All Chapters of หวงรักยัยตัวร้าย: Chapter 71 - Chapter 76

กระจกขนาดเหมาะมือลวดลายสวยงามคู่กายที่มีติดไว้ในกระเป๋าถูกฉันหยิบมาใช้งานแทบตลอดเวลา ในระหว่างเรียน กินข้าวกินขนม หรือคุยเล่น คือไม่ได้มองเบ้าหน้าแต่ฉันชื่นชมผมเปียคล้ายทรงเจ้าหญิงเอลซ่าของฉันต่างหาก ก็แหม... ขุนถักให้ฉันเองกับมือเชียวนะ จะไม่ภูมิใจได้ยังไงกัน เขาบอกว่าแอบฝึกหัดกับเส้นผมของวิกที่สั่งซื้อมาจากอินเทอร์เน็ตเพื่องานนี้เลย โดยเปิดยูทูปแล้วทำตามคนสอน กว่าจะทำได้ก็หัวเสียแล้วหัวเสียอีกจนอยากจะปาทิ้งอยู่หลายรอบ ใช้เวลาเมื่อตอนไม่มีฉันไปที่ร้านด้วย ซึ่งมันแทบจะไม่มีวันนั้นเลย พอฉันไม่ไปก็โวยวาย ลากไปด้วยจนได้ เพื่อนก็ไม่ให้ใครมารู้เห็นด้วย เพราะกลัวเอามาป่าวประกาศจนฉันล่วงรู้ก่อนที่เขาจะทำในสิ่งที่ยากเกินไปสำหรับผู้ชายเป็น อย่าว่าแต่ยากสำหรับสุภาพบุรุษทั้งหลายเลย กับผู้หญิงเองก็ยากเหมือนกันนั่นแหละ เห็นว่าเรื่องนี้เงียบๆ ไปนับตั้งแต่ครั้งนั้น ฉันคิดว่าล้มเลิกความตั้งใจหรืออาจลืมไปแล้ว ฉันเองก็ไม่ได้คาดหวังด้วย และมันก็ไม่ใช่ความลับระดับชาติที่ต้องปิดบัง แต่เขาต้องการเซอร์ไพรส์ฉัน เรื่องเล็กน้อยที่เขาเก็บใส่ใจทำให้ฉันมีความสุขและฉันก็ใกล้เหมือนคนบ้าเข้าไปทุกทีเมื่อหุบยิ้มได้ยาก

“แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะขุน มีความสุขในทุกวัน สุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่เจ็บ ไม่ป่วย อยู่กันไปแบบนี้เรื่อยไปจนเราแก่เฒ่าเลยนะ หมูแดงรักขุน รักนะคะ” พออวยพรจบปุ๊บฉันก็ประคองข้างแก้มแล้วจุ๊บที่ริมฝีปากหยัก แสงไฟสีนวลที่เปิดเอาไว้ส่องกระทบใบหน้าขุนทำให้ฉันเห็นว่าเขาตาแดงๆ ฉันว่าฉันก็พูดธรรมดานะ แต่ออกมาจากหัวใจล้วนๆ “โอ๋ มามะ” ฉันหอมแก้มแล้วดันท้ายทอยหนาให้ทิ้งหน้าลงกับไหล่ฉัน เกลือกกลั้วใหญ่เลย เอ็นดู“รักหมู รักหมู” เด็กชายขุนพลหอมซอกคอฉันแล้วไซร้ใหญ่เลย สงสัยจะมันเขี้ยว แต่ฉันเนี่ยจั๊กจี้ แต่เอาเถอะ ฉันจะยอมทนให้ก็ได้ เห็นว่าวันนี้เป็นวันเกิด“อยากได้ของขวัญเลยไหม” มาปลุกให้ตื่นขึ้นมาแล้วฉันว่าฉันควรทำอะไรให้มันครบครันไปเลย ไหนๆ ฉันก็มีของขวัญเตรียมเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้วขุนพยักหน้าแต่พอฉันจะดันตัวออกห่างเพื่อไปหยิบสิ่งที่คิดไว้ว่าจะให้ตอนเย็นวันนี้พร้อมคนอื่นๆ ก็ไม่ยอมปล่อย “ไม่ให้ขยับแล้วจะไปหยิบของขวัญมาให้ได้ยังไง”“อย่าช้านะ อยากกอด”ฉันย่นจมูกใส่แล้วรีบรุดลงจากเตียงเมื่อเจ้าของอ้อมกอดยอมให้อิสระแก่ฉัน และเดินหายเข้ามาในห้องแต่งตัวเพื่อหยิบกล่องของขวัญขนาดใหญ่ออกมา“ไม่รู้ว่าจะถูกใจรึเป

ผมเงยหน้าจากซอกคอขาวที่ฝากฝังเขี้ยวไว้หลายจุด ประสานนัยน์ตาเอาเรื่องของเมียหมู พลางยักคิ้วกวนอารมณ์ขุ่นมัวของคนกำลังอินซีรีส์แต่ดันค้าง เพราะผมชิงปิดก่อน งับจมูก จูบมุมปาก ก่อนจะล้มตัวลงนอนกอดก่ายหมอนข้างมีชีวิต ซุกหน้าเข้าหานมหนองโพคู่โตที่ประจำของผม วันไหนไม่ได้แตะต้องจะทำให้ผมงุ่นง่าน ของผู้หญิงคนอื่นผมเฉยๆ แต่กับของเมียมันทำให้ผมตื่นตัวได้ตลอดเวลา ขนาดว่าเห็นจนชิน กินทุกวันก็เถอะ“เอาไว้ค่อยดูวันหลัง เวลานี้ควรเป็นของขุน ไม่ใช่ซีรีส์”“ก็อยากดูตอนนี้ให้จบ ทำไมต้องปิดก่อนด้วย แล้วตัวเนี่ยมีแต่ กลิ่นบุหรี่ทั้งนั้น รีบไปอาบน้ำ ล้างกลิ่นออกเดี๋ยวนี้เลยนะ ก็รู้ว่าไม่ชอบ ยังจะแกล้งมานอนทับอีก ไล่ออกไปนอนนอกห้องดีไหมเนี่ย” เมียคนสวยได้ทีแล้วบ่นผัวใหญ่ แต่เท่าที่ผมลองพิสูจน์กลิ่นก่อนเข้ามามันก็ไม่ได้รุนแรงเท่าไหร่นะ ถ้าไม่ถอดเสื้อออกนี่สิ คงเป็นเรื่องมากกว่านี้ เพราะมันซึมซับมาเต็มๆ“ไม่เอา พี่ขุนไม่นอนนอกห้อง จะนอนกอดเมีย ขอห้านาทีนะครับแล้วเดี๋ยวพี่ขุนจะไปอาบน้ำตามคำบัญชาของคุณนายหมูแดง” ผมต่อรองเสียงอ่อน ใช้ลูกอ้อนนิดหน่อย พร้อมส่ายหน้าไปมากับอกนุ่มๆ ของเมียหมูที่นอนตะแคงข้างโอบกอดผมเอ