Semua Bab ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ: Bab 81 - Bab 90

หลิวอิ๋งคิดว่าเนื่องจากเธอจะอยู่กับโจวอี้หมิง เธอน่าจะมีเงิน ดังนั้นการให้เงินพวกเขาเพิ่มขึ้นเพื่อทำให้พวกเขาเงียบปากจึงเป็นเรื่องดีเมื่อเธอแต่งงานกับโจวอี้หมิงในอนาคตและมีสถานะและตำแหน่งก็คงจะดีหากจะหาวิธีกำจัดหลู่เหวินชิงให้หมดสิ้นชีวิตก่อนหน้านี้ของหหลิวอิ๋งถูกทำลายโดยลู่เหวินชิง ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วเธอคงไม่ต้องการให้หลู่เหวินชิงได้ดีเธอต้องการเหยียบหลู่เหวินชิงจมดินและวิ่งไล่ตามโจวอี้หมิงเท่านั้นหลินมู่อิงมองดูท่าทางบนใบหน้าของหลิวอิ๋งและรู้ว่าผู้หญิงคนนี้ถูกหลอกแล้ว หลู่เหวินชิงและหานเฟยเซียนไม่ได้สบายดี ดังนั้นพวกเขาจึงสร้างปัญหาให้กับหลิวอิ๋งเป็นธรรมดาหลิวอิ๋งมีความลับแบบนี้อยู่ในมือของหลู่เหวินชิง หลิวอิ๋งจะมีชีวิตที่ดีในอนาคตได้หรือไม่ หลินมู่อิงชอบดูสุนัขกัดสุนัข เธอชอบที่จะเห็นคนที่ทำร้ายเธอในชีวิตก่อนของเธอต้องจบลงอย่างน่าสังเวชไม่ใช่แค่ หลิวอิ๋ง, หลู่เหวินชิง, หานเฟยเซียน เท่านั้น แต่ยังมีแม่เลี้ยงของเธอ ซูเนี่ยนเจิน และพี่ชายที่ไม่มีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดกับเธอด้วย ระหว่างทางทุกคนต่าง

เธอแค่ต้องทำงานหนักเพื่อให้ได้แต่งงานกับโจวอี้หมิง ส่วนที่เหลือดูไม่สำคัญเท่าไหร่ ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถขัดขวางเธอได้ หลิวอิ๋งมั่นใจว่าจะสามารถแต่งงานกับโจวอี้หมิงได้แน่นอนในอนาคต“งั้นก็จำไว้ว่า เมื่อหัวหน้าหมู่บ้านและเลขาธิการหมู่บ้านมาถึง คุณต้องยืนกรานว่าคุณกับหานเฟยเซียนกำลังคบหากัน และคุณจะไปขอทะเบียนสมรสในอีกไม่กี่วันข้างหน้า” “ด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่พวกคุณสองคนจะรอดตัวไปได้ มิฉะนั้น หากคุณถูกตัดสินว่ามีความผิดฐานเป็นอันธพาล ชีวิตของคุณจะพังทลายลงจริงๆ” หลิวอิ๋งหยิบชามโจ๊กที่หลู่เหวินชิงดื่มหมดแล้วขึ้นมาเตือนเขาอีกครั้งหลู่เหวินชิงโบกมือและบอกให้หลิวอิ๋งออกไป หลู่เหวินชิงบอกว่าเขารู้แล้วว่าต้องทำอย่างไร หลิวอิ๋งพยักหน้าและออกจากห้องไปหลังจากที่หลิวอิ๋งออกไปแล้วหลู่เหวินชิงนอนหงายบนคังดินของเขา ตอนนี้เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดทั่วร่างกายของเขา เขาเคยประสบกับอาชญากรรมเช่นนี้เมื่อไหร่กันตั้งแต่วัยเด็กจนถึงวัยผู้ใหญ่ เขาอาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เหนือกว่าเสมอมา และมีคนอิจฉาเขาอยู่ทุกที่แต่ตอนนี้เขาถูกตีอย่างหนักเพราะเขานอนกับผู้หญิงหลู่เหวินชิงย่อมไม่ปล่อยให้หลิวอิ๋งได้อยู่อย่างสบาย

หานเฟยเซียนที่เพิ่งตื่น เธอรู้สึกเจ็บตรงคอ ศีรษะ หลอดลม และท้อง เธอมีอาการมึนงงไปชั่วขณะแต่หานเฟยเซียนก็จำเหตุการณ์เมื่อคืนได้ทีละเล็กทีละน้อยเธอถูกถอดเสื้อผ้าออกจนหมด ทั้งสิ่งที่หลู่เหวินชิงทำกับเธอ แม้กระทั่งสิ่งที่เธอพูดด้วยใบหน้าแดงก่ำหรือแม้แต่สิ่งที่หลู่เหวินชิงทำกับเธออย่างแรงหานเฟยเซียนเอามือปิดหน้าเธอไว้ด้วยความเขินอาย เมื่อเธอปล่อยมือออก เธอยังคงมีความเขินอายหลงเหลืออยู่ถ้าเธอรู้ว่าเมื่อคืนนี้เธอทำอะไรต่อหน้าผู้ชายมากมาย เธอคงตายเพื่อหนีความอับอายเป็นแน่แน่นอนว่าด้วยบุคลิกของหานเฟยเซียน เธอคงไม่ตายจริงๆ แต่ก็ยากที่จะบอกได้ว่าเธอเกลียดหลู่เหวินชิงกับหลิวอิ๋งหานเฟยเซียนวิเคราะห์สถานการณ์ปัจจุบันอย่างรอบคอบ เดิมทีเธอต้องการแต่งงานกับหลู่เหวินชิงเพราะเธอรู้สึกว่าหลู่เหวินชิงเป็นคนที่เธอชอบ ไม่ว่าเขาจะมาจากครอบครัวไหน รูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไรหานเฟยเซียนคิดมานับครั้งไม่ถ้วนว่าถ้าหลู่เหวินชิงดีกับเธอและคบกับเธอได้ เธอคงโชคดีมาก อย่างไรก็ตามเขาใช้กลวิธีดังกล่าวเพื่อเอาตัวเธอมา และเขายังโยนเธอทิ้งแบบนี้อีกด้วย มีอะไรผิดปกติกับ หลู่เหวินชิง หรือไม่?หลิวอิ๋งได้สังเกตการแสดงออกข

"ถูกตี? ใครตีเขา? คนที่ตีเขาไม่ใช่คนรับผิดชอบต่อการรักษาหรือ?" แม่โจวขมวดคิ้ว สถานการณ์ที่บ้านของแม่หม้ายอู๋เลวร้ายมาก ฤดูหนาวที่แล้ว แม่และลูกเกือบจะอดอาหาร ตายในฤดูหนาว ถ้าที่บ้านมีอาหารน้อย พวกเขาจะกินเพียงมื้อเดียวต่อวันเพื่ออิ่มท้อง ตราบใดที่พวกเขาไม่อดอาหารตาย แม่หม้ายอู๋ไม่มีสามี มีเพียงเธอและเป่าจื่อในครอบครัวทั้งหมด แม้ว่าแม่หม้ายอู๋จะทำงานอย่างหนักมากเพื่อรับคะแนนการทำงานในวันธรรมดา แต่เธอก็แทบจะหาเลี้ยงชีพไม่ได้ ในฤดูหนาว อาหารเพียงเล็กน้อยที่พวกเขาได้รับจะพออยู่ได้หลายเดือน ชีวิตนั้นคับแคบและยากลำบากมาก ฤดูหนาวที่แล้วหนาวมาก แม่หม้ายอู๋แยกเสื้อนวมฝ้ายของสามีผู้ล่วงลับของเธอออก แล้วใส่ผ้าฝ้ายลงในเสื้อนวมฝ้ายของลูกๆ ของเธอ นอกจากนี้ แม่หม้ายอู๋ยังเก็บอาหารไว้สำหรับเป่าจื่อและกินเกี๊ยวผักป่าสำหรับตัวเอง ซึ่งแทบจะผ่านพ้นฤดูหนาวที่แล้วไปได้ ครอบครัวนี้ยากจนมาก เมื่อหนูมา พวกมันต้องทิ้งเมล็ดข้าวโพดไว้สองเมล็ด ในครอบครัวเช่นนี้ เป่าจื่อถูกตีและไม่มีเงินสำหรับการรักษาอย่างแน่นอน แล้วคนที่ตีคนคนนั้นควรเป็นผู้รับผิดชอบค่ารักษาพยาบาลใช่หรือไม่

หลังจากกินซาลาเปาแล้ว หลินมู่อิงก็หยิบขวดน้ำออกมาแล้วส่งให้โจวอี้หมิง เพราะกลัวว่าเขาจะกระหายน้ำ“อย่ากังวล นี่ไม่ใช่ขวดน้ำที่แม่ของเป่าจื่อและเป่าจื่อดื่ม” หลินมู่อิงกะพริบตาปริบๆและมองไปที่โจวอี้หมิง โจวอี้หมิงรับเอาขวดน้ำไปจากมือของหลินมู่อิงแล้วดื่มไปสองอึกจากนั้น หลินมู่อิงก็หยิบถุงกระดาษเคลือบน้ำมันสองถุงออกมาจากกระเป๋าของเธอแล้วพาโจวอี้หมิงไปหาเจียง อ้ายกั๋วและโจวต้าหนิว“เลขาเจียง พี่โจวต้าหนิว และฉันเพิ่งซื้อซาลาเปาเนื้อจากข้างนอก คุณคงยังไม่ได้กินอะไรเป็นมื้อเที่ยง งั้นไปกินให้อิ่มก่อนเถอะ”หลินมู่อิงยิ้มแล้วส่งถุงกระดาษเคลือบน้ำมันในมือของเธอส่งให้เจียงอ้ายกั๋วและโจวต้าหนิว ทั้งสองคนมองหน้ากัน และไม่มีใครเอื้อมมือไปหยิบถุงกระดาษเคลือบน้ำมันแบบนี้เป็นของร้านอาหารของรัฐในร้านอาหารของรัฐ ซาลาเปาเนื้อราคา 1.8 เหมา และคุณต้องมีตั๋วคนทั่วไปไม่เต็มใจที่จะจ่ายเงินเพื่อซื้อสิ่งนี้มากิน แล้วพวกเขาจะยังอยากกินซาลาเปาเนื้อที่ซื้อโดยหลินมู่อิงได้อย่างไร“โจวอี้หมิงและฉันกินไปแล้ว เราซื้อซ