Semua Bab หลี่ชิงเหมียว..ภรรยาผู้หวนคืน: Bab 101 - Bab 110

ภายในเรือนหนิงอันก่อนมื้ออาหารเช้า หลี่ชิงเหมียวก็ได้รับจดหมายจากจ้าวซื่อ มารดาของนาง จ้าวซื่อส่งข่าวมาบอกนางว่า พี่ชายรองของนางอย่างหลี่ต้าหลุน กำลังจะแต่งงานแล้วและสตรีที่จ้าวซื่อไปเจรจาสู่ขอมาให้บุตรชาย ก็คือคุณหนูใหญ่สกุลโหรว โหรวหลิงหลิง ผู้เป็นสหายต่างวัยของหลี่ชิงเหมียวนั่นเองคราแรกโหรวหลิงหลิงนั้น หมั้นหมายอยู่กับคุณชายใหญ่ตระกูลจั่ว ทว่านางกลับไม่ชอบเขา เพราะเขาเจ้าชู้เสเพล และมีบ่าวอุ่นเตียงหลายคน นางจึงก่อปัญหาขึ้น ทำให้ตระกูลจั่วเป็นฝ่ายขอถอนหมั้นไปเป็นเหนียนซื่อ ที่แนะนำคุณหนูใหญ่โหรวให้กับหลี่ต้าถง คราแรกหลี่ต้าถงเห็นว่านางมีชื่อเสียงที่ไม่ดี ทว่าภรรยาเอกของตน กลับกล่าวว่าเพราะคุณชายใหญ่ตระกูลจั่ว มีอนุภรรยามากมายต่างหากคุณหนูใหญ่โหรวจึงได้ก่อเรื่องใหญ่โตถึงเพียงนั้น เดิมทีหลี่ต้าถงก็ไม่ได้ใส่ใจหลี่ต้าหลุนมากนัก จึงสุดแล้วแต่ภรรยาเอกจะตัดสินใจ ถึงอย่างไรแล้วตระกูลโหรวก็เป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงที่ดีมาโดยตลอด“เกิดเรื่องอันใดขึ้นหรือเจ้าคะ” อี้เหลียนเอ่ยถามฮูหยินน้อยออกมาด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล นางเกรงว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นก

หลังจากวันที่หลี่ชิงเหมียว ได้รับข่าวเรื่องงานมงคลของพี่ชายจากมารดา สามวันต่อมา นางก็ได้ทำในสิ่งที่ตั้งใจเอาไว้ นั่นก็คือการจัดตั้งโรงทาน เพื่อช่วยบรรเทาทุกข์ ให้แก่ผู้อพยพ หรือพวกขอทานไร้บ้านในเมืองเซิ่งซึ่งการจัดตั้งโรงทานในครานี้ ได้มีฮูหยินจากหลายตระกูล เดินทางมาขอร่วมทำทานกับนาง หลี่ชิงเหมียวไม่ปฏิเสธ เพราะเป็นผลดี แก่ผู้ที่มารอรับบริจาค“ฮูหยินน้อยหลัวช่างเป็นสตรีที่มีจิตใจดีงามยิ่งนัก พวกข้าซาบซึ้งในความมีเมตตา เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ของท่าน ในฐานะผู้อาวุโส ข้าขอเป็นตัวแทนของทุกคน อวยพรให้ฮูหยินน้อยหลัว มีอายุยืนยาว พบเจอกับอุปสรรคใด ก็ขอให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี”ผู้เฒ่าสายตาฝ้าฟางผู้หนึ่ง ที่มารอรับอาหารจากโรงทานเพื่อผู้ยากไร้ กล่าวอวยพรให้แก่หลี่ชิงเหมียวออกมาทั้งน้ำตา ที่ผ่านมาพวกเขาใช้ชีวิตกันอย่างยากลำบาก อดอยากจนสามารถเก็บเศษอาหารจากพื้น ขึ้นมากินเพื่อประทังชีวิตอย่างไม่รังเกียจ แม้อารามพุทธกับเต๋า จะมีโรงทานอยู่ก็จริง แต่ก็ไม่เพียงพอต่อความต้องการของผู้ยากไร้ ที่มีมากขึ้นทุกวัน“ท่านผู้เฒ่ากล่าวเกินไปแล้ว…. การจัดตั้งโรงทานในครานี้

“จะดีหรือเจ้าคะ ถึงอย่างไรจวนตระกูลหลี่ ก็ไม่ใช่ญาติทางสายเลือดของคุณชายน้อย”แม่นมซิ่วอดที่จะเป็นห่วงความรู้สึก ของคุณชายน้อยไม่ได้ ถึงแม้เขาจะยังเยาว์วัย ทว่าเขาก็รู้ความบ้างแล้ว หากไปได้ยินคำพูด ที่ทำให้เศร้าใจขึ้นมาจะทำเช่นไร“เพราะไม่ใช่ญาติทางสายเลือดนี่สิ ถึงยิ่งต้องพาเขาไปด้วย อย่างไรเสียยามนี้ เขาก็เป็นบุตรชายบุญธรรมของหลี่ชิงเหมียวแล้ว อีกทั้งที่นั่นยังเป็นถึงสำนักศึกษา ที่มีชื่อเสียงและน่าเชื่อถือได้ วันหน้าข้าอยากจะส่งเขาไปร่ำเรียนวิชาที่นั่น”แม่นมซิ่วเข้าใจถึงจุดประสงค์ที่แท้จริงของฮูหยินน้อยแล้ว ที่แท้ฮูหยินน้อยก็มองการณ์ไกล คิดวางแผนเผื่ออนาคตของคุณชายน้อยไว้ล่วงหน้า“ด้วยเหตุนี้…ข้าจึงต้องกลับไป จัดการสิ่งแวดล้อมที่นั่น ให้สะอาดสะอ้านเสียก่อน ยามที่เจ๋อเอ๋อร์ไปอยู่ เขาจะได้ไม่พบเจอกับความลำบาก”นางจะต้องปูทาง และวางหมากให้แก่หลัวอี้เจ๋อดีๆ คนเช่นเหนียนซื่อ นางจะต้องกำจัดออกไปจากตระกูลหลี่ จะให้อีกฝ่ายคอยอยู่เป็นขวากหนาม คอยทิ่มตำเท้าบุตรชายของนาง ในภายหน้าได้อย่างไร“หากมีสิ่งใดที่ข้าน้อย

“พี่อี้เหลียน…ท่านติดตามไปรับใช้คุณหนูสามอยู่ที่เมืองเซิ่ง ข้ารู้สึกว่าท่านดูจะมีน้ำมีนวลขึ้น อยู่ที่นั่นคงสุขสบายดีใช่หรือไม่ ท่านช่างมีวาสนาดีแท้ คุณหนูสามพาแต่ท่านไป แต่ไม่ยอมพาบ่าวที่เคยรับใช้นางในเรือนเดิม ออกเรือนไปด้วย” สาวรับใช้นางนั้น เอ่ยแซวอี้เหลียนที่เดินรั้งท้าย อี้เหลียนหันไปส่งยิ้มเย็นให้อีกฝ่าย“ย่อมเป็นเช่นนั้น ท่านเขยสามดีต่อคุณหนูสามมาก อีกทั้งนายท่านกับฮูหยินใหญ่ตระกูลหลัวก็เป็นสุภาพชน ไม่เคยกลั่นแกล้งรังแกลูกสะใภ้ หรือทำให้คุณหนูสามของข้า ต้องลำบากใจ พวกเขาตระกูลหลัว ทำตามที่เคยรับปาก กับนายท่านและฮูหยินรองเอาไว้ได้จริงๆ ส่วนคุณชายน้อยก็เป็นเด็กดี น่ารักน่าเอ็นดู เข้ากับคุณหนูสามของข้าได้เป็นอย่างดี”สาวรับใช้นางนั้นฟังอี้เหลียนกล่าวออกมา แล้วก็รู้สึกประหลาดใจ ก่อนที่คุณหนูสามจะแต่งออกไป นางเคยได้ยินมาว่า ท่านเขยสามเป็นคนที่รักมั่นในภรรยาเดิม ไม่มีทางดีต่อคุณหนูสามอย่างแน่นอนอีกทั้งฮูหยินใหญ่หลี่ยังมั่นใจ ว่าคุณหนูสามออกเรือนไปกับบุรุษเช่นนั้น จะต้องได้รับความคับข้องใจ ทว่าเหตุใดถึงกลายมาเป็นเช่นนี้ไปได้ สุขสบาย ไร้

หลังจากวางร่างเล็กลงบนเตียงนอนแล้ว หลี่ต้าหลุนจึงได้หันไปมองน้องสาวอย่างเต็มตา หลี่ชิงเหมียวดูเติบโตขึ้นมาก ดูสุขุมยิ่งขึ้นกว่าสองเดือนก่อน มีกิริยาท่าทาง อย่างเช่นสตรีที่ออกเรือนไปแล้วจริงๆ“เจ้าดูเหมือนว่า จะรักและเอ็นดูคุณชายน้อยหลัวมาก” เขากล่าวออกมา ยามที่ได้เห็นน้องสาว ปฏิบัติต่อเด็กชายราวกับเป็นลูกแท้ๆ ของตนเอง“เจ้าค่ะ…ท่านก็เห็นแล้ว ว่าเขาเป็นเด็กที่เฉลียวฉลาด อีกทั้งยังว่านอนสอนง่าย ตั้งแต่ข้าออกเรือนไปอยู่ที่นั่น ไม่เคยมีวันใดที่เหงา หรือรู้สึกเดียวดายเลยสักวัน” หลี่ชิงเหมียวห่มผ้าให้บุตรชาย ก่อนที่จะชวนพี่ชาย ออกไปคุยกันข้างนอกแทนแม่นมซิ่วกับสาวรับใช้อีกคน ที่ติดตามหลี่ชิงเหมียวมา พากันเข้าไปอยู่คอยดูแลคุณชายน้อย หลังจากที่ฮูหยินน้อยกับคุณชายรองหลี่ เดินออกจากห้องมาหลี่ต้าหลุนได้ยินน้องสาวตอบกลับออกมาเช่นนั้น ก็รู้สึกจุกแน่นอยู่ในอก เพราะถึงแม้เขาจะเป็นพี่ชายแท้ๆ ของนาง ทว่าในวัยเด็กนั้น กลับไม่ค่อยได้ใช้เวลาร่วมกับกันนางสักเท่าใด นั่นก็เป็นเพราะครั้งที่นางยังเยาว์วัยนั้น นางเป็นเด็กไม่รู้ความ มีท่าทีเฉลียวฉลาด เช่นยามนี้เสียที่ใดกันโชคดีที่เขายังมีโอกาส หลังจากที่นางหา