Semua Bab ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม: Bab 31 - Bab 40

ถัดจากเห็ดก็เป็นจิงจูฉ่าย [1] ที่ไปเจอตอนกำลังไล่ตามกระต่าย เยว่อวิ๋นจำเจ้าผักนี่ได้เพราะมีสรรพคุณทางยา เมื่อคิดว่าประโยชน์ของเจ้าสิ่งนี้ดีต่อร่างกายเซี่ยฉงอวิ๋น เยว่อวิ๋นก็เด็ดกลับมาเสียกองโต แต่ส่วนที่ว่าจะให้กินอย่างไรนั้นนางยังไม่ได้ตัดสินใจ…จำได้ว่าในอดีตเกี๊ยวไส้จิงจูฉ่ายที่ ‘เซี่ยฉงอวิ๋น’ เค

“ตกลง ต้องรบกวนท่านแล้ว” เยว่อวิ๋นพลันโล่งอกเล็กน้อย รีบตอบตกลงกับคำพูดของหมอจางในทันทีบ้านของนางเล็ก อีกทั้งเซี่ยฉงอวิ๋นก็ยังนอนป่วย หากนางให้พวกจี้จิ่งชวนมานอนค้างย่อมไม่เหมาะสม เดิมนางคิดว่าจะให้ลู่จิ่วพาเจ้านายเขาไปนอนที่คอกไก่ร้างตรงลานด้านหลังโน้นด้วยซ้ำจี้จิ่งชวนกับลู่จิ่วที่เกือบถูกไล่ไปนอ

การแสดงออกของเยว่อวิ๋นหนักแน่นชวนให้มั่นใจอย่างยิ่งต้าเป่าเห็นดังนั้นก็รู้สึกมีความเชื่อมั่นขึ้นมา ใบหน้าเล็กที่เคร่งขรึมราวกับผู้ใหญ่พลันผ่อนคลายลงหลายส่วน จากนั้นสามแม่ลูกก็กินอาหารไปพลางพูดคุยสนทนากันไปพลาง ก่อนที่เยว่อวิ๋นจะไปจัดการต้มน้ำร้อนให้ทั้งคู่อาบ“ท่านแม่ไม่อาบกับเสี่ยวอวี้หรือเจ้าคะ”

อู๋ซื่อได้ยินถ้อยคำที่กล่าวพลันตาเหลือก หลบเลี่ยงสายตาที่จ้องมาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อตนของน้องสามีด้วยใจหวาดหวั่น ตนก็แค่อยากใช้สถานะสะใภ้ใหญ่ของตัวเองมาข่มเยว่ซื่อระบายโทสะในใจ ไหนเลยจะรู้ว่าอีกฝ่ายจะไม่เดินตามบทบาทเหมือนคนปกติทั่วไปแบบนี้เยว่อวิ๋นไม่รอให้น้องสามีกับพี่สะใภ้ส่งสายตากันจบ นางก็เร

“ในเมื่อรู้ตัวว่าเสียมารยาท แล้วเจ้าจะยังยืนอยู่ต่อทำไมอีก ไม่รีบไสหัวไปให้พ้นหน้าคุณชายข้าเล่า”รอยยิ้มบนใบหน้าเซี่ยหว่านหรูยังไม่ทันจางหาย เสียงเข้มๆ ของลู่จิ่วก็ดังขึ้น“มาเยือนเรือนผู้อื่น ไม่ทันกล่าววาจาเรียกเจ้าของบ้าน ก็แล่นเข้ามาในห้องของคนอื่น นี่ไม่ถือว่าเสียมารยาทหรอก แต่เจ้าก็แค่ไม่มีมาร