ฉินเจียวเยี่ยนอ้าปากค้างตกตะลึงพรึงเพริดอยู่ตรงนั้น เมื่อเห็นสวามีของตนเองในชุดเสี่ยวเอ้อร์ของโรงน้ำชาเชิ่งเยี่ยนเกอ ก็มือไม้อ่อนจนเผลอปล่อยถ้วยเปล่าและตะเกียบให้ร่วงหล่นจากมือลงกระทบโต๊ะเคร้ง!“อ๊ะ! ร้อน!” มือเล็กสะบัดไปมา เมื่อถูกน้ำซุปในถ้วยกระเด็นใส่ เซียวชิงเฟิงเห็นดังนั้นก็รีบเดินเข้ามาดูอาการที่มือเล็กอย่างเป็นห่วง ก่อนจะเห็นเพียงแค่หยดน้ำซุปเล็กน้อยที่กระเด็นโดนมือของนาง เขาจึงได้ใช้แขนเสื้อของตนเช็ดให้อย่างอ่อนโยน“เหตุใดจึงไม่ระวังเอาเสียเลย” เซียวชิงเฟิงดุเสียงอ่อน ก่อนจะคว้าจอกชาสาดดับถ่านไม้ไผ่ที่กำลังลุกโชนฉินเจียวเยี่ยนยู่ปากใส่ “ก็เพราะท่านพี่มานั่นแหละเพคะ ทำหม่อมฉันตกใจจนเผลอปล่อยถ้วยให้ตกเลย”‘ต้องโยนความผิดให้ท่านพี่ ท่านพี่จึงจะไม่สามารถเอาผิดข้าได้...’มุมปากของเซียวชิงเฟิงกระตุกประเสริฐนัก ช่วงนี้ ทั้งแม่ทั้งลูกต่างก็จ้องจะเอาผิดเขาอยู่ฝ่ายเดียว...“เพราะข้ามาจึงทำให้เจ้าตกใจ แล้วเจ้าเล่า?” เซียวชิงเฟิงย้อนถาม “เจ้ามาทำสิ่งใดที่นี่?”ฉินเจียวเยี่ยนสูดลมหายใจลึก “จิบน้ำชา!! หม่อมฉันมาจิบ
Last Updated : 2025-10-22 Read more