Semua Bab ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม: Bab 311 - Bab 320

เจ้านายของนางอารมณ์รุนแรงเช่นนี้เป็นเรื่องปกติ นางเป็นคนสนิทที่ปรนนิบัติรับใช้ข้างกายเจ้านายมาเนิ่นนาน มีครั้งไหนบ้างที่อีกฝ่ายบันดาลโทสะแล้วไม่ถูกลูกหลง“ธุระสำคัญอะไรกันนักหนา เมื่อวานข้ารอจนดึกดื่นเขาก็ยังไม่กลับ วันนี้พอข้าตื่นมาเขาก็ออกไปแต่เช้า ข้าว่าเขาจงใจจะหลบเลี่ยงข้าเสียมากกว่า” เสียงแหลม

แม่เฒ่าเยว่อายุไม่น้อยแล้วเรี่ยวแรงย่อมไม่อาจสู้จางซื่อ นางผงะหงายหลังลงไปนอนเอ้งเม้งบนพื้น โดยมีฝ่ายหลังล้มตามลงไปติดๆแม่เฒ่าเยว่ถูกทับด้วยร่างอวบอ้วนของลูกสะใภ้ ความเจ็บแปลบจากกระดูกสันหลังที่ถูกกระแทกทำให้นางไรเรี่ยวแรงจะผลักคนออก ได้แต่นอนร้องโอดโอยน้ำเสียงแหบแหลม“ท่านแม่!”เยว่ฉินกับเยว่เจินเ

ทว่าองค์หญิงเจียงหนิงที่เดินเข้ามากลับยังคงมีสีหน้ายิ้มแย้มไม่รู้สึกรู้สา ทั้งยังถามน้ำเสียงไร้เดียงสาต่อ “ข้าถามท่านทำไมไม่ตอบเล่า หรือว่าท่านมีเรื่องอะไรปิดบังข้ากัน” พูดจบก็แสดงสีหน้าโกรธเกรี้ยวไม่พอใจทันทีเยว่หลินมองอย่างชินชา คนในราชวงศ์พวกนี้เปลี่ยนสีหน้าไวยิ่งกว่ากิ้งก่าเปลี่ยนสี เขาชินเสียแ

เห็นท่าทีกระหยิ่มยิ้มย่องของมารดาเยว่ฉินก็พอเดาออกว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่ นึกถึงองค์หญิงเจียงหนิงที่ทั้งงดงามและดูดี ในใจเยว่ฉินก็เต็มไปด้วยรสชาติเปรี้ยวฝาด ทั้งที่แต่ก่อนน้องรองไม่มีสิ่งใดสู้เขาได้เลยแท้ๆ เวลานี้กลับกลายเป็นแม่ทัพที่ใครๆ ก็ไม่สามารถล่วงเกินได้ มือกุมอำนาจมีสาวงามเคียงข้างเป็นที่ริษยา

ทว่าจวนองค์หญิงใหญ่จะวุ่นวายหรือไม่นั้นยังคงไม่ขอกล่าวถึง แต่ชีวิตของเหล่าองครักษ์ที่รับคำสั่งไปหมู่บ้านเซี่ย ยามนี้นั้นวุ่นวายมากมายนัก“องค์หญิงแย่แล้วพ่ะย่ะค่ะ คนของเรารวมถึงหัวหน้าหวังที่ออกไปปฏิบัติภารกิจ ตอนนี้ล้มเหลวถูกจับอยู่ที่ว่าการอำเภอพ่ะย่ะค่ะ” องครักษ์นายหนึ่งซึ่งมีสภาพสะบักสะบอมกว่าหล