All Chapters of รักหมดใจยัยสุดเฉิ่ม: Chapter 51 - Chapter 60

ตอนที่ 50ขณะนี้เป็นเวลาแปดโมงเช้าโดยประมาณ แสงแดดอันเจิดจ้าลอดผ่านผ้าม่านบาง ๆ เข้ามาในห้องนอนจนส่งผลให้หญิงสาวร่างบางขมวดคิ้วมุ่นติดกันเป็นปมญาณินยกมือขึ้นบังแสงอาทิตย์ในยามเช้า ก่อนที่จะลืมตาตื่นขึ้นในเวลาต่อมาเจ้าของเรือนผมยาวสวยหยัดกายขึ้นนั่งพร้อมทั้งใช้ความคิด พยายามนึกทบทวนถึงเรื่องราวในค่ำคืนที่ผ่านมาให้ละเอียดและถี่ถ้วนที่สุดเท่าที่จะทำได้วินาทีนั้นความปวดหนึบผุดขึ้นมาที่บริเวณขมับทั้งสองข้าง ฤทธิ์ยาในเครื่องดื่มแก้วนั้นเล่นงานเธอเข้าอย่างจัง ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองหลับอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มรุ่นพี่อย่างนอร์ทแน่นอนว่าความคิดเดียวของเธอในตอนนี้ หนีไม่พ้นการร่วมกันทำเรื่องอย่างว่า หลักฐานมัดตัวไว้ถึงเพียงนี้ ยังไงก็คิดเป็นอื่นไม่ได้ญาณินชำเลืองมองชายหนุ่มที่นอนอยู่ข้าง ๆ ด้วยความหัวเสีย ทว่าเธอไม่ได้หงุดหงิดที่เขาไม่ปฏิเสธ หากแต่หงุดหงิดตัวเองเสียมากกว่า เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว จะโทษเขาอยู่ฝ่ายเดียวก็ไม่ถูก เพราะทั้งหมดล้วนเกิดจากตัวของเธอเองเธอสะเพร่าทั้งยังตัดสินคนที่ภายนอก แล้วดันไปเชื่อใจผู้ชายคนนั้นทั้งที่ไม่เคยได้รู้จักนิสัยใจคอกันมาก่อน สุดท้าย

ตอนที่ 52นอร์ทเข้าใจว่าอีกฝ่ายคงยังตกใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่การที่หนีหน้าหายไปแบบนี้ ทำเขาใจไม่ดีขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ถูก จะบอกว่าเธอฟันแล้วทิ้งก็คงไม่ผิด ถึงแม้ว่าเธอจะไม่มีสติ แต่ก็ควรจะแสดงความรับผิดชอบหรือคำขอบคุณสักคำก็ได้แต่นี่อะไรกัน เธอเอาแต่หลบหลีกและไม่ติดต่อกลับมาเลยนับตั้งแต่ที่ร่วมหลับนอนกันในคืนนั้นอีกอย่างความรู้สึกของเขาก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ลีลาท่าทางของหญิงสาวรุ่นน้องทำเอานอร์ทติดใจไม่น้อย ที่สำคัญเขาไม่อยากให้มันเป็นเพียงครั้งแรกและครั้งสุดท้ายในคราวเดียวกัน ยังไงซะญาณินก็ต้องเป็นฝ่ายรับผิดชอบเรื่องราวที่เกิดขึ้น!นอร์ทตัดสินใจมาดักรอเพื่อหวังที่จะได้เจอหน้ากันกับญาณินที่บริเวณหน้าตึกคณะสถาปัตย์ เขาเสียเวลาไปกับการรอคอยประมาณหนึ่งชั่วโมงครึ่ง โดยที่ไม่มีอะไรการันตีเลยว่าเขาจะได้พบกับเธอ...แน่นอนว่าการมาของรุ่นพี่วิศวะฯ อย่างเขา ต้องเป็นที่จับตามองของคนต่างคณะ นอร์ทพยายามหลบหน้าผู้คนเหล่านั้นด้วยการไม่สบสายตา สิ่งเดียวที่เขาเฝ้ารอมีเพียงญาณินคนเดียวเท่านั้นนอร์ทนั่งถอนหายใจทิ้งไปไม่รู้เท่าไรต่อเท่าไร แต่ก็ยังไม่มีวี่แววของญานินเลยแม้แต่น้อย จนกระทั่งในขณ

ตอนที่ 54เช้าวันต่อมา...นอร์ทมาที่มหาวิทยาลัยแต่เช้า ทั้งที่ตนมีเรียนช่วงสาย มาล่วงหน้าเวลาเข้าคาบเรียนของตนเกือบ ๆ สองชั่วโมง และที่สำคัญเขาไม่ได้ตรงไปที่ตึกคณะวิศวะฯ หากแต่ตรงดิ่งมายังตึกคณะสถาปัตย์เสียอย่างนั้นถึงแม้ว่าช่วงนี้นอร์ทจะโผล่มาที่นี่บ่อย ๆ แต่ก็ยังคงสร้างความประหลาดใจให้กับคนในคณะเป็นอย่างมาก ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่สนใจอยู่ดี เมื่อคืนนอร์ทจัดการสืบหาตารางเรียนของญาณินอยู่นานจนเกือบไม่ได้หลับไม่ได้นอน เมื่อได้มาเขาก็ตัดสินใจเริ่มแผนรุกจีบทันทีชายหนุ่มในคราบชุดช็อปวิศวะฯ นั่งรอหญิงสาวคนนั้นที่บริเวณม้าหินอ่อนใต้ตึกคณะ สายตาคู่คมพลางมองไปรอบ ๆ เพื่อหวังหาตัวญาณินให้พบก่อนเป็นอย่างแรก เพราะหากเธอเป็นฝ่ายพบเขาก่อนก็คงจะหาวิธีหนีหน้าไปอีกแน่ ๆ“อ้าว พี่นอร์ท มาทำอะไรเหรอคะ เห็นพี่วีบอกว่ามีเรียนตอนบ่ายนี่คะ ทำไมถึงได้...”อาจเป็นเพราะชายหนุ่มเอาแต่มองหาญาณิน นั่นเลยทำให้เขาไม่ทันเห็นว่าแตงกวาเพื่อนสนิทของคนที่เขากำลังตามหาอยู่เดินเข้ามาหาและสังเกตดูท่าทีของเขาอยู่นานแล้ว“อ๋อ คือ...คือว่า เอ่อ...พี่มาทำธุระ กำลังจะกลับแล้ว”“ธุระ? ธุระที่คณะสถาปัตย์เนี่ยนะคะ”“พอดี มีรุ่นน้

ตอนที่ 56หลังจากที่ถูกญาณินตำหนิ นอร์ทก็กลับมาหาเพื่อน ๆ ที่คณะของตัวเอง สีหน้าและท่าทางของเขาทำให้วีประหลาดใจไม่น้อย แต่ทว่าก็คงไม่เท่ากับข่าวที่นอร์ทไปตามตื๊อญาณินอยู่ดี“ยังไง ไหนเล่าดิ” วียกท่อนแขนขึ้นพาดเข้าที่ต้นคอของเพื่อนสนิทอย่างนอร์ท แล้วพาเขาหย่อนกายลงนั่งที่โต๊ะไม้ จุดรวมตัวประจำของแก๊ง แน่นอนว่าทุกคนในกลุ่มต่างก็อยากได้ยินคำอธิบายจากปากของเขา“จะให้กูเล่าอะไรล่ะ”“ที่เขาว่ากันว่า มึงไปตามจีบน้องญา นี่...เรื่องจริงเหรอวะ?”“เออ เรื่องจริง” รอบนี้นอร์ทตอบเพื่อนในกลุ่มได้อย่างเต็มปากเต็มคำ ไม่บ่ายเบี่ยงหรือเปลี่ยนเรื่องเหมือนอย่างที่ผ่านมาแต่อย่างใด“เชี่ย...ทำไมวะ ตอนแรกไหนบอกว่าเกลียดนักเกลียดหนา ไม่ถูกชะตาอย่างนั้นอย่างนี้ ไหงตอนนี้ถึงไปตามจีบเขาแบบนี้วะ”“กูไม่รู้ กูเองก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน แต่ทุกอย่างมันก็เป็นแบบที่พวกมึงได้ยินมานั่นแหละ”เขาทำเป็นหาเรื่องกลบเกลื่อน เพราะไม่อยากพูดว่าชอบอีกฝ่ายต่อหน้าเพื่อนของตัวเอง ที่ผ่านมาเขาวางมาดใส่ญาณินมาโดยตลอด ไม่แปลกเลยถ้าหากว่าในตอนนี้เขาจะลำบากใจที่จะพูดมันออกมา“ชอบเขาก็บอกมาตรง ๆ จะท่าเยอะทำไมวะ”วีรู้ทันความคิดของนอร์ทเป็น

ตอนที่ 58นอร์ทได้แต่ยกยิ้มมุมปากให้กับคำตอบที่ดูเด็ดขาดของญาณิน แม้ว่านั่นจะเป็นถ้อยคำปฏิเสธที่หลุดออกมาจากปากของเธอ แต่เขาก็ไม่ได้เก็บเอามาใส่ใจ เพราะรู้ดีว่ามันไม่ใช่คำตอบที่มาจากใจจริงแต่อย่างใด...ตลอดทาง ทั้งสองเอาแต่เงียบ ต่างฝ่ายต่างไม่พูดอะไร จนกระทั่งถึงจุดหมายปลายทาง นอร์ทถึงได้พูดบอกหญิงสาวข้างกาย“ยายเฉิ่ม ถึงแล้ว”“ขอบคุณนะคะ แต่ทีหลังไม่ต้อง”“คืนนี้ต้องไปทำงานที่ร้านหรือเปล่า”“ก็ต้องไปสิคะ ลาบ่อย จนจะโดนไล่ออกอยู่แล้ว”“ใครจะกล้าไล่ ดีเจญาญ่าได้ลงคอ ตัวทำมาหากินของร้านเลยนี่ จะบอกอะไรให้นะ ช่วยแต่งตัวให้มันมิดชิดหน่อยเถอะ เดี๋ยวก็โดนลากไปทำมิดีมิร้ายอีก ฉันเตือนด้วยความหวังดีนะ”ประโยคตักเตือนเจือแววบีบบังคับอยู่ไกล ๆ นอร์ทคิดไว้นานแล้วว่าจะเตือนญาณินเกี่ยวกับเรื่องความปลอดภัย แต่ยังไม่ทันจะได้เตือน ก็มาเกิดเรื่องขึ้นเสียก่อน ดังนั้นมันจะเกิดขึ้นอีกเป็นรอบที่สองไม่ได้เด็ดขาด...“เรื่องนั้นฉันรู้แล้ว ไม่ต้องรอให้พี่มาเตือนหรอก”“งั้นก็ดีแล้ว”“ฉันไปแล้วนะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่มาส่ง”พูดจบ หญิงสาวเจ้าของร่างบางก็รีบลงจากรถและสับเท้าเดินขึ้นหอพักไปทันที ส่วนนอร์ทเองก็รอจ