All Chapters of รักหมดใจยัยสุดเฉิ่ม: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่ 30เป็นเพราะญาณินทำตัวปกติมาตลอดทาง ไม่มีพิรุธใด ๆ เล็ดลอดออกมาเลยแม้แต่น้อย นั่นจึงส่งผลให้นอร์ทเลิกสงสัยในเรื่องนั้นไปโดยสิ้นเชิงใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง ในการเดินทางไปส่งญาณินถึงที่หอ แต่เมื่อมาถึงนอร์ทกลับพบว่าหญิงสาวรุ่นน้องหลับไปตั้งแต่ตอนไหนเขาเองก็ไม่ทันได้สังเกตเห็น“ญา...ตื่นได้แล้ว ถึงหอแล้ว”นอร์ทเอ่ยบอกเธอด้วยน้ำเสียงที่ดูเป็นกันเองมากขึ้นกว่าเดิม ทั้งยังลอบมองใบหน้าของยายเฉิ่มไปด้วยเมื่อมีโอกาส เขาไม่เคยได้เห็นใบหน้าของญาณินชัด ๆ แบบนี้มาก่อนมันทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงดีเจญาญ่าคนที่เขารู้สึกชมชอบเป็นอย่างมาก แทบจะตกหลุมรักตั้งแต่แรกเจอเลยด้วยซ้ำนอร์ทตกเข้าไปอยู่ในภวังค์อย่างไม่รู้ตัว ซึ่งในเวลานั้นเอง อยู่ ๆ อีกฝ่ายก็ดันลืมตาตื่นขึ้นมา เธอตกใจเป็นอย่างมากเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มยื่นหน้าเข้ามาใกล้ถึงเพียงนี้...“เอ่อ...ถึงแล้วเหรอคะ?”เสียงดังกล่าวส่งผลให้นอร์ทหลุดออกมาจากภวังค์ความคิดในทันใด เขาเลิ่กลั่ก ก่อนจะตอบกลับเธอไปด้วยท่าทีที่ดูลุกลี้ลุกลน“อืม ลงไปได้แล้ว ฉันจะกลับบ้าน”“โอเคค่ะ ยังไงวันนี้ขอบคุณที่มาส่งนะคะ แต่คราวหน้าฉันคงไม่รบกวนพี่ ขอโทษที่ทำให้เสี

ตอนที่ 32กิจวัตรประจำวันของญาณินก็ยังคงเหมือนเดิมทุกอย่าง แม้ว่าจะผ่านมาหลายสัปดาห์แล้วก็ตาม เธอยังคงเดินทางไปทำงานที่ผับแห่งนั้นทุกคืน ทั้งนี้ชื่อเสียงก็เริ่มโด่งดังในแวดวงนั้นมากขึ้นส่งผลให้เจ้าของร้านมาขอให้เธอเพิ่มเวลาจากเดิมสองชั่วโมง เป็นสามชั่วโมงครึ่ง และยังเลือกเป็นช่วงเวลาที่ลูกค้าหลั่งไหลเข้ามากันเป็นอย่างมากเลยอีกด้วยส่วนทางด้านของนอร์ทก็หายสงสัยในตัวของญาณินเป็นปลิดทิ้ง ทั้งยังอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข ซึ่งก็เป็นที่พึงพอใจของเพื่อน ๆ เป็นอย่างมากวันนี้ชายหนุ่มตัดสินใจที่จะไปผ่อนคลายที่ผับข้างมอเสียหน่อย แต่ทว่าก็นึกขึ้นได้พอดีว่าจะผ่านหอที่เคยมาส่งญาณินในเย็นวันนั้น จึงอดไม่ได้ที่จะเผลอมองเข้าไปเผื่อว่าจะได้เจอเธอ...แต่ทว่าเวลาก็ช่างประจวบเหมาะเสียจริงๆ ทุกอย่างดูเหมือนจะปกติ หากแต่วันนี้กลับไม่เป็นเช่นนั้นขณะนี้เป็นเวลาสามทุ่มเศษ ญาณินแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็รีบออกมาจากห้องของตน แต่ในตอนที่เธอกำลังก้าวเท้าออกมาจากล็อบบี ดันมีสายตาอยู่คู่หนึ่งที่สังเกตเห็นดีเจญาญ่าเดินออกมาจากหอพักเดียวกันกับที่เขามาส่งยายเฉิ่มเมื่อสัปดาห์ก่อนวินาทีนั้นนอร์ทขมวดคิ้วมุ่น ทั้งที่ล้มเลิกค

ตอนที่ 34นับจากที่เกิดเหตุการณ์ในวันนั้น เวลายังคงดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ อย่างไม่มีที่สิ้นสุด ญาณินใช้ชีวิตได้อย่างยากลำบากมากขึ้น เพราะเธอจำเป็นที่จะต้องคอยหลบหน้านอร์ท เพื่อหลีกเลี่ยงความจริงที่จะได้ยินจากปากของเขา เธอรู้ดีว่าถ้าหากเจอเข้า ยังไงคราวนี้เธอก็คงเอาตัวไม่รอด ไม่รู้แล้วว่าจะใช้ไม้ไหนกับเขาได้อีกเนื่องจากวันนี้คณะวิศวะฯ มีกิจกรรมร่วมกับคณะสถาปัตย์ กลุ่มของนอร์ทก็มาที่คณะที่ญาณินเรียนอยู่ตามนัดหมาย แน่นอนว่าทั้งสองเห็นกันแล้ว แต่ทว่าญาณินก็ยังเลือกที่จะหลบหลีก เพราะนึกว่านอร์ทยังไม่ทันได้เห็นเธอแต่ความจริงไม่เป็นเช่นนั้น นอร์ทเห็นเธอก่อนที่เธอจะเห็นเขาอีกเสียด้วยซ้ำ ไป ๆ มา ๆ พอเห็นว่าอีกฝ่ายพยายามหลบหน้าตัวเองแบบนี้ นอร์ทก็อดที่จะขำไม่ได้ ญาณินทำเหมือนว่าเห็นเขาเป็นผีตัวหนึ่งที่จ้องจะเปิดโปงความลับของเธออยู่ตลอดเวลา ไม่กล้าสู้หน้า ไม่กล้าเจรจา แล้วที่สำคัญก็ไม่กล้ายอมรับว่าตัวเองกำลังตบตาคนอื่นไปทั่ว...“มึงขำอะไรไอ้นอร์ท งานจะเสร็จไม่ทัน ตลกมากหรือไงวะ?”ท่ามกลางบรรยากาศอันแสนเคร่งเครียด เพราะทั้งสองคณะเพิ่งจะนัดคุยงานกันทั้งที่มีกำหนดการวันงานออกมาแล้วเมื่อสัปดาห์ก่อน พ

ตอนที่ 36หลายวันผ่านไป…และแล้ววันที่ญาณินไม่ได้รอคอยมากที่สุดก็มาถึงเสียที แม้ว่าจะไม่ค่อยเต็มใจที่จะไปร่วมทริปในครั้งนี้สักเท่าไร แต่ทว่าก็ไม่อาจปฏิเสธได้เพราะเธอได้ตกปากรับคำกับแตงกวาไปแล้วเมื่อหลายวันก่อนหญิงสาวจัดการเตรียมเสื้อผ้าตั้งแต่ช่วงเย็นของเมื่อวาน เช้าวันนี้เธอก็เลยมีหน้าที่แค่อาบน้ำแล้วแต่งตัวเพื่อรอให้แตงกวามารับที่บริเวณหน้าหอพักซึ่งขณะนี้ก็เป็นเวลาประมาณเจ็ดโมงสี่สิบห้านาที แตงกวานัดเธอเอาไว้ประมาณเจ็ดโมงครึ่งแต่ด้วยว่าจราจรบนท้องถนนในตัวเมืองกรุงเทพมหานครค่อนข้างที่จะติดขัด เนื่องจากเป็นเวลาที่ผู้คนมักออกไปทำงานกันเป็นส่วนใหญ่ผ่านเวลานัดหมายมาเกือบสิบห้านาทีแล้วแต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าพวกเขาจะมาถึงที่หอพักของญาณินเลยวันนี้ญาณินเลือกที่จะแต่งตัวเป็นยายเฉิ่มเหมือนอย่างที่ผ่านมา ทั้งที่ควรจะแต่งตัวให้เข้ากับสถานที่ที่จะไปท่องเที่ยวในครั้งนี้ แต่เธอกลับไม่คิดที่จะเปลี่ยนแปลงตัวตนของเธอพอรู้ดีอยู่แล้วว่ายังไงซะนอร์ทก็ต้องมาร่วมทริปเช่นกันตอนนี้เวลาประมาณ แปดโมงเช้า แตงกวาและกลุ่มของนอร์ทเพิ่งจะมาถึงที่หอพักของญาณิน พวกเขามารับเธอกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา ซึ่งแตงกวาเอง

ตอนที่ 38เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ในที่สุดพวกเขาก็เดินทางถึงที่หมายได้อย่างปลอดภัยทั้งยังอยู่ในเวลาที่กำหนดกันเอาไว้อีกด้วย“ญา ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปเล่นน้ำกันเถอะ ไม่ไหวแล้วอะ อยากเล่นน้ำแล้ว”คนที่ดูจะตื่นเต้นกับการมาทะเลมากที่สุดก็คงจะหนีไม่พ้นแตงกวา เมื่อปลายเท้าก้าวลงมาจากรถได้ยังไม่ทันไร เธอก็ชวนให้ญาณินไปเล่นน้ำทะเลที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าด้วยกันเสียแล้ว ส่วนเรื่องขนของก็ปล่อยให้เป็นหน้าของพวกผู้ชายไปโดยปริยายทั้งสองแยกกันไปที่ห้องพักของตัวเองที่ทางโรงแรมได้จัดเตรียมไว้ให้ ก่อนจะเปลี่ยนชุดให้เข้ากับบรรยากาศของการมาเที่ยวทะเลอย่างรวดเร็ว“แกลองใส่ตัวนี้ดูสิ สวยอ่า…”แตงกวาหยิบชุดบิกินีที่ตนเตรียมมาเทียบตัวของญาณินดู เมื่อเห็นมันดูเหมาะกับเธอ ก็รีบชักชวนให้เธอลองใส่ดู แม้จะรู้ดีว่าเพื่อนสาวของเธอไม่ได้ชอบลุกเซ็กซี่แต่อย่างใด“ไม่เอาอะ”“ทำไมล่ะ ฉันเองก็ยังไม่เคยเห็นแกใส่ชุดแนวนี้ หุ่นดีขนาดนี้จะเก็บไว้ทำไม ต้องโชว์สิ”“ไม่ดีสักหน่อย ช่วงนี้กินเยอะ อ้วนจะตายไป”หญิงสาวในชุดเสื้อแขนยาวกระโปรงยาวตอบกลับเพื่อนของเธอไปอย่างทันควัน เหตุผลที่เธอปฏิเสธก็เป็นเพราะว่าคนมาด้วยมีนอร์ทเป็นหนึ่