All Chapters of มายาทมิฬ: Chapter 21 - Chapter 30

ตอนที่ 22.แล้วต่อไปหล่อนจะใช้ชีวิตอยู่อย่างไร ในโลกกว้างใบนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างดูอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวจนหมดสิ้น ภาพที่บิดากอดประคองด้วยความห่วงใย ภาพที่มารดาหอมแก้มเบาๆ ด้วยความรักใคร่ไม่มีอีกแล้ว... มันไม่มีอีกแล้ว...ทุกอย่างจะกลายเป็นเพียงแค่ความทรงจำ “ไม่ได้นะเพคะ ถ้าองค์หญิงเป็นอะไรไปอีกคน ประชากรของเชียงรุ้งจะอยู่กันอย่างไรล่ะเพคะ องค์หญิงต้องสู้ ต้องเข้มแข็ง...” ราชาวดีหันหน้าที่นองไปด้วยคราบน้ำตากลับมา “แต่หญิงเข้มแข็งไม่ไหว หญิงเสียใจ หญิงเจ็บปวด หญิงไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว หญิงอยากอยู่กับท่านพ่อท่านแม่... หญิง...” ร้องไห้คร่ำครวญปานจะขาดใจ รสาเห็นแล้วก็พลอยคร่ำครวญไปด้วยอีกคนหนึ่ง “พระราชากับพระมเหสีทรงเสด็จขึ้นไปเฝ้ามององค์หญิงอยู่บนสรวงสวรรค์แล้วเพคะ องค์หญิงต้องทรงทำทุกอย่างแทนพระองค์ทั้งสองให้ดีที่สุด ทั้งสองพระองค์จะได้ไม่เป็นกังวล...” มือบางยกขึ้นปาดน้ำตาช้าๆ ขณะลุกขึ้นนั่ง ก้าวลงจากแท่นบรรทม และเดินไปหยุดที่ขอบหน้าต่าง ใบหน้างามแหงนเงยขึ้น ดวงตากลมจ้องมองไปยังที่ปลายฟ้า ก่อนที่กลีบปากสั่นระริกด้วยแรงสะอื้นจะค่อยๆ คลี่ยิ้มช้าๆ

ตอนที่ 24.“เจ้าน้อย... ทำไมเสด็จกลับมาไวนักล่ะเพคะ ไหนบอกข้าน้อยว่าจะไปสองสามวัน...” แก้วล่าระบายยิ้มเมื่อเห็นอินทรายุธชายหนุ่มเดินเข้ามาหยุดค้ำศีรษะของมัลลิกา ปากพูดกับแม่นมของตนเอง แต่สายตาจ้องมองสตรีตรงหน้าด้วยความคั่งแค้นที่ไม่คิดปิดบัง“มีเรื่องค้างคาต้องสะสางให้เสร็จ ปล่อยไว้มันก็เหมือนกับเสี้ยนที่ตำนิ้วเท้า มันน่ารำคาญ...” จงใจว่าให้หล่อนเจ็บจนจุก หญิงสาวก้มหน้ามองพื้นนิ่ง น้ำตาคลอเบ้าอินทรายุธขบกรามจนขึ้นสันนูน ดวงตาเป็นประกายกระด้าง ดุดัน เขาอุตส่าห์เป็นห่วงเป็นใย กลัวว่าหล่อนจะไม่คุ้นเคยกับที่นี่ แต่ที่ไหนได้... ความเป็นห่วงของเขากลับถูกตอบแทนด้วยความไร้หัวใจ เหมือนกับที่เคยได้รับมาในอดีตหล่อนตื้อจนเขาต้องรัก... แต่พอเขารักจนหมดใจ หล่อนกลับขยี้หัวใจของเขาทิ้ง แล้วก็หนีมาอย่างไร้เมตตา ปล่อยให้เขาเจ็บปวดทรมานอยู่เพียงลำพัง“งั้นข้าน้อยขอตัวก่อนนะเพคะ จะไปดูพวกนังเล็กๆ ทำขนมเสียหน่อย” นางแก้วล่าลุกขึ้น ก่อนจะรีบค้อมกายจากไป ทิ้งให้มัลลิกาอยู่กับอสูรร้ายตามลำพังอินทรายุธจ้องมองมัลลิกาด้วยสายตาสะใจที่หล่อนกลัวจนหงอ ก่อนจะก้าวยาวๆ เข้าไปกระชากข้อมือกลมกลึงเอาไว้แน่น“คุณ... ป

ตอนที่ 26.ไม่ใช่แค่ผู้หญิงเท่านั้นที่มีร่างกายงดงามได้ หากแต่บุรุษอย่างเช่นอินทรายุธก็มีเช่นกัน ภาพหน้าอกกว้างที่รกด้วยขนดกดำเบื้องหน้าทำให้น้ำลายในคอเหนียวเป็นยาง ลอนกล้ามเนื้อมัดงามโดดเด่นอยู่เบื้องหน้าสาวน้อยไล่สายตาต่ำลงไปยังหน้าท้องที่แข็งราบไม่ต่างจากไม้กระดานด้วยความตื่นตาตื่นใจ และก็ต้องห่อปากทันทีที่มือใหญ่เลื่อนลงไปจัดการกับโจงกระเบนจนมันหลุดล่วงไปกองกับพื้นกางเกงในตัวน้อยแทบจะห่อหุ้มเจ้าความอลังการใหญ่โตนั้นไว้ไม่ได้เลย มันผงาดขึ้นเป็นรูปเป็นรอยชัดเจนเต็มสองตา และมันก็ใหญ่กว่านิ้วมือของเขามากมายจริงๆ ด้วย“อย่าทำท่าทางตกใจไปสิ มันอาจจะมีขนาดใหญ่กว่าที่เธอเคยผ่านมา แต่รับรองว่าเธอรับมันได้อยู่แล้ว เพราะเธอโชกโชนยิ่งกว่าโสเภณีเสียอีก”เขาสาดคำหยาบคายเข้าใส่ ขณะรูดกางเกงชั้นในลงไปที่ข้อเท้า ก่อนจะสลัดมันออกอย่างไม่ใยดี มัลลิกาหน้าแดงซ่าน อับอายที่สุดในชีวิต ไม่เคยมองผู้ชายเปลือยแบบเต็มๆ แบบนี้มาก่อน“รับรองว่าเธอติดใจไปนาน...”ว่าแล้วเขาก็กระโจนขึ้นมาบนเตียง คร่อมร่างของหล่อนเอาไว้ หญิงสาวตัวสั่น แม้จะปรารถนาให้เขาช่วยปลดปล่อย แต่พอเห็นขนาดของเขาแล้วก็แทบช็อกหล่อนอาจจะเป็น

ตอนที่ 28.“ตามใจเธอสิ ฉันไม่บังคับอยู่แล้ว... เอ่อ แล้วนี่คนที่นี่เป็นอะไรกันไปหมด ทำไมถึงแต่งชุดดำกันทุกคนเลย ทำราวกับไว้ทุกข์ให้ใครอย่างนั้น”ราชาวดีหน้าเศร้าลงอีกครั้ง “ไม่มีใครบอกนายท่านหรือเพคะว่าตอนนี้พระราชากับพระมเหสีทรงสวรรคตแล้ว...”“อะไรนะ!”“นายท่านได้ยินไม่ผิดหรอกเพคะ ตอนนี้ราชบัลลังก์แห่งเชียงรุ้งได้ว่างลงแล้ว และเจ้าหญิงราชาวดีก็คือรัชทายาทลำดับต่อไป...”“ฉันเสียใจด้วย... แต่เอ๊ะ... ทำไมพระราชากับพระมเหสีถึงได้สิ้นพระชนม์พร้อมๆ กับพ่อแม่ของเธอเลยล่ะ มันบังเอิญแปลกๆ นะ”หญิงสาวกลืนน้ำลาย กำลังจะยกมือขึ้นเช็ดน้ำตา แต่นิ้วแกร่งของทวิภาคก็ชิงซับให้เสียก่อน ราชาวดีช้อนตาขึ้นมองเขาอย่างเทิดทูนตอนนี้... เหลือเขาเพียงคนเดียว...“ขอบคุณเพคะ นายท่าน...”ทวิภาคระบายยิ้มเก๋ที่มุมปาก ขณะที่โหนกแก้มขาวสะอาดนั้นมีสีเข้มขึ้นน้อยๆ “แค่ไม่อยากเห็นเด็กขี้แยต่างหาก...”“ยังไงก็ขอบคุณเพคะ...”หญิงสาวเบี่ยงตัวออกจากร่างกำยำ เดินไปหยุดที่ขอบระเบียง ชายหนุ่มก้าวเดินไปหยุดที่ด้านหลัง พร้อมกับพูดขึ้นเสียงนุ่ม“รู้ไหมว่าทั้งสัปดาห์ที่ผ่านมา ฉันเหงาแค่ไหน...”ราชาวดีตัวแข็งทื่อ ไม่คิดว่าทวิภาคจะพ

ตอนที่ 30.“หญิงจะทำอย่างไรดีรสา หญิงไม่อยากแต่งงาน แต่หากไม่แต่งงานหญิงก็แตะต้องราชบัลลังก์ไม่ได้...”“องค์หญิงพระทัยเย็นๆ นะเพคะ เราค่อยๆ คิดไป ทางออกมันต้องมีสำหรับเราแน่นอน” รสาปลอบประโลม แม้ภายในใจจะมืดมนไม่เห็นหนทางใดเลยก็ตาม“แต่หญิงไม่เห็นทางออกเลย ท่านอาบังคับให้หญิงแต่งงานกับเจ้าพี่อินทรายุธ แต่หญิงไม่ได้รักเจ้าพี่แบบนั้น หญิงรักทวิภาค... แต่ถ้าจะให้เขาแต่งงานด้วย เขาก็คงไม่มีทางยอมแน่...” ราชาวดีคร่ำครวญ สับสนจนหนทางยิ่งนัก“ข้าน้อยเคยเตือนองค์หญิงหลายครั้งแล้วว่าเจ้าสมถวิลใจคอเลือดเย็น ทะเยอทะยานองค์หญิงก็ไม่ทรงเชื่อข้าน้อยเลย และหากข้าน้อยเดาไม่ผิด ที่เจ้าสมถวิลบังคับให้องค์หญิงทรงอภิเษกกับโอรสบุตรธรรมของตนเองก็เพราะว่าจะได้กุมอำนาจทั้งหมดของเชียงรุ้ง โดยใช้เจ้าชายอินทรายุธเป็นหุ่นเชิด...”ราชาวดีคิดตาม และก็รู้สึกเจ็บปวดหัวใจยิ่งนักกับความไว้ใจที่ถูกหักหลังแบบนี้ “งั้นถ้าหญิงอภิเษกกับเจ้าพี่อินทรายุธ ก็เท่ากับว่าเปิดโอกาสให้ท่านอามีอำนาจมากขึ้นกว่านี้น่ะสิ”รสาพยักหน้าก่อนจะแสดงความคิดเห็นต่อ โดยมีมาลีและมาลานั่งฟังอย่างสนอกสนใจ “ดังนั้นองค์หญิงต้องทรงทำเป็นไหลตามน้ำไปก่