All Chapters of พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC: Chapter 351 - Chapter 355

ยามซื่อของวันถัดมาเซียวชิงเจ๋อเพิ่งตื่นขึ้นมาภายในตำหนักเฉียนชิงของฮ่องเต้เจิ้นหลง โดยมีโจวกงกงคอยเฝ้ารับใช้ จนกระทั่งแต่งกายและรับประทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อย โจวกงกงจึงเดินมาส่งเขาที่หน้าประตูวังหลวงในระหว่างทาง เซียวชิงเจ๋อได้แต่เดินอย่างเงียบ ๆ โจวกงกงกระชับแส้ปัดในมือ หันมามองพระราชนัดดาอยู่หลายครั้งอย่างลังเล ก่อนจะตัดสินใจเอ่ยขึ้นในที่สุด“กระหม่อมได้ยินมาว่าเมื่อหลายเดือนก่อน ไท่ซุนประชวรหนักเลยหรือพ่ะย่ะค่ะ?”ประโยคคำถามของโจวกงกง ทำให้เซียวชิงเจ๋อหันมามอง แล้วตอบ “อื้อ! ข้าเป็นไข้สูง เพราะออกไปเล่นกลางลมหนาว ต้องนอนซมอยู่บนเตียงหลายวันทีเดียว”“เป็นเช่นนี้นี่เอง ไม่ทราบว่ายามนี้พลานามัยของไท่ซุนแข็งแรงดีแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เซียวชิงเจ๋อพยักหน้าอีกครั้ง “แข็งแรงขึ้นมากแล้ว”“คงจะได้ผู้ดูแลดีสินะพ่ะย่ะค่ะ” โจวกงกงเอ่ยยิ้ม ๆ“เพราะเสด็จแม่คอยดูแลข้าอย่างดีตลอดทั้งคืน!!” เซียวชิงเจ๋อเอ่ยอย่างภูมิใจโจวกงกงเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย “เอ... แต

ปลายยามไฮ่ ร่างเล็กในชุดคลุมกันลมสีดำขนาดพอดีตัวเปิดประตูเรือนนอนของตัวเองออกอย่างแผ่วเบา ก่อนจะย่องไปตามทางเดินตรงไปที่ห้องหนังสือของบิดาที่ยามนี้ไปตรวจราชการในต่างเมืองเซียวชิงเจ๋อแนบแผ่นหลังไปตามกำแพง รอจังหวะให้ทหารผลัดเปลี่ยนเวรเฝ้าหน้าประตู แล้วเดินไปที่หน้าประตูห้อง ก่อนจะมองซ้ายมองขวา เมื่อเห็นว่าไร้ผู้คน จึงสอดมือไปทางด้านหลังแล้วเปิดบานประตูใหญ่ออกช้า ๆเซียวชิงเจ๋อสอดตัวเข้าไปในห้องหนังสืออย่างเงียบกริบ บานประตูสูงใหญ่ปิดลง ภายในห้องมีเพียงแสงสลัวจากดวงจันทร์ที่ลอยเด่นอยู่นอกหน้าต่าง มือป้อม ๆ ล้วงหยิบตะบันไฟฉบับปรับปรุงใหม่ล่าสุดที่มารดาของเขาเป็นผู้ประดิษฐ์ขึ้นออกมาจากอกเสื้อมือเล็กตบแปะลงบนพื้น เพื่อควานหาโคมไฟดวงน้อยที่ตนแอบนำมาซุกซ่อนไว้หลังตู้หนังสือเมื่อยามบ่าย ครั้นเจอแล้ว เขาก็จัดการจุดโคมไฟปรับแสงไฟเพียงเพื่อให้มองเห็นสิ่งต่าง ๆ ในห้อง โดยไม่สะดุดตาคนภายนอกมากนักเสด็จปู่บอกว่าแม่ทัพหน้ากากเหล็กได้มอบป้ายคำสั่งให้แก่เสด็จพ่อไว้แล้ว พร้อมทั้งยังทิ้งที่อยู่ของเขาไว้ให้แล้วด้วย ดังนั้น สิ่งเดียวที่เขาต้องทำคือต้องหาป้ายคำสั่งนั้นให้เจอเซียวชิงเจ๋อล้วงหยิบกระดาษภาพว

เด็กน้อยตื่นตะลึงไปกับคำถามของวีรบุรุษของแคว้นตรงหน้า‘แม่ทัพหน้ากากเหล็กจะยอมเป็นพ่อใหม่ให้ข้า!? ว้าว!!’มุมปากของบิดาคนเก่ากระตุกไม่หยุด เมื่อได้ยินเสียงร้องอย่างยินดีของบุตรชายตรงหน้า แต่...“ไม่เอา!”แต่ถ้อยคำที่หลุดออกจากปากของเด็กน้อยกลับกลายเป็นปฏิเสธไปเสียอย่างนั้น ทำเอาเซียวชิงเฟิงถึงกับชะงักงัน “… เพราะเหตุใด?”เซียวชิงเจ๋อเม้มริมฝีปากแน่น “ขะ... ข้า...”“หากไท่ซุนไม่มีเหตุผลที่ดีพอ ข้าอาจจะต้องหาที่ระบายโทสะ” น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นเสียงเข้ม “เพราะแม่ทัพหน้ากากเหล็กมิใช่ผู้ที่ผู้ใดก็สามารถล่วงเกินได้ คราแรกบอกต้องการข้า มาในยามนี้กลับพลิกลิ้นบอกไม่ต้องการข้าเสียแล้ว”เซียวชิงเจ๋อ “!!!”เด็กน้อยตะลึงงันไปกับความเด็ดขาดของบุรุษตรงหน้าฉับพลัน! เซียวชิงเจ๋อจึงได้ตระหนัก รู้ตัวว่าในความเป็นจริงแล้วนั้น ทุกวาจาที่เอื้อนเอ่ยล้วนแต่มีความสำคัญ มีราคาที่จะต้องจ่าย ดั่งลูกธนูที่ถูกยิงออกไปแล้ว มิอาจเก็บกลับคืนเข้ามาได้เขา... ผู้ที่เป็นไท่ซุน เป็นโอรสของไท่จื่อ เป็นนัดดาของฮ่องเต้ เขายิ่งไม่อาจหลุดปากพูดสิ่งใดพล่อย ๆ ได้!!เซียวชิงเจ๋อสูดลมหายใจลึก ก่อนจะก้มศีรษะขอขมาต่อแม่ทัพหน้ากาก