บทที่ 37

เสี่ยวเอ้อร์ของโรงน้ำชาจินอวี้ พาเซียวชิงเฟิงและฉินเจียวเยี่ยนขึ้นไปที่ห้องรับรองชั้นสอง ก่อนจะปิดบานประตูให้อย่างเรียบร้อย

เซียวชิงเฟิงสะบัดชายเสื้อลงนั่งบนเก้าอี้ด้วยท่วงท่าที่น่ามอง ท่ามกลางสายตาของแม่นางน้อยที่เดินตามหลัง

ท่วงท่าสง่างามสมกับที่เป็นพระเอกจริง ๆ

เสียงชื่นชมในใจของฉินเจียวเยี่ยนดังขึ้น แผ่นหลังของเซียวชิงเฟิงก็เหยียดตรงมากยิ่งขึ้น เขาหันมามองนางอย่างช้า ๆ ประคองความสง่างามไว้เช่นนั้น

คอจะเคล็ดไหมล่ะนั่น...

สีหน้าของเซียวชิงเฟิงเย็นลงสองส่วน ก่อนจะถามเสียงเข้ม “เจ้าไปทำสิ่งใดที่หออวี่หลิน?”

“หม่อมฉันตั้งใจจะซื้อหออวี่หลินเพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนก็ตอบทันทีด้วยความสัตย์จริง

เซียวชิงเฟิงตกตะลึง “...”

เซียวชิงเฟิงมิได้เพียงตกตะลึงในคำตอบของนางเท่านั้น แต่ยังตกใจที่นางกล้าตอบตามความจริงแก่เขาอีกด้วย

นี่หมายความว่า นางไม่ได้เห็นเขาเป็นคนอื่นคนไกลใช่หรือไม่? จึงได้กล้าบอกความจริงเช่นนี้

รอยยิ้มกำลังหยักสูงขึ้น เมื่อคิดได้เช่นนั้น

กำลังกังวลอยู่