All Chapters of Secret Love Friend แอบรักเพื่อน: Chapter 61 - Chapter 70

 “โทรศัพท์ คอมพิวเตอร์” ป๊าพูดพร้อมกับแบมือมาตรงหน้า ทำให้ผมเข้าใจได้ทันที หยิบยื่นให้โดยไม่ได้พูดคำใดออกมา หลังจากที่ป๊ารับไปแล้วก็เอาของใหม่ที่ไม่มีข้อมูลใดๆ เลยให้ผม เมื่อได้รับมาก็เก็บใส่กระเป๋าอย่างไม่คิดจะตรวจสอบตอนนี้พวกเราทั้ง 4 คน อันประกอบไปด้วย ป๊า ม๊า พี่เมธ และผม มายืนอยู่ที่สนามบินแห่งใหญ่ของประเทศ เพื่อรอขึ้นเครื่องเช็คอินในเวลา 5 ทุ่มครึ่ง และตอนนี้มันก็จวนเจียนจะเที่ยงคืนเข้าไปแล้ว เพราะผมพึ่งจะมาถึง แต่ทุกสิ่งทุกอย่างถูกจัดเตรียมไว้พร้อมสรรพ เหลือเพียงแค่ผมเข้าเช็คอินเท่านั้น“ม๊า พี่คมละ” ผมเอ่ยถามม๊าด้วยน้ำเสียงแหบแห้งอ่อนล้า ตั้งแต่เกิดเรื่องผมยังไม่เจอหน้าพี่คมเลย มันไม่มีทางที่จะเป็นไปได้…..“ฉันมีงานให้มันทำ” ป๊าของผมเป็นคนร้องตอบออกมาเอง ในขณะที่ผมนั้นไม่สนใจแม้แต่จะหันหน้าไปมอง เดินเข้าไปกอดม๊าเอาไว้แน่นๆ“ฮึก ผมไปนะม๊า และจะติดต่อมาบ่อยๆ นะ” พูดพร้อมกอดม๊าแน่นขึ้นอีกนิด“ไม่ต้องห่วงนะเบส ม๊าดูแลตัวเองได้”“ผมฝากม๊าดู ฮึก ไอ้ซันให

 ผมนั่งอยู่ที่หน้าบ้านของเขาเป็นเวลานาน จนกระทั่งดึกดื่นค่อนคืน แม่ถึงได้ตามมาพบเจอ และลากผมให้กลับบ้านเพื่อนอนพักผ่อน“ซัน แม่ขอนะลูก อย่าทำแบบนี้อีก อย่าทำร้ายตัวเอง ใจแม่เจ็บปวดตามลูกไปด้วย”“ผมขอโทษครับแม่” แม้ว่าเวลานี้จะล่วงเข้าวันใหม่มาหลายชั่วโมงแล้วก็ตาม แต่แม่ก็ยังคงไม่ไปไหน นั่งอยู่ข้างๆ กัน ผมเองก็ดวงตาเหม่อลอย มองเพดานห้องของตัวเอง“เขา...”“....”“ป๊าเขารู้เรื่องของเรา... ก็เลยส่งเขาไปอยู่ที่อื่นแล้ว... ซันจะไปตามหาเขาที่ไหนดีแม่ ซันไม่รู้ว่าเขาถูกส่งไปที่ไหน เหมือนกับเขาหายเข้าไปในกลีบเมฆ ม่านหมอกคอยช่วยบังเขาจากสายตาของผม ซันไม่รู้จะเริ่มต้นจากตรงไหน....” ผมรำพึงรำพันออกมาอย่างทรมานใจ ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน ไม่รู้ว่าตอนนี้เขากำลังทำอะไร เพราะแบบนี้ใช่ไหมถึงได้บอกเลิกกัน เพราะไม่อยากให้รอ เลิกกัน ทั้งๆ ที่ยังรักอยู่....“ฮึก”“นอนพักซะลูกนะ แม่จะนอนกับหนูด้วยคืนนี้” แม่ของผมพูดพร้อมกับเอนตัวลงนอนข้างๆ ผมเองก็ขยับเข้าไป

 แม้จะไม่อยากยอมรับเท่าไหร่ ก็ต้องยอมรับ ความรักที่ผมมีต่อเขามันมากเกินกว่าจะละทิ้งช่องทางที่ทำให้ผมได้เขาคืนมา ยอมโยนทิ้งความตั้งใจของตัวเอง แล้วไล่ตามสิ่งที่ตัวเองปฏิเสธมาตลอด ทั้งหมดทั้งมวลก็เพื่อเขา.....ทำให้ตอนนี้ผมมายืนอยู่หน้าตึกๆ หนึ่งภายในประเทศไทย บริษัทชื่อดังแห่งหนึ่งที่มีจุดเด่นในด้านดนตรีและการแสดง เป็นผู้จัดการแข่งขันร้องเพลงในระดับนานาชาติ โดยจะทำการคัดเลือกภายในประเทศก่อนจนได้ที่ 1 แล้วถึงจะขยับไปที่นานาชาติต่ออีกทีตอนนี้ผมนั่งกรอกข้อมูลจนเสร็จเรียบร้อยดี หลังส่งใบสมัครแล้วจึงกลับคอนโด ไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองกำลังทำในสิ่งที่ไม่คาดคิดว่าจะทำ แม้ว่าจะมีแมวมองมาทาบทามให้ไปทำงานด้วย เพราะหวงแหนช่วงเวลาที่เราจะได้ใช้ชีวิตด้วยกัน จึงพยายามออกห่างจากสิ่งเหล่านี้ แม้ว่าจะชอบร้องเพลงมากก็ตาม แต่ตอนนี้ผมต้องยอมละทิ้งสิ่งเหล่านั้นไปเมื่อเขาไม่ได้ยืนข้างกายผมแต่เดิมผมมีความฝันอยากที่จะเป็นนักร้อง จึงคิดที่จะเข้าคณะศิลปกรรมศาสตร์ในตอนแรกเริ่มที่ได้เรียน แต่ก็ยอมละทิ้งความฝันนั้นไปเพื่อเข้าไปเรียนในคณะเดียวกันกับเขา และเลือกที่จะปฏิเสธอาชีพที่

 ผมผ่านการคัดเลือก เข้าสู่รอบ 50 คน หลังจากนั้นอีก 2 สัปดาห์ก็ถึงกำหนดการแข่งขัน ซึ่งในครั้งนี้เข้มข้นยิ่งขึ้น เพราะจะทำการคัดเลือกออกอีกครึ่งหนึ่ง เหลือเพียง 25 คน เสียงของคำว่ารัก เธอคงไม่เข้าใจใช้แววตาอย่างไรเธอคงไม่รู้ทำได้เพียงห่วงใยในวันที่เธอไม่อยู่แม้ลึก ๆ จะรู้ว่าเธอมีใคร วันที่เธอปล่อยมือ ใจฉันเองแทบบ้าร้องเรียกเธอจนน้ำตาไม่เหลือสักหยดอย่าทิ้งฉันไปได้ไหม อย่าทำอย่างนี้ได้โปรด ทั้งหัวใจของหมา มันมีแค่ห้องเดียวมีให้คนที่รัก คนคนเดียวเท่านั้นแม้ว่าโดนปล่อยทิ้ง ยังคงรอคอยนับวันคนที่มันรักจะกลับมาเหมือนเคยเพลง ใจหมา : T_T เพลงใจหมาคือเพลงที่ผมเลือกใช้แข่งขัน เนื้อหาของเพลงที่เลือกมาก็ยังเป็นเพลงเศร้าเช่นเดิม จะให้ผมทำอย่างไร? เมื่อตอนนี้ชีวิตผมมันไม่มีความสุขเอาเสียเลย และผมก็เลือกที่จะถ่ายทอดมันออ

 “ซันครับ พ่อมีเรื่องจะคุยด้วย” หลังจากผ่านพ้นงานเลี้ยงฉลองไป 2 วัน ในเย็นวันหนึ่งขณะทานข้าว คนๆ นั้นก็เอ่ยปากร้องบอกขึ้นมาเบาๆ และเอื้อมมือไปจับกุมกระชับกับมือของแม่เอาไว้ แม่เองก็ยอมปล่อยให้จับโดยไม่ได้แสดงอาการอะไร ทำให้ผมลอบมองอย่างสนใจ ผม พี่ท็อป เชฟ วางช้อนส้อมลง ตั้งใจฟังสิ่งที่อีกฝ่ายจะพูด เพราะดูเหมือนว่ามันจะสำคัญมากไม่น้อย“ครับ?”“คือ.... พ่อกับแม่...”“?”“เราตกลง ที่จะคบกันอีกครั้งน่ะ” สิ้นคำพูดนั้น พี่ท็อปกับเชฟก็ยกยิ้มอย่างยินดี ต่างจากผมที่หันไปถามแม่เบาๆ“ยอมแล้วหรอครับ? ยังไม่ครบ 6 เดือนเลยนะ” ใช่ พึ่งจะ 4 เดือนเท่านั้นเอง“จ๊ะ ซันโอเครึเปล่าลูก”“ครับ ซันโอเค” ผมตอบพร้อมจับมือของแม่ไปด้วย ก่อนที่พี่ท็อปจะพูดขึ้นมาบ้าง“แล้วแม่จะย้ายไปอยู่ที่บ้านใหญ่กับเราไหมครับ?”“น้องซันอยากไปไหมครับ?” แม่ไม่ได้ตอบพี่ท็อป แต่กลับหันมาถามผมแทน“ไม่ครับแม่ ซันไม่ไป ซันจะอยู่