All Chapters of พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC: Chapter 301 - Chapter 310

เซียวชิงฉีเดินหน้าถมึงทึงเข้ามาหาหลี่ชิงหงอย่างฉุนเฉียว พลางบ่นเสียงไม่ดังนัก “พวกนางช่างไม่รักนวลสงวนตัวเลย แม้แต่น้อย กล้าดีอย่างไรมาบังคับให้ข้าคีบเนื้อให้นาง...”หลี่ชิงหงเลิกคิ้วขึ้นสูง แต่เมื่อครู่ท่านก็คีบเนื้อใส่ถ้วยข้านะ...“อีกทั้งยังให้ข้าป้อนชาให้นางอีกด้วย มือพิการ อ่อนแรงหรืออย่างไร ข้าไม่เข้าไปแล้วนะ เจ้าให้เสี่ยวเอ้อร์คนอื่นนำน้ำซุปเข้าไปให้พวกนางด้วย”หลี่ชิงหงพยักหน้าอย่างเข้าใจ อ่อ... ท่านอ้างว่าน้ำซุปหมดสินะ จึงได้ออกมาได้...“ไม่เห็นจะได้ความอย่างไรเลย พวกนางเอาแต่เรียกว่าพี่ใหญ่ พี่สาม น้องสาม น้องเล็กอยู่เช่นนั้น ผู้ใดจะไปรู้เล่าว่าพวกนางคือใคร?”หลี่ชิงหงเลิกคิ้วสูงขึ้นไปอีกนี่ระวังกันจนไม่เรียกชื่อจริง หรือแม้แต่หลุดตำแหน่งของสามีมาบ้างเชียวหรือ?“แล้วพวกนางสนทนาสิ่งใดกันบ้างหรือเพคะ?” หลี่ชิงหงตัดบทขี้บ่นของอ๋องสูงศักดิ์ตรงหน้า แท้จริงแล้วนางก็พอได้ยินบทสนทนาของพวกนางดังลอดมาบ้างเซียวชิงฉีส่ายหน้า “พวกนางสนทนาแต่เรื่องเรือนหลังของฮูหยินท่านนั้น คุ

“สิ่งนี้คืออะไรรึ?” พี่ใหญ่โน้มตัวเข้ามาใกล้ พลางหยิบขวดแก้วแต่ละขวดขึ้นมาดู “ข้าไม่เคยเห็นมาก่อนเลย”“ฮูหยินท่านนี้ช่างตาแหลมเป็นยิ่งนักเจ้าค่ะ” หลี่ชิงหงชมอย่างเอาใจ ทำให้พี่ใหญ่เชิดหน้าขึ้นสูงอย่างลำพอง“แน่นอนสิ ข้าเป็นลูกค้าประจำของร้านเยว่หรงเชียวนะ” พี่ใหญ่กล่าวอย่างเย่อหยิ่ง “ใช่เครื่องประทินโฉมของร้านเยว่หรงหรือไม่ ข้ามองเพียงแวบเดียวก็รู้แล้ว”หลี่ชิงหงพยักหน้าหงึกหงัก แววตาเปล่งประกายด้วยความชื่นชม “เช่นนั้น ฮูหยินจะต้องร่ำรวยเป็นแน่เจ้าค่ะ เครื่องประทินโฉมของร้านเยว่หรงแต่ละชิ้นนั้นราคาสูงยิ่งนัก ข้าทำงานเก็บเงินอยู่หลายเดือนก็ยังซื้อได้เพียงชิ้นเดียวเองเจ้าค่ะ”น้องสามแค่นเสียง “คนโรงน้ำชาอย่างเจ้าน่ะหรือ ยังอุตส่าห์ได้ใช้เครื่องประทินโฉมของร้านเยว่หรงด้วย”“ก็เครื่องประทินโฉมของร้านเยว่หรงล้วนแต่เป็นของดีนี่เจ้าค่ะ สตรีทุกนางย่อมหมายใจอยากได้มาครอบครองกันทั้งสิ้น” หลี่ชิงหงก้มหน้าก้มตากล่าวอย่างน้อยอกน้อยใจ“เอาล่ะ เอาล่ะ เจ้าก็อย่าเพิ่งกล่าวให้มากความ” พี่ใหญ่หันไปดุน้องสาม พลางส่งสายตาเตือนว่าอย่าเพิ่งดุด่าสาวใช้ตรงหน้าให้มาก

“แม่นางหลี่ ช่างแสดงได้สมบทบาทยิ่งนัก” เซียวชิงฉีเอ่ยชม เมื่อเห็นหลี่ชิงหงโยนถุงเงินในมือขึ้นลงอย่างร่าเริงหลี่ชิงหงคว้าถุงเงินที่หล่นลงมาแล้วเก็บไว้ในแขนเสื้ออย่างหวงแหน “ขอบคุณที่ชมเพคะ ท่านอ๋อง”“ค่าติดสินบนแม่นางหลี่เพียงครั้งเดียวมากกว่าค่าชาบูและขนมน้ำชาที่พวกนางสามคนกินหนึ่งมื้อเลยทีเดียว”ใช่แล้ว หลังจากที่หลี่ชิงหงเอ่ยส่งท้าย สามฮูหยินก็หันมาสบตากัน ก่อนที่พี่ใหญ่จะล้วงเงินมาวางหนึ่งตำลึงเป็นค่าอาหารและขนมในมื้อวันนั้น แล้ววางเพิ่มอีกหนึ่งตำลึง เพื่อเป็นค่าติดสินบน ห้ามไม่ให้หลี่ชิงหงทาน้ำยาทาเล็บให้แก่ลูกค้าคนอื่นอีกแต่หลี่ชิงหงก็ก้มหน้าอึกอัก อ้างว่าเป็นคำสั่งของเถ้าแก่โรงน้ำชา หากนางไม่ทำ แล้วเถ้าแก่รู้เข้า นางก็อาจจะถูกไล่ออกได้ บรรดาฮูหยินจึงช่วยกันเกลี้ยกล่อมและวางเงินให้นางเพิ่มอีกคนละหนึ่งตำลึงจนสุดท้าย หลี่ชิงหงแสร้งอิดออดรับไว้อย่างฝืนใจ ก่อนจะบอกทั้งสามนางว่า ห้ามให้ผู้ใดรู้โดยเด็ดขาด มิฉะนั้น นางจะถูกไล่ออก สามคนนั้นจึงได้จากไปด้วยความพอใจ ชูไม้ชูมืออวดความงามบนเล็บอย่างลำพองที่ได้เป็นคนแรกที่มีสินค้าของร้านเยว่หรงบนนิ้วมือ“พรุ่งนี้ ยามซื่อที่ร้านเปิด สามคนนั้น

“พวกนางบอกว่าเป็นแผนการเดียวกับที่ทำร้ายชุยเสียนเฟย เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว หากอยากรู้ก็คงมีแต่จะต้องถามคนที่อยู่ในเหตุการณ์” เซียวชิงฉีบอก “รายละเอียดเกี่ยวกับแผนการหรือเหตุการณ์ช่วงที่ชุยเสียนเฟยคลอดเสด็จพี่ ข้าจะลองไปถามหมู่เฟยก็แล้วกัน”“ท่านอ๋องเพคะ หม่อมฉันอยากให้ท่านอ๋องสอบถามหมอตำแย หมอหลวง รวมถึงทุกคนที่ยังมีชีวิตอยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วยเพคะ” หลี่ชิงหงเพิ่มรายละเอียด“ข้าตั้งใจเช่นนั้นอยู่แล้ว” เซียวชิงฉีพยักหน้า นึกพอใจกับความละเอียดรอบคอบของนาง “แล้วข้ายังตั้งใจจะส่งคนไปสืบหมอตำแยคนปัจจุบันของจวงเต๋อเฟยอีกด้วย ไม่เพียงแต่หมอตำแย หมอหลวง สาวใช้ นางกำนัลทั้งหมดที่อยู่รอบตัวนาง ย่อมตกเป็นผู้สงสัยทั้งสิ้น”หลี่ชิงหงพยักหน้าเห็นด้วย “รายละเอียดเล็กน้อยก็อาจจะช่วยให้เราหาคำตอบได้เร็วที่สุดเพคะ”“ได้ ส่วนนี้ ข้าจะรับผิดชอบจัดการสืบความเอง” เซียวชิงฉีตบอกรับรอง“เช่นนั้น แผนการร้ายนั้น คงต้องรบกวนท่านอ๋องแล้ว” หลี่ชิงหงก้มมองรายชื่อบนกระดาษ ก่อนจะลากวงกลมรอบชื่อสามนางที่เหลือ “ทางหม่อมฉันจะหาทางระบุตัวตนของพี่รองให้ได้จากสามนาง

ร่างสูงชะงักฝีเท้าที่เร่งเดินมาจากท้องพระโรง เมื่อได้รับการรายงานจากตงไฮ่ว่า ไท่จื่อเฟยและโอรสองค์น้อยของเขามารออยู่ที่ตำหนักเฟิ่งอี๋กงของหนิงกุ้ยเฟยเสียงอ้อแอ้อย่างอารมณ์ดีดังขึ้นประสานไปกับเสียงหวานที่เอ่ยหยอกเย้าเอ็นดูอยู่ในศาลากลางน้ำ“อ่ะ... จ๊ะเอ๋ เอ๋ เจ๋อเอ๋อร์เห็นแม่ไหม?” มือเล็กยกขึ้นปิดหน้าตนเอง ก่อนจะเปิดออกเรียกเสียงหัวเราะชอบใจจากเด็กน้อย ก่อนที่เซียวชิงเจ๋อจะใช้มือป้อม ๆ คว้าจับมือของฉินเจียวเยี่ยนอย่างรู้ทัน“เจ๋อเอ๋อร์ช่างฉลาดนัก” หลี่ชิงหงเอ่ยชม โดยนางมาเข้าเฝ้าหนิงกุ้ยเฟยด้วยในฐานะพยานที่เป็นเจ้าของโรงน้ำชาเชิ่งเยี่ยนเกอ สถานที่เกิดเหตุ โดยสวมผ้าโปร่งปิดบังไว้ครึ่งใบหน้าฉินเจียวเยี่ยนเชิดหน้าอย่างภูมิใจ เมื่อมีคนชมบุตรชายของตน “ก็แน่สิ นี่ลูกของข้านะ”‘ใช่ ใช่ ยูกของท่านแม่!’เสียงเล็กตะโกนก้องในใจ พลางพยักหน้า โยกศีรษะไปมาอย่างชอบใจ พาให้บิดาบังเกิดเกล้าอย่างเซียวชิงเฟิงถอนหายใจแผ่วเบานับวัน แม่ลูกคู่นี้ถอดแบบกันมาไม่ผิดเพี้ยน…“ไท่จื่อเ