All Chapters of พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC: Chapter 31 - Chapter 40

ซ่านเต๋อโหวถามซ้ำด้วยความตื่นเต้น “เอ่อ เรื่องนี้ ท่านอ๋องแน่พระทัยแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เซียวชิงเฟิงยิ้มละมุนยิ่งขับให้ใบหน้าเย็นชาดูหล่อเหลามากยิ่งขึ้น “ข้าแน่ใจดีแล้ว จึงได้มาแจ้งท่านโหวและฮูหยินฉินโดยตรง”ทำไมจางหมัวมัวไม่นำขนมมาให้ท่านแม่บ้างนะ มีแต่น้ำชาจะอยู่ท้องหรือไร?“เช่นนั้น กระหม่อมจะเตรียมเทียบชะตาของฟางเอ๋อร์ เพื่อแลกดวงชะตาแปดอักษรนะพ่ะย่ะค่ะ”บรรดาซื่อจื่อทั้งหลาย ต้องขออภัยด้วย ว่าที่ลูกเขยคนนี้ของเขาชนะอย่างขาดลอย...เซียวชิงเฟิงเลิกคิ้วเล็กน้อย ในขณะที่ฉินเจียวเยี่ยนยกจอกน้ำชาขึ้นจิบอย่างจำใจ เพราะบนโต๊ะไม่มีของกินอื่นเลย“ข้าต้องการสู่ขอฉินเจียวเยี่ยน บุตรสาวคนรองของท่านต่างหาก”“พรวด!!” ฉินเจียวเยี่ยนพ่นน้ำชาออกมาในทันทีที่ได้ยิน “แค่ก แค่ก แค่ก”สู่ขอใครนะ!?“เยี่ยนเอ๋อร์!” หลินซื่อรีบลูบหลังบุตรสาวอย่างเป็นห่วงระคนตื่นเต้นดีใจแทนวาสนาด้ายแดงเคลือบทองพันชั่งกำลังจะตกเป็นของบุตรสาวนางแล้ว!!ซ่านเต๋อโหวตกตะลึง “เอ่อ ท่านอ๋องตรัสว่าอย่างไรนะพ่ะย่ะค่ะ”มิใ

เมื่อเห็นเฟิงอ๋องออกจากจวนไปแล้ว แต่ละคนในห้องโถงต่างตกอยู่ในภวังค์ความคิดเกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อครู่ ฉินเยี่ยนฟางรู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหน้า เพราะไม่คิดฝันว่า เฟิงอ๋องจะเลือกสู่ขอน้องสาวของตนแทน“ลูกขอตัวก่อนนะเจ้าคะ” ฉินเยี่ยนฟางลุกขึ้นทำความเคารพ แล้วรีบเดินกลับเรือนฉางเอ๋อในทันทีฉินเจียวเยี่ยนเห็นอย่างนั้น จึงได้ลุกขึ้นทำความเคารพเช่นกัน “ลูกก็ขอตัวก่อนนะเจ้าคะ”ในโถงหลักจึงเหลือเพียงซ่านเต๋อโหวที่ยังคงตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น และหลินซื่อที่กำลังปลาบปลื้มในตัวว่าที่ลูกเขยซ่านเต๋อโหวพึมพำ “ไม่ได้การ ไม่ได้การ”“ไม่ได้การอันใดกันเจ้าคะ” หลินซื่อถามด้วยความแปลกใจ “เยี่ยนเอ๋อร์ของเราน่ารักออกปานนี้ ท่านอ๋องเอ็นดูก็นับว่าเป็นวาสนาแล้วนะเจ้าคะ”ซ่านเต๋อโหวหมดคำพูด “...”หลินซื่อรักและเอ็นดูฉินเจียวเยี่ยนอย่างสุดหัวใจ ไม่ว่า ฉินเจียวเยี่ยนจะดื้อรั้น เอาแต่ใจเพียงใด ย่อมมาจากการตามใจของหลินซื่อทั้งนั้น“ตั้งแต่พรุ่งนี้ ข้าจะต้องหาอาจารย์มาสอนนาง” ซ่านเต๋อโหวบอกเสียงเข้ม “นางต้องเรียนรู้มารยาท เชี่ยวชาญทั้งพิณ หมากล้อม อักษร และภาพวา

ขณะเดียวกัน ทางด้านฉินเจียวเยี่ยนที่เดินกลับมาที่เรือนเหมยฮวา สองสาวใช้ต่างเบิกบาน กระโดดโลดเต้นล้อมรอบตัวฉินเจียวเยี่ยน“คุณหนู!! หมายความว่า เฟิงอ๋องสนใจในตัวคุณหนูจริง ๆ นะเจ้าคะ”“เฟิงอ๋องเสด็จมาสู่ขอคุณหนูด้วยตนเองเลยนะเจ้าคะ”ชุนเถา ชุนหลิ่วพากันส่งเสียงด้วยความดีใจที่คุณหนูของตนจะได้ออกเรือนกับเฟิงอ๋องรูปงามฉินเจียวเยี่ยนแสร้งถาม “ดีใจด้วยเหตุใดกัน ได้อภิเษกกับท่านอ๋องว่างงาน ไร้ตำแหน่งในราชสำนักเช่นนั้น”ชุนเถา “แต่อย่างไรเสีย คุณหนูก็จะได้เป็นพระชายานะเจ้าคะ อยากจะตื่นยามใดก็ได้ ไม่มีใครกล้าปลุกนะเจ้าคะ”ชุนหลิ่ว “เป็นพระชายา อยากทานสิ่งใด อยากได้เสื้อผ้าชุดใหม่ เครื่องประดับเลอค่า ก็ย่อมได้นะเจ้าคะ”“แต่ทุกวันนี้ ข้าอยากสิ่งใด ท่านพ่อท่านแม่ก็หาให้ข้าได้อยู่แล้วนะ”ชุนเถา “...”ชุนหลิ่ว “...”“อีกอย่าง ดวงของข้ากับท่านอ๋องไม่สมพงษ์กันหรอก”ดวงชะตาที่สมพงษ์ คือ เซียวชิงเฟิงกับฉินเยี่ยนฟางต่างหากฉินเจียวเยี่ยนบอกตัวเองในใจ ก่อนจะสะบัดความคิดนั้นทิ้งไปอย่างรวดเร็วช่างเถอะ นางไม่จำเป็

เสี่ยวเอ้อร์ของโรงน้ำชาจินอวี้ พาเซียวชิงเฟิงและฉินเจียวเยี่ยนขึ้นไปที่ห้องรับรองชั้นสอง ก่อนจะปิดบานประตูให้อย่างเรียบร้อยเซียวชิงเฟิงสะบัดชายเสื้อลงนั่งบนเก้าอี้ด้วยท่วงท่าที่น่ามอง ท่ามกลางสายตาของแม่นางน้อยที่เดินตามหลังท่วงท่าสง่างามสมกับที่เป็นพระเอกจริง ๆเสียงชื่นชมในใจของฉินเจียวเยี่ยนดังขึ้น แผ่นหลังของเซียวชิงเฟิงก็เหยียดตรงมากยิ่งขึ้น เขาหันมามองนางอย่างช้า ๆ ประคองความสง่างามไว้เช่นนั้นคอจะเคล็ดไหมล่ะนั่น...สีหน้าของเซียวชิงเฟิงเย็นลงสองส่วน ก่อนจะถามเสียงเข้ม “เจ้าไปทำสิ่งใดที่หออวี่หลิน?”“หม่อมฉันตั้งใจจะซื้อหออวี่หลินเพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนก็ตอบทันทีด้วยความสัตย์จริงเซียวชิงเฟิงตกตะลึง “...”เซียวชิงเฟิงมิได้เพียงตกตะลึงในคำตอบของนางเท่านั้น แต่ยังตกใจที่นางกล้าตอบตามความจริงแก่เขาอีกด้วยนี่หมายความว่า นางไม่ได้เห็นเขาเป็นคนอื่นคนไกลใช่หรือไม่? จึงได้กล้าบอกความจริงเช่นนี้รอยยิ้มกำลังหยักสูงขึ้น เมื่อคิดได้เช่นนั้นกำลังกังวลอยู่

ฉินเจียวเยี่ยนเม้มริมฝีปากแน่น คิดอย่างลังเล ว่า จะจูงใจชายตรงหน้าอย่างไรดีจะบอกดีหรือไม่นะ ว่า สำหรับแผนการทางทหารแล้ว นี่เป็นโอกาสทองในการเข้าจวนขุนนางอื่น ๆ เลยนะหากอยากจะสืบเรื่องราวใดในจวน ปากสตรีนี่แหละ ขุดคุ้ยได้ง่ายที่สุดแล้วนอกจากนี้ ยังสามารถส่งสายสืบเข้าไปในกลุ่มคนนวดได้อีกด้วย เพราะเจ้าของจวนเปิดประตูต้อนรับง่ายดายถึงเพียงนั้นแล้วแต่จะพูดอย่างไรดีล่ะ?เซียวชิงเฟิงชะงักมือไปนิด เมื่อได้ยินเสียงความคิดของนาง แสงสว่างวาบขึ้นมาในความคิด“เป็นการค้าที่น่าสนใจมาก”ฉินเจียวเยี่ยน “...”เมื่อครู่ ท่านยังดูไม่สนใจอยู่เลยนะ...แล้วไม่เปิดโอกาสให้ข้ากล่อมสักหน่อยหรือ ข้าอุตส่าห์คิดคำอยู่ตั้งนานเซียวชิงเฟิงกระแอมลำคอ ก่อนจะปรับสีหน้าพลางอธิบาย “ข้าเห็นถึงความตั้งใจดีของเจ้าต่างหาก หากเจ้าอยากจะทำการค้าเช่นนี้ ข้าก็พร้อมจะช่วยเหลือ”เซียวชิงเฟิงไม่ได้คาดหวังที่จะได้กำไรจากการค้านี้เท่าใดนัก แต่เขาเ