All Chapters of แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า: Chapter 41 - Chapter 50

ค่ายทหารเมืองลั่วหยาง  กระโจมผู้บัญชาการทัพจางเย่วฉินซึ่งอยู่ในร่างของมี่อิง นั่งอยู่บนตั่งของผู้บัญชาการทัพแห่งต้าถัง ใบหน้ายังคงบึ้งตึงดวงตาจิกแรงมองตรงไปที่ร่างของตัวเองซี่งกำลังนั่งคุกเข่าอยู่กับพื้นตรงหน้าโต๊ะเขียนหนังสือขนาดใหญ่ ด้วยยังคิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไรต่อไปกับเหตุการณ์ไม่คาดฝัน สลับร่างเปลี่ยนวิญญาณเช่นนี้ “ทะ..ท่านแม่ทัพมองข้าแบบนี้กะจะเล่นกันให้ตายหรือไง ก็บอกแล้วไงว่าข้าไม่มีวิชาสลับวิญญาณอะไรนั่น เคล็ดวิชาที่ท่านถามข้าก็ไม่รู้ ผู้หญิงธรรมดาเช่นข้าจะไปรู้วิชาของพวกมารได้อย่างไง..จริงม้า! ท่านคิดว่าข้าอยากอยู่ในร่างของท่านหรือไง ไม่เห็นมีอะไรน่ามองสักอย่าง ร่างของข้ามีดีและน่ามองกว่าเยอะ”จ้าวมี่อิงบอกอีกฝ่ายกลับไป “อย่างนั้นเหรอนางมารน้อย! ในเมื่อภายในกายเจ้าไม่เคยฝึกวิชามารอีกทั้งไม่มีเคล็ดวิชาสลับวิญญาณ แล้วเหตุใดจึงสามารถสลับวิญญาณข้ามาอยู่ในร่างของเจ้า และเจ้ามาอยู่ในร่างของข้า! จะทำอะไรไม่ได้ดั่งใจสักอย่าง มิหนำซ้ำยังต้องมาเจ็บปวดแทนเจ้าอีก..มันน่าครึกครื้นหรือไง!!!”จาวเยว่ฉินตวาดกลับไปหากแต่เสียงนั้นกลับเป็นเสียงผู้หญิงดุดันเข้ามาแทนท

ทันใดนั้นเองสายตาพลันเหลือบไปเห็นใบหน้าของร่างที่กำลังสวมอยู่สะท้อนอยู่บนกระจกที่ตั้งอยู่บนโต๊ะตรงหน้า จางเย่วฉินชะงักงันไปโดยพลัน เมื่อได้เห็นใบหน้านวลเนียนปราศจากเครื่องประทินโฉม  เผยให้เห็นผิวขาวใสราวเนื้อหยก ไม่ว่าจะเป็นดวงตากลมโตคู่สวยที่รับกับจมูก ปาก คิ้วได้รูปสวยไม่ต้องเสียเวลาวาดและปลายคางมนลงตัวอย่างน่ามอง จนทำให้แม่ทัพชื่อก้องยกนิ้วเรียวของร่างดังกล่าวสัมผัสแก้มนวลนั้นอย่างแผ่วเบา “นี่นะเหรอโฉมหน้าที่แท้จริงของเจ้านางมารน้อย”จางเย่วฉินพึมพำออกมาด้วยความลืมตัว  ดวงตาที่แข็งกร้าวอยู่ตลอดเวลาแปรเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ครั้นเห็นใบหน้าแสนสวยของสตรีสาวที่กำลังสวมร่างของนางอยู่ในขณะนั้นสะท้อนอยู่บนกระจกเงาตรงหน้า นิ้วเรียวยาวไล้ใบหน้างามและหยุดลงตรงกลางหน้าผาก เมื่อสัมผัสถูกลวดลายที่วาดเป็นเปลวไฟสัญลักษณ์ของผู้นำแปดทิศของพรรคมารโลหิต “สัญลักษณ์ผู้นำแปดทิศของพรรคมารโลหิต อยู่บนกลางหน้าผากของนางมารน้อยได้อย่างไงในเมื่อไม่เคยมีพลังลมปราณของวิชามารอยู่ภายในกายแม้แต่น้อย แต่นางกลับมีสัญลักษณ์ของพรรคมารโลหิตเช่นนี้ปรากฏอยู่บนร่างได้อย่างไรกันเล่า ช่

ดวงตาดำใหญ่มองตามหลังร่างสูงที่กำลังเดินออกจากห้องหนังสือก่อนจะหันกลับไปมองทางหน้าต่างมองท้องฟ้าในยามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยดวงดาวมากมาย  “เสวี่ยถิง! ข้าคิดถึงเหลือเกินป่านนี้เจ้าและลูกของเราจะเป็นอย่างไรบ้าง”จ้าวฟ่านกั๋วพึมพำเรียกชื่อสตรีนางหนึ่งที่อยู่ในหัวใจของตนเองอยู่ตลอดเวลา เป็นสตรีเพียงคนเดียวที่ได้ครอบครองหัวใจขุนนางหนุ่มเนื้อหอมรูปงามจ้าวฟ่านกั๋วเมื่อเกือบยี่สิบปีก่อน   นางเป็นสตรีที่มีรูปโฉมงดงามที่มาตกหลุมรักขุนนางหนุ่มแห่งต้าถัง ด้วยความรักนางยอมยินยอมแม้กระทั่งจะต้องก้าวมาเป็นเพียงอนุภรรยาของจ้าวฟ่านกั๋ว ซึ่งในขณะนั้นได้ออกเรือนแต่งงานมีฮูหยินเอกซึ่งมาจากตระกูลขุนนางจากตระกูลโจวและมีบุตรด้วยกันถึงสี่คนเลยทีเดียว   ทว่าสมรสพระราชทานดังกล่าวมิได้เกิดจากความรักที่มีต่อฮูหยินพระราชทานแต่อย่างใด แต่มิอาจขัดขืนพระบรมราชโองการขององค์ฮ่องเต้ได้จำต้องแต่งงานออกเรือนกับสตรีที่มิได้มีความรักมอบให้และครองคู่อยู่ด้วยกันจนมีบุตรชายด้วยกันถึงสี่คน จวบจนกระทั่งมาพบกับเสวี่ยถิงในปีที่ 15 ของชีวิตสมรส  สตรีสาวนามเสวี่ยถิงได้ช่วยชีวิตขุนนางหน

สิบวันผ่านไป  กองทัพแห่งต้าถังซึ่งเดินทางกลับมาถึงนครฉางอาน เมืองหลวงอันรุ่งโรจน์ที่ถูกบันทึกในหน้าประวัติศาสตร์ของชนชาติที่มีความเจริญในทุกๆ ด้านเป็นยุคทองเต็มไปด้วยความรุ่งเรือง  ขบวนทหารนับหลายหมื่นชีวิตต่างแยกย้ายพากันเข้าค่ายทหารหลวงซึ่งตั้งอยู่นอกเมืองเป็นฐานที่ตั้งบัญชาการทัพของจางเย่วฉิน รองรับทหารหลายหมื่นนายเข้าที่พำนักหลังจากมีบางส่วนแยกย้ายเข้าประจำการที่เมืองลั่วหยางไปแล้ว  ท่ามกลางแสงแดดอันแรงกล้าขบวนม้าของแม่ทัพผู้กล้ากำลังเดินลอดประตูโค้งเมืองหลวงมาอย่างไม่ขาดสาย พร้อมเสียงปรบมือของชาวเมืองต่างออกมายืนรอต้อนรับขบวนทหารที่เพิ่งเดินทางกลับมาถึงบ้านเกิดของตนเองหลังจากไปนานกว่าห้าปี เสียงปรบมือดังกึกก้องและเสียงร้องเรียกชื่อของแม่ทัพหนุ่มรูปงาม ที่ยังคงความโสดและหล่อเหลาเป็นที่หมายปองของสตรีสาวทุกนางเมื่อได้เห็นโฉมหน้าของยอดนักรบในวัย 27 ปี  “ท่านแม่ทัพดอกไม้เจ้าค่ะ!”  “ท่านแม่ทัพข้าน้อยขอมอบของขวัญต้อนรับการกลับมาเจ้าค่ะ”  “ท่านแม่ทัพทางนี้เจ้าค่ะ มองทางนี้”  เสียงสาวงามเรียกหาแม่ทัพหนุ่มดังเอ

พระราชวังไท่จี ภายในห้องทรงงานถังเกาจงฮ่องเต้ทรงเงยพระพักตร์จากกองฎีกามากมายขึ้นมาโดยพลัน ครั้นทรงได้ยินไต้อ๋องผู้เป็นพระเชษฐาต่างพระมารดากราบทูลบางอย่างให้พระองค์ทรงทราบ “เจ้าพี่ว่าอะไรนะ! หลินเอ๋อมีใจปฏิพัทธ์ให้กับเย่วฉินอย่างนั้นเหรอ อะไรนี่หลานสาวของข้าผู้นี้ถึงวัยออกเรือนตั้งแต่เมื่อไรกัน เหตุใดข้าจึงหลงลืมนางไปได้”ฮ่องเต้หนุ่มทรงบ่นพึมพำออกมา “ปีนี้หลินเอ๋ออายุ 19 ปีแล้วฝ่าบาท อายุของนางใกล้จวนเจียนจะเป็นสาวเถือเข้าไปทุกคราแล้วทำให้กระหม่อมกลัดกลุ้มใจยิ่งนัก ไม่ว่าจะเลือกสรรบุรุษผู้ใดมาให้ นางไม่พึงปรารถนาที่จะร่วมเรียงเคียงหมอนกับผู้ใดด้วยเลย แต่กลับเฝ้ารอคอยจางเย่วฉินเพียงผู้เดียวมาตลอด ตั้งแต่พบกันเมื่อห้าปีก่อนก็ปักใจรักไม่เคยมองบุรุษใด กระหม่อมสงสารนาง จึงมาเข้าเฝ้าฝ่าบาทเป็นการส่วนพระองค์ เพื่อกราบทูลขอได้โปรดส่งเสริมหลินเอ๋อด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ”ไต้อ๋องกราบทูลในสิ่งที่ทรงตั้งพระทัยเอาไว้ออกไปจนหมด ถังเกาจงฮ่องเต้ทรงพยักพระพักตร์ขึ้นลงติดต่อกันครั้นทรงได้ยินเช่นนั้น “จางเย่วฉินนับถือตนเป็นยิ่งนัก ข้าไม่เคยได้ยินข่าวเสียหายหรือเกี่ยวข้องกับสตร