Semua Bab เจ้าบ่าวอสูร: Bab 31 - Bab 40

ตอนที่ 31.เมื่อปากร้อนๆ ของเขางับปลายถันสีชมพูแรงๆ สาวน้อยก็ครวญครางกระเส่า ใบหน้างามแดงซ่านด้วยแรงพิศวาส สะโพกงามโยกพลิ้วไหวตามจังหวะกระหน่ำที่ตอกย้ำลงมาด้วยความพึงพอใจ ขณะตวัดเรียวขาโอบรอบเอวแกร่งของเขาและดึงเข้าหาตัวเพื่อที่เขาจะได้อยู่ในตัวของหล่อนให้ลึกที่สุดรัชชานนท์ห่อปากคร่ำครวญด้วยความสุขสม ยิ่งเขากระแทก ยิ่งเขากระหน่ำแก่นกายเข้าหาร่างบางที่แอ่นรับมากเท่าไหร่ เจ้าความอยากปลดปล่อยก็ทวีความรุนแรงขึ้นมากทุกที และมันก็ทะยานขึ้นสูงจนไม่อาจจะควบคุมได้ไม่เคยเลย... ไม่เคยที่เขาจะรู้สึกว่า... เซ็กซ์มันจะดุเดือด และเมามันได้ถึงเพียงนี้“คนสวย... เธอ...เหลือเชื่อเหลือเกิน... ฉันไม่ไหวแล้ว... โอ้...!”ชายหนุ่มคำรามออกมาราวกับหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง ขณะสอดกระแทกเข้าไปในความคับแน่นที่ไม่เคยได้ลิ้มรสจากสาวใดมาก่อนในชีวิตด้วยความรุนแรง เผ็ดร้อน โดยไม่เกรงกลัวว่าร่างบางที่โยกรับการจ้วงใส่ของเขาจะแตกหัก“ได้โปรด! ได้โปรด คุณนนท์...”คร่ำครวญออกมาปานจะขาดใจกับลีลารักสุดร้อนที่รัชชานนท์ผู้ชายเย็นชาจัดให้อย่างลืมอาย สะโพกยกพลิ้วไหว ส่ายไปมาราวกับใบไม้ แถมยังตอบสนองจังหวะรักที่เขากระหน่ำอัดเข้าใ

ตอนที่ 33.ดวงตากลมโตที่เจิ่งนองไปด้วยคราบน้ำตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ เมื่อสมองรับรู้ว่ามีเงินจำนวนไม่น้อย วางอยู่มือบางยื่นไปหยิบขึ้นมาพิศมอง ก่อนที่ความรวดร้าวลูกใหญ่จะเข้าครอบงำ ร่างบางสั่นเทิ้มด้วยความน้อยใจ เสียงสะอื้นดังออกมาจากกลีบปากที่ยังช้ำไม่หายมากขึ้นเรื่อยๆ น้ำตาไหลพรากราวกับเขื่อนแตกนี่เขาซื้อหล่อนด้วยเงินจำนวนสามหมื่นหรือนี่... อาการช็อกสุดๆ กำลังเข้าเล่นงานหล่อน คิดไม่ถึงเลยว่าหลังจากที่เขาถีบหล่อนลงหลุมมรณะที่ขุดรอไว้แล้ว เขาจะยังหย่อนระเบิดเวลาตามลงมาอีกหากจะพูดถึงสิ่งที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตตอนนี้ล่ะก็... สิ่งที่รัชชานนท์ทำกับหล่อนคือสิ่งที่ร้ายกาจที่สุดแล้ว เขาดูถูกหล่อนได้แม้แต่ในเรื่องน่าละอายแบบนี้“คนใจร้าย... คนร้ายกาจ”มือบางยกขึ้นปาดน้ำตาทิ้งด้วยโทสะ ขณะเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมทับเรือนร่างเปลือยเปล่าของตนเองด้วยความรีบร้อน ก่อนจะก้าวยาวๆ วิ่งออกไปยังหน้าประตูห้องหล่อนจะต้องคุยกับเขาให้รู้เรื่อง เขาไม่มีสิทธิ์มาตีราคาค่าตัวหล่อนแบบนี้...ประตูหน้าห้องถูกเปิดพรวดเข้ามาอย่างไม่มีพิธีรีตอง ทำให้ใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังก้มลงมองแฟ้มเอกสารตรงหน้า กับมือแกร่งที่จับปา

ตอนที่ 35.สะโพกงามยกแอ่นขึ้นเพื่อให้เขาได้ล้วงลิ้นเข้าไปในซอกหลืบสาวได้ถนัดถนี่ เปลวปรารถนาลามเลียไม่หยุดหย่อน มันร้อนเร่าจนเลือดในกายแทบจะระเหยกลายเป็นไอ และเมื่อมาถึงขีดสุดเสียงกรีดร้องด้วยความสุขสมที่แสนหวานก็ดังออกมาจากกลีบปากช้ำไม่ขาดสาย ร่างบางดิ้นเร่าไขว่คว้าหาความแข็งขืนของเขาวุ่นวายชายหนุ่มปล่อยขากลมกลึงให้เป็นอิสระ ก่อนจะคว้าสะโพกผายเข้ามาหาตัว ความแข็งชันที่ผงาดอลังการดุนดันร่องสาวที่ทั้งลื่นทั้งร้อนผ่าวไม่หยุดหย่อน เขาดึงหล่อนเข้ามาหา จัดท่าทางให้เหมาะสมที่สุด ก่อนจะโถมจ้วงเข้าไปในร่องสาวที่เล็กแคบนั้นด้วยความรุนแรงความเสียวกระสันแล่นปรู๊ดไปทั่วสรรพร่าง ยิ่งเขาส่ายสะโพกเพรียววนไปมา พร้อมกับถอนร่างออกเกือบหมดความยาว และโถมเข้าใส่อีกครั้ง และอีกครั้งไม่หยุดหย่อน ร่างทั้งร่างที่ร้อนผ่าวใกล้แตกดับอยู่แล้วก็ระเบิดแตกเป็นเสี่ยงอย่างบ้าคลั่ง เสียงหวีดร้องเมื่อเขาควบพาหล่อนทะยานผ่านยอดฟ้าขึ้นไปสู่วิมานแสนหวานดังขึ้นครั้งแล้ว ครั้งเล่า ก่อนจะถูกกลืนหายเมื่อเขาก้มลงดูดปากอิ่มด้วยริมฝีปากที่เร่าร้อนของเขาหญิงสาวนอนระทดระทวย ร่างกายสั่นพลิ้วกับการปลดปล่อยที่รุนแรง ดุเดือด ขณะที่ร

ตอนที่ 37.“แต่อย่าฝันไปเลย เพราะเธอจะไม่มีวันที่จะได้นอนกับผู้ชายคนไหนได้อีก ถ้าฉันยังใช้เธอไม่คุ้ม...” ใบหน้างามซีดเผือด เงยหน้าประสานสายตากับเขาด้วยความปวดร้าวรู้หรอกว่าเขาแค้นเคือง แต่ก็ไม่น่าทำร้ายจิตใจกันรุนแรงถึงเพียงนี้... เขาเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของหล่อนจนไม่เหลือชิ้นดี แถมยังราดน้ำกรดตามลงมาอีก“ที่ได้ไปยังไม่พอใจอีกหรือไง ยังต้องการอะไรจากมีนอีก หรือว่าจะต้องทำให้แหลกคามือไปเลย...”รัชชานนท์รู้สึกเจ็บแปลบในอกขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ เมื่อความชอกช้ำระกำใจของสาวน้อยตรงหน้ากระแทกเข้ามาในความรู้สึก แต่ก็พยายามข่มมันเอาไว้หล่อนเป็นศัตรู ท่องเอาไว้สิ ท่องเอาไว้ให้ขึ้นใจ... ชายหนุ่มร้องสั่งตัวเองอย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะแสยะยิ้มและประหัตประหารนทิชาด้วยคำพูดต่อไป“เธอไม่ตายหรอก แค่อาจจะสึกหรอเร็วเกินไปสักหน่อยก็แค่นั้น... แล้วก็อย่าลืมสิว่า เธอมีหน้าที่ผลิตลูกให้กับฉัน... และจากที่ฉันคำนวณจำนวนครั้งที่เรา...ร่วมรักด้วยกัน ป่านนี้เธอคงอุ้มท้องลูกของฉันแล้วล่ะ”ใบหน้างามซีดเผือด ไม่จริง หล่อนท้องไม่ได้ จะท้องไม่ได้ “ไม่... ไม่มีทาง... มีนไม่คิดว่า... แค่นี้...จะท้อง... ไม่จริง... คุณนนท์หล

ตอนที่ 39.เสียงรถที่พุ่งทะยานออกไปอย่างรวดเร็วเต็มไปด้วยโทสะนั้น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครเป็นคนขับ หญิงสาวทรุดตัวนั่งบนขอบเตียงด้วยความอ่อนล้า มือบางยกขึ้นป้ายน้ำตาที่หลั่งไหลออกมาเป็นครั้งที่ร้อยทิ้งด้วยความเจ็บปวดเขาหลอกลวงหล่อนมาตลอดเวลา... และหล่อนก็โง่เง่าให้เขาสนตะพายได้โดยไม่เอะใจ น้ำตาไหลพราก หล่อนนี่มันปัญญาอ่อน สิ้นคิดที่สุด แค่ได้ยินหมอคนนั้นบอกก็เชื่อจนสนิทใจ ทำไมไม่คิดว่าคนอย่างรัชชานนท์นั้นทำได้ทุกอย่าง แม้กระทั่งบังคับหมอให้ทำตามความต้องการของตนเองเพื่อหลอกลวงคนโง่อย่างหล่อน“มีนเกลียดคุณ... คนใจร้าย...” สะอื้นไห้ออกมาด้วยความเสียใจพยายามจะไม่ใส่ใจกับความสัมพันธ์ที่มันรุดหน้าไปไกลระหว่างเขากับหล่อน แต่ดูเหมือนว่าแกล้งลืม มันก็ยิ่งจดจำ จำได้ทุกรายละเอียดของบทรักที่เขาร่ายมนต์ใส่ จำได้แม้กระทั่งน้ำเสียงครวญครางที่ตัวเองร้องอ้อนวอนเขาออกไปมือบางยกขึ้นปิดใบหน้างามด้วยความอับอายสุดกำลัง ร่องรอยสวาทที่เขาตราตรึงเอาไว้ในส่วนลึกสุดของร่างกายยังคงเต้นเร่าร้องหาบางอย่างที่มีแต่เพียงเขาเท่านั้นที่จะมอบให้ได้หล่อนหลงรักเขา ติดใจในรสสวาทที่เขามอบให้ แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่ได้ร