All Chapters of Secret Love Friend แอบรักเพื่อน: Chapter 51 - Chapter 60

 Sun Part“ฮึม ฮืม ฮึม” ผมเดินควงกุญแจไปพลางฮัมเพลงไปพลางด้วยความอารมณ์ดี เพราะอะไรน่ะหรอครับ ย้อนกลับไปเมื่อ 15 นาทีก่อน “ไอ้ซัน วันนี้มึงไม่ต้องขึ้นร้องแล้วนะ”“อ้าว ทำไมอะพี่” ผมถามกลับไปด้วยความงุนงง ขณะนั่งพักรอขึ้นร้องในอีก 10 นาทีข้างหน้านี้ เงยหน้ามองด้วยความแปลกใจ เมื่อพี่ต้องมีใครอีกคนเดินตามหลังมาด้วย“นี่นักร้องใหม่ กูจะลองให้ร้องดูก่อนสัก 2 ชั่วโมง ว่ามันไหวรึเปล่า” พี่ต้องตบหลังคนมาใหม่ปุๆ คนๆ นั้นตัวเล็กผอมบาง ดูผอมแห้งแรงน้อย ใบหน้าจัดได้ว่าน่ารัก ถ้าเขาเป็นผู้หญิงละก็นะ“อ้อ ได้ครับ หวัดดีมึง” ผมตอบรับพี่ต้องแล้วร้องทักมันไปเบาๆ มันก็เอ่ยขึ้นด้วยท่าทีสบายๆ“สวัสดี”“ชื่ออะไรวะ กูซันนะ”“อืม ชื่อไม้ ใบไม้น่ะ” ผมกับไม้ทำความรู้จักกันอีกเพียงชั่วครู่ แล้วจึงเก็บของ เดินออกจากร้านมา และตอนนี้ผมก

 Bass Part “ไอ้ซัน ไอ้เบส มึงสองคนดูแปลกๆ ไปนะ” ไอ้นายเอ่ยทักขึ้นมาในเช้าวันหนึ่งของการไปเรียน ทำให้ไอ้ซันที่กำลังกุมมือผมอยู่ถึงกับสะดุ้ง แล้วหันหน้าไปทางต้นเสียงอย่างรวดเร็ว“มึงจะสะดุ้งทำไมไอ้วุฒิ กูไม่ได้พูดกะมึง” ไอ้นายหันไปว่าไอ้วุฒิอีกครั้งอย่างไม่จริงจังเท่าไหร่นัก เมื่อผมเลื่อนสายตาไปมองจึงผมว่าไอ้วุฒิมันมองจ้องผมกับไอ้ซันรออยู่ก่อนแล้ว“กะ กูแปลกไปหรอ แปลกไปยังไงวะ” ไอ้ซันถามเสียงสั่นๆ ต่างจากผมที่หน้าซีดลงเรื่อยๆ ผมกลัวครับ กลัวการยอมรับความจริง ถึงแม้จะรู้ว่าไอ้นายกับพี่เนมเขาเป็นแบบนั้นกัน แต่ก็ใช่ว่าเพื่อนๆ จะรับเรื่องของพวกผมสองคนได้ มันทำให้ผมกังวลจนมือไม้เย็นเฉียบ ไอ้ซันได้แต่กุมกระชับฝ่ามือเอาไว้ บีบนวดไปมาให้คลายอาการตื่นตระหนกลง“กูว่า มึงสองคนดูสนิทกันขึ้นนะ” ไอ้นายพูดขึ้นอีกครั้งด้วยท่าทางครุ่นคิด“ไอ้วุฒิ มึงก็ด้วยนะ ทำไมช่วงนี้ดูเหม่อๆ เอาแต่มองไอ้ซันกับไอ้เบสอยู่นั่น” ไอ้วุฒิทำหน้าตาเลิ่กลั่ก คำถามของไอ้นายเป็นเหตุให้ผมหั

 ในเช้าวันถัดมาพวกผมกับไอ้ซันก็จัดข้าวกับน้ำไว้ให้ไอ้วุฒิ ยืนมองมันที่นอนกอดขวดเหล้าอยู่บนเตียง ใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตา หลับไม่รู้เรื่องรู้ราว มันไม่สามารถออกจากห้องได้ เนื่องจากพวกผมคอยขวางทางเอาไว้ ได้แต่ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะพากันออกจากห้อง หลังจากที่คิดว่าผ่านมา 2 – 3 วัน มันอาจจะพอมีสติขึ้นมาบ้างพวกผมตั้งใจจะไปเยี่ยมไอ้เพชรสักหน่อย โดยติดต่อผ่านไอ้นายไว้ ถ้าไปตอนนี้ไอ้วุฒิมันคงหาไม่เจอหรอกครับ เพราะหายไปกันหมด ก่อนที่เราจะเร่งรีบออกจากห้องกันสองคน พวกผมมาตามที่ไอ้นายนัดไว้ แล้วขึ้นไปพร้อมกัน จนมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องๆ หนึ่ง“นี่ไม่ใช่ชื่อไอ้เพชรนี่ ถูกห้องหรอว่ะ” ไอ้ซันถามอย่างสงสัย ก่อนจะมองลอดเข้าไปภายในห้องพักนั้น“ถูกสิ พี่เนมเป็นคนจัดการนะ จะให้ตามหาเจอง่ายๆ ได้ยังไง” ไอ้นายพูดพลางเปิดประตูเข้าไป เจอเจ้าของห้องนอนหันหลังอยู่“อ้าว!! ผิดห้อง!! ไปๆ ๆ ๆ” ไอ้นายว่าอย่างตกใจ แล้วดุนดันหลังพวกผมให้รีบออกไปทันที ไม่อยากรบกวนผู้ป่วย“กูบอกแล้ว!!! มึงอะมั่วไอ้นาย” ทันทีที่ออกมาจากห้

 “กูไม่รู้ กูไม่รู้ว่า.....” ไอ้ซันเงียบเสียงลงไปซะดื้อๆ แต่ผมก็ใจเย็นพอที่จะรอ ใช้ฝ่ามือลูบหลังคนรักไปพลางๆ เพื่อให้มันผ่อนคลาย ปล่อยให้เวลาไหลผ่านไปเงียบๆ โดยที่มีเสียงน้ำกระทบกำแพงเป็นฉากหลัง“กูไม่รู้ว่า ที่กูเป็นอยู่ตอนนี้ มันดีพอให้มึงรักไหม” ไอ้ซันพูดเสียงเบา ผมจึงเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง ขมวดคิ้วหมุน“ไปได้ยินได้ฟังอะไรมา” ผมเอื้อมมือยกขึ้นสูง ลูบหัวคนรักเบาๆ ไอ้ซันโน้มตัวลง ซบลงที่บ่าของผม ก่อนจะเริ่มต้นเล่าต่อ“จำวันที่ไอ้นายร้องไห้ ตอนไอ้เพชรเข้าโรงพยาบาลได้ไหม” เพราะเรื่องนั้นสินะ...“ซัน มึงไม่จำเป็นต้องเปรียบเทียบตัวเองกับใคร มึงไม่จำเป็นต้องแข่งขันกับใคร เรื่องฐานะ หน้าตาทางสังคม ความรู้ความสามารถ กูไม่เคยหยิบมันมาใส่ใจเลย สิ่งที่กูสนใจและใส่ใจมาตลอด มีแค่มึง แค่มึงคนเดียวเท่านั้น กูเฝ้ามองมานานตั้งเท่าไหร่ มันไม่ทำให้มึงมั่นใจบ้างเลยหรอ” ผมพูดพร้อมกับลูบหลังปลอบใจไปด้วย“กูรู้... แต่บางที.... กูก็อดคิดไม่ได้ กูไม่อยากเสียมึงไป แต่.. เบส พวกเราไม่ต่างกันเกินไปห

 ผมเดินเข้ามาในตึกด้วยความอารมณ์ดี ที่ช่วงนี้ป๊าไม่เข้ามายุ่งวุ่นวายอะไรกับผมอีก หลังจากเกิดเรื่องราวทะเลาะกันใหญ่โตในครั้งนั้น เหมือนว่าป๊าจะดูนิ่งเฉยมากขึ้น ม๊าก็พยายามที่จะโทรหา เพื่อให้ผมกลับไปปรับความเข้าใจกับป๊าแต่ก็ไร้ผล แม้ว่าเราจะทำงานที่เดียวกัน ห้องอยู่ติดกัน แต่เรากลับไม่ได้พูดคุยกันเลยสักคำในอ้อมแขนของผมเต็มไปด้วยของสดมากมาย ผมพยายามก้าวเท้าพร้อมกับหอบหิ้วของเหล่านี้ไปด้วย ในใจคิดแต่เพียงว่าจะต้องจัดเตรียมเมนูอะไรบ้าง คิดพลางแตะคีย์การ์ดเข้าไปภายในห้อง แต่ก็ต้องชะงักกึกหลังจากแง้มประตูออกเพียงเล็กน้อย เมื่อดวงไฟในห้องถูกเปิดส่องสว่าง หรือบางทีอาจจะเป็นคนรักที่เปลี่ยนใจ ไม่ได้ทำโอทีในวันนี้ก็เลยกลับมาก่อนเวลาปกติ คิดพลางดันประตูให้เปิดออกกว้าง ก่อนจะต้องหยุดชะงัก เมื่อเห็นคนคุ้นหน้าคุ้นตายืนอยู่ภายใน“พี่เมธ....” เจ้าของชื่อหันมาทำหน้าลำบากใจส่งมาให้ ผมจึงขมวดคิ้วและเดินสาวเท้าเข้าไปหา“พี่มาหาผมถึงนี่มีอะไรรึเปล่าครับ?” ถามพร้อมกับถอดรองเท้าไปด้วย ก่อนจะต้องหยุดชะงัก เมื่อรองเท้าที่ถูกถอดวางไว้อย่างเป็นระเบียบมี