ตอนที่ 11.รัชชานนท์พูดเสียงพร่าเล็กน้อย เมื่อขยับมือหนาข้างหนึ่งที่ลูบไล้แผ่นหลังบางอยู่เลื่อนต่ำลงไปถึงบั้นท้าย ก่อนจะวกกลับมาด้านหน้า และกอบกุมเนินนางที่อวบอูมของนทิชาเอาไว้ทุกกริยาของเขาเต็มไปด้วยความหยาบคาย... เขาจงใจจะให้หล่อนอับอายมากกว่าการทำให้รู้สึกหิวกระหาย“อย่านะ คุณนนท์... คนหยาบคาย...”ทั้งดิ้น ทั้งหยิก ทั้งข่วน และก็ไม่อาจจะหลุดออกมาจากกรงนรกที่มีอสูรร้ายอย่างรัชชานนท์เป็นคนควบคุมไว้ได้ น้ำตาแห่งความสมเพชตัวเองหยดแหมะลงมาตามแก้มนวล และมันก็หล่นลงบนท่อนแขนของชายหนุ่มพอดิบพอดีและมันก็ทำให้มือหนาที่กำลังขยี้ขยำเนินสาวที่ซ่อนอยู่ภายใต้กางเกงนอนอย่างหยาบคายนั้นหยุดลง น้ำตาของหล่อนทำให้เขารู้สึกผิดได้อย่างประหลาดใจ ทั้งๆ ที่เจ้าหล่อนเป็นศัตรู เป็นผู้ร้ายที่เป็นต้นเหตุให้รฎาพรต้องตาย แต่เขากลับรู้สึกสงสารหล่อนให้ตายเถอะ...! นี่เขาเป็นบ้าอะไรไปนะ...!“จะไม่ปล่อย และจะหยาบคายอยู่แบบนี้ จนกว่าเธอจะหยุดร้องไห้...”ไม่มีเสียงตอบจากหญิงสาวในอ้อมแขน นอกจากเสียงสะอื้น “และอย่าคิดว่าน้ำตาของเธอจะทำให้ฉันใจอ่อนได้ล่ะ เพราะคนอย่างฉันไม่เคยให้อะไรมาขัดขวางในสิ่งที่ฉันต้องการได้ทั้งนั้
Terakhir Diperbarui : 2025-06-26
