Semua Bab แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า: Bab 101 - Bab 110

ในขณะเดียวกัน จวนดอกเหมยดอกเหมยเบ่งบานไปทั่วบริเวณสองข้างทางของถนนดินดำ ทอดยาวไปจนถึงจวนตากอากาศของไต้อ๋องซึ่งสร้างอยู่นอกเมืองฉางอานเพื่อชื่นชมกับความงดงามของดอกเหมยยามฤดูหนาวมาเยือน กลิ่นหอมและสีของดอกเหมยมากมายหลายหลาก ช่างเชิญชวนให้ทุกสายตาหยุดมองชื่นชมความงดงามเป็นยิ่งนัก ภายในจวนดังกล่าวมีทหารยามรักษาการณ์โดยรอบ และบ่าวไพร่อีกนับร้อยชีวิตรวมไปถึงนางกำนัลบางส่วนที่ไต้อ๋องส่งมาให้พำนักอยู่ที่จวนนี้เพื่อคอยถวายงาน เมื่อมีเชื้อพระวงศ์องค์อื่นๆ เสด็จมาพำนักเพื่อชื่นชมความงามของดอกเหมยด้วยเช่นกัน ในขณะที่ตำหนักดอกเหมยอันเป็นชื่อเดียวกับจวนเป็นที่พำนักของพระธิดาเพียงหนึ่งเดียวของไต้อ๋อง เสี้ยนจูคนงามมาพำนักอยู่ที่จวนดังกล่าว นับตั้งแต่วันที่ถังเกาจงฮ่องเต้ทรงพระราชทานงานเลี้ยงใหญ่พร้อมกับแผนการอันเลวร้ายที่วางเอาไว้หมายครอบครองแม่ทัพลือนามจางเย่วฉินให้เป็นของตน  ทว่าแผนที่วางเอาไว้กลับไม่เป็นดั่งที่คิดเมื่อบุรุษที่บุกเข้าจวนดอกเหมย กลางดึกเพื่อเสพสังวาสกับเสี้ยนจูคนงามหาใช่จางเย่วฉินที่นางหมายปองแต่อย่างใด แต่กลับกลายเป็นแม่ทัพแห่งซุยโจวหลัวอี้หลาง ซึ

“ถ้าเช่นนั้นพวกข้าทั้งหมดจะได้วางใจ หากต้องการร้องขอสิ่งใดและมีอะไรให้ช่วยส่งข่าวมาทันที ผู้นำทั้งเจ็ดจะออกมาช่วยเหลือเจ้าอย่างรวดเร็ว” ผู้นำทิศประจิมพูดพร้อมหมุนตัวเร้นกายหายไปจากบริเวณห้องโถงของกระท่อมติดตามด้วยผู้นำคนอื่นๆ จนเหลือเพียงหลิวเหวินซานยืนอยู่เพียงลำพังที่กำลังยืนมองบุตรชายอยู่ในขณะนั้น แม่ทัพแห่งซุยโจวเห็นสายตาของบิดาผู้ให้กำเนิดกำลังมองมาที่เขาเช่นนั้น ความสงสัยจึงบังเกิดขึ้นทันใด “ท่านพ่อมีอะไรหรือเปล่าขอรับ เหตุใดจึงมองข้าอยู่ตลอดเวลาราวกับว่ามีบางอย่างจะสั่งความ”หลัวอี้หลางถามกลับไปตรงๆ อย่างไม่อ้อมค้อม หลิวเหวินซานกวาดสายตามองไปทั่วบริเวณจนแน่ใจว่า ผู้นำทั้งหกทิศอยู่ห่างไกลจากบริเวณกระท่อมท้ายจวนจนไม่สามารถได้ยินการสนทนาที่จะเกิดขึ้นระหว่างพ่อกับลูก “จริงดั่งคำของเจ้าว่าพ่อมีบางอย่างจะสั่งความ”หลิวเหวินซานตอบกลับไป “ท่านพ่อสั่งมาได้เลยขอรับลูกน้อมรับคำสั่งและจะปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด”หลัวอี้หลางให้คำมั่นกลับไป “ดี! เมื่อเจ้าลั่นวาจาออกมาเช่นนี้ พ่อขอสั่งเจ้าให้ช่วยเหลือจางเย่วฉินได้สมรสกับท่านประมุข จงอย่าได้ขัดขวางและพลัดพรากค

“หวานมาก”หลัวอี้หลางพูดชมความหวานฉ่ำน้ำเสียงแหบพร่า “ทะ...ท่านพี่” หญิงสาวเรียกอีกฝ่ายเสียงแหบพร่า ใบหน้างามเหยเกเพราะความซาบซ่านจนเกินจะทน แม่ทัพหนุ่มรับรู้ถึงความต้องการของอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี ร่างสูงใหญ่ยืดกายขึ้นคุกเข่าเผยให้เห็นแกนกายใหญ่โตที่ผงาดตั้งโด่ผงกหัวชี้หน้าคนงามอยู่ในขณะนี้ มือเรียวใหญ่ขยับชักรูดขึ้นๆ ลงๆ เพียงสามสี่ครั้งท่อนลำใหญ่ยาวก็พร้อมที่จะสอดใส่เข้าไปภายในกายของนางแล้ว มือใหญ่ดันร่างอวบให้นอนราบไปกับเตียง ก่อนจะจับเรียวขาให้แยกออกกว้างแล้วเคลื่อนท่อนลำยาวใหญ่ให้ล่วงล้ำเข้าไปในช่องทางรักที่คับแน่นนั้นด้วยความปรารถนา ร่างอวบอั๋นสั่นสะท้านขึ้นทันทีที่แกนกายใหญ่โตจมลึกหายเข้าไปในเนินเนื้ออวบอิ่มจนสุดความยาว พร้อมมือของนางขยุ้มลงบนสะโพกหนาเพื่อระบายความเสียวซ่าน  แม่ทัพหนุ่มครางเสียงต่ำอย่างพึงพอใจกับความซาบซ่านที่กำลังวิ่งแล่นปราดไปทั่วร่าง เมื่อเนินเนื้ออวบอิ่มภายในบีบตัวตอดรัดท่อนลำยาวใหญ่ถี่รัวไม่แพ้กัน พลางจับเรียวขาของนางยกขึ้นวางพาดไว้บ่นหัวไหล่แข็งแรง ร่างนั้นสะดุ้งเฮือก หน้าท้องเนียนเกร็งรับท่วงท่าที่กำลังจะทำให้ทั้งสองได้สัมผัสตัว

จวนสกุลจาง อากาศยามเช้าในวันนี้ช่างปลอดโปร่งยิ่งนัก ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมอกและเกล็ดหิมะโปรยปรายตลอดหลายวันที่ผ่านมา กลับปรากฏแสงแดดอ่อนๆ สาดไปทั่วผืนแผ่นดิน ท้องฟ้าเปิดปราศจากเมฆหมอกทำให้เกิดความอบอุ่นขึ้น  บ่าวไพร่ภายในจวนต่างแยกย้ายทำงานตามหน้าที่กันตามปกติดั่งเช่นทุกวันที่ผ่านมา จางเย่วฉินซึ่งเป็นประมุขของจวนคนปัจจุบันต้องตามเสด็จอู่เจาอี๋เสด็จกลับเมืองลั่วหยางอย่างเร่งด่วน สาเหตุเพราะบิดาของพระสนมองค์โปรดได้ถึงแก่กรรมด้วยโรคชรา  จึงทำให้จางเย่วฉินในฐานะผู้บัญชาการทหารราชองครักษ์ ต้องจัดกำลังนำกองทหารถวายอารักขาความปลอดภัยให้แก่อู่เจาอี๋เสด็จเมืองลั่วหยางทั้งไปและกลับ ซึ่งต้องพำนักอยู่ที่เมืองดังกล่าวจนกว่าบิดาของพระนางจะถูกฝังในสุสานตระกูลอู่ ใช้เวลาพำนักการเดินทางไม่ต่ำกว่า20วัน เลยทีเดียว  โอกาสทองเช่นนี้หาไม่ได้อีกแล้ว แม้ว่าระยะเวลาในการลงมือจะล่าช้ากว่ากำหนดไปหลายวันแต่ก็ยังถือว่าเหตุการณ์ทุกอย่างช่างเป็นใจได้อย่างประจวบเหมาะ เมื่อบุตรสาวของหัวหน้าพ่อบ้านล้มป่วยอย่างต่อเนื่องทำให้นางบ่าวมือสังหารเข้าไปทำหน้าที่แทนจนกว่าบ่าวคนเดิมจ

ในขณะที่ภายในห้องหนังสือการสนทนาระหว่างพ่อลูกกำลังดำเนินขึ้น“เจ้าล่วงรู้ข่าวของท่านประมุขที่กำลังแพร่สะพัดอยู่ในขณะนี้แล้วสินะ”หลิวเหวินซานถามบุตรชายทันที “ขอรับท่านพ่อ! เพราะเหตุนี้จึงได้รีบกลับจวน ท่านประมุขสิ้นชีพจริงๆอย่างนั้นหรือขอรับ”หลัวอี้หลางรีบถามกลับไปด้วยความร้อนใจอย่างเห็นได้ชัด และคำตอบที่ได้รับกลับมานั้นคือใบหน้าของหลิวเหวินซานที่กำลังส่ายหน้าไปมาติดต่อกัน พร้อมเอ่ยขึ้น “หินโลหิตสถิตอยู่ในกายของท่านประมุขมีหรือจะมีสิ่งใดทำอันตรายนางได้ ไม่ต้องห่วงหรอกจะด้วยสาเหตุการตายมาจากอะไรก็ตามหินโลหิตจะทำหน้าที่ปกป้องคุ้มครองไม่ให้นางได้รับอันตรายอย่างแน่นอน” คำตอบของหลิวเหวินซานทำให้คนเป็นลูกมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้า แต่ก็อดไม่ได้ที่จะถามกลับไป “เหตุใดข่าวจึงออกมาว่านางสิ้นลมหายใจแล้วละขอรับ”หลัวอี้หลางถามกลับไปด้วยความอยากรู้ “นั่นก็เพราะว่าท่านประมุขใกล้จะออกจากการจำศีลแล้ว จากที่ข้าอ่านบันทึกโบราณลักษณะที่เกิดขึ้นเช่นนี้หมายถึงโลหิตมนุษย์ถูกหลอมรวมจนกลายเป็นโลหิตชาดทองอย่างสมบูรณ์ จึงทำให้ร่างเข้าสู่ภาวะของคนตาย” “ภาวะคนตาย!”หลัวอี