“โทรศัพท์ คอมพิวเตอร์” ป๊าพูดพร้อมกับแบมือมาตรงหน้า ทำให้ผมเข้าใจได้ทันที หยิบยื่นให้โดยไม่ได้พูดคำใดออกมา หลังจากที่ป๊ารับไปแล้วก็เอาของใหม่ที่ไม่มีข้อมูลใดๆ เลยให้ผม เมื่อได้รับมาก็เก็บใส่กระเป๋าอย่างไม่คิดจะตรวจสอบตอนนี้พวกเราทั้ง 4 คน อันประกอบไปด้วย ป๊า ม๊า พี่เมธ และผม มายืนอยู่ที่สนามบินแห่งใหญ่ของประเทศ เพื่อรอขึ้นเครื่องเช็คอินในเวลา 5 ทุ่มครึ่ง และตอนนี้มันก็จวนเจียนจะเที่ยงคืนเข้าไปแล้ว เพราะผมพึ่งจะมาถึง แต่ทุกสิ่งทุกอย่างถูกจัดเตรียมไว้พร้อมสรรพ เหลือเพียงแค่ผมเข้าเช็คอินเท่านั้น“ม๊า พี่คมละ” ผมเอ่ยถามม๊าด้วยน้ำเสียงแหบแห้งอ่อนล้า ตั้งแต่เกิดเรื่องผมยังไม่เจอหน้าพี่คมเลย มันไม่มีทางที่จะเป็นไปได้…..“ฉันมีงานให้มันทำ” ป๊าของผมเป็นคนร้องตอบออกมาเอง ในขณะที่ผมนั้นไม่สนใจแม้แต่จะหันหน้าไปมอง เดินเข้าไปกอดม๊าเอาไว้แน่นๆ“ฮึก ผมไปนะม๊า และจะติดต่อมาบ่อยๆ นะ” พูดพร้อมกอดม๊าแน่นขึ้นอีกนิด“ไม่ต้องห่วงนะเบส ม๊าดูแลตัวเองได้”“ผมฝากม๊าดู ฮึก ไอ้ซันให
Terakhir Diperbarui : 2025-06-20 Baca selengkapnya