บททั้งหมดของ ของหวงท่านประธาน : บทที่ 1 - บทที่ 10

ตอนที่ 1.อองเดร มาร์แต็ง นักธุรกิจผู้ร่ำรวยและมีอิทธิพลมากระดับโลก ชายหนุ่มคือหนุ่มหล่อในฝันที่สาวๆ ทุกคนล้วนแต่อยากได้มาครอบครอง แต่อองเดรไม่ใช่สมบัติของใครทั้งนั้น เพราะในหัวของเขาเกลียดคำว่า ‘ครอบครัว’ ที่สุดคำว่าครอบครัวไม่เคยเฉียดเข้าใกล้สมองของเขามาก่อน และเขาก็แทบไม่รู้จักกับคำนี้เลย คงเพราะฝันร้ายในวัยเยาว์ ทำให้เขาเลือกที่จะไม่สนใจคำนี้อีกเลยบิดาของเขาร่ำรวย แต่ก็มีผู้หญิงมากหน้าหลายตา เขาต้องจมปลักอยู่กับความทุกข์เมื่อเห็นน้ำตาของมารดาไหลอาบแก้มทุกเมื่อเชื่อวัน จนกระทั่งวันที่มารดาจากโลกนี้ไป และทิ้งรอยแผลขนาดใหญ่เอาไว้ในใจของเด็กสิบขวบเช่นเขาความรักเหรอ... มันก็ไม่มีอยู่จริงเหมือนกับคำว่าครอบครัวนั่นแหละดวงตาสีสนิมจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างห้องทำงานหรูอย่างไร้จุดหมายตอนนี้เขาอายุย่างเข้าสู่เลขสี่มาสิบสองวันแล้ว แต่ในหัวของเขาก็ยังคงว่างเปล่า ชีวิตในทุกวันคือการทำงาน ส่วนค่ำคืนก็คือการหลับนอนกับผู้หญิงมากหน้าหลายตาเขาสนุกกับการมีเซ็กซ์โดยไร้การผูกมัด เงินในกระเป๋าจบปัญหากวนใจทุกอย่างได้เป็นอย่างดี แต่ก็มีบ้างที่เขาถูกคู่นอนตามตื้อ แต่มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร เพราะเขามีเลข

ตอนที่ 3. หล่อนอ่อนแอ และเข้มแข็งไม่ได้เท่ากับที่ใจต้องการเลย เมื่อได้สบตากับดวงตาสีสนิมทรงอำนาจของอองเดรใกล้ๆ แบบนี้ “ไม่... ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณท่านประธานมากค่ะ” หล่อนขยับตัว เตือนให้เขาปล่อยมือจากเอวคอด แต่อองเดรยังไม่ได้คลายมือออกไป เขาเอียงหน้า กวาดมองใบหน้าของหล่อนอย่างสำรวจตรวจตราเป็นครั้งแรก “ตาคุณสวยจัง ไม่น่าใส่แว่นปิดเอาไว้เลย” “เอ่อ... แพรสายตาสั้นน่ะค่ะ” เขาระบายยิ้ม ยังไม่ยอมปล่อยมือจากเอวเล็กเหมือนเดิม “ผมไม่คิดว่าเอวคุณจะเล็กขนาดนี้ คงเพราะปกติคุณใส่แต่เสื้อผ้าตัวใหญ่ๆ นั่นแหละ” ถ่านร้อนๆ นาบแนบไปตามผิวสาว และมันก็มีผลให้เลือดในกายร้อนฉ่าจนแทบจะเกิดประกายไฟเลยทีเดียว “เอ่อ... มือท่านประธานใหญ่ต่างหากล่ะคะ เอวแพรหนาจะตายไป...” หล่อนขยับตัวอีกครั้ง และคราวนี้เขาก็ยอมปล่อยให้หล่อนถอยออกห่างแต่โดยดี ก่อนจะเดินไปหยิบแว่นหนามาส่งให้ “ขอบคุณค่ะ” หล่อนกัดฟันข่มความรู้สึกตื่นเร้าในใจเอาไว้สุดกำลัง และจะก้าวออกไปจากห้องทำงาน แต่อองเดรหยุดหล่อนเอาไว้ด้วยคำพูดที่

ตอนที่ 5. ในขณะที่ชมพูแพรกำลังกระวนกระวายร้อนรน กานติมาก็ยิ้มเยาะด้วยความสะใจ ปรายตามองร่างไร้สติของแววดาวที่นั่งหลับคอพับคออ่อนอยู่ที่เบาะข้างคนขับ หล่อนไปรับแววดาวมาขึ้นรถ และก็วางยานอนหลับในน้ำดื่ม จนกระทั่งแววดาวหลับใหลไม่ได้สติแบบนี้ “ทำไมมันง่ายแบบนี้นะ” กานติมาตีไฟเลี้ยวเข้าข้างทางซึ่งเป็นป้ายรถโดยสารประจำ จากนั้นก็รีบมองซ้ายมองขวา เมื่อเห็นว่าปลอดคนก็รีบลากร่างของแววดาวที่ไม่ได้สติลงไปข้างทาง “ขอโทษด้วยนะที่ต้องทำแบบนี้ คุณอาจารย์คนสวย” กานติมาเอ่ยกับแววดาวด้วยรอยยิ้มหยัน หล่อนมองอย่างเหยียดหยาม ก่อนจะฮัมเพลงเดินขึ้นรถไปอย่างอารมณ์ดี “ฉันชนะแกแล้ว นังชมพูแพร” รถญี่ปุ่นป้ายแดงถูกขับออกไปจากป้ายรถเมล์ ทิ้งร่างหลับใหลไม่ได้สติของแววดาวเอาไว้ตรงนั้นอย่างใจดำ “บ้าจริง ทำไมโทรเท่าไหร่ก็ไม่ยอมรับสายนะคุณแววดาว” ชมพูแพรเต็มไปด้วยความหงุดหงิด เพราะตลอดทางที่ขับรถมา หล่อนกดโทรหาแววดาวนับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็ไม่มีคนรับสายเลย “แล้วนี่จะทำยังไงดีนะ” หล่อนรีบก้าวเดินเร็วๆ เข้าไปในโรงแรม

ตอนที่ 7. “แน่ใจนะว่าคุณทำแบบนั้นได้” “แพรแน่ใจค่ะ อย่าลืมสิคะว่าแพรเป็นเลขาฯ ทรงประสิทธิภาพแค่ไหน แพรไม่เคยทำเรื่องผิดพลาดมาก่อน” “นอกจากเรื่องในคืนนี้” เขาต่อให้ และก็ทำให้หล่อนต้องผงกศีรษะตอบรับอย่างไม่มีทางเลี่ยง อองเดรสบประสานสายตากับดวงตากลมโตของชมพูแพร ก่อนที่เขาจะตัดสินใจพูดออกมา “งั้นผมว่าคุณไปอาบน้ำเสียก่อน ผมเหม็นพวกควันบุหรี่ที่ติดตามเส้นผมของคุณน่ะ” หล่อนขยับถอยออกห่าง และก็ฝืนระบายยิ้มให้กับเจ้านายหนุ่ม หัวใจเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ เพราะรู้ดีว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นข้างหน้า “ได้... ได้ค่ะท่านประธาน” เขาระบายยิ้มบางๆ ให้ ก่อนจะก้าวกลับไปที่เตียงกว้าง และขึ้นไปนอนเอกขเนกอยู่บนนั้น หล่อนอดจินตนาการถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นบนเตียงเบื้องหน้าไม่ได้ หล่อนจะถูกอองเดรจูบ เขาจะลูบไล้เนื้อตัวของหล่อน ลากลิ้นไปตามผิวสาว ดูดเลียเต้านม กลืนกินหัวนมสีชมพูของหล่อน จากนั้นก็อาจจะ... อาจจะเลียต่ำลงไปที่หน้าท้อง และก็ต่ำลงไปจนถึงอวัยวะเพศหญิงที่ร้อนรุ่ม และเลีย... โอ้.

ตอนที่ 9.อองเดรเดินเข้าไปหา สอดมือไปด้านหน้าเพื่อสัมผัสกับทรวงอกอวบ โดยที่หน้าขาของเขาเสียดสีอยู่กับบั้นท้ายงอนเด้ง“อ๊ะ...”“ใครว่าล่ะ คุณสวย เต่งตึงไปทั้งตัว จนผมคาดไม่ถึงต่างหากล่ะ”เขาปัดมือเล็กที่พยายามปัดป้องสัมผัสร้อนๆ จากฝ่ามือใหญ่ของตนเองออกไปจนพ้นทาง จากนั้นก็เริ่มบีบขยำก้อนเนื้อนุ่มที่ใหญ่โตจนล้นมือด้วยความอัศจรรย์ใจ“อืมมม นมคุณนุ่มมาก”สองเต้าอวบที่อยู่ภายใต้ฝ่ามือใหญ่ถูกบีบขยำหนักหน่วงยิ่งขึ้น นิ้วแกร่งสัมผัสกับหัวนมไปมาจนหัวนมสีชมพูหวานหดเกร็งและค่อยๆ แข็งตัวจนเป็นตุ่มไต“อา... ท่านประธาน...”เขาซบหน้าลงกับบ่าเนียน ปากร้อนจัดที่มีไรหนวดเสียดสีไปทุกตารางนิ้วที่ปากกระด้างเลื่อนผ่าน หล่อนสะท้านยะเยือกไปทั้งตัว ไอร้อนแผดเผากึ่งกลางลำตัวจนปวดหนึบ“อา... ท่านประธาน... อ๊า...”หล่อนไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงได้ร้อนง่ายดายขนาดนี้ เพียงแค่ถูกปากกระด้างจูบไซ้บ่าเนียน แค่ถูกลิ้นสากปาดเลียผิวนุ่ม แค่เพียงถูกฝ่ามือใหญ่ฟอนเฟ้นเต้าอวบ และก็แค่เพียงถูกอะไรแข็งๆ ที่ยังคงซ่อนตัวอยู่ในเสื้อคลุมผ้าขนหนูบดเบียดอยู่ที่บั้นท้ายงอนเท่านั้น“อืมมม... ผิวคุณเนียนจัง...”“อ๊า... อา... ท่านป