Lahat ng Kabanata ng Secret Love Friend แอบรักเพื่อน: Kabanata 31 - Kabanata 40

 ในเช้าวันถัดมา ผมก็ตื่นมาทำอาหารเช้าให้ตัวเองและให้ไอ้ซันมันด้วย ก่อนจะอาบน้ำแต่งตัวออกจากห้อง เพื่อไปให้ทันการเข้าเรียนทำอาหารวันแรก ไม่คิดจะปลุกมันให้ลุกขึ้นมาทานอาหารหรือไปส่งหรืออะไรทั้งนั้น เพราะเข้าใจดีว่ากว่ามันจะกลับมาถึงห้องและนอนพักผ่อนมันดึกมากขนาดไหน ปล่อยให้นอนต่อไปจะดีกว่าหลังจากนั้นผมก็ขับพานาเม่ร่าสีน้ำเงินเข้มหรือก็คือไท่หยางของผมนั้นเองไปตามถนนที่การจราจรติดขัดอย่างไม่เร่งรีบมากนัก จนกระทั่งมาถึงโรงแรมที่เป็นสถานที่เรียน ผมเข้าไปแจ้งชื่อกับประชาสัมพันธ์ เธอก็บอกให้ผมเข้าไปที่ห้องครัวหลักของโรงแรมได้เลย พอเข้าไปแล้วทำให้ผมเห็นว่ามีนักเรียนคนอื่นๆ อีก 2 คนมารออยู่ก่อนแล้ว พวกเราทั้งสามคนนั่งเรียงกัน จนกระทั่งเชฟเดินเข้ามาใกล้ พวกผมถึงผุดตัวลุกขึ้น ยกมือไหว้สวัสดี เชฟพยักหน้ารับเล็กน้อย แล้วจึงเดินนำไปที่มุมหนึ่ง มีโต๊ะแล้วข้าวของจัดวางรอเอาไว้ 3 ชุด และที่ด้านหลังเป็นวัตถุดิบชนิดต่างๆ“ผมจะขอแจ้งก่อนว่า การสอนของผมจะไม่เหมือนกับโรงเรียนการสอนทั่วๆ ไป ผมจะไม่บังคับให้พวกคุณพยายามทำตามวิธีการของผม หรือต้องรสชาติเหมือนผม กลับกันผมอยากจ

 Sun Part พวกคุณเชื่อในรักแรกพบไหมครับ? ถ้าถามผม ผมไม่เชื่อครับ เพราะผมคิดว่ามันต้องมีอะไรที่มากกว่านั้น มากกว่าการที่ได้พบเพียงสบตาแล้วจะเกิดรักขึ้นมาได้นั้นมันน่าตลก สิ่งที่ติดตรึงอยู่ในความทรงจำของผม เป็นสิ่งที่ผมไม่เคยลืมเลื่อนมันได้เลยแม้แต่น้อย แม้วันเวลาจะเลยผ่านมา 12 ปี แล้วก็ตาม... ภาพของเด็กชายตัวอ้วนกลมที่นั่งอยู่บนพื้นทราย ฉากหลังนั้นเป็นเพียงดอกดาวกระจายธรรมดาๆ แต่กลับยิ่งทำให้ภาพตรงหน้าน่าดูมากยิ่งขึ้น แม้ว่าคนที่เป็นจุดศูนย์กลางของภาพนั้นกำลังนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้น ดวงตาเล็กๆ นั้นแดงช้ำและเต็มไปด้วยคราบน้ำตา เงยหน้าขึ้นมองพวกเขาทีละคน ด้วยใบหน้าที่แดงก่ำและเว้าวอน น่าแกล้งชะมัด ผมทำได้เพียงยืนมองอยู่เฉยๆ จนกระทั่งมีคนๆ หนึ่งเทราดน้ำหวานบนตัวเขา ทำให้ใบหน้านั้นนิ่งอึ้งและเผือดสี ไม่สิ.... มันต้องไม่ใช่สีนี้ สิ่งที่ผมทำคือการมุ่งตรงไปที่เด็กคนนั้น ดึงลากให้ลุกตามตัวเองมา ก่อนจะผลักลงไปในน้ำ ยืนมองนิ

 เราถูกรบกวนการหลับฝันด้วยเสียงโทรศัพท์ที่ดังอย่างต่อเนื่อง ทั้งของเขาและของผม เราสลับกันร้องครางอื้ออึงอย่างรำคาญใจ ก่อนจะต้องผุดตัวมากดรับสาย ได้ฟังเพื่อนด่ากลับมา เขาเองก็เริ่มมีสติมากขึ้น แต่ใบหน้าที่นิ่งอึ้งเพราะตกใจเมื่อรับรู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้างช่างดูน่ารักน่าชัง อะไรที่เป็นเขามันเย้ายวนและปลุกอารมณ์ดิบของผมให้อยากกระโจนจ้วงเข้าหาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย พลังงานของผมมีให้เขาเหลือเฟือ ไม่ต้องกลัวว่าจะหมดก๊อก เพราะการแอบรักข้างเดียวมาเนิ่นนาน ถามยังถูกสั่งห้ามความสัมพันธ์ ความรู้สึกจึงถูกกดไว้ใต้ล่างมาเนิ่นนานนับแรมปี พอมีโอกาสก็เลยตักตวงจนเกินพอดีผมพาเขาไปอาบน้ำแต่งตัว ทายาให้ คำพูดของเขาทำให้ใจของผมกระตุกวูบ เขาจำอะไรไม่ได้เลย..... เขาไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ไม่รู้ว่าพูดอะไรออกไป และบอกให้เรากลับมามีความสัมพันธ์แบบเดิม เจ็บ.... เจ็บเหี้ยๆ มันทั้งดีและไม่ดี ดีที่ความสัมพันธ์ของเรายังเหมือนเดิม ป๊าของเขาไม่มีทางรู้ เขาจะไม่หายไปจากชีวิตผม ที่ไม่ดีคือมันไม่ทางขยับขึ้นไปได้อีก มันจะยังคงอยู่ที่เพื่อนสนิท แม้ว่าจะมีอะไรกันร้อนแรงเท่าไหร่ แม้ว่าจะ

 ในเช้านี้ผมก็ยังคงปล่อยให้เขานอนพักผ่อน ก็เหมือนกับเขามาท่องเที่ยวแหละ ไม่เกี่ยวกับกิจกรรมของสโม ก็ไม่อยากไปบังคับเขาด้วยตารางเวลาของพวกสโม พี่เทคเขาก็เอาแต่ถามถึงน้องเบสๆ อยู่นั่น จนผมชักจะรำคาญนิดๆ ละครับ จนเมื่อเขาตื่นและอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว พี่เทคเขาก็ถามว่านอนหลับสบายไหม พอเขาตอบกลับมาว่าปวดหลังเพราะพื้นมันแข็ง พี่เทคมันก็หันมามองหน้าผมครับ ก็ทำไมอะ เมียกูป้ะว่ะ กูไม่ให้ไปนอนกับตัวผู้ตัวไหนหรอกโว้ยยยยยย ผมทำทีไม่สนใจ แล้วหันกลับไปสนใจเขาต่อ แต่ก็อารมณ์ดีขึ้นเมื่อเขาเลือกที่จะปฏิเสธ แล้วเลือกนอนกับผมแทน หน้างี้ยิ้มเป็นกระด้งเลยครับจนกระทั่งบ่ายคล้อย เขาก็เดินเข้ามาหา บอกว่าจะไปตลาดกับพี่เทค แม่ง ไม่อยากให้ไปเลยว่ะ แต่ก็ห้ามไม่ได้ไง จนต้องยอมปล่อยให้ไป ส่งข้อความถามเป็นระยะ เขาก็ตอบช้าบ้างเร็วบ้าง ก่อนที่ผมจะถูกทีมว่าเอา ให้หันไปสนใจการฝึกซ้อมตรงหน้า เนื้อเรื่องที่ถ่ายทอดออกมา เป็นเรื่องของผมกับเขานั่นแหละ แค่ดัดแปลงนิดหน่อยพอเขากลับมาแล้วก็เข้าครัวต่อ ไอ้พี่เทคนั่นก็ไม่ได้ตามไปตอแยเขา แต่กลับมาเดินป้วนเปี้ยนใกล้ๆ ผมแทน น่ารำคาญ... เรื่องส่วนให

 ผมพยายามจะโฟกัสสายตาให้กลับไปที่หน้าจอซึ่งกำลังเล่นซีรีส์ที่ผมดูอยู่ในช่วงนี้ แต่มันก็กลับเลื่อนไปที่กล่องนั้นอีกครั้ง เหลือบมองเวลา ตี 2 กว่าแล้ว อีกสักพักหนึ่งถึงจะกลับสินะ ขอแอบดูสักนิดหนึ่งจะได้ไหมนะ คิดพลางยกกล่องขึ้นเขย่าอีกครั้ง เคร้ง! เคร้ง! อืมมมมม อยากรู้อ้ะ!!!! ผมผุดตัวลุกขึ้น เดินหาคัทเตอร์กับเทปกาวตั้งใจว่าจะขอแอบดูสักหน่อย แล้วก็จะแปะให้ตามเดิม ผมวางของสองสิ่งลงบนโต๊ะ มองกล่องเจ้าปัญหานั้นอย่างชั่งใจ จะเปิดดูดีไหมนะ หรือจะถามตรงๆ เลยดี สั่งอะไรมานะ ขนาดกล่องก็ค่อนข้างใหญ่ด้วย อื้มมมม ไม่เอาดีกว่า คิดพลางทิ้งตัว หลังพิงพนักพิงของโซฟา เงยหน้ามองทีวีต่อ แต่สายตาก็กลับมามองเจ้ากล่องนั้นอีกครั้ง คือมันสั่งของมาแล้วมันบอกผมก่อน ผมคงไม่สงสัยขนาดนี้ไง คือแบบ แม่ง ก็คนมันอยากรู้อะ!! สงสัยโว้ยยยยยยยยยย! คิดพลางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ มือขยับเลื่อนกล่องเข้ามาใกล้ หยิบมีดคัทเตอร์ขึ้นมา ขอแอบดูนิดหนึ่ง มันคงไม่ว่าอะไรหรอกมั้ง?? ปลายมีดคัทเตอร์จรดลงที่มุมด้านหนึ่งตรงกลางกล่อง แต่เพี