Semua Bab ทรายเทียมเพชร: Bab 71 - Bab 80

121 Bab

ตักบาตรร่วมขัน

“ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไรค่ะ แต่ขอมาถามความสมัครใจคุณก่อนเท่านั้น” ถึงคุณพรรณรายไม่ออกปากถาม แต่ถ้าเป็นเรื่องของคุณลุงที่เธอเคารพรัก เธอก็พร้อมจะช่วยทุกเมื่อ แต่ปัญหาไม่ได้อยู่ตรงนั้น หากแต่อยู่ที่คุณผู้หญิงของบ้านต่างหาก แต่ไหนแต่ไรเธอถูกสั่งห้ามไม่ให้ไปยุ่งย่ามบนตึกใหญ่ นี่ถึงขั้นจะให้ไปช่วยจัดห้องของประมุขของบ้านถ้าคนสั่งรู้เข้าจะว่ายังไง“แล้วคุณผู้หญิงจะไม่ว่าอะไรหรือคะ”“เห็นคุณเพชรว่าจะคุยกับคุณแม่เธอให้ ก็คงไม่ว่าอะไรมั้งคะ” โห... ถึงขั้นลงทุนไปคุยเองซะด้วย แบบนี้ท่าทางจะไม่ธรรมดาแฮะ “ว่าแต่คุณจะไปช่วยหรือเปล่าคะ”“ได้สิคะ ถ้าคุณผู้หญิงกับคุณเพชรไม่ว่าอะไร พรุ่งนี้ทรายจะไปช่วยแต่เช้า” รับปากไปแล้วเธอก็อดหวั่นใจไม่ได้ เขาต้องมีแผนอะไรแน่ๆ งานนี้เธอต้องระวังตัวทุกฝีก้าวเสียแล้ว หญิงสาวได้แต่หมกมุ่นครุ่นคิดจนนอนไม่หลับทั้งคืน ทำให้เช้าวันต่อมาร่างกายรู้สึกอ่อนเพลีย หน้าตาอิดโรยจนคนใกล้ตัวอย่างแม่อบสังเกตเห็น“นั่นคุณเป็นอะไรไปคะ” หญิงมากวัยรีบกุลีกุจอเข้ามาอังหลังมือที่หน้าผากด้วยความเป็นห่วง “ตัวไม่ร้อนนี่คะ ทำไมหน้าตาซีดๆ ไม่ค่อยสบายตรงไหนหรือเปล่าคะ”“เปล่านี่คะ ทรายไม่ได้เป็นอะไร
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-05-09
Baca selengkapnya

เข้าไปในสถานที่ต้องห้ามของเขา! 

ตาคมดุตำหนิกลายๆ กว่าจะรู้ตัวมือใหญ่ก็รวบทั้งดอกบัวและมือคนตัวเล็กกว่าแล้วดึงให้มาวางบนบาตรพร้อมๆ กัน ศุภิสราตกตะลึงหัวใจเต้นแรง พลางเหลือบมองไปทางคนมากวัยกว่าทั้งสองที่กำลังใส่บาตรพระรูปอื่นง่วนอยู่ไม่ได้มองมาที่ตนก็รีบถอนหายใจอย่าง โล่งอก และเมื่อเห็นซีกหน้าคมคายที่วางท่าได้สนิทไม่มีอาการพิรุธใดๆ เธอจึงรีบปลดมือตัวเองออกมามืออุ่นๆ คู่นั้นซึ่งก็ไม่ยากเย็นอะไรนัก เพราะดูเหมือนเขาเองก็ทำเป็นไม่ได้สนใจไยดีอะไร หรือว่า... เธอคิดมากไปเองแล้วหลังจากใส่บาตรเสร็จสิ้นพิธี ศุภิสราก็รีบปลีกตัวออกห่างทำทีเป็นเก็บข้าวของโดยแกล้งประวิงเวลาให้คนอื่นๆ เข้าบ้านไปก่อน ทว่าก็ถูกรู้ทันอีก พีรภัทรชวนคนมากวัยกว่าสนทนารอจนกระทั่งเธอเก็บของแล้วเสร็จ เขาก็เอ่ยปากขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย“เรื่องที่ผมปรึกษาเมื่อคืนนี้ ตกลงคุณป้าจะว่ายังไงครับ”“หืม? เรื่องอะไรจ๊ะ” คนถูกถามนิ่งคิดไปชั่วครู่ก่อนเอ่ย “อ๋อ... ไอ้เรื่องช่วยจัดห้องให้พ่อเราใหม่นั่นเอง ป้าก็ไม่ว่าไงนี่จ๊ะ อย่างที่บอกไป ป้าไม่ขัดข้องอะไร แต่เพชรควรถามจากเจ้าตัวเองดีกว่านะ ว่าไงจ๊ะหนูทราย จะไปช่วยพี่เขาได้หรือเปล่า” ท้ายประโยคหันไปถามทางเด็กในปกครอง
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-05-09
Baca selengkapnya

โจ๊กน้ำทะเล

เธอหันไปมองรอบๆ ห้องที่เธอไม่เคยมีโอกาสได้เหยียบย่างเข้ามาเลยสักครั้งตั้งแต่เข้ามาอยู่ที่นี่ ก็อดนึกเปรียบเทียบกับโต๊ะอาหารที่เรือนเล็กของตนไม่ได้ ห้องอาหารแห่งนี้ทั้งกว้างขวางใหญ่โตและหรูหรากว่ามาก โต๊ะอาหารยาวเหยียดที่สามารถจุคนได้มากกว่ายี่สิบคนจัดตกแต่งอย่างสวยเก๋ แต่ทว่ากลับมีคนกำลังจัดสำรับที่มีเพียงกาแฟหอมกรุ่นกับขนมปังปิ้งไว้มาวางที่ตรงหัวโต๊ะเพียงที่เดียวเท่านั้น ทำให้คนเดินตามเข้ามาต้องยืนเก้ๆ กังๆ ทำตัวไม่ถูก“คุณแม่ล่ะ ยังไม่ลงมาอีกหรือ” เจ้าของบ้านหนุ่มเอ่ยถามเรียบๆ“วันนี้ท่านให้ยกสำรับไปให้ที่ห้องค่ะ” คนตอบแอบชำเลืองมองหญิงสาวที่เดินตามเจ้าของบ้านหนุ่มเข้ามาไม่วางตา“งั้นหรือ ถ้างั้นวานช่วยจัดสำรับเพิ่มให้อีกที่ด้วยนะ”“เอ่อ... เดี๋ยวดิฉันไปทานที่ครัวก็ได้ค่ะ” หญิงสาวรีบบอกอย่างเกรงใจ“ฉันสั่งให้เธอไปกินที่นั่นแล้วหรือไง” เสียงห้าวสะบัดใส่“แต่...” คนพูดต้องรีบกลืนคำพูดตนลงไป เมื่อเห็นดวงตาเขียวปั๊ดของเจ้าของบ้านหนุ่มที่มองมา จำต้องเดินตัวลีบเข้าไปนั่งเยื้องออกไป ช่างเป็นมื้อเช้าที่เต็มไปด้วยความอึดอัด ผู้เป็นเจ้าของบ้านอ่านหนังสือพิมพ์พลางจัดการมื้อเช้าที่มีเพียงกาแฟแก
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-05-09
Baca selengkapnya

เธอมาทำอะไรอยู่ที่นี่กันแน่!

นึกแล้วก็ให้รู้สึกเห็นใจ ‘เขาผู้นั้น’ ขึ้นมาบ้างนิดๆ เขาคงเหงามาก แต่ก็ต้องนับว่าเขาเก่งทีเดียว เพราะถ้าให้เธอมานั่งกินข้าวคนเดียวที่ห้องนี่ทุกวันคงมีหวังเป็นบ้าตายกันไปข้างหนึ่งสักวันแน่ๆ คิดแล้วหญิงสาวก็เผลอหัวเราะออกมา แล้วก็พลันต้องชะงักกึก เมื่อเห็นคนที่กำลังนินทาในใจเดินกลับเข้ามา ดวงตาดุๆ วาวๆ คู่นั้นมองเธอแวบหนึ่ง แล้วก็เบือนหน้าไปสนใจอีกทาง ศุภิสราจึงได้สังเกตเห็นร่างของใครอีกคนที่เดินตามเข้ามา เมื่อแรกนึกว่าเป็นคุณผู้หญิงของบ้าน ก็ตัวแข็งทื่อ แต่พอคนทั้งสองเดินมาใกล้ๆร่างเพรียวบางในชุดเดรสสีชมพูหวานขับผิวขาวอมชมพูดูสดใสน่ารักราวกับขนมสายไหม ดวงหน้าเรียวเล็กล้อมกรอบด้วยผมดัดเป็นลอนสลวยเหมือนตุ๊กตา เดินเกาะแขนเจ้าของบ้านหนุ่มเข้ามาก็ดูช่างเหมาะสมกันอย่างที่สุด แล้วเมื่อดวงหน้าจิ้มลิ้มสวยราวกับตุ๊กตาหันมองมาด้วยดวงตากลมโตใสแจ๋วแหววประดับด้วยแพขนตาดกหนามีชีวิตชีวาก็ทำให้คนถูกมองอดตะลึงไม่ได้“เอ๊ะ... นั่นใครกันคะ พี่เพชร” เสียงหวานใสเอ่ยถามกับชายหนุ่มที่ทำท่าจะเลื่อนเก้าอี้ข้างๆ ที่นั่งของเขาให้อย่างเอาอกเอาใจ“ใครครับ อ๋อ... ก็แค่คนในบ้านเท่านั้นเอง” คำพูดเรียบเรื่อยไม่เห็นเป็
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-05-09
Baca selengkapnya

สาวปริศนาของเหนือฟ้า

“พี่เพชรคะ... พี่เพชร...”“ครับ”“พี่เพชรใจลอยไปไหนเอ่ย...” ดวงตาโตแป๋วแหววมองคนตรงหน้าพลางสัพยอกยิ้มๆ“น้องเฟื่องก็ลองทายดูสิจ๊ะ” คนพูดจงใจส่งสายตาหวานระยับกลับไปพร้อมรอยยิ้มเจ้าเสน่ห์ของตน ทำเอาแก้มนวลผ่องของเฟื่องตะวันกลายเป็นสีชมพูสวย“ว้า แล้วเฟื่องทายจะไปทายถูกได้ไงคะว่าพี่เพชรคิดถึงสาวๆ ที่ไหน”“สาวๆ อะไรที่ไหนกัน พี่ไม่ใช่คาสโนว่าเหมือนพี่ชายน้องเฟื่องนี่จ๊ะ” แทนที่จะโกรธที่พี่ชายถูกว่าเฟื่องตะวันกลับหัวเราะคิกคัก เพราะรู้จักนิสัยพี่ชายตนดีว่าเป็นเช่นนั้นจริง“พูดถึงพี่ฟ้า เดี๋ยวนี้เป็นยังไงไม่รู้นะคะ ชอบทำตัวแปลกพิกล วันๆ เอาแต่นั่งใจลอย พอเฟื่องเข้าไปถามดีๆ ก็กลับไล่ตะเพิดใส่หาว่าไปขัดจังหวะเขา อาการหนักขึ้นทุกวันๆ เมื่อวานนี้ยิ่งดูเหมือนจะหนักสุดถึงขั้นข้าวปลาไม่ยอมกิน เพ้อละเมออะไรไม่รู้อยู่ได้คนเดียว คุณแม่บอกว่าสงสัยจะฟอลอินเลิฟเข้าให้อีกแล้ว พี่เพชรรู้ไหมคะ เขาบอกคุณแม่ว่าไง...” “ว่าไงครับ” สายตาคมๆ แอบแลไปทางผู้หญิงอีกคนที่เอาแต่นั่งใจลอย มองชามโจ๊กตรงหน้าแต่ไม่ยักจะยอมตักใส่ปากอย่างหมั่นใส้ ท่าทางอาการคงหนักไม่แพ้เพื่อนตัวดีของเขา“เขาก็บอกสิคะ ว่าเขาพบนางในฝันของเขา
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-05-09
Baca selengkapnya

อดทนไว้

“ซ้ายนิดสิ... ไม่ใช่ๆ มากไปแล้วเธอ เอากลับมาทางขวาหน่อย โอ้ย ขวามากไป บอกแล้วไงว่าหน่อยเดียวๆ พูดไม่รู้เรื่องหรือไงกันนะ เฮ้อ... เหนื่อย” เสียงใสๆ บงการเจื้อยแจ้ว ทำเอาคนถูกบ่นแทบจะวางมือแล้วให้คนพูดมาจัดการเสียเองให้รู้แล้วรู้รอดไปศุภิสราปาดเหงื่อที่หน้าผากตนอย่างเหนื่อยหน่าย กว่าครึ่งค่อนวันเข้าไปแล้วที่เธอต้องเสียเวลาย้ายนั่นย้ายนี่ตามคำสั่งของ ‘คุณหนูตุ๊กตา’ ผู้แสนเอาใจยากผู้นี้ ไม่เข้าใจเลยสักนิดว่า ‘เขาผู้นั้น’ จะเรียกร้องให้เธอมาช่วยทำไมกัน ในเมื่อเขาก็มีคนอาสาช่วยออกไอเดียให้ แถมคนรับใช้ในบ้านก็มีเป็นก่ายกอง หนำซ้ำคนเป็นเจ้าของบ้านยังหายตัวไปไหนอีกก็ไม่รู้หลังจากบอกความประสงค์ว่าจะจัดห้องทำงานเก่าของคุณไกรภพเสียใหม่ให้กลายเป็นห้องพักผู้ป่วย เพราะทั้งกว้างขวางและยังมีประตูเชื่อมระหว่างห้องพักของเขากับห้องนี้ได้ทำให้สะดวกในการดูแล ศุภิสราก็ต้องวิ่งวุ่นเข้ามาช่วยย้ายนั่น ยกนี่ให้วุ่นวายไปหมด โดยมีคนรับใช้ที่ขึ้นมาช่วยแค่เพียงคนเดียว เพราะคนอื่นๆ นั้นต้องจัดส่วนอื่นของบ้านตามคำสั่งของ ‘คุณเพชร’ ล้วนไม่มีใครว่างสักคน ส่วนคนที่ว่างก็คอยแต่ใช้ปากสั่งการ หาได้ใช้แรงงานช่วยไม่ แล้วพอ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-05-09
Baca selengkapnya

ยิ้มให้ฉันเหมือนอย่างในฝันบ้างก็ยังดี

“ทราย... ทราย...”เสียงใครคนหนึ่งเรียกชื่อเธอแว่วๆ มาจากที่แสนไกล เสียงนุ่มอ่อนหวานที่ฟังแล้วหัวใจอบอุ่นวาบขึ้นมาราวกับมีเวทมนต์วิเศษปัดเป่าความเจ็บปวดทุกอย่างให้จางหายไปจนหมดสิ้น ดูเหมือนใครบางคนกำลังปลุกเธออยู่ ‘ใคร... ใครเรียก’ คำถามนั้นดังก้องเพียงในใจเท่านั้น ตอนนี้ร่างกายเธอเหนื่อยล้าจนแทบจะไม่ออยากลืมตาขึ้นเลยด้วยซ้ำ หรืออีกนัยคือเธอไม่ต้องการตื่นขึ้นมาพบว่ากำลังนอนอ่อนระโหยโรยแรงจนเป็นที่น่าสมเพชเวทนาต่อหน้าใคร ไม่อยากได้ยินเสียงหัวเราะเยาะเย้ย และไม่อยากเห็นแววตาหยามหยันที่จ้องมองมาอย่างสะใจของใคร ทั้งๆ ที่เป็นสิ่งที่ต้องเผชิญมาตลอดชีวิต แต่เพียงแค่ครั้งนี้ที่ไม่อยากเห็น โดยเฉพาะจากเขาผู้นั้น...อาจดูขี้ขลาด แต่ถ้าเลือกได้เธอก็อยากหลับไป แล้วตื่นมาพบว่าทุกอย่างเป็นเพียงฝันตื่นหนึ่ง แท้จริงแล้วเธอก็แค่... ฝันร้าย... ป้าอบเคยพูดว่าฝันร้ายจะกลายเป็นดี ไม่แน่ว่าเธอก็จะเป็นเช่นนั้นเหมือนกัน“ตื่นเถอะ...” เสียงนั้นกระซิบแว่วๆ มาอีก ครั้นอยากจะเอ่ยปากถามก็รู้สึกคอแห้งผาก ทำได้แค่เพียงส่งเสียงอุทธรณ์เบาๆ“น้ำ... หิวน้ำ...” พอขาดคำไม่ถึงอึดใจ น้ำเย็นชื่นก็แตะเบาๆ ที่ริมฝีปากไหลผ่านลง
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-05-09
Baca selengkapnya

ฝันที่ทำให้ไม่อยากตื่นเลย

“อะไรทำให้คุณคิดอย่างนั้น”“ดวงตาเธอไง... มันฟ้องทุกอย่าง” เสียงที่เอ่ยเต็มไปด้วยความเชื่อมั่นเต็มเปี่ยม“เอ่อ... ฉันไม่อาจเอื้อมขนาดนั้นหรอกค่ะ ถึงนี่จะเป็นฝันก็เถอะ” หญิงสาวละล่ำละลักหากเธอไม่อาจละสายตาจากแววตาคมกล้าคู่นั้นได้“ฝัน... เธอคิดว่านี่เป็นเพียงความฝันเท่านั้นหรือ...”“ค่ะ ฝัน...” หญิงสาวรำพึงเสียงแผ่ว “ฝันที่ทำให้ไม่อยากตื่นเลย”“งั้นหรือ... ถ้างั้นฉันจะทำให้เธอตื่นเอง...” พอขาดคำนั้น ดวงหน้าของเขาก็โน้มลงมาหาอย่างรวดเร็วจนไม่ทันตั้งตัว หญิงสาวเบิกตาค้างอย่างตกตะลึงเกินกว่าจะหลีกหนี แล้วกว่าจะทันรู้ตัวริมฝีปากหยักได้รูปก็ฉกวูบลงมาประทับแนบนิ่งที่ริมฝีปากอิ่มของเธอราวสายฟ้าแลบ“เอาละ ทีนี้ก็ตื่นได้แล้วนะ” เสียงทุ้มๆ กระซิบเบาๆ ที่ริมฝีปากอิ่ม ทำเอาหัวใจของคนฟังรัวกระหน่ำจนน่ากลัวว่าจะทะลุอกออกมา ฝันครั้งนี้มันชักจะสมจริงเกินเหตุไปเสียแล้ว หรือว่านี่มันจะไม่ใช่ฝัน...“พี่เพชรคะ!” เสียงแหลมเล็กที่ดังขึ้นทำให้คนป่วยตาสว่าง หัวใจหล่นลงไปกองที่ตาตุ่ม ไม่ใช่ฝัน... ทุกอย่างเป็นเรื่องจริง!หลักฐานยืนยันความคิดนั้นคือหญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มราวกับตุ๊กตาที่ยืนจังก้าหน้าบึ้งอยู่ที่หน้าป
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-05-10
Baca selengkapnya

เป็นเพียง ‘คนในบ้าน’

“เจ็บตรงไหนหรือเปล่าคะคุณทราย” แม่อบเข้ามาถามอย่างห่วงใย มือรีบฉวยยาดมมารอที่จมูกของสาวน้อยอย่างเป็นห่วง“ไม่เป็นไรแล้วค่ะป้า” คนป่วยตอบเสียงเพลียๆ” เรารีบกลับเรือนเล็กกันเถอะนะคะ”“เหลวไหล!” เจ้าของห้องเอ็ดลั่น ทุกคนหันขวับมองคนพูดเป็นตาเดียว ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกตัวรีบเอ่ยกลบเกลื่อน“เธอจะกลับได้ยังไง แค่ลุกยังไม่ขึ้นเลย”“นั่นสิคะคุณ ป้าว่าอย่าเพิ่งลุกเลยค่ะ เดี๋ยวหน้ามืดไปอีก ดีนะคะที่คุณเพชรมือไวคว้าตัวไว้ทัน ไม่งั้นล้มฟาดพื้นแน่” แล้วแม่อบก็รีบกุลีกุจอเข้าไปช่วยประคบประหงมคนป่วย โดยมีสายตาของเจ้าของห้องมองเป็นระยะๆ ทว่าไม่มีใครสักคนสังเกตเห็นภายใต้เงาเย็นชาที่ฉาบทับในแววตาคู่นั้น ลึกลงไปกลับแฝงไว้ด้วยความห่วงใยที่ซ่อนอยู่ลึกๆ นอกจากแขกสาวสวยที่ถูกลืมไปชั่วคราว เฟื่องตะวันเฝ้ามองภาพตรงหน้าอย่างครุ่นคิดเงียบๆตั้งแต่ตอนที่เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นในห้อง เด็กสาวที่เขาบอกแต่แรกว่าเป็นเพียง ‘คนในบ้าน’ เท่านั้น หากเมื่อเห็นร่างบางระหงเป็นลมล้มลง คนแรกที่รีบถลาเข้าไปรับร่างนั้นเอาไว้ก่อนที่จะล้มหัวฟาดพื้นก็คือชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของบ้าน แถมยังลืมตัวถึงขนาดหันมาตวาดสั่งให้เธอรีบไปตามคนในบ้านให
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-05-10
Baca selengkapnya

เข้าทาง

ฝ่ายพีรภัทรเมื่อเดินมาถึงห้องนั่งเล่น ก็พบว่าคนเป็นแขกนั้นไม่ได้รออยู่ตามลำพัง หากกำลังนั่งสนทนาอย่างออกรสอยู่ แล้วพอหันมาเห็นผู้เป็นเจ้าของบ้านเข้าชายหนุ่มผู้เป็นแขกก็ทักเสียงสดใสร่าเริงตามเคย “ไง มาแล้วเหรอเพื่อนเลิฟ ฉันก็นึกว่านายไม่อยู่ซะอีก” “ถ้านึกว่าฉันไม่อยู่ แล้วนายจะมาที่นี่ทำไมล่ะ หรือว่าไม่ได้อยากมาหาฉัน” “ก็ใช่... เอ๊ย... มะ...ไม่ใช่ โธ่... ฉันก็มาหานายนั่นแหละ มาบ้านนายแล้วจะให้ไปหาใครล่ะ เอ้อ” คนถูกรู้ทันละล่ำละลักแก้ตัวเป็นพัลวัน แล้วพอเห็นคนเป็นน้องสาวที่เดินเกาะแขนผู้เป็นเพื่อนตามมาไม่ห่างเข้า เหนือฟ้าก็หันไปกระเซ้า “ไง ยัยเฟื่อง กลัวตกบันไดหรือจ๊ะน้องรัก เกาะพี่เพชรเป็นตุ๊กแกเชียวนะ” “พี่ฟ้ามาทำไมน่ะ” คนเป็นน้องแหวใส่อย่างลืมตัว “แหม คุณป้าดูสิครับ คู่นี้ช่างสมกันจริงๆ เจอหน้าก็ถามผมเหมือนกันเปี๊ยบเลย” เหนือฟ้าหันไปพยักเพยิดกับหญิงมากวัยที่จับตามองคนทั้งสองอย่างเงียบๆ “คุณป้า!” พีรภัทรสะดุ้งหันขวับ “มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ ผมไม่ทันเห็นจริงๆ” “เพิ่งมานี่แหละจ๊ะ พอดีป้าให้แม่อบเขาขึ้นมาดูเผื่อมีงานอะไรให้ช่วย แต่เห็นหายไปนานเลยตามมาดู ก็พอดีเจอตา
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-05-10
Baca selengkapnya
Sebelumnya
1
...
678910
...
13
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status