Semua Bab แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า: Bab 61 - Bab 70

ร่างสูงใหญ่สวมอาภรณ์สีน้ำตาลทองปักดิ้นลวดลายด้วยไหมทองเช่นเดียวกัน ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองตามเสียงเรียกขานที่ดังออกมาเมื่อครู่ ดวงตาของทั้งสองฝ่ายสบประสานเข้าหากันก่อนจะปรากฏรอยยิ้มของคนผู้นั้นอยู่บนใบหน้าพร้อมก้าวเดินตรงเข้ามาหา “ไม่ได้พบกันเสียนานเลยนะญาติผู้น้อง เจ้าเติบใหญ่เต็มที่แล้วจนข้าเกือบจำไม่ได้เมื่อเพ่งพิศคราแรก”คำทักทายพรั่งพรูออกมาไม่ขาดสายท่ามกลางความแปลกใจของอีกฝ่าย “ท่านเป็นใคร! เราสองเกี่ยวดองเป็นญาติกันหรอกเหรอ จึงกล่าวคำทักทายกับข้าเมื่อครู่ที่ผ่านมาเช่นนั้น”เสี้ยนจูถามกลับไปพยายามปรับน้ำเสียงให้อ่อนหวานเพื่อไม่ให้เสียมารยาทกับแขกที่ได้รับเชิญในวันนี้ ซึ่งล้วนมาจากชนชั้นสูงด้วยกันทั้งสิ้น ใบหน้าคมคายยกยิ้มออกมาเล็กน้อยครั้นได้ยินอีกฝ่ายถามกลับมาเช่นนั้น “ตอนข้านำกองทัพไปรบทางใต้ เจ้าเพิ่งจะเข้าพิธีปักปิ่น เวลาผ่านไปนานถึงสี่ปีก็สมควรอยู่ที่ไม่อาจจะทำให้จดจำญาติผู้พี่เช่นข้าได้ เจ้าจำพี่อี้หลางไม่ได้แล้วเหรอหลินเอ๋อ มารดาของเจ้ามาจากสกุลหลัวเช่นนี้แล้วไม่ได้เกี่ยวดองญาติกันหรืออย่างไร”เสียงนั้นบอกตัวตนออกไปให้อีกฝ่ายได้ล่วงรู้ หลัวอี้หลาง แม่

“สองร่างสลับวิญญาณ!”หลัวอี้หลางรำพึงอยู่ภายในใจ  ดวงตาสีนิลคมกล้ายังคงจ้องเขม็งไปที่ร่างของจางเย่วฉินและร่างของมี่อิงอยู่เช่นนั้น จนทำให้ทั้งสองต่างหันกลับมามองหน้ากัน เพราะสายตาของอีกฝ่ายมองราวกับว่าเห็นอะไรบางอย่างของคนทั้งคู่ “คนผู้นี้เขาเป็นสหายของท่านอย่างนั้นเหรอ”จ้าวมี่อิงกระซิบถามกลับไป แม่ทัพรูปงามในร่างของสตรีสาวแสนสวยพยักหน้าขึ้นลงเป็นการยอมรับ “ใช่! อี้หลางเป็นสหายของข้า เคยออกรบทำศึกด้วยกันมาแล้วมากมายก็สนิทสนมพอสมควรในฐานะแม่ทัพด้วยกัน”จางเย่วฉินกระซิบตอบกลับไป “ออ..อย่างนั้นเหรอ แสดงว่าเขาก็พอไว้ใจได้นะสิ”มี่อิงกระซิบถาม “แม้จะเป็นสหายเคยร่วมรบแต่ข้าก็ไม่ได้ไว้วางใจเสียทุกเรื่อง บางเรื่องก็ต้องระแวดระวังตัวเองให้จงหนักเพราะตระกูลหลัวเป็นขุนนางเก่าที่เคยยิ่งใหญ่ในสมัยราชวงศ์สุย แม้ว่าจะเข้ามาสวามิภักดิ์ต่อต้าถังแล้วก็ตามแต่ก็ไม่อาจวางใจได้”จางเย่วฉินตอบกลับไป จ้าวมี่อิงพยักหน้าขึ้นลงครั้นได้ยินเช่นนั้น “แม่ทัพสมัยโบราณเขาจะต้องเป็นโรคหวาดระแวงแบบนี้กันทุกคนเลยอย่างนั้นเหรอ บอกว่าเป็นแต่ก็ไม่อาจวางใจได้วุ้ย”หญิงสาวรำพึงอยู่ภา

พรืดดดด!!! คนงามไม่อาจทนนั่งเห็นภาพบาดตาตรงหน้าได้ต่อไป ร่างอวบอิ่มลุกพรวดพราดออกจากตั่งอย่างรวดเร็ว เดินหน้าตูมไม่สนใจมองผู้ใดเพื่อไปให้พ้นจากบริเวณงาน ท่ามกลางสายตาของหลัวอี้หลางเห็นอาการของญาติผู้น้องแสดงออกมาเช่นนั้น ตลอดเวลาที่นั่งอยู่บนตั่งติดกับร่างของจางเย่วฉิน แม่ทัพหนุ่มจากซุยโจวเห็นคนสวยตัวจริงสถิตอยู่ในร่างของผู้บัญชาการทัพมาโดยตลอด เพราะหินโลหิตที่อยู่ภายในอกเสื้อส่องแสงเรืองรองออกมาตลอดเวลาเมื่อได้พบกับมารโลหิต ท่าทางและความรู้สึกที่แสดงออกมาทั้งสีหน้าและแววตาของคนที่อยู่ในร่างนั้น ต้องตาต้องใจหลัวอี้หลางอย่างยิ่งยวด วินาทีแรกที่ได้เห็นทั้งดวงวิญญาณและร่างจริงของนางพร้อมกัน แม่ทัพหนุ่มไม่อาจละสายตาไปได้เลย  ครั้นจะเข้าไปทำความรู้จักย่อมไม่เป็นการเหมาะสม มิสู้ทำความรู้จักนางจากร่างของสหายเก่ามิดีกว่าหรือไร ก่อนจะคว้าจอกสุราที่เทไว้จนเต็มหันไปหาร่างของจางเย่วฉิน “ท่านแม่ทัพเราสองคนไม่ได้พบกันเสียนาน เหล้าจอกนี้ข้าขอดื่มเพื่อเป็นการคาราวะ”หลัวอี้หลางพูดพร้อมยกถ้วยเหล้าชูขึ้นรั้งรออีกฝ่าย ใบหน้าหล่อเหลาเหลือบสายตามองคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ด้านหลัง ในข

จวนสกุลหลัว  จวนใหญ่ระดับแม่ทัพแนวหน้าของต้าถัง ซึ่งเคยมีอดีตอันยิ่งใหญ่ในยุคสมัยของราชวงศ์สุยขึ้นปกครองแผ่นดินมังกรและมีจักรพรรดิขึ้นครองบัลลังก์อย่างแท้จริงเพียงแค่ 3 พระองค์ ก่อนจะล้มลสายลงไปเพราะการปกครองที่โหดร้ายของสุยหยางตี้ฮ่องเต้ จนลุกลามไปถึงรัชสมัยของสุยกงฮ่องเต้ แผ่นดินอ่อนแอและเกิดกบฏจนต้องถูกบีบบังคับให้สละราชบัลลังก์ให้กับถังเกาจู ปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์ถัง  สกุลหลัวถือเป็นหนึ่งในเชื้อพระวงศ์ของต้าสุย เดิมทีคือตระกูลตู๋กู สืบเชื้อสายมาจาก ตู๋กูซิ่น แม่ทัพเชื้อสายจากเซียนเป่ยผู้มีชื่อเสียงยิ่งนักในสมัยราชวงศ์เหนือ-ใต้ และมีภรรยาชาวฮั่นจากซุย จวบจนกระทั่งบุตรีคนสุดท้อง ตู๋กูเจียหลัวได้แต่งงานกับหยางเจียน ภายหลังได้ขึ้นครองราชย์กลายเป็นจักรพรรดิสุยเหวินตี้ แห่งราชวงศ์สุย ตู๋กูเจียหลัวจึงได้ถูกสถาปนาขึ้นเป็นฮองเฮา  สกุลตู๋กูจึงก้าวขึ้นจากตระกูลแม่ทัพกลายเป็นสกุลเชื้อพระวงศ์ของฮองเฮาในแผ่นดินต้าสุย และเรืองอำนาจติดต่อกันมานานกว่า 40 ปี จนกระทั่งล้มสลายลงปิดฉากสกุลหยางปกครองแผ่นดินและปิดฉากสกุลตู๋กูไปด้วยเช่นกัน  แต่ด้วยเพราะมี

ยามโฉ่ว จวนสกุลจาง ทั่วบริเวณภายในจวนของแม่ทัพใหญ่ปรากฏแสงจากโคมไฟลุกโชน ทอแสงสว่างจนเห็นได้อย่างชัดเจน ในช่วงยามวิกาลขณะนี้ ผู้คนต่างหลับใหลมีเพียงเวรยามซึ่งเป็นทหารที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของจางเย่วฉิน ต่างพากันยืนตามจุดที่ได้วางกำลังเอาไว้เพื่อรักษาความปลอดภัยให้แก่จวนของผู้บัญชาการทัพแห่งต้าถัง  ทว่าเหนือขึ้นไปบนหลังคาจวน ปรากฏคนชุดดำปกปิดใบหน้าจนมิดชิด แม้แต่บริเวณก็ศีรษะถูกปกคลุมด้วยผ้าเช่นกัน ซ่อนเร้นกายอยู่เหนือเรือนนอนของแม่ทัพใหญ่แห่งต้าถัง ดวงตาเฝ้าจับจ้องแสงจากโคมไฟที่อยู่ภายในห้องนอนที่ยังคงลุกโชนไม่มีทีท่าว่าจะดับลง แสงไฟสะท้อนเงาของสตรีกำลังนั่งอยู่บนตั่ง เพื่ออ่านรายงานของกองทหารราชองครักษ์ซึ่งทำหน้าที่ดูแลความปลอดภัยภายในราชสำนักตลอดจนฮ่องเต้และเชื้อพระวงศ์ทุกพระองค์  “ยามโฉ่วเข้าไปแล้วยังไม่มีทีท่าว่าจะเข้านอนอีกหรือนี่ หากปล่อยคืนนี้ไปใช่ว่าจะมีโอกาสที่ดีกว่านี้ได้อีก แต่ถ้าใช้วิชามารภายในจวนนี้ จางเย่วฉินผู้นั้นจะต้องล่วงรู้อย่างแน่นอน”หลิวเหวินซานรำพึงอยู่ภายในใจ ในขณะที่กำลังขบคิดหาวิธี มารหนุ่มเหลือบสายตาไปเห็นกัวเหยียนไ