All Chapters of ทรายเทียมเพชร: Chapter 121 - Chapter 130

205 Chapters

สักวันหนึ่ง คุณจะต้องเสียใจที่ทำกับฉันแบบนี้ !

“แจ้งตำรวจเหรอครับ!” พีรภัทรอุทานตกใจ นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า เด็กคนนั้นหายตัวไป หลังจากถูกแม่ของเขาไล่กวดทำร้าย รอยเลือดที่เหลือทิ้งไว้ที่บ้านนั่นเป็นหลักฐานยืนยัน ถ้า... เธอเกิดบาดเจ็บหรือเป็นอันตรายขึ้นมาจริงๆ ก็แปลว่าแม่ของเขาต้องมีส่วนเป็นต้นเหตุสิ แล้วถ้าเกิดเป็นเช่นนั้นจริงล่ะก็ แม่ของเขาก็อาจต้องโทษในข้อหาทำร้ายร่างกาย หรือร้ายสุด... พยายามฆ่า! ชายหนุ่มลูบหน้า คลึงขมับหนักๆ ครุ่นคิดถึงผลต่างๆ ที่จะตามมาไหนจะบิดาที่ตอนนี้นอนป่วยหนักอยู่ที่โรงพยาบาล ถ้าคุณไกรภพได้รู้ข่าวว่าคนโปรดหายตัวไปมีหวังอาการคงทรุดหนัก แล้วถ้ายิ่งรู้ว่าแม่ของเขาอาจต้องโทษเพราะเป็นต้นเหตุทำร้ายเธออีกคนล่ะก็ มีหวังพ่อของเขาคงไม่รอด แล้วคนเป็นลูกอย่างเขาจะทนเห็นพ่อตายไปต่อหน้า แถมแม่ทั้งคนยังอาจต้องมาติดคุกติดตารางได้หรือ แน่นอนว่าเขาทนไม่ได้แน่ ให้เขายอมตายหรือรับโทษเองเสียยังดีกว่าเป็นไหนๆ ยังไงเขายอมให้แม่ติดคุกไม่ได้เด็ดขาด!“ไม่ได้! เราจะแจ้งความไม่ได้นะครับ” คนฟังชะงักกึก มองคนพูดอย่างฉงน“อ้าว! ทำไมล่ะครับ”“ได้โปรดช่วยรับปากผม ไม่ว่ายังไงก็ตาม อย่าให้เรื่องนี้ถึงตำรวจได้ไหมครับ” ชายหนุ่มค
last updateLast Updated : 2025-06-01
Read more

ไปตามหามันทำไม

หรือนี่เขากำลังถูกลงโทษ ยิ่งคิดว่าอีกฝ่ายไม่มีที่ไป จู่ๆ ไอ้ความรู้สึกผิดบ้าๆ ก็แล่นเข้ามาบีบรัดหัวใจแน่นจนทรมาน ไม่รู้ตอนนี้เธอผู้นั้นจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร จะระหกระเหินไปอยู่แห่งไหน หรือจะบาดเจ็บหนัก หรือเกิดอุบัติเหตุอะไรอีก หรือหลงทาง... หรือเธอจะกลับมาบ้านแล้ว! นั่นสิ... ในเมื่อไม่มีที่ให้ไปเธอก็ควรกลับไปที่บ้านของเขา คิดได้ดังนั้นซาตานหนุ่มก็รีบบึ่งรถกลับมาที่บ้านตัวเองทันทีแต่พอมาถึงหน้าตึก เขาก็กลับไม่อยากลงจากรถเสียนี่... แล้วถ้าเธอไม่ได้กลับที่นี่ล่ะ ถ้าเธอเป็นอะไรขึ้นมา เขาจะทำเช่นไรดี ทุกอย่างล้วนเป็นความผิดของเขาคนเดียว นี่คงสาสมใจเธอแล้วใช่ไหม ที่ทำให้คนอย่างเขาต้องเป็นทุกข์ทรมานใจแบบนี้บ้าง คอยดูนะถ้าเจอตัวเมื่อไหร่ล่ะก็ อย่าหวังเลยว่าเขาจะยอมให้ยายนั่นได้เห็นเดือนเห็นตะวันอีกเลย เขาจะขังเธอไว้ไม่ให้หนีจากไปได้ตลอดชีวิต คอยดู!“โธ่โว้ย! ไปไหนของเธอ ไปอยู่ที่ไหน ฉันขอสั่งให้เธอกลับมา ได้ยินไหมกลับมา กลับมาเดี๋ยวนี้!” ชายหนุ่มทุบพวงมาลัยรถระบายอารมณ์ กระบอกตาปวดแสบปวดร้อนจนจะทนไม่ไหว ก่อนดวงหน้าหล่อเหลาซบลงกับท่อนแขนตัวเองอย่างอ่อนล้า เพลียใจ นาน... จนกระทั่งมีเสียงเคาะก
last updateLast Updated : 2025-06-04
Read more

ลูกรักของแม่

“แน่ใจนะครับว่าคุณแม่ไม่มีส่วนรู้เห็น ถ้าอย่างนั้นพอครบยี่สิบสี่ชั่วโมงถ้ายังหาตัวเด็กคนนั้นไม่เจอ ผมก็คงต้องแจ้งความ”“อย่านะ แจ้งความไม่ได้นะ” คนมีชนักติดหลังรีบร้องห้ามเสียงหลง“ทำไมเหรอครับ ในเมื่อคุณแม่ไม่มีส่วนรู้เห็น เราก็ควรแจ้งความให้ตำรวจเข้ามาช่วยตามหาอีกที” “จะไปตามหามันอีกทำไม ไปๆ ซะได้ก็ดีแล้วนี่ลูก”“ถึงยังไงเขาก็ได้ชื่อว่าเป็นคนบ้านเรานะครับ” พูดแล้วคนพูดก็สะอึก คนบ้านเราที่เขาเป็นคนไล่ไป“ไม่รู้ล่ะ ยังไงลูกก็แจ้งความไม่ได้ หรือถ้าลูกอยากเห็นแม่ติดคุก ก็ตามใจ” เมื่อไม่อาจปกปิดความผิดได้ คุณพราวพิไลจึงเลือกใช้ไม้ตาย ซึ่งเธอรู้ดีว่าต่อให้เลวร้ายอย่างไร พีรภัทรก็ไม่มีวันเลือกคนอื่นก่อนแม่ของตัวเองแน่ แล้วเธอก็คิดไม่ผิด“หมายความว่า... คุณแม่เป็นคนทำ ” พีรภัทรครางแผ่ว หลับตาลง แม้จะเตรียมใจไว้แล้วส่วนหนึ่งแต่เขาก็อดหดหู่ไม่ได้ “ แล้วรอยเลือดนั่น?”“แม่ไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย ก็มันอยากปล่อยมือเองทำไมเล่า ”“หมายความว่า... เด็กคนนั้น...” ชายหนุ่มครางเสียงโหย นึกเห็นภาพร่างแบบบางกลิ้งตกบันไดลงไป รอยเลือดนั้นถ้าคิดไม่ผิดก็คงเป็นศีรษะกระแทกพื้นแตก “อย่ามองแม่แบบนี้นะ ตาเพชร บอกแ
last updateLast Updated : 2025-06-04
Read more

ลูกใคร?

“โถ... ลูกรักของแม่ ”“ฮือ... หนูคิดถึงแม่ที่สุดเลย แม่ขา แม่จะมารับหนูไปอยู่ด้วยแล้วใช่ไหมคะ” มือบาง ค่อยๆ ไล้น้ำตาให้ลูกสาวอย่างแผ่วเบา “แม่จะไม่ทิ้งหนูไปอีกใช่ไหมคะ ที่นี่ไม่มีใครต้องการหนูเลย ให้หนูไปอยู่กับแม่นะคะ”“อย่าร้องสิจ๊ะ คนเก่งของแม่” เสียงหวานปลอบขวัญ “ หนูต้องเข้มแข็งเอาไว้ และจำไว้ว่าแม่ไม่เคยไปไหนเลย แม่อยู่กับหนูทุกที่ ทุกเวลา อยู่ข้างในนี้ไงจ๊ะ” มืออุ่นๆ ทาบลงที่หน้าอกด้านซ้ายทำให้ความเจ็บปวดมลายหายไปราวกับปาฏิหาริย์“เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป” พอขาดคำร่างของคนพูดก็ค่อยๆ จางหายไปในเงามืด ศุภิสราใจหายวาบ ตะโกนสุดเสียง“แม่!” “หนูทราย...” จู่ๆ เสียงใครอีกคนก็ดังขึ้นเบื้องหลัง ทำให้หญิงสาวหันขวับ “คุณลุง!” คนถูกเรียกคลี่ยิ้มอ่อนโยน หากดวงตาที่ทอดมองมาฉายรอยหม่นหมอง “ลุงขอโทษนะที่ทำผิดสัญญา” น้ำเสียงที่ทอดยาวเจือความเศร้า “ผิดสัญญาที่ดูแลหนูไม่ดี ทำให้หนูต้องลำบากมาตลอด ทุกอย่างเป็นความผิดของลุงเอง”“ไม่จริงค่ะ! คุณลุงไม่เคยทำอะไรผิด ถ้าไม่มีคุณลุงหนูคงไม่มาถึงวันนี้ได้ ชีวิตหนูดีขึ้นก็เพราะความเมตตาของคุณลุงนะคะ”“เด็กดี...” มือใหญ่ลูบเส้นผมยาวสลวยอย่างแผ่วเบา “จำที่ล
last updateLast Updated : 2025-06-04
Read more

ลูกพ่อ

“ก็ลูกพ่อไงจ๊ะ”“พ่อ!” คำนั้นยังผลให้หัวใจพองฟู ริมฝีปากสีซีดค่อยแย้ม ก่อนย้ำคำ “พ่อ…”“จ้ะ พ่อของหนู โอ... อย่าเพิ่งคิด อย่าเพิ่งถามอะไรมากเลยนะจ๊ะคนดีของพ่อ นอนพักอีกสักหน่อยให้ร่างกายหนูแข็งแรงก่อน เดี๋ยวพ่อจะออกไปตามคุณหมอมา...”“ไม่... ไม่เอา อย่าทิ้งหนูไว้คนเดียว ได้โปรด” น้ำเสียงหวานวิงวอน “พ่อขา หนูกลัว”คนฟังใจอ่อนยวบ รีบคว้ามือบางซีดขึ้นมากุมไว้อย่างปลอบขวัญ“อย่ากลัว พ่อจะอยู่กับหนูตรงนี้ไม่ทิ้งหนูไปไหนอีกแล้ว หลับซะเถอะนะคนดีของพ่อ” ถ้อยคำยืนยันหนักแน่นทำให้คนอ่อนแรงยอมหลับลงอย่าอุ่นใจ โดยไม่เห็นแววตาไหวหวั่น ครุ่นคิดหนักของอีกฝ่ายหม่อมราชวงศ์รัชชากรณ์ ระบายลมหายใจเบาๆ สายตาอบอุ่นมองใบหน้าอ่อนใสที่ซีดเซียวอย่างสงสารจับใจ เขาไม่รู้ว่าทำไมถึงรับสมอ้างออกไปแบบนั้น อาจเป็นเพราะความเวทนาในชะตากรรมของคนเจ็บ อะไรบางอย่างในตัวแม่หนูผู้อาภัพนี้ทำให้เขารู้สึกผูกพัน อีกทั้งดวงหน้าหวานพริ้มเพราของเด็กสาวตรงหน้ายังทำให้นึกไปถึงหญิงสาวอีกคนที่เคยสะกดหัวใจเขาไว้มาเนิ่นนาน ‘ไม่มีความเคลื่อนไหวจากบ้านหลังนั้นเลยครับ’ เลขานุการคู่ใจรายงานในสิ่งที่เขาไหว้วานไป 'ว่าไงนะ! ไม่ออกตา
last updateLast Updated : 2025-06-04
Read more

ในที่สุดพี่ก็หาเธอเจอจนได้

ถึงกับไล่ให้ไปตายแบบนั้น แค้นอะไรกันนักหนาหนอ... แล้วทำไมต้องด่าไปถึงบุพการีผู้เคราะห์ร้ายของเด็กผู้นี้ด้วย เธอผู้นั้นไปทำอะไรให้โกรธเคืองจนต้องพาลมาลงกับผู้เป็นบุตรสาว คิ้วเข้มขมวดเป็นปม นึกอยากเห็นหน้าผู้หญิงเคราะห์ร้ายที่ถูกตราหน้าด้วยคำว่า ‘สารเลว’ ตงิดๆ มือใหญ่รีบพลิกหาด้วยความใคร่รู้ จนกระทั่งเผลอทำเศษกระดาษแผ่นหนึ่งร่วงลงมาเป็นหนังสือพิมพ์สีเหลืองซีดที่นักสืบมือหนึ่งตะกายไปหามาประกอบประวัติของเด็กสาว คราวแรกบุรุษใหญ่ก้มลงหยิบขึ้นมาไม่ได้ใส่ใจ หากทว่า... เมื่อมองเห็นรูปภาพเหยื่อสาวผู้เคราะห์ร้ายที่เสียชีวิตพาดเด่นหราอยู่บนกรอบหน้าหนังสือพิมพ์ฉบับนั้น หัวใจก็พลันกระตุกวาบ แทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง... ภาพวาดสุดรักสุดหวงโผล่เข้ามาในสมองLady of The Moon... นางแห่งดวงจันทร์ที่จารึกอยู่ในหัวใจมากว่ายี่สิบปี กับเหยื่อเคราะห์ร้ายที่สูญสิ้นชีวิตท่ามกลางเปลวเพลิงคือ... ผู้หญิงคนเดียวกัน!ราวกับพื้นที่เหยียบแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ร่างงามสง่าซวนเซแทบทรุด... คนที่เฝ้าตามหา เฝ้ารอคอยมานานแสนนาน คนที่เคยพรากหัวใจของเขาไป‘ศศิลดาค่ะ แม่ของหนูชื่อ... ศศิลดา!’ ชื่อที่เด็กสาวบอกหากกลับถูกเสียงฟ้าร้
last updateLast Updated : 2025-06-04
Read more

การสูญเสียเสาหลัก

อีกด้านหนึ่ง ที่งานสวดอภิธรรมศพคุณไกรภพ เสียงพระสวดเพิ่งจบลงไปได้ครู่หนึ่ง ผู้ที่มาร่วมงานก็เริ่มทยอยลา เจ้าภาพที่ยืนคอยส่งแขกอยู่หน้างานมีเพียงบุตรชายของผู้ล่วงลับเท่านั้น ส่วนภรรยาผู้ตายนั้นไม่เป็นอันทำอะไรเพราะเอาแต่ร้องไห้จนลมจับอยู่ในงาน ดวงหน้าหล่อเหลาเรียบ นิ่ง ดุจสวมหน้ากากน้ำแข็ง แต่กระนั้นผู้มาร่วมงานที่เป็นสตรียังแอบกระซิบชื่นชมไม่ขาดปาก‘ ได้ยินกิตติศัพท์มานาน เพิ่งได้เห็น... ลูกชายคนเดียวของคุณพราวพิไลหล่ออย่างกับพระเอกเชียว เสียแต่หน้าขรึมไปหน่อย’จากนั้นคนมีลูกสาวต่างเริ่มวางแผนหาทางเชื่อมสัมพันธ์ หากคนที่ถูกหมายตากลับไม่มีสายตามองใครทั้งสิ้น ใครเลยจะอ่านหัวใจที่ถูกซ่อนภายใต้หน้ากากนั้นออกได้ว่ากำลังคิดสิ่งใด หรือคิดถึงใคร พีรภัทรเพิ่งได้รู้ซึ้งถึงคำว่า ‘เคราะห์ซ้ำกรรมซัด’ ที่กำลังกระหน่ำซ้ำเติมเขาในคราวเดียวชีวิตของบุคคลอันเป็นที่รักคนหนึ่ง... สูญสิ้น ส่วนอีกคน... หายสาบสูญ!การสูญเสียเสาหลักของบ้านอย่างคุณไกรภพไปอย่างกะทันหัน สร้างความวิปโยคให้สมาชิกทุกคนในบ้านโดยเฉพาะมารดาของเขา คุณพราวพิไลเอาแต่ฟูมฟายตีอกชกหัวตัดพ้อต่อว่าสามีที่ตัดช่องน้อยทิ้งเธอไป หนักเข้าก็พานโท
last updateLast Updated : 2025-06-04
Read more

แขกแปลกหน้า

ปัง! เสียงปิดประตูรถกระชากความทรงจำวาบขึ้นทันใด พีรภัทรหันขวับมองตามรถคันหรูที่กำลังจะแล่นออกไป ภาพชายหญิงตระกองกอดกันในรถค่ำคืนที่ฝนพรำนั้นฉายชัดในสมองอีกครั้ง ชายหนุ่มเบิกตากว้าง จำได้ทันใด... ผู้ชายคนนั้น! “หยุดก่อน!” เร็วเท่าความคิด ร่างสูงใหญ่รีบวิ่งตามรถคันนั้นไปทันที “คุณชายครับ ดูเหมือนมีคนวิ่งตามรถเรามา” คนขับรถรีบรายงาน นัยน์ตาคมกร้าวจึงเหลือบมองคนตัวสูงที่วิ่งไล่กวดมาติดๆ ก่อนเผยรอยยิ้มมุมปากสาสมใจ “คุณชายจะให้ผมหยุดรถ...”“ไม่! ไม่ต้องหยุด ขับไปเรื่อยๆ นั่นล่ะ” ดูซิว่าจะตามได้สักกี่น้ำเชียว ฮึ!ชายหนุ่มวิ่งตามอย่างไม่ลดละ ในใจร้อนรนนึกถึงคนที่หายไป เสื้อสูทหรูเปียกโชกที่พบตกอยู่ข้างตึกเช้าวันก่อนนั่นคงไม่พ้นเป็นของเจ้าของรถนั่นเอง ทำไมเขาลืมคิดไปได้นะ พีรภัทรเจ็บใจตัวเอง แล้วดูเถิด แทนที่เห็นคนวิ่งตามมา จะหยุดรถรอ แต่ราวกับกลั่นแกล้ง เมื่อเขาจวนจะวิ่งตามทัน รถคันนั้นก็กระชากความเร็วหนีไปอีก ตามจนเหนื่อยจนหอบจนแล้วจนรอดก็ไม่ทัน ในที่สุดร่างสูงก็ทิ้งตัวลงนั่งอย่างหมดแรง ตามองตามไฟท้ายรถที่หายลับไปในความมืดอย่างหมายมาด วันนี้ตามไม่ทัน แต่พรุ่งนี้ยังมี ไม่ว่ายังไงเขาต้องตามห
last updateLast Updated : 2025-06-07
Read more

รัก สงสาร ห่วงใย และสำนึกผิด!

"เอ๊ะ นี่อะไรเหรอครับ" คนถูกถามเกือบถอนหายใจเฮือก เงยหน้ามองคนสนิทที่ยืนทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ออกมาได้ทุกเมื่อก่อนพยักหน้าหนักๆ แม่อบจึงยอมขยับปาก“เมื่อวานนี้ป้าเข้าไปทำความสะอาดที่ห้องคุณทรายค่ะ แล้วป้าก็เจอ... เอ่อ” คนพูดมีอาการอึกอัก “กล่องนี่อยู่ใต้เตียงเข้า”“กล่อง?” พีรภัทรมองกล่องไม้ขนาดย่อมอย่างสงสัย“เพชรลองเปิดดูเองเถอะจ้ะ” คุณพรรณรายยื่นกล่องบนตักให้หลานชายที่รับไปดูอย่างงงๆ กล่องไม้ของเด็กคนนั้นมันเกี่ยวอะไรกับเขา หรือเธอจะมีความลับอะไรซุกซ่อนไว้อีก ทันทีที่เปิดกล่องออก สิ่งที่อยู่ภายในก็แทบล้นทะลักออกมา มันเป็นซองจดหมายปึกใหญ่ที่ไม่เคยส่งถึงปลายทางสักครั้ง...“จดหมาย?” ชายหนุ่มพึมพำงงๆ หากพอก้มลงอ่านตัวหนังสือสวยๆ ที่จ่าหน้าซองอย่างประณีต งดงาม ดวงตาคมก็เบิกกว้าง หัวใจเต้นรัวแรง...จดหมายจ่าหน้าซองถึงเขาทั้งปึก โดยที่อยู่เขียนเพียงแค่ว่าประเทศอังกฤษ ทุกซองเจ้าตัวมีลงวันที่กำกับไว้เหมือนกัน วันที่ตั้งแต่เขาเริ่มออกเดินทาง วันที่เขาตะคอกใส่หน้าด้วยความโมโห นี่เด็กคนนั้นเขียนจดหมายถึงเขา ถึงเขาคนนี้... คนที่ใจร้ายใจดำกับเธอสารพัดเนี่ยนะ แล้วลมหายใจของเขาก็มาสะดุดอีกครั้ง เม
last updateLast Updated : 2025-06-07
Read more

แพ้มันอีกแล้ว!

“เอาล่ะ! ถ้าเพชรอยากรู้ ‘ความจริง’ ป้าก็จะเล่าให้ฟัง”คุณพรรณรายทอดสายตามองไปนอกหน้าต่าง พลางนึกทบทวนความทรงจำครั้งหลังที่ถูกเก็บซ่อนมานานกว่ายี่สิบห้าปี ภาพเก่าๆ เริ่มพรั่งพรูสู่สมองราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน...‘นี่คือ... หนูลดา ลูกสาวของเพื่อนสนิทพ่อ เขาจะมาอยู่ที่บ้านเราตั้งแต่วันนี้ไป’นั่นคือวันแรกที่ ‘คุณพัฒน์’ ผู้เป็นบิดาของเธอพาสมาชิกใหม่มาแนะนำอย่างเป็นทางการ‘ศศิลดา ธนวิจักร’ เด็กสาวแสนสวยวัยสิบห้าปี ก้าวเข้ามาอยู่ในบ้านด้วยสาเหตุที่พ่อแม่ของเธอประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต หากก่อนตายทั้งคู่ได้ฝากฝังลูกสาวคนเดียวไว้กับเพื่อนสนิทหรือก็คือบิดาของคุณพรรณรายเอง เพราะความสำนึกในบุญคุณแต่หนหลังที่สองสามีภรรยาเคยช่วยเหลือเกื้อกูลมาจนกระทั่งเขาสามารถลืมตาอ้าปากได้ถึงทุกวันนี้ ทำให้คุณพัฒน์มิอาจปฏิเสธคำขอร้องก่อนตายของทั้งสองได้ เขาจึงรับอุปการะดูแลเด็กสาวอย่างดีไม่ต่างจากบุตรธิดาของตน ทั้งที่ตนเองก็มีทายาทถึงสี่คนแล้วก็ตามและนั่นคือจุดเริ่มต้น...คุณพรรณรายในฐานะพี่สาวคนโตนั้นไม่ได้เดือดร้อนอะไรกับสมาชิกใหม่ของบ้านมากนัก อาจด้วยวัยที่ห่างกันเกือบเจ็ดปี และมีน้องๆ ถึงสามคนมาก่อน ทำให้เ
last updateLast Updated : 2025-06-07
Read more
PREV
1
...
1112131415
...
21
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status