Semua Bab หลี่ชิงเหมียว..ภรรยาผู้หวนคืน: Bab 111 - Bab 120

หลังจากงานเลี้ยงผ่านพ้นไป หลี่ชิงเหมียวก็แวะไปเยือนที่เรือนเอ้อชาง เพื่อดูอาการของมารดา สองวันที่ผ่านมานางสำรวจข้าวของเครื่องใช้ ภายในเรือนเอ้อชางอย่างละเอียดแล้ว จนได้พบกับดอกไม้ชนิดหนึ่ง ที่ถูกวางอยู่ภายในห้องรับรอง ซึ่งมารดามักจะไปนั่งเย็บปัก อยู่ที่นั่นเป็นประจำคราแรกนางก็ไม่นึกสงสัยอันใด จนเมื่อวานนี้ ที่นางได้เชิญท่านหมอเทวดาสวี่ เข้ามาตรวจอาการให้แก่มารดา โดยอ้างว่าให้เขามาตรวจอาการให้หลัวอี้เจ๋อ เพราะบุตรชายมีอาการป่วยเล็กน้อย จากการเดินทางไกล ทำให้เหนียนซื่อไม่นึกสงสัยอันใดผลจากการตรวจรักษาโรคโดยท่านหมอเทวดาสวี่ คือจ้าวฉิงถูกพิษจากการสูดดมเกสรของดอกไม้ชนิดหนึ่ง ซึ่งมีกลิ่นหอม คนธรรมดาที่มีชี่เป็นปกติ จะไม่เกิดอันตรายใด ทว่าจ้าวฉิงกลับต่างออกไป เพราะนางผ่านการคลอดบุตรมาแล้วถึงสองคน ทำให้ร่างกายเกิดชี่พร่อง ไม่อาจกำจัดพิษเหล่านั้นไปได้เองหลี่ชิงเหมียวจึงสั่งให้สาวรับใช้ของจ้าวซื่อ นำกระถางดอกไม้ที่นางสงสัย มาให้ท่านหมอเทวดาสวี่ตรวจสอบดู ปรากฏว่าเป็นดอกไม้ชนิดนี้จริงๆครั้นได้รู้สาเหตุแล้ว ท่านหมอเทวดาสวี่ จึงได้ทำการฝังเข็ม เพื่อกำจัดพิษในร่างกายของจ้าวซื่อ และเขียนใบสั่งยาใ

“อย่างไรหรือเจ้าคะ”หลี่ชิงเหมียวแสดงสีหน้าสงสัยออกมา หลัวอี้เฉินจึงยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มนางอย่างมันเขี้ยว ผู้ที่ถูกจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัว ถึงกับตาเบิกโพลง ก่อนที่นางจะแกล้งเอ่ยปากเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงดุดัน“หลัวอี้เฉิน!!!”ชายหนุ่มยิ้มกว้างออกมาอย่างไม่สะทกสะท้าน แล้วจึงเอนกายราบลงไปบนเตียง ใช้ตักของนางแทนหมอนหนุน หลี่ชิงเหมียวไม่ได้ขยับหนี นางยังคงจ้องหน้าเขา เพื่อรอคอยคำตอบ หลัวอี้เฉินนอนหลับตา ก่อนที่จะถอนหายใจออกมา“ก็ให้ท่านแม่รองของเจ้าแกล้งป่วยหนัก จากนั้นก็เชิญท่านหมอเข้ามาตรวจดูอาการ แล้วให้เขาเปิดเผยว่านางถูกพิษ ทว่ายังไม่ต้องบอกว่าเป็นพิษจากสิ่งใด ให้ผู้ที่อยู่เบื้องหลังร้อนตัว แล้วรีบกลับมาจัดการทำลายหลักฐาน พวกเราก็ใช้โอกาสนั้น จับตัวคนเอาไว้” หลี่ชิงเหมียวคิดตาม ก็มองว่าแผนการที่หลัวอี้เฉินกล่าวมานี้ไม่เลว สมแล้วที่เขาได้เป็นหัวหน้ามือปราบตั้งแต่อายุยังน้อย“ดีเจ้าค่ะ” นางมองใบหน้าหล่อเหลาด้วยแววตาชื่นชม หลัวอี้เฉินลืมตาขึ้นมาก่อนที่จะจับนางพลิกกายลงไปนอน ส่วนร่างหนาคร่อมร่างบางของนางเอาไว้

ภายในเรือนต้าชางเหนียนซื่อที่เพิ่งกลับมาจากเรือนเอ้อชางของฮูหยินรอง ก็มานั่งเอนกายอยู่บนเตียงอุ่น พลางยกถ้วยชาที่แม่นมโจวรินให้ ขึ้นมาจิบอย่างใจเย็น ไม่นานนักเสี่ยวซิง อดีตสาวรับใช้ข้างกายของแม่นมโจวก็มาถึง นางเข้ามาคำนับฮูหยินใหญ่ และแม่นมโจวตามลำดับ“เป็นเช่นไรบ้าง เจ้าทำลายหลักฐานเรียบร้อยแล้วใช่หรือไม่” เหนียนซื่อเอ่ยถามสาวรับใช้ตรงหน้าออกมาก่อนหน้านี้ไม่ใช่ว่าแม่นมโจว จะไม่รายงาน เรื่องที่ตนสั่งก่อนที่จะเข้าไปภายในห้องนอนของจ้าวซื่อ ทว่านางยังคงอยากได้ยินกับหู ว่าเสี่ยวซิงทำงานเรียบร้อยดีแล้ว“บ่าวจัดการตามคำสั่งของฮูหยินใหญ่เรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ" เสี่ยวซิงเน้นว่านางทำตามคำสั่งของฮูหยินใหญ่"ดี!! แล้วตกลงว่า อาการของนางเป็นอย่างไรกันแน่ นางยังจะฟื้นขึ้นมาได้อยู่หรือไม่" เหนียนซื่อรู้สึกพอใจกับการทำงานของเสี่ยวซิง ก่อนที่จะถามอาการ ของสตรีนางนั้นออกมาเพื่อความมั่นใจ"เป็นเพราะฮูหยินรอง นางสูดดมกลิ่นเกสร ของดอกไป๋หลานเข้าไปทุกวัน ทำให้ร่างกายของนางอ่อนแอลงเรื่อยๆ ถึงแม้ว่าคุณหนูสามจะเชิญท่านหมอเทวดาสวี่มารักษา ก็มิอาจทำให้นางฟื้นคื

หลี่ต้าถงหันไปมองบุตรชายทั้งสอง ไม่แน่ว่าสักวันหนึ่ง พวกเขาอาจจะต้องพบเจอ กับสถานการณ์เช่นนี้ เขาเป็นบิดา ย่อมใช้โอกาสนี้ในการอบรมสั่งสอนบุตรชายทั้งสองเรื่องนี้นับว่าเป็นเรื่องที่ใหญ่โตยิ่งนัก เพราะคนที่ตายไปคือบุตรีของเขา หากเขาไม่ตัดสินใจให้เด็ดขาด ย่อมถูกคนนอกอย่างใต้เท้าอสุรา หัวหน้ามือปราบแห่งสำนักพิทักษ์เมฆา มองว่าเขาเป็นคนไม่เที่ยงธรรม ตัดสินเรื่องราวอย่างไม่ยุติธรรมเป็นแน่“เหนียนซื่อ… มีความผิดโทษฐานเป็นผู้ออกคำสั่งให้สังหารทายาทของบัณฑิต วางแผนเอาชีวิตภรรยารองของสามี ข้าในฐานะผู้นำตระกูลหลี่ ขอมอบผ้าขาวสามฉื่อให้นาง เพื่อใช้จบชีวิตด้วยตนเอง ภายในสามวันนี้”เหนียนซื่อร้องไห้ พลางเอ่ยปากด่าทอหลี่ต้าถงออกมาทันที ที่ได้ยินเขาตัดสินโทษของตนออกมาเช่นนั้น หลี่ต้าถงไม่อาจทนฟังเสียงด่าทอ ที่แสบแก้วหูของภรรยาได้อีกต่อไป เขาจึงเดินออกจากห้อง พร้อมกับสั่งให้คนคอยจับตาดูฮูหยินใหญ่ให้ดี จนกว่าจะครบกำหนดสามวัน ที่เขาจะส่งผ้าขาวมาให้นางหลังจากการตัดสินใจของหลี่ต้าถง หลี่ต้าหวังกับหลี่ชิงชิง สองพี่น้องก็พากันคุกเข่าเพื่ออ้อนวอนบิดา ขอความเมตตา ลดโทษ

“เช่นนั้นย่อมได้ แต่จะดียิ่งกว่านั้น หากเจ้ามีหลานแท้ ๆ ให้แม่สักคน” หลี่ชิงเหมียวได้ยินจ้าวซื่อรับปาก เรื่องของหลัวอี้เจ๋อ ก็รู้สึกวางใจ ทว่าประโยคหลัง กลับทำให้นางสำลักน้ำชา ที่เพิ่งจะดื่มเข้าไป“แค่ก ๆ ๆ” จ้าวซื่อลูบแผ่นหลังของบุตรสาว พลางยิ้มออกมาหลี่ชิงเหมียวเพิ่งจะแต่งออกไปได้ไม่นาน ท้องยังไม่มีความเคลื่อนไหว ย่อมไม่ใช่เรื่องแปลก อีกทั้งประสบการณ์บนเตียงกับสามี ก็คงจะมีไม่มาก เพราะเขามักจะออกจากจวนไปทำหน้าที่ในต่างเมืองอยู่บ่อยๆ ที่นางกล่าวเช่นนี้ออกมา ทำให้บุตรสาวต้องเขินอายแล้ว“อืม… ประเดี๋ยวพี่สะใภ้รองเจ้าก็มาแล้ว เจ้ารีบกลับเรือนไปเตรียมตัวเก็บของเถิด ส่วนเรื่องคุณชายน้อยหลัว แม่รับปาก หากภายภาคหน้าเจ้าส่งเขามาศึกษาอยู่ที่นี่ แม่จะคอยช่วยดูแลเขาให้” หลี่ชิงเหมียวไม่ปฏิเสธ นางลุกขึ้นจากเตียงเตา คำนับลามารดา แล้วจึงออกจากเรือนเอ้อชางไป‘มีลูกอีกคนอย่างนั้นหรือ เพียงแค่คิดข้าก็นึกหวาดกลัวแล้ว หากเหตุการณ์ซ้ำรอยเดิมขึ้นมาเล่า ข้าจะยังได้รับโอกาส ให้กลับมาได้อยู่อีกหรือ’หลี่ชิงเหมียวคิดหวาดกลัว ถ