All Chapters of หวงรักยัยตัวร้าย: Chapter 41 - Chapter 50

“ขะ...ขุน บอก...บอกว่ายังไม่พร้อมไง” กลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อกเมื่อขุนถอดเสื้อ และตามด้วยการปลดกางเกง แล้วเจ้านั่นมันก็โผล่ออกมาให้ฉันได้เห็นเต็มตา ขุนจงใจยั่วฉัน หมอนี่ยืนแอ่นหน้าท้าความเย็นแล้วฉันมันก็คนที่ยั่วค่อนข้างขึ้นเสียด้วย กวาดสายตาไล่มองตั้งแต่ช่วงไหล่ผึ่งผายลงมาหยุดนิ่งแค่ตรงแผ่นท้องเรียบตึงมีลอนกล้ามที่เห็นเป็นประจำ รูปร่างแฟนฉันดีชะมัด ต่ำลงมาตรงกลางร่างกายฉันยังไม่เคยได้ยลมันนะ ถ้าขาล่ะเห็น“สำรวจร่างกายของขุนตาหวานเยิ้มขนาดนี้ยอมรับเหอะว่าพร้อมขึ้นเขียงให้พี่ขุนเชือดกินแล้ว” ขุนพูดเสียงกลั้วขำแล้วก็กระโดดขึ้นเตียงมาคร่อมฉันเอาไว้ อวดหุ่นให้ดูใกล้ๆแล้วคือไอ้นั่นมันโด่เด่อยู่ตรงหน้าฉันอย่างจงใจแกล้งด้วยไง เบี่ยงสายตาหลบวูบเลยสิเพราะมันน่ากลัวเกินไป นี่ฉันจะไม่รอดพ้นปากเหยี่ยวแล้วใช่ไหม“นะ...นี่ อย่าเล่นแบบนี้อีกนะขุน เกิดหมูแดงหัวใจวายตายจะทำยังไงเล่า” เสียงฉันแอบสั่นเล็กน้อยถึงมาก ฮือ ขุนน้อยมันชี้หน้าฉันอย่างเกรี้ยวกราดอ่ะ หัวใจเต้นตึกตักแรงมากด้วย“ใครว่าเล่นเอาจริงต่างหาก มาขนาดนี้แล้วไม่ยอมให้ถูกถีบตกลงจากสวรรค์ง่ายๆ หรอกหมูจ๋า” ขุนพลทรุดกายลงกักขังฉันเอาไว้ด้วยร่างก

Kunpon Talksมันเหมือนมีพลังงานอะไรบางอย่างยึดร่างกายเอาไว้ให้อยู่กับที่ อ่า ใช่แล้วล่ะ พลังงานที่ว่าก็คือเมียหมูที่หลับอุตุไม่รู้เรื่องรู้ราวและคาดว่าน่าจะยาวหากไม่ปลุกให้ตื่น ผมนอนตะแคงโดยใช้ข้อศอกช่วยพยุงตัวเองเอาไว้ มืออีกข้างก็ลูบที่แก้มใส ลากมาแตะที่เรียวปากจุ๋มจิ๋ม เขี่ยเล่นเบาๆ ก่อนจะโน้มหน้าลงต่ำเพื่อประทับรอยจูบ แต่เจ้าหญิงขี้เซาคนนี้ก็ยังไม่รู้สึกตัว พอจูบอีกครั้งทีนี้พลิกตัวหนีไปเฉยเลย กลายเป็นโชว์แผ่นหลังขาวๆ ที่โผล่พ้นออกมาผ้านวมผืนหนานุ่ม เหมือนเป็นการเชิญให้แนบใบหน้าลงไปคลอเคลีย“หมู”“…”“ปลุกแล้วไม่ยอมตื่นแบบนี้ ถ้าเกิดสามีป้ายแดงลักหลับขึ้นมาอย่าโวยวายพี่ขุนนะครับเมียหมู ปลุกแล้วนะ” กระซิบเบาๆ ข้างใบหูสะอาดแล้วดึงผ้านวมผืนหนาที่ยังคงปกปิดความสวยงามกระจ่างใสของร่างกายอรชรอ้อนแอ้นแต่กลับเต็มไม้เต็มมือในส่วนที่ควรจะมีให้พ้นจากสายตา และเริ่มไล่จูบไล่หอมตั้งแต่หัวไหล่กลมกลึง แผ่นหลังบอบบางที่มีรอยจางๆ จากเหตุการณ์ชื่นมื่นในค่ำคืนที่ผ่านพ้นมา ไม่มีความรู้สึกเสียใจมันมีแต่ความดีใจที่ได้เป็นคนแรกและต้องเป็นคนสุดท้ายในคราวเดียวกัน พลางดูดเม้มเพิ่มในส่วนที่ยังไม่มีลามมายังแก้

ตอนนี้มันคือเวลาบ่ายสามโมง ข้าวสักเม็ดก็ยังไม่แตะถึงท้อง ความผิดนี้จะเป็นของใครไม่ได้เลยนอกจากไอ้คนหื่นที่เรียกร้องไม่รู้จักจบจนร่างกายของฉันไร้เรี่ยวแรง ก้าวแต่ละทีแข้งขาสั่นพั่บๆ กว่าจะหอบสังขารพาตัวเองไปอาบน้ำให้สดชื่นได้ก็ร่วมสิบห้านาที พอคิดเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องน้ำแล้วก็หงุดหงิดเป็นบ้า ป่านนี้ไอ้ตัวการที่ทำให้อดข้าวเช้าควบกลางวันไม่รู้ว่าจะตื่นรึยัง เพราะก่อนจะลงมาหาอะไรกินตรงข้างคอนโดไม่ได้ปลุก ปล่อยให้นอนเป็นปลาเกยตื้นอยู่บนเตียงนั่นแหละ โทรศัพท์ก็ตั้งใจที่จะไม่เอาลงมาด้วย ถ้าตื่นมาแล้วไม่เห็นคงจะโทรมือเป็นระวิง ปากฉันก็ขยับบ่นขมุบขมิบไปต่างๆ นานา ถ้ามีใครสังเกตคงอาจคิดว่าอีนี่คงบ้าพูดคนเดียวอย่างนี้ก็ได้“ข้าวผัดทะเลมาแล้วครับพี่สาวคนสวย ห๊อมหอม อร๊อยอร่อย” เสียงใสๆ ร้องบอกและโฆษณาเสร็จสรรพก่อนจะวางจานข้าวลงบนโต๊ะด้วยความนุ่มนวล มารยาทดีแท้หนู“ขอบใจมากนะจ๊ะหนุ่มน้อย เก่งจังเลยยกมาเสิร์ฟให้พี่ได้ ว้าว ข้าวผัดห๊อมหอมจริงด้วยครับ” ฉันแกล้งทำตาโตเล่นใหญ่แล้วยิ้มให้เด็กชายน่าตาน่ารักที่ถือจานข้าวมาเสิร์ฟให้อย่างระวังสุดฤทธิ์เลยหยิกแก้มยุ้ยๆ ไปหนึ่งทีเพราะมันเขี้ยว หนุ่มน้อยยืนบิ

ที่เฮียหนึ่งมาหาก็เพราะมาตามให้กลับไปกินข้าวเย็นที่บ้าน ไม่ได้มีธุระอะไรหรอก คือป๊ากับม๊าท่านอยากจะเจอหน้าขุนพล หลังทราบเรื่องราวจากปากเฮียหนึ่ง เฮียสองก็อยากเจอด้วย และพอถามว่าทำไมไม่โทรบอกแทนการขับรถมาตั้งไกล คำตอบที่ได้รับจากเฮียหนึ่งก็คืออยากมาจับผิดน้องสาวผู้แสนจะน่ารักอย่างฉันทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดีเมื่อทุกคนได้เจอหน้ากัน ป๊ากับม๊าก็ดูชอบขุนอยู่ไม่น้อย ถามนั่นถามนี่ไม่ได้หยุดเลยระหว่างกินข้าว เรียกว่าซักประวัติแบบละเอียดยิบนั่นแหละ คนโดนรุมถามก็เต็มใจที่จะตอบมากไม่มีความกังวลหรือแสดงทีท่าว่าจะรำคาญเลยสักนิด ออกจะสบายๆ เหมือนรู้จักกันมานานด้วยซ้ำ ตอนเฮียสองออกมาคิดว่าอาจจะมีต่อยเหมือนครั้งที่เฮียหนึ่งเจอกับขุนซะแล้ว แต่มันไม่มีเลยโล่งใจ“หมวยขับรถไปหน้าปากซอยซื้อน้ำเต้าฮวยมาให้ป๊ากับม๊าหน่อย ของเฮียเอาน้ำเต้าหู้ ไอ้สองจะกินอะไร มึงด้วยไอ้ขุน” หย่อนก้นลงนั่งไม่ถึงหนึ่งนาทีเฮียหนึ่งก็ออกปากใช้เลย ปกติเคยอยากกินน้ำเต้าหู้ที่ไหนกันให้ไปซื้อยาดองยังน่าเชื่อมากกว่าเลย“เฮียก็เอาน้ำเต้าหู้หมวย ปาท่องโก๋กรอบๆ ด้วยนะ” เฮียสองอีกคน รักสุขภาพกันจัง เฮียสองจะออกแนวนิ่งกว่าเฮียหนึ่งค่อนข้างเย

พรึบ!!ฉันสลัดผ้าห่มออกแล้วเอื้อมมือเปิดโคมไฟตรงข้างหัวเตียงเลย แสงสว่างที่สาดส่องทำให้ฉันเห็นคนเมานั่งหลับตาส่งเสียงอ้อแอ้เปล่งคำต่อว่าชัดบ้างไม่ชัดบ้าง เข้ามาได้ยังไง ไหนว่าเฮียหนึ่งจะให้นอนด้วย แล้วฉันก็บอกให้ม๊าล็อกประตูให้ด้วยนะหลังจากท่านเข้ามาคุยและกลับออกไปเมื่อหลายชั่วโมงก่อน“หมูวววม่ายยยร๊ากกกขะ...ขุน”“จะไม่รักก็เพราะดื้อด้านขัดคำสั่งนี่แหละ ทำไมถึงปล่อยให้ตัวเองเมาได้ขนาดนี้เนี่ย พอไม่อยู่คุมชักจะเอาใหญ่แล้วนะ ดื่มพอประมาณไม่ได้หรือยังไง นิสัยไม่ดี” ฉันเดินบ่นมาเรื่อยจนกระทั่งมานั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของคนเมา ประคองใบหน้าที่ก้มลงต่ำให้เงยขึ้น น้ำตาไหลขุนร้องไห้ด้วย โอ๊ย! ฉันเอ็นดูด้วยแล้วก็ขำมากด้วย น้อยใจฉันขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย น่ารักเกินต้านทานไปแล้วนะทูนหัวของหมวย ทำเอารู้สึกผิดมากมายก่ายกองเลยฉัน“หมู...” สองแขนของขุนยกขึ้นเหมือนจะคว้าอะไรกลางอากาศ ฉันเลยขยับเข้าใกล้กว่าเดิมแล้วสวมกอด รัดรอบลำคอแกร่งเอาไว้หลวมๆ ลูบไหล่ลูบหลังปลอบคนเมาที่กำลังเสียอกเสียใจต่อว่าฉันต่างๆ นานา ฉันฟังแล้วก็ได้แต่อมยิ้ม พลางซุกหน้าลงหอมแรงๆที่กลางกระหม่อมอย่างมันเขี้ยว“ไปนอนที่เตียงกันนะ” ฉันพ