Semua Bab Be mine วิศวะเถื่อน: Bab 61 - Bab 70

“ทำไมวันนี้ดูอารมณ์ดี” บีลีฟเอ่ยถามชายหนุ่มขึ้นด้วยความอยากรู้ ปกติเธอแทบไม่เคยเห็นอาการแบบนี้ของโชกุนเลยด้วยซ้ำ “ไปหาพ่อมา” โชกุนตอบกลับบีลีฟพลางโน้มตัวลงไปนอนบนตักของหญิงสาว และหันหน้าเข้าหน้าท้องของคนตัวเล็ก “พ่อนายเหรอ ?” “ทำไมต้องเรียกนายตลอด นี่ผัวนะ !” รู้สึกระคายหูไม่น้อย ที่ถูกหญิงสาวเรียกตัวเองว่า นาย ! ซึ่งเป็นสรรพนามที่ดูห่างเหินไม่น้อย จนอยากให้เธอเรียกสรรพนามแทนตัวเองระหว่างเขาและเธอใหม่ “จะให้เรียกว่าอะไร” พยายามเฉไฉคำพูดของโชกุน เพราะเธอยังไม่ชินกับโชกุนในเวอร์ชั่น ที่ทำให้ใจสั่นสักเท่าไรนัก “ที่รัก” โชกุนตอบกลับด้วยน้ำเสียงแกมหยอกล้อ ยิ่งเห็นบีลีฟเขินอายยิ่งทำให้เขาอยากแกล้ง เพราะเขาชอบดูความน่ารักของเธอ “ช่วยคายโชกุนคนเถื่อนออกมาคืนฉันที” ดาเมจที่รุนแรงของโชกุน ทำให้บีลีฟอยากเจอโชกุนในเวอร์ชั่นเก่าเสียมากกว่า หากเขายังคงเป็นโชกุนในเวอร์ชั่นใหม่มีหวังเธอคงต้องไปตรวจหัวใจที่เต้นผิดจังหวะที่โรงพยาบาลเป็นแน่ “หึ ! พรุ่งนี้ช่วยนัดครอบครัวลีฟที” “ทำไม ?” คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันเป็นปม เอ่ยถามด้วยความส

@ สี่เดือนผ่านไปอายุครรภ์หกเดือนพอดี ร่างบางที่เคยรูปร่างสมส่วน แต่ตอนนี้เธอกลับมีหน้าท้องที่โตจนเริ่มทำอะไรลำบาก ท่าเดินอุ้ยอ้ายที่ดูน่ารักและทุลักทุเลจนโชกุนอดเป็นห่วงไม่ได้ในบางครั้ง“วันนี้เรามีนัดอัลตราซาวนด์เพศลูกใช่รึเปล่า” โชกุนเอ่ยถามบีลีฟขึ้น ท่ามกลางโต๊ะอาหารเช้า ที่มีเธอและเขากำลังนั่งรับประทานอาหารอยู่“ใช่” บีลีฟพยักหน้ารับ วันนี้เธอตัดสินใจอัลตราซาวนด์ดูเพศลูกครั้งแรก สร้างความตื่นเต้นให้กับเธอและโชกุนไม่น้อย“รอผมนะ อย่าแอบซาวนด์ดูก่อนล่ะ” โชกุนตักเตือนบีลีฟเอาไว้เสียก่อน กลัวว่าเธอจะย่องเบาไปอัลตราซาวนด์ลูกน้อยที่อยู่ในท้องโดยไม่รอเขา“วันนี้มีเรียนถึงกี่โมง” บีลีฟที่ทานอาหารเช้าอิ่มแล้ว เธอกำลังจะเก็บจานอาหารพลางคุยกับโชกุนไปด้วย แต่กลับถูกโชกุนแย่งทุกอย่างไปทำเองจนเธอทำได้เพียงแค่นั่งรอเท่านั้น“ประมาณสี่โมงเย็น รอผมนะ เรียนเสร็จจะตามไปหาที่โรงพยาบาล” “โอเค” แน่นอนว่าเธอต้องรอโชกุนอยู่แล้ว เพราะชายหนุ่มนั้นลุ้นเพศลูกยิ่งกว่าอะไรดี ในทุกคืนก็มักจะคุยกับลูกก่อนนอนอยู่เสมอหลังจากโชกุนจัดการเก็บกวาดและล้างจานชามเสร็จเรียบร้อย เขาและเธอที่กำลังจะเดินออกจากคอนโดเพื่อไป

“ไปพูดอะไรกับลูกคะ วันนี้ไม่งอแงเลย” หลังจากที่เกียร์หลับสนิท บีลีฟจึงหันไปถามสามีหนุ่มด้วยความอยากรู้ เมื่อเกียร์ดูเหมือนจะเป็นใจกับพ่อของตัวเองชิงหลับก่อนเวลาจนน่าสงสัย “ไม่มีอะไรหรอก” “ไม่บอกจริง ๆ เหรอ” ไม่ใช่ประโยคข่มขู่ แต่เป็นประโยคออดอ้อนจนคุณพ่อยังหนุ่มต้องหลงกลและใจอ่อนทุกครั้ง “ก็แค่บอกว่า จะทำเบบี๋ให้ ลูกก็เลยดีใจจนไม่งอแงกับพ่อ ปล่อยให้พ่อเข้าใกล้แม่ได้สบาย” “เหอะ ! เจ้าเล่ห์ โชต้องไปหลอกอะไรลูกแน่ ๆ เลย” โชกุนคนเย็นชา แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นโชกุนคนหื่นที่จ้องจะกินเธออยู่ทุกเวลาเมื่อมีโอกาส “ไม่ได้หลอก พูดความจริงทั้งนั้น” “เดี๋ยวนี้เหลี่ยมเยอะนะ” “แน่นอนครับ เพราะผมมีเมียที่ดื้อและหัวแข็ง” บีลีฟจัดเป็นผู้หญิงดื้อรั้นและหัวแข็งพอตัว จนผัวอย่างเขาต้องรวบรัดด้วยวิธีของตัวเอง “ใช่ที่ไหน ?” “เกียร์อยากมีน้อง” เสียงทุ้มปนออดอ้อนบอกกับภรรยาสาวของตัวเอง อันที่จริงตอนนี้เขาก็พร้อมจะเลี้ยงลูกคนต่อไปแล้ว เนื่องจากตอนนี้เกียร์ก็โตพอที่จะรู้ความ “นะ น้องอะไร ? เดี๋ยวเถอะ” “วันนี้ผมมีหน้าท

ผลัวะ!!หมัดหนักของนักเรียนชายคนหนึ่งกระแทกใบหน้าของคู่อริดังไปทั่วบริเวณ ซอยแคบแห่งหนึ่งที่มีแสงไฟส่องสว่างจากหลอดไฟข้างทางรายล้อมไปด้วยกลุ่มนักเรียนมัธยมปลายของโรงเรียนเอกชนชื่อดังสองแห่งที่กำลังปะทะกำลังกันอย่างป่าเถื่อน เสื้อนักเรียนสีขาวสะอาดตาแปดเปื้อนไปด้วยคาบดินโคลน“ไอ้พายุมึงพอแล้ว เดี๋ยวมันก็ตายหรอก” ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา รัวหมัดใส่ใบหน้าของฝ่ายตรงข้ามไม่ยั้งแม้ว่าคน คนนั้นจะแน่นิ่งไปแล้วก็ตามเลือดสีแดงเข้มของฝ่ายตรงข้ามไหลออกมาเต็มใบหน้า แถมยังกระเด็นเปื้อนเสื้อนักเรียนของพายุอีกต่างหาก แต่ใบหน้าและแววตาของเขาไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรออกมา แววตานิ่งเย็นยะเยือกจนเพื่อนต้องเอ่ยห้ามเอาไว้ก่อนไม่มีเสียงตอบรับจากชายหนุ่มหน้าตาดีนามว่าพายุแต่อย่างใด เขาปล่อยหมัดสุดท้ายลงบนใบหน้าของฝ่ายตรงข้ามอีกหนึ่งหมัดและทิ้งให้คู่กรณีให้นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นอย่างไร้เยื่อใย ก่อนที่จะร่างสูงยันตัวลุกขึ้นและเดินออกไปจากซอยคับแคบโดยที่เขาไม่ได้พูดอะไรภัทรเพื่อนรักของพายุเมื่อเห็นว่าเพื่อนเดินออกไปจากบริเวณนั้น เขาก็รีบเคลียร์ทางทันที เพื่อนของคู่กรณีต่างพากันวิ่งเข้ามาดูอาการของเพื่อนด้วยความหว

ควันธูปและกลิ่นธูปลอยโขมงไปทั่วบริเวณที่เต็มไปด้วยวัยรุ่นสาว ๆ เสียเป็นส่วนใหญ่ ทุกคนต่างพากันถือดอกกุหลาบสีแดง ธูปเทียนสีแดง เอาไว้ บางคนกำลังนั่งนิ่งอยู่บนพื้นปูนตั้งจิตด้วยความมั่นใจ“แกพาฉันมาทำอะไรที่นี่”“นั้นสิ!!ไวน์”“ฉันกำลังจะมาขอผัว ก่อนเรียนจบไง” ไวน์ตอบกลับเพื่อนรักทั้งสองที่ยืนทำหน้างุนงง เมื่อถูกไวน์พามาที่นี่“แต่ฉันยังไม่อยากได้ผัว แกจะพาฉันมาด้วยทำไม”“มาส่งฉันไง แต่ไหน ๆ ก็มาแล้ว พวกแกก็ขอ ๆ ไปเถอะ เผื่อได้” ไวน์ดันหลังของทั้งสองให้เดินไปซุ่มที่ขายดอกกุหลาบและของไหว้ ก่อนจะแจกแจงให้กับเพื่อนสาวทั้งสองตอนนี้พวกเธออยู่ที่ลานกลางแจ้งกลางกรุง เพื่อมาไหว้ขอความรักจากพระตรีมูรติที่ใครต่อใครต่อต่างศรัทธาและพากันมาขอพรที่นี่ ต่างพูดปากต่อปากว่าขอแล้วได้ดังหวังซึ่งสายมูเตลูตัวแม่อย่างไวน์ไม่พลาดอยู่แล้ว“แล้วทำไมแกต้องมาไหว้ขอตอนนี้ด้วย”“ก็อีกเดี๋ยว เปิดเทอมเด็กเฟรชชี่น่ารัก ๆ อาจจะเป็นเนื้อคู่ของฉันสักคนก็ได้” ใบหน้าเพ้อฝันของไวน์มโนถึงตอนที่ตัวเองกำลังมีแฟนอยู่ข้างกายแต่ต้องถูกเพื่อนรักอย่างตะวันดับฝันเสียงก่อน“แกก็ขอไปทั่ว ฉันไม่เห็นแกจะได้สักคนเลย”“หน๋อย!!ใครจะไปรู้เ