Semua Bab เจ้าบ่าวอสูร: Bab 21 - Bab 30

ตอนที่ 21.“นนท์...!”พูดได้แค่นั้นก็รีบเปิดประตูและเดินจากไปอย่างรวดเร็ว เพราะหากอยู่นานกว่านั้น หล่อนคงจะเก็บโทสะไว้ไม่ได้ และคงจะอาละวาดออกไป และผลที่ตามมาก็คือรัชชานนท์จะต้องโยนหล่อนออกไปจากบ้านของเขา พร้อมๆ กับจดหมายทวงหนี้อีกหลายฉบับอย่างแน่นอนเมื่อทุกอย่างภายในห้องทำงานสงบลง ใบหน้าคมสันจึงเงยหน้าขึ้นจากแฟ้มเอกสาร เสียงลมหายใจหนักหน่วงถูกพ่นออกมาจากริมฝีปากหยักสวยนั่นแรงๆความขัดแย้ง มึนงง และไม่เข้าใจตัวเองกำลังถล่มทลายใส่หัวใจของเขาอยู่ราวกับคลื่นทะเลถาโถม ทั้งๆ ที่อยากจะวิ่งออกไปหาหล่อน อยากจะไปดึงร่างอรชรที่ร่ำไห้เพราะความเจ็บช้ำจากการกระทำของเขาเข้ามาปลอบประโลมแนบอกแต่พอจะทำ สมองอีกส่วนหนึ่งกลับสั่งให้หยุด... แถมกรอกหูอีกด้วยว่า นี่คือสิ่งที่นทิชาสมควรจะได้รับแล้ว กับการกระทำที่น่ารังเกียจของหล่อนรัชชานนท์กัดฟันแน่น ขณะฟาดกำปั้นลงบนโต๊ะทำงานอย่างแรง “ฉันจะไม่มีวันใจอ่อนกับผู้หญิงอย่างเธอเด็ดขาด ไม่มีวัน!”ชายหนุ่มสบถสาบานกับตัวเอง ก่อนจะข่มใจให้ตั้งหน้าตั้งตาสนใจงานตรงหน้าต่อไป แต่ดูเหมือนมันจะยากลำบากนัก เพราะสมองมีแต่ภาพใบหน้าเจิ่งนองไปด้วยน้ำตาของนทิชาเท่านั้น“ระยำ!”

ตอนที่ 23.รัชชานนนท์ไม่พูดอะไรออกมาอีก มือหนาสองข้างผายออกข้างลำตัวเป็นเชิงบอกว่าจะทำอะไรก็ตามสบาย ก่อนจะถอยไปนั่งที่ขอบเตียงตามเดิมหญิงสาวจ้องมองเขาที่ทิ้งตัวนั่งนิ่งบนเตียงด้วยท่าทางสบายใจด้วยสายตาเป็นกังวล ขณะค่อยๆ ก้าวเท้ามุ่งหน้าไปยังห้องน้ำที่อยู่ด้านในสุดของห้องนอน ภาวนาไปตลอดทางให้เขาออกไปก่อนที่หล่อนจะเปิดประตูออกมาใช่... ให้เขาออกไปไหนก็ได้ ออกไปจากห้องนี้ หรือไปนอนในห้องของเขาเลยก็ดี อย่ามายุ่มย่ามกับหล่อน แต่คงไม่หรอก เพราะเขาก็พูดอยู่เต็มปากแล้วนี่ว่าขยะแขยง เกลียดชังหล่อน เขาคงไม่ทำอะไรหล่อนคืนนี้หรอกนะไม่ทำ... ใช่เขาคงไม่ทำ เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น มันก็จะเกิดความผิดพลาดขึ้นอย่างใหญ่หลวง เพราะหล่อนยังไม่ได้วางแผนรับมือกับผลพวงที่จะเกิดขึ้น ถ้าหากเขาคิดจะล่วงเกินหล่อนขึ้นมาเลยสี่สิบห้านาทีเป็นอย่างต่ำที่นทิชาหมกตัวอยู่ภายในห้องน้ำ เวลาเนิ่นนานขนาดนี้ทำให้หญิงสาวร้องบอกตัวเองให้เลิกกลัวและเลิกสั่นเทาได้แล้ว เพราะรัชชานนท์เป็นคนใจร้อน หากว่าเขายังอยู่ข้างนอกจริงๆ ป่านนี้เขาพังประตูเข้ามาตามหล่อนแล้วล่ะเรือนร่างเปลือยเปล่าลุกขึ้น ก้าวลงจากอ่างน้ำยี่ห้อหรูสีขาวลงไปยืนนิ่ง

ตอนที่ 25.หญิงสาวสำเหนียกได้ถึงความแข็งแกร่ง กำยำเต็มความรู้สึก มือบางรีบยกขึ้นยันแผ่นอกกว้างที่เปลือยเปล่าเอาไว้เต็มแรง แต่กระนั้นลมหายใจอุ่นๆ ที่ปะทะแถวๆ ใบหูก็ส่งแรงสะท้านสะเทือนชวนให้ซ่านสยิวก็ทำให้ร่างกายของหล่อนตึงเครียด โดยเฉพาะหน้าอกหน้าใจที่เบ่งขยายใหญ่โตขึ้นอย่างน่าประหลาด แล้วยังจะปลายถันอีกที่มันแข็งชันเป็นไตดุนดันอยู่ใต้บราอย่างดุเดือดนี่เขาทำอะไรกับร่างกายของหล่อนกันนะ... เห็นได้ชัดๆ ว่ายังไม่ได้ทำอะไรเลย รัชชานนท์ยังไม่ได้ทำอะไรกับร่างกายของหล่อนสักนิด แต่ดูสิ ดูร่างกายของหล่อนทำเข้า ทั้งเบิกบานและร่ำร้องหาสัมผัสแนบชิดของเขาได้อย่างน่าไม่อาย“ครั้งแรกที่เราพบกัน สิ่งแรกที่ฉันอยากจะทำกับเธอก็คือ... จับเธอถอดเสื้อผ้าออกจากตัวให้หมด จากนั้นก็โยนเธอลงบนเตียงนอน และทำให้เธอร้องครางอยู่ใต้ร่างของฉัน ด้วยการร่วมรักที่รุนแรงและเร่าร้อนที่สุดในชีวิต... เธอทำให้ฉันอยากทำอย่างนั้น... มันน่าละอาย แต่ฉันก็คิดกับเธอแบบนั้นจริงๆ ...” คล้ายกับรัชชานนท์ไม่พอใจกับความรู้สึกของตัวเองนัก เพราะใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ห่างไม่ถึงสองนิ้ว กระด้างน่ากลัว“แต่มีนไม่รู้สึกอะไรกับคุณนนท์แม้แต่นิดเดี

ตอนที่ 27.ใช่หล่อนชอบมัน ชอบมากๆ ยิ่งเวลาที่ปลายลิ้นนั้นล้วงลึกเข้าไปไล้เลียกับเกสรรักที่ไวต่อสัมผัสที่สุดของกายสาวด้วยแล้ว สาวน้อยก็แทบอยากจะกรีดร้องออกมาให้ดังๆ ให้สมกับความเสียวซ่านที่บีบเคล้นก่อตัวอยู่ข้างในนั้น และในที่สุดกายสาวก็ยอมจำนนต่อความพิศวาสบาดจิตนั้นรัชชานนท์คำรามด้วยความพึงพอใจอยู่ในลำคอ เมื่อสาวเจ้าอำนวยความสะดวกต่อการลิ้มรสสวาทของเขาโดยการขยับต้นขาอวบของตัวเองที่แยกออกจากกันอยู่แล้วให้กว้างออกไปอีก เพื่อให้เขาได้ละเลงลิ้นไล้เลียได้อย่างสะดวก“ได้โปรด...มีนทนไม่ได้...คุณนนท์...”นิ้วมือเรียวแทรกเข้าไปในกลุ่มผมที่ดกดำพร้อมกับออกแรงกดศีรษะของชายหนุ่มเอาไว้กับความเป็นหญิงของตนเองอย่างหมดความละอาย สะโพกผายยกสูงขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ ยิ่งเขาสอดลิ้นเข้าไป ลึกเข้าไปมากเท่าไหร่ หล่อนก็ยิ่งคลั่งและเมื่อเขาถอนปลายลิ้นออกเพื่อมาปาดเลียดกลีบเนื้อด้านในและปล่อยให้นิ้วแกร่งยาวเรียวทำหน้าที่สอดกลับเข้าไปในนั้นของหล่อน หญิงสาวก็สะอื้นออกมา พร่ำร้องให้เขาช่วยปลดปล่อยหล่อนเสียที แต่ดูเหมือนรัชชานนท์จะไม่อิ่มเอมกับความหวานหยาดหยดของกลีบสาวของหล่อน เพราะเขายังคงซุกไซร้คลุกเคล้าใบหน้าดื

ตอนที่ 29.มือบางผลักไสร่างสูงที่ทาบทับอยู่ไม่ยอมห่างแรงๆ จุดประสงค์ก็เพื่อจะทำให้เขาไปให้พ้นๆ จากกายของหล่อน แต่มันไม่สำเร็จ เพราะไม่ช้าเขาก็ใช้ศอกค้ำร่างของตัวเองไว้เหนือหล่อน ก่อนจะรวบข้อมือบางที่ผลักไสพัลวันขึ้นไปไว้เหนือศีรษะ“เธอเป็นของฉัน...”เขาคำรามอยู่เหนือศีรษะ พร้อมๆ ไปกับการขยับโยกส่วนล่างที่ยังคงไม่ได้ถอดถอนออกไปจากความเป็นหญิงของหล่อน สาวน้อยครางออกมาอย่างลืมตัว เมื่อความใหญ่อลังการเสียดสีกับเนื้อนุ่มรุนแรงจนเกิดเป็นความเสียวสยิวที่เกินต้านทานแม้สมองที่พึ่งจะรวบรวมความอายได้สำเร็จจะร้องต่อต้าน พยายามสั่งการให้ร่างกายและหัวใจที่ชอบทรยศของตนหยุดเคลื่อนไหวเป็นจังหวะที่ตอบสนองเขาเสียที แต่เหมือนมันหยุดไม่ได้ เพราะพอเขาถอดถอนและแทรกลึกลงมาอีกครา เนื้อตัวสาวก็รุ่มร้อนขึ้นมา รู้สึกดีจนอยากจะให้เขาแบบนั้นซ้ำกับหล่อนอีกมันน่าละอาย... แต่หล่อนไม่อาจจะต้านทานมันได้เลย“ฉันยังต้องการเธออีกในคืนนี้... และตลอดทั้งคืน...”“ไม่...มีนไม่ต้องการคุณนนท์...” น้ำเสียงแผ่วเบาไม่มีความหนักแน่นเอาเสียเลย“แน่นอนที่สุด เธอต้องการฉัน และก็ต้องการมากเสียด้วย...”และเขาก็บดขยี้ลงมาบนกลีบปากที่บว