ตอนที่ 53

ตอนที่ 53

ใจจริงนอร์ทเองก็อยากตามเธอไป แต่วันนี้คงต้องพอแค่นี้ เขามีเรียนช่วงบ่าย ดังนั้นจึงจำเป็นที่จะต้องล้มเลิกความคิดนั้นไปโดยปริยาย จากนั้นก็รีบมุ่งหน้ากลับตึกวิศวะฯ ทันที

ขณะนี้บรรยากาศภายในคลาสเรียนเต็มไปด้วยความชุลมุนวุ่นวายของเหล่านักศึกษาที่เข้ามานั่งรออาจารย์กันก่อนเวลาเรียน เมื่อนอร์ทหย่อนกายลงนั่งที่บริเวณเก้าอี้ประจำ กลุ่มเพื่อนที่นั่งรออยู่ก่อนหน้านี้แล้วก็เทความสนใจทั้งหมดไปให้กับเขาแทบจะทันที

“ไอ้นอร์ท มึงหายไปไหนมาวะ กูหันไปซื้อน้ำแป๊บเดียว หันกลับมาอีกทีหายจ้อยเลย”

วีไม่รอช้า รีบเอ่ยปากซักถามความจริงจากปากของเพื่อนรักอย่างรวดเร็วทันใจ ไม่ปล่อยให้ความสงสัยของตัวเองคืบคลานเข้ามามากกว่านี้

“กูไปทำธุระมา โทษที ลืมบอก”

“โกหก รุ่นน้องมันยังมาถามกูอยู่เลย ว่าทำไมช่วงนี้มึงไปโผล่ที่ตึกสถาปัตย์บ่อย ๆ ไปรอหาเรื่องใครอีก?”

“ก็ไปทำธุระที่ตึกสถาปัตย์ไง”

“คนอย่างมึง มีธุระไม่กี่อย่างหรอก ไม่ไปหาเรื่องเขาถึงที่ ก็ไปรอให้เขาหาเรื่อง”

“อย่ารู้มาก กูไม่ได้ไปหาเรื่องใครสักหน่อย กูต่างหากที่เสียหาย”

ด้วยความที่ค้างคาใจ นอร์ทจึงเผลอหลุดปากเอ่ยความในใจออกไป โชคดีที่ไม่ได้ลงลึกในรายละเอียดเลยทำให้คนที่ได้ยินคาดเดาไม่ออกว่าเขาหมายถึงเรื่องอะไรกันแน่

“เสียหายไรวะ กับญาณินน่ะเหรอ?”

“เปล่า กูก็พูดไปเรื่อย อย่าใส่ใจเลย”

“แต่สีหน้ามึงดูไม่ค่อยดีนะ มีอะไรก็พูดได้ พวกกูพร้อมรับฟัง แต่จะเข้าข้างมึงไหม นี่ก็อีกเรื่องหนึ่ง”

อาจเป็นเพราะว่าคนในแก๊งต่างก็รู้ดีว่า นอร์ท มีนิสัยใจคอเป็นอย่างไร หากจะบอกว่าเขาถูกกระทำจนกลายเป็นฝ่ายที่เสียหายซะเอง ก็คงจะเชื่อถือได้ยากในระดับหนึ่ง ดังนั้นพวกเขาจึงต้องรู้เรื่องราวก่อนถึงจะตัดสินได้ว่าที่เขาเผลอพูดออกมาเป็นความจริงหรือไม่

“ช่างเถอะ ไม่มีอะไรหรอก ไว้กูอยากเล่าเดี๋ยวกูเล่าเอง”

เขาว่าพร้อมทั้งหันหน้าเข้ากระดานที่บริเวณหน้าชั้นเรียน แล้วจดจ่ออยู่กับการสอนของอาจารย์ ซึ่งเพิ่งจะเข้ามาได้หมาด ๆ เขาไม่อยากตกเป็นเป้าสายตาของกลุ่มเพื่อน เลยเลือกที่จะไม่สนทนาต่อ และดูเหมือนว่าจะได้ผลไม่น้อยเลย...

ตลอดการเรียน นอร์ทเอาแต่นั่งเงียบ มิหนำซ้ำยังชอบเหม่อลอย คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ไม่สนใจสรรพสิ่งรอบตัวเลยสักนิด จนกระทั่งถึงเวลาเลิกเรียน เขาก็ยังคงปิดปากเงียบและแยกย้ายกับเหล่าเพื่อน ๆ กลับไปพักที่คอนโดฯ โดยที่ไม่มีแม้แต่คำกล่าวลา

เมื่อมาถึงห้อง นอร์ทก็กลับกลายเป็นคนที่สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ญาณินแสดงออกกับเขาด้วยท่าทีที่ห่างเหินขึ้นไปทุกที ๆ ไม่รู้เลยว่าการที่เขาตัดสินใจช่วยเหลือเธอเป็นทางเลือกที่ดีหรือว่าเลวร้ายกันแน่

ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของห้องหย่อนกายลงนั่งที่บริเวณโซฟาในห้องรับแขก ทว่าภาพเหตุการณ์วันนั้นกลับวกวนอยู่ในหัวของเขา ไม่ใช่แค่ภาพทว่ารวมไปถึงสัมผัสและความรู้สึกในค่ำคืนนั้นด้วยเช่นเดียวกัน

เขาไม่รู้เลยว่าควรจะทำอย่างไรถึงจะลืมความรู้สึกเหล่านั้นได้ ต้องทำอย่างไรถึงจะนิ่งเฉยได้เหมือนกับญาณิน

ลมหายใจถูกพรูออกมาจากริมฝีปากหนาอย่างไม่อาจต้านทาน นอร์ทเองก็หนักใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นไม่น้อยไปกว่าใคร ทว่าคราวนี้ก็ปฏิเสธไม่ได้จริง ๆ ว่าเขาเป็นคนที่เสียหายเต็ม ๆ แต่อีกฝ่ายกลับไม่แสดงออกถึงความรับผิดชอบใด ๆ เลยแม้แต่นิดเดียว ถึงเธอจะเป็นผู้หญิงก็ไม่มีสิทธิ์มาเอาเปรียบเขาแบบนี้

ดังนั้นนอร์ทจึงเลือกที่จะไม่นิ่งเงียบอีกต่อไป อย่างน้อย ๆ เธอก็ต้องรับผิดชอบต่อความสะเพร่าของตัวเองที่ไปหลงเชื่อใจคนแปลกหน้าง่าย ๆ จนถูกมอมยาเช่นนั้น ทั้งหมดไม่ใช่ความผิดเขาสักหน่อย แล้วทำไมถึงจะต้องมาเป็นฝ่ายนั่งจมกองทุกข์อยู่อย่างนี้ ช่างไม่เหมาะกับตัวตนของเขาเลยจริง ๆ

“เฮ้อ ว่าจะไม่ทำอะไรแล้วนะ แต่ดูเหมือนว่าเธอเองก็อยากจะลองดีกับฉันมากเลยนะยายเฉิ่ม...”

ความคิดของนอร์ทถูกกลั่นกรองออกมาเป็นประโยคที่แสดงถึงการประกาศศึกได้อย่างชัดถ้อยชัดคำ ต่อจากนี้ไปญาณินจะได้เจอกับไม้ตายของเขาอย่างที่อยากเลี่ยงก็เลี่ยงไม่ได้...

นอร์ทสะบัดไล่ความคิดเหล่านั้นทิ้งไป แล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระล้างร่างกาย เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยดี เขาก็มานั่งเช็กโซเชียลบนมือถือตามปกติ ก่อนจะเผยให้เห็นถึง

ดีเจญาญ่าที่วันนี้มาในลุกสุดแสนจะเร่าร้อน

นอร์ทได้แต่ส่ายหน้าไปมา คนพวกนั้นทำได้แค่เชยชมภายนอก แต่เขาต่างหากที่ได้เชยชมทั้งภายนอกและภายใน ทุกส่วนในร่างกายของเธอเขาก็เห็นมากับตา แถมยังได้สัมผัสมากับมือจนติดใจมาถึงทุกวันนี้

พอเรื่องนี้เกิดขึ้น นอร์ทก็เริ่มมีความคิดที่ไม่อยากให้ญาณิน กลับไปทำงานที่นั่นอีกแล้ว หากเกิดเหตุการณ์ขึ้นซ้ำอีกเป็นรอบที่สอง แล้วเขาไม่ได้จับตามองหรืออยู่ในเหตุการณ์ ก็คงจะไม่โชคดีเหมือนอย่างที่ผ่านมา

ว่ากันตามตรงนอร์ทเป็นห่วงญาณินมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ยิ่งมาเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น ก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกเป็นห่วงมากขึ้นไปอีก