การสูญเสียเสาหลัก

อีกด้านหนึ่ง ที่งานสวดอภิธรรมศพคุณไกรภพ เสียงพระสวดเพิ่งจบลงไปได้ครู่หนึ่ง ผู้ที่มาร่วมงานก็เริ่มทยอยลา เจ้าภาพที่ยืนคอยส่งแขกอยู่หน้างานมีเพียงบุตรชายของผู้ล่วงลับเท่านั้น ส่วนภรรยาผู้ตายนั้นไม่เป็นอันทำอะไรเพราะเอาแต่ร้องไห้จนลมจับอยู่ในงาน ดวงหน้าหล่อเหลาเรียบ นิ่ง ดุจสวมหน้ากากน้ำแข็ง แต่กระนั้นผู้มาร่วมงานที่เป็นสตรียังแอบกระซิบชื่นชมไม่ขาดปาก

‘ ได้ยินกิตติศัพท์มานาน เพิ่งได้เห็น... ลูกชายคนเดียวของคุณพราวพิไลหล่ออย่างกับพระเอกเชียว เสียแต่หน้าขรึมไปหน่อย’

จากนั้นคนมีลูกสาวต่างเริ่มวางแผนหาทางเชื่อมสัมพันธ์ หากคนที่ถูกหมายตากลับไม่มีสายตามองใครทั้งสิ้น ใครเลยจะอ่านหัวใจที่ถูกซ่อนภายใต้หน้ากากนั้นออกได้ว่ากำลังคิดสิ่งใด หรือคิดถึงใคร พีรภัทรเพิ่งได้รู้ซึ้งถึงคำว่า ‘เคราะห์ซ้ำกรรมซัด’ ที่กำลังกระหน่ำซ้ำเติมเขาในคราวเดียว

ชีวิตของบุคคลอันเป็นที่รักคนหนึ่ง... สูญสิ้น ส่วนอีกคน... หายสาบสูญ!

การสูญเสียเสาหลักของบ้านอย่างคุณไกรภพไปอย่างกะทันหัน สร้างความวิปโยคให้สมาชิกทุกคนในบ้านโดยเฉพาะมารดาของเขา คุณพราวพิไลเอาแต่ฟูมฟายตีอกชกหัวตัดพ้อต่อว่าสามีที่ตัดช่องน้อยทิ้งเธอไป หนักเข้าก็พานโท