บททั้งหมดของ หวงรักยัยตัวร้าย: บทที่ 31 - บทที่ 40

“อย่างอนพี่ขุนสิจ๊ะเมียหมูจ๋า พี่ขุนไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนเข้าโรงหนังเลย ส่วนมากจะพาเข้าแต่โรงแรมน่ะ อะ...โอ๊ย! ซี๊ดด...เจ็บโคตร” เสียงร้องอย่างเจ็บปวดหลุดออกมาราวถูกฉันปาดคอ เพียงเพราะว่าถูกเล็บคมๆ ของฉันหยิกเข้าที่สีข้าง“แล้วตอนนี้ล่ะยังได้พาผู้หญิงคนไหนเข้าอยู่อีกไหมโรงแรมน่ะ ตอบมาให้ชัดๆ เลยนะ!!” ฉันถามคนปากดีเสียงเข้มและห้วนจัดแต่ไม่ได้ดังอะไรมากมายแค่ให้ได้ยินกันสองคนพอ เพราะด้วยสถานที่ในตอนนี้มันคือที่สาธารณะ มีคนนอกอยู่ไม่น้อยต้องเกรงใจคนส่วนมาก ท่องไว้เงียบๆ แม้ฉันจะเกลียดหน้าหล่อๆ ของไอ้บ้าขุนตอนตอบว่าส่วนมากจะพาเข้าแต่โรงแรมขั้นสุด หน้าตาช่างระรื่นชื่นบานจนน่าหมั่นไส้ โดนหยิกแค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ โมโห“ก็ไม่เคยไง วันๆ มีแต่หมู คิดถึงแต่เมียหมู ไม่อยากได้ใครอีกนอกจากหมู ถ้าจะพาเข้าโรงแรมก็คงจะเป็นเมียคนหมูคนนี้คนเดียวเท่านั้น ล้อเล่นนิดหน่อยทำไมต้องจริงจังขนาดนี้ด้วยเนี่ย” เสียงทุ้มพูดด้วยน้ำเสียงติดงอนๆ อ้อมแขนก็กอดรัดแน่นขึ้นไปอีกเมื่อพูดจบและจมูกโด่งเป็นสันก็กำลังคลอเคลียอยู่ที่แก้มไม่ห่าง แทบจะนั่งสิงร่างกายกันอยู่รอมร่อแล้วตอนนี้“ทำไมต้องจริงจังงั้นเหรอ? ลองสลับให้ฉันพ

Kunpon Talks“คุยกับใครหมู ผู้ชายรึเปล่า” ผมเดินออกจากห้องน้ำก็ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักอย่างมีความสุขกระแทกเข้าหูเลยเร่งฝีเท้ามาที่เตียงนอนแล้วคลานเข่าเข้าซ้อนหลังบอบบางที่นอนตะแคงข้างหันหน้าไปทางซ้ายมือ ด้วยความอยากรู้จึงชะโงกหน้ามองโทรศัพท์หน้าจอที่มือเล็กกำลังพิมพ์โต้ตอบอย่างคล่องแคล่ว และเห็นตรงมุมบนซ้ายเป็นชื่อกลุ่มที่มีสมาชิกเป็นยี่สิบคน“คุยกับเพื่อนๆ สมัยที่เรียนโรงเรียนน่ะ มีทั้งผู้หญิงผู้ชายนั่นแหละ ห้ามโวยวายเด็ดขาดบอกไว้ก่อน สระผมแล้วทำไมถึงไม่ยอมเช็ดให้มันแห้งก่อนล่ะ ยังเปียกชุ่มอยู่เลยนะขุน เช็ดเดี๋ยวนี้เลยน้ำมันหยดใส่ฉันเนี่ย ให้มันแห้งก่อนค่อยนอน แน่ะบอกละยังจะทำนิ่งทำเฉยอยู่อีก โตแล้วไม่ใช่เด็กๆสักหน่อย” หมูแดงเอี้ยวหน้ากลับมาดุและบ่นแล้วก็กลับไปสนใจหน้าจอโทรศัพท์ต่อ“ไม่ต้องมาทำเสียงเข้มเลย อยากให้เช็ดนักเธอก็เช็ดให้ฉันหน่อยดิ ไม่งั้นฉันจะนอนแบบนี้จริงๆ ด้วย เธอตัวเปียกไปด้วยอย่ามาบ่นฉันละกัน” ผมเลิกคิ้วหยั่งเชิง แล้วแย่งสิ่งที่ดึงความสนใจของหมูไปจากผมมาถือไว้ แล้วยัดผ้าขนหนูผืนหนาใส่มือเล็กแทนเวลานี้มันควรจะเป็นของผมแค่คนเดียวเท่านั้น ดึกๆ ดื่นๆ ไม่ไปหลับไปนอนกันวะ

“ฉันก็จะกินกับแกมินนี่ เอาลาบหมู น้ำตกหมู ต้มแซ่บกระดูกอ่อน ส้มตำไข่เค็ม ตำซั่วหอยดอง ยำวุ้นเส้นด้วย ที่เหลือแกกับยัยพิ้งค์ก็เพิ่มเติมไปเลย” สั่งสิ่งที่อยากไปเต็มที่ แต่เชื่อเถอะว่าเห็นว่าเยอะๆ แบบนี้ สองสาวต้องเพิ่มอีกแน่ๆ“งั้นก็กินส้มตำกันทั้งหมดนี่เลยง่ายดี ไม่ต้องแปลกแยก สั่งไก่ทอดชุดใหญ่มาเพิ่มด้วย โอเคไหมวะไอ้ขุน ไอ้จิว ได้ยินที่น้องหมูแดงร่ายรายการอาหารให้มินนี่จดแล้วกูก็เริ่มอยากกินส้มตำไปด้วยแล้วเนี่ย แสบไส้ฉิบ”“อือ คุณนายเมียหมูกูกินอะไรก็กินตามนั้นแหละ ไม่เรื่องมาก” ตอบอย่างเนือยๆ แต่กลับทำตัวไม่เนือยตาม เดี๋ยวกอดเดี๋ยวหอมขาฉันประหนึ่งว่ามันคือน้ำมันหอมระเหยให้ความสดชื่นแก่ร่างกาย ตั้งแต่เริ่มทำรายงานที่ไม่เห็นจะได้เรื่องได้ราวอะไรเลย นี่ก็พร้อมใจกันหยุดพักแล้วด้วยเพราะความหิวเข้าโจมตี ยกขาขึ้นนั่งขัดสมาธิก็ไม่ได้ด้วยนะ ไม่ยอมต้องให้ขาฉันห้อยลงมาทั้งสองข้าง บางครั้งก็ให้พาดบ่าเกี่ยวเอาไว้ ไอ้ที่ว่าเมื่อยๆ นี่อาจเป็นเพราะเหตุนี้ก็ได้นะฉันว่า“เออ สั่งมาเยอะๆ หน่อยนะครับสาวๆ คือพวกพี่หิวกันมาก”“ห้องแกมีน้ำแข็ง น้ำหวาน น้ำอัดลมพอพวกเรากินไหมอ่ะหมูแดง ถ้าไม่มีจะได้ให้พี่จิวล

หลังกินสารพัดเมนูของอาหารอีสานที่เล่นทำเอาร้องซี๊ดปากเบิร์นไปตาม ๆ กันจนอิ่มท้องก็ถึงเวลาที่เหล่าคุณชายทั้งสามคนได้ฤกษ์ลงมือทำงานจริง ๆ จัง ๆ สักที ส่วนสาว ๆ ที่ไม่มีอะไรทำอย่างเรา ๆ ก็นั่งดูหนังไปด้วยพร้อมกับสั่งของออนไลน์กันสนุก ราวกับว่าเดินเข้าไปเลือกซื้อกันที่ร้าน และมันยิ่งสนุกมากเมื่อไม่ต้องใช้เงินในบัญชีของตัวเองสักบาทเดียว เพราะคุณชายขุนพลเขายัดโทรศัพท์ให้เข้าแอปโอนเงินได้ตามสบาย ไม่มีโอดครวญหรือห้ามไม่ให้ซื้อเยอะ พี่จิวกับพี่เคนเองก็ไม่ยอมน้อยหน้าเหมือนกัน“ฉันว่าเราสามคนเปลี่ยนใจไปงานวันเกิดของหนุงหนิงกันดีไหม ถ้าไปก็ได้เจอเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ที่ไม่ได้เจอกันมานมนานด้วยนะหมูแดง มินนี่ ว่าไงเปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะจ๊ะ มันต้องสนุกมากแน่ ๆ กับบรรยากาศเก่า ๆ น่ะ ค่ำนี้แล้วนะ”“ถ้าแกสองคนเปลี่ยนใจจะไปกันขึ้นมาจริง ๆ ฉันก็ไม่มีทางพลาดหรอกน่า ไปไหนไปกันอยู่แล้ว” มินนี่ตอบโดยที่สายตายังคงจ้องอยู่ที่หน้าจอทีวีขนาดใหญ่ มือก็ล้วงเข้าไปในถุงมันฝรั่งอบกรอบมาเข้าปากเคี้ยวหมุบหมับ“ยังไงยะยัยหมวย จะไปหรือไม่ไป ตอบฉันสองคนมาเลยเร็ว ๆ เข้า อย่าลีลาจ้ะเพื่อน” พิ้งค์จ้องแกมบังคับจะเอาคำตอบเลย แล

ทักทายเจ้าของงานวันเกิดพร้อมมอบของขวัญให้ก็ยังไม่สามารถปลีกตัวเองออกจากวงล้อมที่บรรดาเพื่อนๆ เข้ามารุมถามไถ่ความเป็นไปของชีวิตโน่นนี่นั่น คือแรกๆ มันก็โอเคสนุกสนานอยู่หรอก แต่ที่ชักจะไม่โอเคก็ตรงที่มีคนทำท่ายั่วยวนส่งสายตาให้แฟนฉันยังไงล่ะ เห็นว่าต้องนานแน่เขาเลยขอตัวไปนั่งดื่มกับพี่จิวพี่เคนที่ตามก้นเพื่อนฉันมา ซึ่งมันก็ไม่ได้ห่างจากจุดที่ยืนกันอยู่แต่ยัยพิมพ์จันทร์คนมั่นหน้ามั่นโหนกมาแต่ไหนแต่ไรและที่สำคัญก็รู้ด้วยว่าแฟนฉันยังจะกล้าทำตัววอนโดนให้หมูแดงคนนี้ล้มตัวลงทับอีกสมัยเรียนมัธยมห้องเดียวกันก็ไม่เคยมีเรื่องบาดหมางอะไรกันนะ ต่างคนต่างอยู่ด้วยซ้ำ ถ้ามีเรื่องให้คุยก็คุยได้ไม่มีปัญหาแต่ไม่ค่อยได้เสวนากันไง ยัยคนนี้นิสัยประเภทแนวหยิ่งๆ เชิดๆ ก็คนมันสวยอ่ะจะทำไมอย่างนั้นเลย ดาวเด่นทำอะไรก็มีแต่คนจับจ้อง ด้วยเหตุนี้รึเปล่าไม่แน่ใจที่ทำให้เธอวางตัวจนน่าหมั่นไส้!“ถ้าหากไม่เป็นการรบกวนเวลาส่วนตัวจนเกินไปพิมพ์ขออนุญาตนั่งร่วมโต๊ะด้วยคนจะได้ไหมคะ ทราบมาว่าทำร้านแต่งรถกัน เผื่อพิมพ์อยากจะเปลี่ยนอะไรใหม่ๆ จะได้ขอคำปรึกษาและเข้าไปใช้บริการที่ร้านของพวกคุณ”“สามหนุ่มนี่เขาไม่ชอบสุงสิงกับคนแป