All Chapters of พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC: Chapter 11 - Chapter 20

ส่วนเรื่องราวที่ต่อเนื่องจากเมื่อคืน...หลังจากที่ฉินเจียวเยี่ยนได้สร้างความอับอายให้กับจวนโหวด้วยการมีความสัมพันธ์กับขอทานที่เฟิงอ๋องสั่งให้องครักษ์จับโยนเข้ามาในเรือนในระหว่างงานวันเกิดของบิดาตนเองบรรดาแขกเหรื่อที่ตามมานั้น ก็นำเรื่องอื้อฉาวของฉินเจียวเยี่ยนไปเล่ากันสนุกปาก จนเป็นที่รู้กันในเมืองหลวง ยิ่งสร้างภาพลักษณ์ตุ๊กตากระเบื้องของนางให้แย่ลงไปอีกทำให้ฉินเจียวเยี่ยนต้องหลบซ่อนตัวอยู่แต่ในจวน ไม่กล้าออกไปไหน จนกว่าเรื่องราวจะเงียบลงแตกต่างจากฉินเยี่ยนฟางที่ได้ออกไปเที่ยวงานเทศกาลโคมไฟ บังเอิญเจอเฟิงอ๋องและฉีอ๋อง ซึ่งกำลังกลุ้มใจกับคดีทุจริตของขุนนาง เพราะแม้ว่า จะมีพยานและหลักฐานครบถ้วนแล้ว แต่ก็จับได้เพียงขุนนางตัวเล็ก ไม่สามารถสืบไปถึงตัวการเบื้องหลังฉินเยี่ยนฟาง ด้วยฉายาสาวงามแห่งเมืองหลวงที่พรั่งพร้อมด้วยรูปโฉม ชาติตระกูล และความสามารถทั้ง 4 ด้าน คือ พิณ หมากล้อม อักษรศิลป์ และจิตรกรรม จึงได้ช่วยแนะนำ จนเห็นเบาะแสและเจอหลักฐานชิ้นสุดท้ายในที่สุดฉีอ๋องตอบแทนความช่วยเหลือนี้ ด้วยการขอพระราชทานตำแหน่งท่านหญิงให้แก่ฉินเยี่ยนฟาง ถือเป็นการลบล้างความอับอายที่ฉินเจียวเยี่ยนสร้า

ชุนเถาและชุนหลิ่วสบสายตากันอย่างสงสัยนี่ ยังเป็นคุณหนูของพวกตนอยู่หรือไม่?ปกติคุณหนูรองเกียจคร้านในการลงมือทำสิ่งต่าง ๆ แต่เหตุใดวันนี้จึงลุกขึ้นมาทำนั่นทำนี่ได้เล่า?ชุนหลิ่ว “แล้วน้ำมันนวดนี่ ต้องทำอย่างไรเจ้าคะ?”“ยามนี้เป็นหน้าหนาว ดอกไม้มีน้อย ทำน้ำมันนวดกลิ่นดอกเหมยก็แล้วกัน”ชุนเถา “ดอกเหมยหรือเจ้าคะ? เมื่อยามเหม่า ข้าเก็บดอกเหมยมาประดับเรือนคุณหนูมากมายเลยเจ้าค่ะ”เพราะฉินเจียวเยี่ยนชอบดอกเหมยมาตั้งแต่เด็ก ๆ ซ่านเต๋อโหวและหลินซื่อจึงได้ปลูกดอกเหมยล้อมรอบเรือนให้นาง และเปลี่ยนชื่อเรือนเป็นเรือนเหมยฮวาตั้งแต่นั้นมาชุนเถาเองก็มักจะตัดดอกเหมยมาปักแจกันประดับไว้ตามจุดต่าง ๆ ในเรือนเหมยฮวาให้เจ้านายเป็นประจำ“เช่นนั้น ชุนหลิ่วไปนำน้ำมันหมูมาให้ข้าที”“เจ้าค่ะ”ตลอดบ่ายวันนั้น ฉินเจียวเยี่ยนพาสองสาวใช้คัดแยกดอกเหมยที่สมบูรณ์สวยงาม นำมาล้างทำความสะอาด ก่อนจะผึ่งให้แห้ง แล้วจึงนำดอกเหมยใส่ลงในหม้อดินเผา เทน้ำมันหมูที่ใช้เป็นน้ำมันพื้นฐานลงจนท่วมดอกเหมยชุนหลิ่วถามอย่างสงสัยในขณะที่มองหม้อ “แล้วทำอย่างไรต่อเจ้าคะ? คุณหนู”“เอาไปตั้งไฟอ่อน ๆ ประมาณหนึ่งชั่วยาม ระวังอย่าให้ร้อนจนเกินไปน

แววตาของฉินเจียวเยี่ยนอ่อนแสงลงด้วยความสงสาร เมื่อมองสองสาวใช้ที่กำลังเคี่ยวน้ำมันนวดกันอย่างตั้งอกตั้งใจ“ข้าจะพยายามเป็นเจ้านายที่ดีและปกป้องพวกเจ้าให้ได้นะ จะไม่ให้พวกเราต้องจบชีวิตลงตามปากกาคนเขียนบทแบบนั้นให้ได้”หากเป็นอย่างที่นางคิด ย่อมไม่มีใครรู้แผนการของนาง ดังนั้น คำตอบที่ถูกต้องจึงมีเพียงอย่างเดียวมีคนข้ามมิติมาเหมือนนาง!!ฉินเจียวเยี่ยนสูดหายใจเข้าเต็มปอด เหงื่อเย็นผุดวาบขึ้นกลางหลังหากนำเอาผลประโยชน์มาเป็นหลัก การที่นางเปลี่ยนการกระทำ ก็เพื่อที่จะได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข นั่นหมายความว่า ผลประโยชน์ของคนผู้นี้ ก็จะต้องอยู่บนเส้นเรื่องเดิมเท่านั้นผู้ใดกัน จะเป็นคนในหรือคนนอกจวน เพราะเมื่อคืนมีงานฉลองวันเกิดของท่านพ่อ จึงมีคนมาร่วมงานวันเกิดกันอย่างคึกคัก แล้วแต่ละคนก็ช่างมีความปรารถนาดีต่อฉินเจียวเยี่ยนเสียเหลือเกินจำนวนผู้ที่เกลียดชังฉินเจียวเยี่ยนน่ะหรือ?นับสหายรู้ใจที่อยู่ข้างฉินเจียวเยี่ยนยังจะง่ายเสียกว่านี่ยังไม่รวมผู้ที่เป็นมิตรต่อหน้า และเป็นศัตรูลับหลังอีกเฮ้อ ชีวิตของฉินเจียวเยี่ยน ช่างน่าสงสารนัก...คนภายนอกก็ส่วนหนึ่ง แต่ถ้าเป็นคนในจวนก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งคน

ฉินเจียวเยี่ยนเบิกตากว้างด้วยความตกใจ พลางยิ้มเจื่อน เอ่ยเรียกเสียงอ่อย “ท่านอ๋อง” จากนั้น จึงยอบกายทำความเคารพพร้อมฉินเยี่ยนฟางที่ยืนอยู่ภายในห้อง“คุณหนูรองยังไม่ตอบคำถามของข้าเลย” เซียวชิงเฟิงส่งยิ้มละมัยสวนทางกับประโยคคาดคั้นที่เอื้อนเอ่ยออกมา“เอ่อ หม่อมฉันตั้งใจว่า จะไปซื้อโคมไฟกระต่ายกลับไปฝากท่านแม่ที่จวนเพคะ”“อ่อ เป็นเช่นนี้นี่เอง” เซียวชิงเฟิงกดสายตาลงต่ำ มองคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้า แล้วจ้องมองเขาอย่างไม่ลดละบอกไปแล้ว ก็หลบสิเพคะคนจะรีบไป!!มุมปากเซียวชิงเฟิงยกขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเหลือบสายตาไปมองทุกคนในห้องที่เหลือ เพื่อตรวจสอบให้แน่ใจในความจริงบางอย่าง แต่เมื่อเห็นว่า ทุกคนในห้องยังคงยืนนิ่งเงียบ ไม่มีผู้ใดเอ่ยห้ามเสียงที่เขาได้ยิน จึงทำให้เซียวชิงเฟิงมั่นใจแล้วว่า มีเพียงเขาเท่านั้นที่ได้ยินเสียงความคิดของแม่นางน้อยคนนี้...เซียวชิงเฟิง “หยางเซิง ไปซื้อโคมไฟกระต่ายมาให้คุณหนูรองที ซื้อมาให้ครบทุกสีทุกขนาด”ห้ะ จะให้แม่ข้าลอยโคมทั้งคืนหรือ!?มุมปากฉินเจียวเยี่ยนกระตุกรัว ส่งสายตาค้อนเล็กน้อย “หม่อมฉันไม่ขอรบกวนท่านอ๋องดีกว่าเพคะ”ถอยสิเพคะ ท่านอ๋อง หม่อมฉันจะรีบไป...เซี

ฉินเจียวเยี่ยนแย้มยิ้ม “ทำให้ฉีอ๋องเป็นห่วงเสียแล้ว อาการของหม่อมฉันดีขึ้นมากแล้วเพคะ วันนี้ จึงได้ขอติดตามพี่หญิงออกมาเที่ยวชมงานเทศกาลด้วย”“จริงสิ เสด็จพี่” เซียวชิงฉีหันมาถามพี่ชาย เมื่อนึกขึ้นได้ “เมื่อคืนเสด็จพี่กลับในยามใด? เหตุใดจึงไม่รอข้ากลับด้วยเล่า?”เซียวชิงเฟิงมองหน้าน้องชายอย่างดูแคลน “เจ้ารอข้าไม่ไหวหรอก”“แค่ก!” ฉินเจียวเยี่ยนถึงกับสำลักอาหารในปาก เมื่อได้ยินคำตอบของเซียวชิงเฟิง“คุณหนูรอง! / น้องหญิง!” เซียวชิงฉีและฉินเยี่ยนฟางที่เรียกนางพร้อมกันด้วยความเป็นห่วง ฉินเยี่ยนฟางที่นั่งอยู่ใกล้กว่า จึงรีบหยิบจอกน้ำชามาส่งให้“ค่อย ๆ ทานสิ” ฉินเยี่ยนฟางปลอบเสียงอ่อน เข้าใจว่า น้องสาวคงรู้สึกไม่สบายตัวที่จะต้องนั่งตัวเกร็ง เพื่อร่วมรับประทานอาหารกับท่านอ๋องสูงศักดิ์ทั้งสองเซียวชิงฉีรีบถามขึ้นอย่างเป็นห่วง “คุณหนูรองเป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินเจียวเยี่ยนยิ้มจาง “ดีขึ้นแล้วเพคะ” ก่อนจะตวัดสายตาไปมองค้อนต้นเหตุที่ทำให้นางต้องสำลักท่านจะพูดให้คนสงสัยทำไมแค่บอกว่า กลับก่อนเพียงเท่านั้น จะยากปะไรเซียวชิงเฟิงชะงักตะเกียบในมือไปนิด มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะขยับมือเคลื่อนไหวราวกับไม่