All Chapters of เสน่หาอาญารัก: Chapter 61 - Chapter 70

ตอนที่ 61.จบคำร่างอรชรก็ถูกมาร์โคยกลอยขึ้นมาอยู่ในอ้อมแขน เขาก้าวยาวๆ ด้วยความเร็วสูงเพื่อพาเจ้าหล่อนที่กำลังร้อนได้ที่กลับไปยังห้องนอน ชายหนุ่มก้าวข้ามธรณีประตูเข้ามา ก่อนจะใช้เท้าเตะให้มันปิดสนิท ตัดขาดทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวจนหมดสิ้น เหลือไว้แต่แม่สาวน้อยที่กำลังจะดิ้นเร่าๆ อยู่ใต้ร่างของเขาชายหนุ่มวางหล่อนบนเตียงนอนแผ่วเบา ก่อนจะก้าวถอยหลังออกมาจัดการกับเสื้อผ้าของตนเอง จนเหลือแต่ตัวล่อนจ้อน“ผมต้องการคุณมากๆ และนานๆ ด้วย”มาร์โคเดินเข้ามาหยุดที่หน้าเตียงนอน มือหนาจัดการกำจัดอาภรณ์ทุกชิ้นบนร่างกายของสตรีตรงหน้าจนหมดสิ้น ร่างขาวเนียนตากระจ่างชัดอยู่เบื้องหน้า“ผมชอบหน้าอกของคุณ...”ชายหนุ่มจ้องมองก้อนเนื้อขาวๆ ก้อนใหญ่สองก้อนตรงหน้าด้วยสายตาหลงใหล ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่จะทำให้เขารู้สึกอยากจะกลืนกินทั้งวี่ทั้งวันแบบนี้สักคน“มาร์คคะ...”ตยาคีย์ยิ้มให้อย่างขัดเขิน ทั้งๆ ที่คิดว่าพร้อมใจ แต่พอเอาเข้าจริงๆ หล่อนก็อดเอียงอายไม่ได้ก็เขาเล่นจ้องเอา จ้องเอาแบบนั้น... จ้องมองทุกส่วนไม่เว้นแม้แต่...“ไม่ต้องอายคนดี...”เขาก้าวขึ้นมานั่งบนเตียง ก่อนจะดันร่างบางให้นอนลงกับที่นอน โดยมีร่างหนา

ตอนที่ 63.“ตื่นแล้วหรือ ทูนหัว...”น้ำเสียงห้าวที่ฟังแล้วนุ่มนวลจับจิตดังขึ้นเบาๆ พร้อมๆ กับอาการตื่นเต็มตาของตยาคีย์ สาวน้อยหันไปจ้องมองเขาที่หล่อดุจเทพบุตรอยู่ในชุดสูทสีดำ ที่กำลังนั่งกวาดสายตาโลมเลียหล่อนไปทุกซอกมุมที่ขอบเตียง และแก้มสาวก็ต้องแดงก่ำ เพราะสายตาคมคู่นั้นช่างบอกความหมายว่าเขาต้องการอะไรชัดเจนเหลือเกิน“มะ มาย... ตื่นสาย”น้ำเสียงอู้อี้ในลำคอ ขณะก้มหน้างุดเพื่อหลบสายตาจะกลืนกินของผู้ชายตรงหน้า และก็ต้องรีบคว้าผ้าห่มที่เลื่อนลงไปกองที่เอวคอดขึ้นมาแนบอก ใบหน้าร้อนผ่าวด้วยความขัดเขิน เหตุการณ์เมื่อคืนค่อยๆ ทยอยเข้าสู่สมองช้าๆ จนชัดเจนเต็มตาบทรักที่เร่าร้อนและรุนแรง แถมยังยาวนานจนน่าสะท้านใจมาร์โคแข็งแรง กำยำ พละกำลังของเขาช่างมีเหลือเฟือยิ่งนัก ยามที่ทำศึกบนเตียง...หลายต่อหลายครั้งที่เขาฟุบหน้าลงกับซอกอกอวบของหล่อน ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ถอดถอนตัวตนออกไป หลายต่อหลายครั้งที่เขาเริ่มบทรักใหม่ทั้งๆ ที่พึ่งจบศึกไปได้ไม่ถึงห้านาที และหลายครั้งที่เขาจูงมือของหล่อนให้เหยียบย่างขึ้นไปยังแดนสุขาวดีพร้อมๆ กัน“ก็คุณแทบไม่ได้นอนเลยทั้งคืน...”เขาอมยิ้ม ขณะขยับกายเข้ามาหา ตยาคีย์ยันกา

ตอนที่ 65.หลังจากจมอยู่กับคราบน้ำตาพักใหญ่ตยาคีย์ก็หอบร่างไร้วิญญาณของตนมาเยี่ยมน้องชายที่โรงพยาบาล คุณหมอบอกว่าอีกอาทิตย์เดียวทวิภาคก็จะสามารถออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว ข่าวดีนี้ทำให้ความทุกข์ระทมที่เกี่ยวกับมาร์โคหายไปชั่วขณะ“พี่ดีใจเหลือเกินที่ภาคจะหายเป็นปกติเสียที” หญิงสาวเอ่ยกับน้องชายด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความยินดี มองหน้าทวิภาคด้วยความรักใคร่“ผมขอบคุณพี่มายมากครับ” น้ำเสียงห้าวดังเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากแดงระเรื่อราวกับสตรีของทวิภาค หญิงสาวรู้สึกได้ถึงความในใจที่น้องชายไม่ยอมเอ่ยออกมา แถมพอถามถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนั้น วันที่ทวิภาคถูกทำร้าย หมอนี่ก็ยังไม่ยอมเปิดปากสักนิด บอกว่าจำไม่ได้“หากอยากจะขอบคุณพี่ ก็เล่าเรื่องวันนั้นให้พี่ฟังบ้างสิ พี่อยากรู้ว่าทำไมภาคถึงถูกทำร้ายจนเกือบตายอย่างนั้น” ตยาคีย์จ้องหน้าน้องชายอย่างคาดคั้น ทวิภาคถอนหายใจออกมา ก่อนจะขยับตัวลงจากเตียงอย่างทุลักทุเล หญิงสาวตั้งท่าจะเข้าไปประคอง แต่ก็ถูกทวิภาคร้องห้าม“ผมเข้าห้องน้ำเองได้ครับ พี่มายไม่ต้องเข้าไปส่ง”“ตามใจเถอะ ถ้าเจ็บแผลขึ้นมาอีกอย่าหาว่าพี่ไม่เตือนล่ะ และเจ้าสร้อยเส้นนั้นน่ะเก็บไว้ดีๆ ล่ะ

ตอนที่ 67.นทิชาก้าวลงจากรถเมื่อแท็กซี่ขับมาจอดที่หน้าบ้านของรัชชานนท์ หญิงสาวเดินตรงไปที่ประตูรั้ว แต่สายตาก็สะดุดเข้ากับร่างของใครบางคนที่นั่งคุดคู้อยู่ที่ข้างประตูรั้วทางด้านซ้ายมือ และเมื่อเดินเข้าไปใกล้ ความคุ้นเคยบางอย่างก็กระแทกเข้ากลางหัวใจแม้จะไม่เห็นหน้า แต่หล่อนก็รู้ดีว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร“พี่มาย...” ร้องเรียกอย่างตกใจ รีบวิ่งเข้าไปหา และเสียงเรียกของหล่อนก็ทำให้ตยาคีย์ที่หลับไปด้วยความอ่อนเพลียรู้สึกตัว หล่อนมองน้องสาวด้วยความเสียใจ“มีน... พี่... พี่ทำไม่สำเร็จ เขาไม่ยอมพบพี่” น้ำตาทะลักออกมาจากตาของตยาคีย์ นทิชารีบโผเข้ากอด มือบางของหล่อนลูบไล้แผ่นหลัง ปลอบประโลมด้วยความห่วงใย“ไม่เป็นค่ะ... มีนทนได้ แต่พี่มายไม่น่าลำบากเพราะมีนเลย...” สองพี่น้องกอดกันแน่น ความห่วงใยที่มีให้กันแน่นแทบทะลักออกมาจากอก ตยาคีย์ดันตัวออกห่างเล็กน้อยก่อนจะใช้นิ้วมือเช็ดน้ำตาให้กับน้องสาว“อย่าร้องไห้เลย พี่ไม่ได้ลำบากสักนิดเดียว พี่ทำทุกอย่างได้เพื่อมีนกับภาค...”นทิชาส่ายหน้าทั้งน้ำตา สงสารพี่สาวจับใจ“เพราะมีน พี่มายถึงต้องมานั่งตากยุงอยู่นี่ ไม่เอาแล้วนะคะ มีนจัดการเองได้ และอีกอย่างมีน..

ตอนที่ 69.ราวกับเขาต้องการจะถอดเสื้อผ้าของหล่อนด้วยสายตา... เพราะตอนนี้ร่างกายสาวร้อนผ่าว เนื้อตัวคล้ายกับถูกตรึงด้วยมนต์เสน่ห์ที่ยากจะขัดขืนหญิงสาวก้าวเท้าเข้าไปหาเขาราวกับถูกสะกด แต่เสียงห้าวกระด้างก็ทำให้หล่อนรู้สึกตัว“ปิดประตูเสียด้วย...” ตยาคีย์แก้มแดงก่ำ มือบางหันไปปิดประตูอย่างลนลาน ก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้งหนึ่ง“มานี่สิ...” เขากวักมือเรียก ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำไปด้วยพิษแอลกอฮอล์“มาร์คคะ คือ...”เมื่อเดินมาหยุดตรงหน้าของชายคนรัก หญิงสาวก็ต้องร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อถูกกระชากร่างอรชรของตัวเองให้นั่งลงบนตักของเขา มือบางจับเรียวขาทั้งสองข้างให้โอบรอบสะโพกแกร่งเอาไว้ ดวงตาคมกล้ามองหล่อนนิ่ง ก่อนที่รอยยิ้มของซาตานจะกระจายทั่วใบหน้า“ไม่ต้องพูด... ผมต้องการอย่างอื่น”มาร์โคเอื้อมมือไปรินบรั่นดีใส่แก้ว ก่อนจะสาดเจ้าน้ำสีเหลืองอำพันนั้นลงคอไปจนหมดหญิงสาวรู้สึกได้ถึงความตื่นตัวพองใหญ่ที่เบียดบดอยู่ที่แก่นกลางลำตัว และเมื่อเขารินเจ้าน้ำเหลืองๆ ใส่แก้วอีกครั้งและยื่นมาให้ตรงหน้า ตยาคีย์ก็ต้องรีบเบนหน้าหนี เพราะกลิ่นของมันช่างทำให้หล่อนวิงเวียนไม่น้อย“ดื่มสิ... มันจะทำให้คุณ