหายจึงร่วมมาเป็นพยานในครั้งนี้และจะทำให้เจ้าเห็นด้วยตาตัวเอง  ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้นหลัวอี้หลางเค้นเสียงหัวเราะออกมาทันใดด้วยความขบขันอย่างยิ่งยวด “พวกท่านจะพิสูจน์ได้อย่างไรว่าข้ามีเชื้อสายของพวกมาร! จะขุดกระดูกท่านแม่ขึ้นมาจากหลุมเพื่อพิสูจน์ความเป็นพ่อลูกอย่างนั้นเหรอ!!!”เสียงตะโกนก้องกล่าวออกไปด้วยความรู้สึกอัดอั้นตันใจตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา “พรรคมารโลหิตไม่ใช่กลุ่มคนเลวร้ายและฝักใฝ่ในอธรรม พวกเรารักสันโดษและคอยช่วยเหลือค้ำจุนแผ่นดินในแต่ละยุคให้ยืนหยัดอยู่ได้ตร

“หวานมาก”หลัวอี้หลางพูดชมความหวานฉ่ำน้ำเสียงแหบพร่า “ทะ...ท่านพี่” หญิงสาวเรียกอีกฝ่ายเสียงแหบพร่า ใบหน้างามเหยเกเพราะความซาบซ่านจนเกินจะทน แม่ทัพหนุ่มรับรู้ถึงความต้องการของอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี ร่างสูงใหญ่ยืดกายขึ้นคุกเข่าเผยให้เห็นแกนกายใหญ่โตที่ผงาดตั้งโด่ผงกหัวชี้หน้าคนงามอยู่ในขณะนี้ มือเรียวใหญ่ขยับชักรูดขึ้นๆ ลงๆ เพียงสามสี่ครั้งท่อนลำใหญ่ยาวก็พร้อมที่จะสอดใส่เข้าไปภายในกายของนางแล้ว มือใหญ่ดันร่างอวบให้นอนราบไปกับเตียง ก่อนจะจับเรียวขาให้แยกออกกว้างแล้วเคลื่อนท่อนลำยาวใหญ่ให้ล่วงล้ำเข้าไปในช่องทางรักที่คับแน่นนั้นด้วยความปรารถนา ร่างอวบอั๋นสั่นสะท้านขึ้นทันทีที่แกนกายใหญ่โตจมลึกหายเข้าไปในเนินเนื้ออวบอิ่มจนสุดความยาว พร้อมมือของนางขยุ้มลงบนสะโพกหนาเพื่อระบายความเสียวซ่าน  แม่ทัพหนุ่มครางเสียงต่ำอย่างพึงพอใจกับความซาบซ่านที่กำลังวิ่งแล่นปราดไปทั่วร่าง เมื่อเนินเนื้ออวบอิ่มภายในบีบตัวตอดรัดท่อนลำยาวใหญ่ถี่รัวไม่แพ้กัน พลางจับเรียวขาของนางยกขึ้นวางพาดไว้บ่นหัวไหล่แข็งแรง ร่างนั้นสะดุ้งเฮือก หน้าท้องเนียนเกร็งรับท่วงท่าที่กำลังจะทำให้ทั้งสองได้สัมผัสตัว

ยามเฉินขนตาดำยาวเริ่มกะพริบติดต่อกันพร้อมเปลือกตาที่ปิดสนิทอยู่ในเวลานั้นเริ่มกลอกกลิ้งไปมา ในยามนี้ภายในห้องใหญ่ของหลัวอี้หลาง ฤทธิ์ของหยดน้ำมันกฤษณาได้มอดดับลงไปแล้วกลิ่นหอมจางหายไปทันทีที่แสงอาทิตย์ลอดผ่านเข้ามาทางริมหน้าต่าง บนเตียงนอนกว้างสองร่างเปลือยเปล่าของเสี้ยนจูและหลัวอี้หลาง หลับใหลอยู่ด้วยกันใบหน้างามซบลงบนอกกว้างท่อนแขนเฝ้าตะกองกอดลำตัวกำยำที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้ออย่างหลงใหล ผมสีดำที่เกล้าขึ้นมาเป็นอย่างดีกระจัดกระจายปล่อยยาวสยายเปะปะกับเส้นผมสีดำสนิทของอีกฝ่ายที่กระจายไปทั่วหมอน คิ้วเข้มเริ่มขมวดเข้าหากัน พร้อมใบหน้าคมค่อยๆ ส่ายไปมาก่อนจะยกมือขึ้นคลึงขมับทั้งสองข้างด้วยรู้สึกมึนงงและวิงเวียนเป็นยิ่งนัก เปลือกตาเปิดขึ้นอย่างช้าๆ ท่ามกลางความพร่ามัวสุดจะบรรยาย “อะ...โอ้ยยยย!ทำไมข้าปวดหัวจริงๆ เลย”หลัวอี้หลางบ่นพึมพำก่อนจะรู้สึกว่ามีอะไรหนักๆ ทาบทับอยู่บนอกกว้างของเขาอยู่ในขณะนี้ ครั้นก้มลงมองปรากฏร่างเปลือยของญาติผู้น้องนอนกอดเกยอยู่บนตัวพร้อมภาพเหตุการณ์เมื่อคืนผุดขึ้นในความทรงจำขึ้นมาทันที ว่าทั้งสองได้ร่วมรักกันอีกครั้งโดยที่อีกฝ่ายแน่ใจ

ในขณะที่ภายในห้องหนังสือการสนทนาระหว่างพ่อลูกกำลังดำเนินขึ้น“เจ้าล่วงรู้ข่าวของท่านประมุขที่กำลังแพร่สะพัดอยู่ในขณะนี้แล้วสินะ”หลิวเหวินซานถามบุตรชายทันที “ขอรับท่านพ่อ! เพราะเหตุนี้จึงได้รีบกลับจวน ท่านประมุขสิ้นชีพจริงๆอย่างนั้นหรือขอรับ”หลัวอี้หลางรีบถามกลับไปด้วยความร้อนใจอย่างเห็นได้ชัด และคำตอบที่ได้รับกลับมานั้นคือใบหน้าของหลิวเหวินซานที่กำลังส่ายหน้าไปมาติดต่อกัน พร้อมเอ่ยขึ้น “หินโลหิตสถิตอยู่ในกายของท่านประมุขมีหรือจะมีสิ่งใดทำอันตรายนางได้ ไม่ต้องห่วงหรอกจะด้วยสาเหตุการตายมาจากอะไรก็ตามหินโลหิตจะทำหน้าที่ปกป้องคุ้มครองไม่ให้นางได้รับอันตรายอย่างแน่นอน” คำตอบของหลิวเหวินซานทำให้คนเป็นลูกมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้า แต่ก็อดไม่ได้ที่จะถามกลับไป “เหตุใดข่าวจึงออกมาว่านางสิ้นลมหายใจแล้วละขอรับ”หลัวอี้หลางถามกลับไปด้วยความอยากรู้ “นั่นก็เพราะว่าท่านประมุขใกล้จะออกจากการจำศีลแล้ว จากที่ข้าอ่านบันทึกโบราณลักษณะที่เกิดขึ้นเช่นนี้หมายถึงโลหิตมนุษย์ถูกหลอมรวมจนกลายเป็นโลหิตชาดทองอย่างสมบูรณ์ จึงทำให้ร่างเข้าสู่ภาวะของคนตาย” “ภาวะคนตาย!”หลัวอี