All Chapters of มายาทมิฬ: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่ 32.กลีบปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่น ไม่คิดว่าอินทรายุธจะหยาบคายกับหล่อนถึงเพียงนี้ ดวงตากลมโตจ้องมองเขาอย่างผิดหวัง แม้ชายหนุ่มจะรู้สึกผิดขึ้นมาบ้าง แต่ความแค้นก็ยังมีอำนาจเหนือกว่ามากนัก“อยากลองไหมล่ะ แต่วันนี้เธอคงต้องเป็นฝ่ายโอ้โลมฉันนะ เพราะฉันค่อนข้างเพลีย...”มือใหญ่เลื่อนขึ้นมาบีบเคล้นอกสาวอย่างเถื่อนถ่อย บีบขย้ำแรงๆ จนสาวน้อยน้ำตาซึม ขณะที่อีกมือหนึ่งก็ฟอนเฟ้นบั้นท้ายงอนอย่างเมามัน“อย่าทำแบบนี้นะ”“เธอชอบแบบนี้... ไม่อย่างนั้นจะทำให้ฉันบ้าหรือ...”ร่างบางถูกผลักจนหงายลงไปนอนแผ่บนเตียง มือใหญ่กระชากอาภรณ์ของสาวน้อยจนหมดเกลี้ยง เหลือแต่เรือนกายอวบอิ่ม เต็มไม้เต็มมือที่ขาวโพลนอยู่ตรงหน้า ก่อนจะกระโดดขึ้นทาบทับ“ปล่อยนะ พี่ยุธปล่อยมะลิเถอะ มะลิกลัว...”เมื่อเหตุการณ์คับขัน หญิงสาวจึงเปลี่ยนสรรพนามเรียกเขากลับไปเป็นแบบที่เคยเรียกเมื่อสามปีก่อน แต่มันหาทำให้อินทรายุธใจอ่อนไม่เธอหายระบมจากน้องชายของฉันก่อน เราค่อยมาต่อกันใหม่...”“ไม่นะ... พี่ยุธ อย่าทำแบบนี้กับมะลิ”“ร้องทำไม จำไม่ได้หรือ ตอนที่อยู่ลอนดอนเธอให้ท่าฉันขนาดไหน แต่ฉันก็เลือกที่จะให้เกียรติเธอ...” น้ำเสียงของเขาเต

ตอนที่ 34.เขาคงคิดไปเองฝ่ายเดียว... ที่คิดว่าหล่อนมีใจให้เหมือนกัน“ถ้าเธอคิดอย่างนี้จริงๆ เราก็คงไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก...”ร่างอรชรถูกผลักออกเบาๆ แต่กระนั้นมันก็ทำให้ราชาวดีเจ็บร้าวในอก ยิ่งเห็นสายตาชิงชังที่เขาขว้างใส่มา ก็ยิ่งเจ็บทวิภาคแค่นยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหันหลังให้ดั่งเดิม หญิงสาวน้ำตาคลอ แต่ก็พยายามจะซ่อนมันไว้ให้ลึกที่สุด“แล้วนายท่าน... เอ่อ ตกลงหรือเปล่าเพคะ เรื่องงานอภิเษก...”ทุกอย่างรอบกายเงียบสงบไปหลายอึดใจ ก่อนที่เสียงห้วนกระด้างจากพ่อคนตัวโตที่ยืนหันหลังให้อยู่จะดังขึ้น“ฉันมีทางเลือกอื่นอย่างนั้นหรือ... เชิญกลับไปบอกองค์หญิงของเธอได้เลยว่า ฉันตกลง และยินดีอย่างมากที่จะได้เป็นผัวของหล่อน..”คำพูดของทวิภาคบาดลึกลงไปถึงในอก เจ็บจนฝืนยิ้มไม่ออก แม้แค่จะพูดออกไปยังทำได้ลำบากเลย มันจึงสั่นเทายิ่งนัก“ข้าน้อยจะกราบทูลองค์หญิงตามที่นายท่านบอกเพคะ... ข้าน้อยขอตัวก่อน”ผู้ชายตรงหน้าไม่ตอบอะไรออกมา หญิงสาวจึงได้แต่หน้าเศร้า เดินคอตกไปที่ประตู กำลังจะก้าวออกไป แต่ร่างของหล่อนก็ถูกรวบเข้าไปปะทะกับความแข็งแกร่งของแผ่นอกกว้างเสียก่อนทวิภาคกอดร่างของราชาวดีแนบอก พยายามจะทำใจแข็งแต่

ตอนที 36.คำพูดของแม่นมตัวเองทำเอาอินทรายุธลุกพรวดขึ้นยืน ใบหน้าหล่อเหลามีแววกังวล “มะลิยังอยู่ที่สวนข้างตำหนักใช่ไหมแม่นม”“เพคะ แต่ทำไมเจ้าน้อยถึงต้องทำท่าทางตกใจแบบนั้นด้วย หนูมะลิหนีไปไหนไม่ได้หรอก ยังไงคืนนี้เจ้าน้อยก็ทรงได้กอดนางเหมือนเดิม...”อินทรายุธรู้สึกขัดเขินเล็กน้อยที่แก้วล่าพูดเหมือนกับเห็นทุกอย่าง แต่ความห่วงใยมีอำนาจมากกว่า ชายหนุ่มก้าวยาวๆ ออกไปจากตำหนักอย่างรีบร้อน มุ่งหน้าไปยังสวนดอกไม้ข้างตำหนักที่แก้วล่าบอกว่ามัลลิกาอยู่ตรงนั้นแก้วล่ามองตามไปสุดสายตา ก่อนจะส่ายหน้าไปมา “ไหนบอกว่าเกลียดเขานักเกลียดเขาหนา... แล้วดูทำเข้าสิ ตรงข้ามกับสิ่งที่พูดเหลือเกิน เจ้าน้อยของนังแก้วล่า...”พูดจบก็หัวเราะเบาๆ กับตัวเอง ก่อนจะหมุนตัวอุ้มถาดใส่ดอกไม้เดินหายเข้าไปภายในตำหนักส่วนในสุดด้านมัลลิกาก็ยืนใจลอยเหม่อมองทิวเขาสูงที่พึ่งกลืนกินดวงสุริยาเข้าไปทั้งดวงนิ่ง สมองปลอดโปร่ง หัวใจว่างเปล่าไม่เจ็บช้ำอันใดอีก เมื่อมายืนอยู่ท่ามกลางธรรมชาติที่งดงามตรงหน้า กลิ่นหอมของดอกไม้ทำให้หล่อนเกือบหลงคิดว่าตัวเองหลุดเข้าไปในสรวงสวรรค์ชั้นฟ้าขณะที่กำลังเพลิดเพลินอยู่นั้น หญิงสาวก็หารู้ตัวว่าภั

ตอนที่ 38.“อีกนิดคนดี... เธอทำมาซะฟิตเหลือเกิน...”ชายหนุ่มยังคงคิดว่ามัลลิกาไปทำสาวมาไม่เลิก ขณะก้มลงปิดปากสาวด้วยอารมณ์เดือดพล่าน สอดลิ้นเข้าไปในปากหวานอย่างร้อนรน เกี่ยวรัดปลายลิ้นเล็กเอาไว้แน่นขณะที่มือใหญ่ก็ช่วยงานไม่หยุด ข้างหนึ่งบีบขย้ำอกสาว ถูไถเม็ดทรวงสีชมพูระเรื่อไปมา จนสาวน้อยอดครางไม่ได้ ขณะที่อีกมือหนึ่งก็เลื่อนต่ำลงไปสะกิดเบาๆ ที่เกสรสาวที่อ่อนไหวที่สุดในร่างกายเป็นจังหวะมัลลิกาแทบขาดใจกับการปลุกเร้าขั้นเทพของอินทรายุธ ความเจ็บปวดจากความใหญ่โตแข็งเป็นหินของเขาเริ่มน้อยลงเรื่อยๆ เพราะทั้งหน้าอก ทั้งปาก และตรงนั้นเสียวซ่านจนร้อนผ่าวไปทั่วทั้งร่าง ยกสองมือยึดไหล่กว้างเอาไว้แน่น ก่อนจะขยับสะโพกขึ้นหาเขาเสียเอง“เยี่ยมมาก! เก่งเหลือเกินมะลิ...”ชายหนุ่มคำรามออกมาด้วยอารมณ์เดียวกัน ก่อนจะถาโถมใส่อีกครั้งหนึ่งอย่างรุนแรง และคราวนี้มันก็เข้าไปจนหมดตัว แต่กระนั้น... มันก็ทำให้เขารู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ฉีกขาดไปเพราะความใจร้อนของตนเองพรหมจารี...!พระเจ้า... เป็นไปได้ยังไงที่มัลลิกาจะยังบริสุทธิ์...แต่สิ่งที่เขาทำลายไปมันก็บอกอยู่โต้งๆ อยู่แล้ว ชายหนุ่มก้มลงมองใบหน้างามที่น้ำต

ตอนที่ 40.โอ้ย! นี่หล่อนคงต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ ทำไมถึงได้คิดอะไรน่าเกลียดแบบนั้น“ก็ข้าน้อยกับนายท่านไม่ได้สนิทสนมกับนี่เพคะ”อินทรายุธระบายยิ้ม เลื่อนมือหนาที่วางอยู่เนินสะโพกผายขึ้นมากอบกุมอกสาวล้นมือของมัลลิกาเอาไว้อย่างถือสิทธิ์“แน่ใจนะว่าเราไม่ได้สนิทสนมกัน... แต่ฉันว่าเราสนิทกันยิ่งกว่าสนิทเสียอีก โดยเฉพาะแบบนี้...”เขาฟอนเฟ้นขย้ำเต้าทรวงแรงๆ ใช้ปลายนิ้วถูไถปลายถันที่แข็งเป็นไตขึ้นมาอย่างช่ำชอง ขณะที่ก้มหน้าลงจูบซับความหวานจากปากอิ่มที่เผยอรอคอย หญิงสาวหอบสะท้านเมื่อปลายลิ้นร้อนๆ บุกรุกเข้าไปก่อกวนในอุ้งปากด้วยลีลาปรมาจารย์“โอ้... พี่ยุธ...” ร่างอรชรส่ายบดไปมา ชายหนุ่มหัวเราะกับเรียวปากอิ่มอย่างพึงพอใจ“เห็นไหมว่าเราสนิทกัน และเข้ากันได้ดีแค่ไหน...”“ค่ะ ค่ะ พี่ยุธ...”หญิงสาวตอบสนองอย่างไร้การยึดเหนี่ยว จูบตอบไม่หยุด พร้อมๆ กับแทรกปลายลิ้น เข้าไปในอุ้งปากของอินทรายุธอย่างยั่วเย้า ขณะที่มือบางโอบรอบลำคอแกร่ง และดึงรั้งให้เขาแนบชิดลงไปหา“เก่งจัง... สอนแค่คืนเดียว เก่งขนาดนี้...”คืนเดียว แต่มันครั้งเดียวที่ไหนกันล่ะ มันแทบนับครั้งไม่ถ้วนต่างหาก... มัลลิกาอดค้านในใจไม่ได้ชาย