Semua Bab ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม: Bab 51 - Bab 60

อู๋ซื่อเสแสร้งเสียจนเคยชิน ยามนี้ถูกเยว่อวิ๋นเอาความจริงมาพูดแบบตรงไปตรงมา นางพลันพูดไม่ออกได้แต่ยืนบื้อใบ้ไร้คำกล่าว ใบหน้าเห่อร้อนราวกับถูกคนตบก็ไม่ปานแน่นอนว่าอู๋ซื่อย่อมนึกอยากโต้แย้งเพื่อแก้ต่างให้ตัวเอง ว่าสิ่งที่เยว่อวิ๋นเอ่ยมานั้นไม่เป็นความจริงแต่อย่างใด ทว่านางกลับคิดไม่ออกว่าควรจะเริ่มจา

เซี่ยต้าจวงเห็นว่านางมุ่งมั่นไม่ยอมแพ้ จึงเป็นฝ่ายประณีประนอม “ได้ ต่อไปเจ้ามีเรื่องอะไรให้ช่วยก็มาบอกข้าแล้วกัน”เยว่อวิ๋นยิ้มรับ นางส่งต้าจวงจากไป ก่อนจะหมุนตัวกลับเข้าบ้านเพื่อจัดการสิ่งของที่ซื้อมาในห้องครัว สองพี่น้องกำลังช่วยกันจัดเรียงข้าวของอย่างขมักเขม้น มองบรรดาเครื่องปรุงที่ถูกวางไว้อย่า

ชายหนุ่มคิดแล้วค่อยผ่อนคลายความระแวดระวัง เยวอวิ๋นที่กำลังไล้ปลายมีดผ่านตามคางและแก้มชายหนุ่ม สัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายลดการป้องกันลงแล้ว ก็ผงกศีรษะขึ้นลงอย่างพอใจนางรำคาญเจ้าสิ่งนี้บนใบหน้าเขามานานแล้ว จะป้อนอาหารหรือยาก็ล้วนลำบาก ต้องมานั่งทำความสะอาดทีหลังให้วุ่นวายอีกอย่าง…หากวัดจากความชอบที่มีต่อบ

หญิงสาวฝืนบังคับมุมปากที่บิดเบี้ยวของตนให้กลับมาเป็นปกติ ก่อนจะถาม “หมอจาง ท่านกำลังทำอะไร”หมอจางโขกศีรษะรัวๆ ตอบด้วยน้ำเสียงขึงขัง “อาจารย์ ท่านไม่เพียงจะมอบตำราสมุนไพรให้ศิษย์ ยังต้องการสอนศิษย์ทำน้ำยาล้างแผลอีก บุญคุณนี้ใหญ่หลวงยิ่ง ต่อไปภายหน้าศิษย์จะต้องกตัญญูต่อท่าน ไม่ทำให้ท่านผิดหวังแน่นอน”

แน่นอนว่าเยว่อวิ๋นไม่คิดอธิบายความหมายของประโยคที่กล่าวให้เซี่ยหว่านหรูฟัง พอเอ่ยจบก็เดินจากมาทันทีเซี่ยหว่านหรูยังคงงุนงง นางยืนขบคิดอยู่เป็นนาน ถึงเข้าใจความหมายของอีกฝ่าย สะใภ้รองตัวดีกล้ามาว่านางเป็นบ้างั้นหรือพอคิดได้อ้าปากหมายจะพูด ก็เห็นว่าบนทางเดินนั้นมีเพียงนางที่ยืนอยู่ ไหนเลยจะมีเงาร่าง